Forwarded from بلوطبانان پا به ركاب (Raouf Azari)
جنبش تٲمین نیازهای سبز جوانان شهر صلح و مهربانی
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/841
این روزها، همه زخم خورده ایم و در جنبش هایی که جامعه شناسان و اهل سیاست، چندین و چندها عنوان بر آن می گذارند و باز هم در فهم نوع کنش و خواست زنان و نسل جوان و ویژه آنانی که با نسل زِد، طبقه بندی می شوند. کم می آورند، گرفتاریم
اما کمی که درنگ کنیم واقعیت هایی را می بینیم که ستمی نابخشودنی خواهد بود اگر باز مدعای دشواری فهم این نسل را داشته باشیم!
در همرکابی هایی که با جمع بلوطبانان پا به رکاب عزیزم، گاه و بیگاه به مسیرهای روستایی و نقاط صفر مرزی سردشت، برنامه ریزی می کنیم با زنانی مواجه می شویم که چون #دایکه_پیروزه، #یوسف شان در معبر کولبری از فاصله یک متری توسط تفنگدار مرزی تیر خورده و ناقص شده است اما باز دست بر آسمان، شاکر یزدان و سپاسگزار آن تفنگدار است که می توانست تیر آخر را هم شلیک کند و نکرد! (قبلا داستان این مادر بیتوشی در صفحه بنیاد توسعه صلح و مهربانی، همرسانی شده است)😭
بسیار با کودکان، نوجوانان و جوانانی در روستاها، روبه رو می شویم که در زمین های خاکی، شیب دار و سنگلاخی چنان پر شور و نشاط، فوتبال و والیبال بازی می کنند، انگار که در ورزشگاه های بزرگ ملی توپ می زنند و جالب که اکثرشان، پس از یک شب بیداری در مسیر جان ستان کولبری یا در پایان یک روز کار یدی یا کمک به والدین در کشت و زرع وبرداشت محصول، وارد میدان شده اند و آنگاه که پای درد و دل شان، می نشینی، آرزوی بزرگ شان، داشتن یک زمین محصور بازی است که توپ شان را بتواند از غلتیدن در سراشیبی تند و گرفتن مجال و نفس بازی، برهاند!
به حکم علاقه مان به روحیات نوجوانان و جوانان، گاه نیز در اثنای بازی، یار کمکی شان می شویم و آنگاه بهتر فهم می کنیم آرزوی یک زمین استاندارد بازی، نزد آنان چه رٶیای دل انگیزی است..
در تصاویر پیوست، چند تصویر مربوط به روستای بیتوش، محل ملاقات مان با دایکه پیروزه و یوسف تیر خورده اش، در نقطه صفر مرزی سردشت است که به فاصله چندماه، تصویربرداری شده اند ولی حجم تفاوت، از زمین خاکی تا زمین فنس کشی شده و البته مسطح و چمن مصنوعی شده مشهود است..
کاش، این یک بار هم می توانستیم شور و شعف داشتن زمین چمن را با آن عزیزان شریک می شدیم..
این تفاوت محصول همت و پیگیری نماینده شهرستان در مجلس شورا، فرماندار، سایر متولیان و پاسخ به یک نیاز نسل امروزی است که همه اعجوبه شان می پندارند و از شور و شرِّشان نگرانند!
طبق اعلان، این نسخه در چند روستای دگر شهرستان نیز در شرف تکثیر است.
چه خردمندانه تصمیمی می بود که اگر حکمرانان، گاه گاه، چنین پاسخی همدلانه به خواست جوانان دیار صلح می دادند
و
چه دل انگیزتر می شد که خیرین فرهنگی نیز به این بخش ورود می کردند و همه با هم، جنبشی و پویشی برای پاسخ به نیازهای سبز کودکان، جوانان و زنان شهر صلح و مهربانی، خلق می کردیم و هر هفته و ماه و سال، زمین چمنی، ساختمانی آموزشی-مهارتی، و سکویی برای گفت و گو و هم شنویی در روستاها، افتتاح و تقدیم نسل پیشتاز و جمع پیشاهنگان جنبش روز می کردیم یا مجال شکل دادن محملی برای صلح کاوی، داشتیم و چنین در چنبره نگاه دگم سیاستی و بحران در پی بحران، گرفتار نمی شدیم...
این پویش و جنبش هاست که آینده یک سرزمین و زیست همدلانه شهروندان یک جغرافیا را تضمین می کنند و لازم است امروز این هزینه ها را تقبل کرد تا فردای زندگی جمعی مان سبزتر از امروز باشد.
بلوطبانان پا به رکاب، و بنیاد توسعه صلح و مهربانی، ضمن تشکر از متولیان مسأله شناس، همکار و خیرین علاقه مند، آمادگی دارند این پویش همه گیر و جامع را تا تحقق رٶیای هر روستا یک پروژه سبز، تسهیلگری و مدیریت کنند...
