از نوبل دینامیت تا نوبل صلح
رئوف آذری*
@Raoufazari

نوزدهم آذر برابر با دهم دسامبر، مصادف است با درگذشت #آلفرد_برنارد_نوبل(۱۸۳۳ _۱۸۹۶)...🌷

Alfred Bernhard Nobel

نوبل شیمیدانی بود که در کارگاه پدری اش، در سال ۱۸۶۷ موفق به اختراع #دینامیت، شد ولی وقتی کاربردهای آن را در محیط پیرامونی و جهانشهر زندگی اش متوجه شد، بسیار جسورانه و با شهامت، از سیر گذشته اش نادمانه برگشت که ماجرایش در پاره ای مستندات چنین آمده است:

" گفته می‌شود که انتشار مطلب دروغین فوت نوبل در یک روزنامه فرانسوی در سال ۱۸۸۸، در حالی که او را به خاطر اختراع دینامیت گناه کار خوانده بود، او را به فکر ایجاد تصویر بهتری از خود نزد آیندگان واداشت. این نشریه این‌گونه نوشته بود: فرشته مرگ مرده‌است، دکتر آلفرد نوبل، فردی که برای ایجاد راهی برای کشتن افراد بیشتر در زمان کمتر ثروتمند شده بود؛ دیروز فوت کرد.

در تاریخ ۲۷ نوامبر ۱۸۹۵ در باشگاه نروژی ها-سوئدی‌ها در پاریس، آلفرد نوبل آخرین وصیت‌نامه خود را امضا کرد و بیشتر دارایی خود را به جایزه‌ای اختصاص داد تا همه ساله بدون توجه به ملیتی خاص، به افراد شایسته اهدا گردد"

فیزیک، شیمی، پزشکی، ادبیات و صلح، پنج حوزه ای هستند که یک سال قبل از فوت، طبق سفارش و توصیه آلفرد نوبل تحت عنوان جایزه نوبل به آنهایی که بیشترین خدمات را به جامعه بشری در این حوزه ها مبذول داشته اند، هرساله اعطاء می گردد...

امید که این روند تغییر و چرخش در جامعه انسانی نهادینه شود و فرایند سفر انسان از #بد به #خوب و صدالبته از #خوب به #عالی طی شود تا شاهد جهانی لبالب از #مهر، #شفقت، #عشق و #صلح باشیم🌷

🌷❤🌷
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#سفر
#فرایند_زندگی
#نوبل_دینامیت
#نوبل_صلح


-----
*فعال صلح و مهربانی، دبیرکارگروه سوادرسانه ای و مسئولیت اجتماعی انجمن سوادرسانه ای ایران
*نقل تصویر: اینفوگرافیک
------
https://www.instagram.com/p/BrNqjttlp9H/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=n54f30woe59v

#امدادگران بی نشان!

نامش #محمد_حسین است و بچه ناف تهران!

تا رسیدم تهران، چندبار سراغم را گرفت و به انتظار ماند و بلاخره اولین ملاقات مان شد ساعت ۹:۳۰ صبح، میدان رحمانی ورودی ترمینال غرب!

سوار که شدیم بنزین زد و از مسیر #الیگودرز، دو نفری زدیم به جاده و بکوب رانندگی کرد تا #آق_قلا!

ورودی آق قلا را به سمت #فرمانداری، وسیله نقلیه مان که #پژو_206 بود، ابتدا در هیأت تراکتور و سپس در نقش قایق دل به دریا زد و آب نه یک وجب، بلکه از صد وجب هم گذشت ولی دیگر چاره ای نبود و باید می گذشت!!! #محمد، پس از کلی انتظار اول صبحی، خستگی ناشی از رانندگی بدون استراحت از تهران تا آق قلا، به محض ورود به شهر و مشاهده شرایط سخت سیل زدگان، مستقیم رفت سراغ بچه های #جمعیت_امام_علی و تا زمانی که چشمانم سوسو رفت، مشغول #امداد شد و بعد از پنج روز، تا لحظه تحریر این یادداشت همچنان مشغول خدمت بی منت از تخلیه بار، بارگیری، شناسایی، توزیع گرفته تا کار رسانه ای است... حال مردمان، با #مهربانی_های_کوچک و بزرگ #محمد های نوعی حتی در #سیل و #زلزله هم #بد_نخواهد_شد چه اینکه این محمد بود که می گفت:
"از وقتی که ماشینم را خریده ام علی رغم سفرهای زیاد، فقط دوبار برای سفر بیرون شهری از وسیله شخصی خودم استفاده کرده ام و آن یکی برای #کرمانشاه بود و دیگری برای #آق_قلا!
مابقی را با ماشین پدرم و خانوادگی سفر کرده ام👏
با این جوانان خوش قلب، آیا حال بچه های خانه ایرانی جمعیت و سایر شهروندان ایران زمین، بدخواهد شد؟!
مسلم نه!

درود بر محمدهای زمان، که بزرگوارانه #عشق می پراکنند و مهر می ورزند
❤👏 #بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#مسئولیت_اجتماعی
#سیل_گلستان
#تهران
#آق_قلا
#محمد_علیخانی
#جمعیت_امام_علی


@sopskf

بازنشر:
#رسانه_برای_صلح
@MediaforPeace
--------
https://www.instagram.com/p/BvhOoCplzCX/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=49lirecirjze

پل های شکسته و رسالت پُل زنی ما
رئوف آذری*

سیل های ویرانگر سال نو در حدود نیمی از جغرافیای کشور، #نوروز مان را #بد_روز کرده است و تأسف زاتر اینکه؛
#آذر_گفتنی**، #پل_های_ارتباطی #احوالپرسان را نیز یکی پس از دیگری تخریب کرد و همان سبب شد که علی رغم آثار نامبارک شهرنشینی و تمدن امروزی، #فاصله های مان بیشتر و بیشتر هم شود و کم تر بتوانیم از حال هم باخبر شویم!

بعد ازحضور تقریبا دوسوم تعطیلات نوروزی، در #گلستان، دیشب که سیل غرب و جنوب غرب نیز به وقوع پیوست با بسیاری از دوستانم در #لرستان در تماس بودم تا شاید محملی برای حضور بیابم اما #راه_ها مسدود است و امکان حضور فیزیکی فعلا" در این شرایط #فورس_ماژور میسور نیست!

راهکار در آن یافتم تا به #هموندان مان در تیم های #جمعیت_امام_علی و نیز #رؤساي_دانشگاه ها و #انجمن_های_صنفی_دانشجویی که در منطقه حضور دارند، مجازی بپیوندیم تا با هم اندیشی ها، در #غیاب_پل_های_آهنی و بتنی، به #پل_زنی_دل_ها، مدد رسانیم بلکه توانستیم #احوالپرسان را از حال هم باخبر کنیم و خود نیز، حال مان را #خوب کنیم!

عصر اطلاعات و ارتباطات با #هژمونی_رسانه_ای ش، اگر هیچ دستاوردی نداشته باشد این فرصت مبارک را در اختیارمان نهاده تا #پل_های_ارتباطی مان را در لحظه شکل دهیم و از حال هم خبرگیریم و بر حال هم اثرگذاریم...

بیایید اگر که پُل های آهنی و بتنی جاده های ارتباطی مان، فرو ریخته اند، همت کنیم #دل های مان را در هم زنجیر کنیم و چنان معجون عشق شان زنیم که محکم تر از پیچ و مهره ها و ملات دیواره شمع ها، پیوندمان دهند و فرصت #همدلی مان فزایند...

هموطن سیل زده ام چه فیزیکی و چه ذهنی و قلبی، هستیم کنارتان تا آباد کنیم سرای تان❤🌷

باهم باشیم، برای هم باشیم و #مهربان_باشیم که رسالت انسانی مان #وصل_کردن و #پل_ زدن است..

#پل_زنیم دل های مان را به هم و زنجیر کنیم ذهن های مان را درهم که دنیا فقط این یکی و دو است و مابقی چیزی نیست جز...

#پل زنیم❤🌷

@sopskf
------
*فعال صلح و مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای
**اشاره به دلنوشته ای از آذر هداوند
***طغیان رودخانه سیمره در ایلام و تخریب پل آهنی(نقل از قانون)

https://www.instagram.com/p/BvwLZXxFh65/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=ta0ykq9c7zmt

دو‌ نگرش، دوتصمیم و دو سرنوشت
#رئوف_آذری*

«آن چه، سرنوشت ما را تعیین می کند، شرایط زندگی مان نیست، بلکه تصمیم های ماست.
بدبختی یا خوشبختی ما، معلول اندیشه و عمل ماست»ادیسون

تصویر بالایی، مربوط به اعلامیه ی مجلس ترحیم پنج کولبر کورد کورانی از منطقه صومای برادوست شهرستان ارومیه در ایران است!

تصویر پایینی، مربوط به دو گردشگر اروپایی است که در تداوم سفرشان، بعد ازسه ماه،به شهر هه ولیر اقلیم کوردستان رسیده اند!

در تصویر اولی، جغرافیای میزبان ایران است و با حکومتی تاریخی و مقتدر

در تصویر دوم هم، جغرافیای میزبانِ گردشگران، محدوده ای محصور و فرافدرالی شبیه، به نام اقلیم کردستان!

در تصویر اول، جوانان روستایی از ایران، جیب شان خالی اما رؤیای شان سفره، ثروت و مکنت و منزلت!

در تصویر دوم، جوانانی از روستا-شهرهایی از آلمان و‌انگلیس با جیب های خالی اما، رؤیای شان، شناخت بیشتر از جهان و ساکنانش!

در تصویر اول، سرنوشت پنج جوان از یک روستای ایران، مرگ با تلی از بهمن برفی در مسیر کولبری و مرزبین دو‌کشور، رسانه ای شد!

در تصویر دوم، سرنوشت دو جوان روستا-شهر اروپایی، کار در قبال مسکن و خوراک در قهوه خانه ای از شهر مقصد گردشگری شان!

تفاوت و‌تمایز در دو سرنوشت با شرایط مشابه(حداقل برخورداری های مادی)چیست؟!

اولی بدون شغل و با حداقل امکان معیشت اما با سرنوشت تجربه ی تلخ مرگ در مسیر!

دومی بدون شغل و با حداقل معیشت اما با سرنوشت لذت از تجربه ی نابِ مسیر!

پنج جوان کورد در جغرافیای ایران یادگرفته اند برای تأمین حداقل ها، در رقابتی سخت جان بر کف نهند

اما؛
دو جوان آلمانی و‌ انگلیسی، در جغرافیای اروپا(فارغ از معذوریت های اخلاقی که قضاوت ما نیست)،، یاد گرفته اند تا با رفاقتی دلپذیر، محدودیت های معیشتی را پشت سرگذارند و تولدی دوباره و چندباره تجربه کنند!

رسانه های داخلی گزارش کردند که جسد پنج جوان کولبر ایرانی را در کوهستان های ترکیه از زیر آوار بهمن برفی بیرون کشیدند!
و
رسانه ای از اقلیم کردستان، با کلیپی گزارش کرد که دو جوان اروپایی را در کافه ای یافته اند که به مشتریان خدمات رسانی می کردند!

در اولی، سرنوشت مرگ برای نانِ سفره!
و
در دومی، سرنوشت کار برای تداوم سفر و تجربه ای جدید؟!

چه عواملی موجبات شکل گیری این نگرش های متمایز، تصمیمات متفاوت و دو سرنوشت دلگزا و دلپذیر می شوند؟

جالب است بدانید جوان آلمانی، همچنان که در تصویر مشاهده می کنید، حدود سه ماه است بدون پاپوش و کفش، در سفر است تا ثابت کند با حداقل ها هم، سفر و تحقق رؤیایش ممکن است!

تفاوت این نگرش،تصمیم و سرنوشت ها، نشان چیست؟
چه باید کرد؟!


بخشی اشاره شد و مابقی با شما خوبان در کامنت ها...

-----
*فعال صلح و مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای

🔘تسلیت ویژه به بازماندگان و خانواده های داغدار کوران و اهالی منطقه ی صومای برادوست

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#تلنگری_جدی
#سرنوشت
#بد_نوشت
#به_نوشت

@sopskf
---

https://www.instagram.com/p/CKgwmGQLkou/?igshid=1jlnjbp5fj7by