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#روستاوندی
#جنبش_پاسخ
#نیازهای_زیستی
#پویش_سبز
#زمین_های_ورزشی
@oaktreeloverbikers
@sopskf
----
تصاویر بیشتر
https://www.instagram.com/p/Ck5UYJnLDn4/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/841
این روزها، همه زخم خورده ایم و در جنبش هایی که جامعه شناسان و اهل سیاست، چندین و چندها عنوان بر آن می گذارند و باز هم در فهم نوع کنش و خواست زنان و نسل جوان و ویژه آنانی که با نسل زِد، طبقه بندی می شوند. کم می آورند، گرفتاریم
اما کمی که درنگ کنیم واقعیت هایی را می بینیم که ستمی نابخشودنی خواهد بود اگر باز مدعای دشواری فهم این نسل را داشته باشیم!
در همرکابی هایی که با جمع بلوطبانان پا به رکاب عزیزم، گاه و بیگاه به مسیرهای روستایی و نقاط صفر مرزی سردشت، برنامه ریزی می کنیم با زنانی مواجه می شویم که چون #دایکه_پیروزه، #یوسف شان در معبر کولبری از فاصله یک متری توسط تفنگدار مرزی تیر خورده و ناقص شده است اما باز دست بر آسمان، شاکر یزدان و سپاسگزار آن تفنگدار است که می توانست تیر آخر را هم شلیک کند و نکرد! (قبلا داستان این مادر بیتوشی در صفحه بنیاد توسعه صلح و مهربانی، همرسانی شده است)😭
بسیار با کودکان، نوجوانان و جوانانی در روستاها، روبه رو می شویم که در زمین های خاکی، شیب دار و سنگلاخی چنان پر شور و نشاط، فوتبال و والیبال بازی می کنند، انگار که در ورزشگاه های بزرگ ملی توپ می زنند و جالب که اکثرشان، پس از یک شب بیداری در مسیر جان ستان کولبری یا در پایان یک روز کار یدی یا کمک به والدین در کشت و زرع وبرداشت محصول، وارد میدان شده اند و آنگاه که پای درد و دل شان، می نشینی، آرزوی بزرگ شان، داشتن یک زمین محصور بازی است که توپ شان را بتواند از غلتیدن در سراشیبی تند و گرفتن مجال و نفس بازی، برهاند!
به حکم علاقه مان به روحیات نوجوانان و جوانان، گاه نیز در اثنای بازی، یار کمکی شان می شویم و آنگاه بهتر فهم می کنیم آرزوی یک زمین استاندارد بازی، نزد آنان چه رٶیای دل انگیزی است..
در تصاویر پیوست، چند تصویر مربوط به روستای بیتوش، محل ملاقات مان با دایکه پیروزه و یوسف تیر خورده اش، در نقطه صفر مرزی سردشت است که به فاصله چندماه، تصویربرداری شده اند ولی حجم تفاوت، از زمین خاکی تا زمین فنس کشی شده و البته مسطح و چمن مصنوعی شده مشهود است..
کاش، این یک بار هم می توانستیم شور و شعف داشتن زمین چمن را با آن عزیزان شریک می شدیم..
این تفاوت محصول همت و پیگیری نماینده شهرستان در مجلس شورا، فرماندار، سایر متولیان و پاسخ به یک نیاز نسل امروزی است که همه اعجوبه شان می پندارند و از شور و شرِّشان نگرانند!
طبق اعلان، این نسخه در چند روستای دگر شهرستان نیز در شرف تکثیر است.
چه خردمندانه تصمیمی می بود که اگر حکمرانان، گاه گاه، چنین پاسخی همدلانه به خواست جوانان دیار صلح می دادند
و
چه دل انگیزتر می شد که خیرین فرهنگی نیز به این بخش ورود می کردند و همه با هم، جنبشی و پویشی برای پاسخ به نیازهای سبز کودکان، جوانان و زنان شهر صلح و مهربانی، خلق می کردیم و هر هفته و ماه و سال، زمین چمنی، ساختمانی آموزشی-مهارتی، و سکویی برای گفت و گو و هم شنویی در روستاها، افتتاح و تقدیم نسل پیشتاز و جمع پیشاهنگان جنبش روز می کردیم یا مجال شکل دادن محملی برای صلح کاوی، داشتیم و چنین در چنبره نگاه دگم سیاستی و بحران در پی بحران، گرفتار نمی شدیم...
این پویش و جنبش هاست که آینده یک سرزمین و زیست همدلانه شهروندان یک جغرافیا را تضمین می کنند و لازم است امروز این هزینه ها را تقبل کرد تا فردای زندگی جمعی مان سبزتر از امروز باشد.
بلوطبانان پا به رکاب، و بنیاد توسعه صلح و مهربانی، ضمن تشکر از متولیان مسأله شناس، همکار و خیرین علاقه مند، آمادگی دارند این پویش همه گیر و جامع را تا تحقق رٶیای هر روستا یک پروژه سبز، تسهیلگری و مدیریت کنند...
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#روستاوندی
#جنبش_پاسخ
#نیازهای_زیستی
#پویش_سبز
#زمین_های_ورزشی
@oaktreeloverbikers
@sopskf
----
تصاویر بیشتر
https://www.instagram.com/p/Ck5UYJnLDn4/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب