دارایی خیریه ها در توسعه یافته ترین کشورها!
رئوف آذری*
بر اساس نتایج پژوهشی مؤسسه تحقیقاتی #لندمارک**، در ۳۸ کشور، تعداد ۲۵۰ بنیاد خیریه، شناسایی شده که ۷۲ درصد آنها در ۲۵ سال گذشته فعالیت خود را آغاز کرده اند و آنها نیز که قبلا" بوده اند، تلاش های وافری برای گسترش سازمان خود به خارج از مرزهای ملی داشته اند!
این نشانگر آنست که تمایل شهروندان جهان، به هر دلیلی برای #کار_داوطلبانه به ویژه خیری، بیشتر شده است.
در گزارشی که لندمارک ارایه داده ضمن پرداختن به فراوانی مؤسسات در یک جغرافیای خاص، سرمایه این مؤسسات نیز برآورد شده است. براساس آمار منتشره علی رغم اینکه فراوانی مؤسسات خیریه در اروپا بیشتر از آمریکاست اما آمریکا به تنهایی ۸۹۰ میلیارد دلار سرمایه خیریه در مؤسسات دارد و این ارقام با وجود غول های فناوری و سرمایه های تریلیاردی شان، دور از انتظار نیست به ویژه اینکه #مایکروسافت و شخص #بیل_گیتس، نیز دستی در این ماجرا دارند🌷
همچنین آمار نشان می دهد که #هلند، #آلمان، #سوئیس، #ایتالیا، #بریتانیا، #فرانسه، #اسپانیا، #ترکیه و #چین، به ترتیب در پله های بعدی قرار دارند...
نکته جالب توجه، حضور دو کشور آسیایی #چین از جنوب شرقی و #ترکیه، از خاورمیانه در بین این لیست است که عطش خوانندگان را برای درک جایگاه #ایران، در این اثنا، برمی انگیزد...
اینکه ایران در کدام پله از این لیست قرار دارد و چه بنیاد یا مؤسسات و خیریه هایی درجمع بزرگان قرار دارند، مهم است اما مهم تر از آن، اینست که بدانیم #نگاه_حاکمیتی و #انگیزه_شهروندان، در حمایت از این مؤسسات در چه جایگاهی است...
آنچه مشهود است به تناسب #توسعه_یافتگی یک کشور، می توان #روح_خیر و #انگیزه_کار_داوطلبانه را بیشتر دید...
حال باید کلاه خود را قاضی کرد و دید که ما چقدر از #الفبای_توسعه سهم برده ایم تا به میزان آن بر #سرمایه_خیریه_ها و نیز #فراوانی و #کارکردهای_مثبت شان، پی ببریم...
شاید با ضرس قاطع بتوان گفت که #انگیزه_های_آنی، در پس حوادث به ویژه در زلزله ی اخیر کرمانشاه از طرف شهروندان مشهود بوده اما ساختار سیاسی و #دولت، چقدر فرصت بهره برداری از این انگیزه ها را با بسترسازی و حمایت از #سازمان_ها، مؤسسات و خیریه ها را میسور گردانده است، خود، هزار من کاغذ می طلبد که یک از صدش، #سلبریتی ها و داستان احضارشان است...
راهی که در مسیر خیر اختیار کرده ایم، #پرچالش و پرمانع است، اما باید استوارتر، پیش رفت...
🌷❤🌷
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#مسئولیت_اجتماعی
#سواد_توسعه
#خیریه_ها
#سرمایه_های_خیری
#پیشتازان
#توسعه_یافته_ها
@sopskf
*فعال صلح و مهربانی، دبیرکارگروه "سواد رسانه ای و مسئولیت اجتماعی" انجمن سواد رسانه ای ایران
** نقل پیج شبکه موسسات نیکوکاری
----
https://www.instagram.com/p/BrktrgSFS6_/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1a1aaiq2f9hf6
رئوف آذری*
بر اساس نتایج پژوهشی مؤسسه تحقیقاتی #لندمارک**، در ۳۸ کشور، تعداد ۲۵۰ بنیاد خیریه، شناسایی شده که ۷۲ درصد آنها در ۲۵ سال گذشته فعالیت خود را آغاز کرده اند و آنها نیز که قبلا" بوده اند، تلاش های وافری برای گسترش سازمان خود به خارج از مرزهای ملی داشته اند!
این نشانگر آنست که تمایل شهروندان جهان، به هر دلیلی برای #کار_داوطلبانه به ویژه خیری، بیشتر شده است.
در گزارشی که لندمارک ارایه داده ضمن پرداختن به فراوانی مؤسسات در یک جغرافیای خاص، سرمایه این مؤسسات نیز برآورد شده است. براساس آمار منتشره علی رغم اینکه فراوانی مؤسسات خیریه در اروپا بیشتر از آمریکاست اما آمریکا به تنهایی ۸۹۰ میلیارد دلار سرمایه خیریه در مؤسسات دارد و این ارقام با وجود غول های فناوری و سرمایه های تریلیاردی شان، دور از انتظار نیست به ویژه اینکه #مایکروسافت و شخص #بیل_گیتس، نیز دستی در این ماجرا دارند🌷
همچنین آمار نشان می دهد که #هلند، #آلمان، #سوئیس، #ایتالیا، #بریتانیا، #فرانسه، #اسپانیا، #ترکیه و #چین، به ترتیب در پله های بعدی قرار دارند...
نکته جالب توجه، حضور دو کشور آسیایی #چین از جنوب شرقی و #ترکیه، از خاورمیانه در بین این لیست است که عطش خوانندگان را برای درک جایگاه #ایران، در این اثنا، برمی انگیزد...
اینکه ایران در کدام پله از این لیست قرار دارد و چه بنیاد یا مؤسسات و خیریه هایی درجمع بزرگان قرار دارند، مهم است اما مهم تر از آن، اینست که بدانیم #نگاه_حاکمیتی و #انگیزه_شهروندان، در حمایت از این مؤسسات در چه جایگاهی است...
آنچه مشهود است به تناسب #توسعه_یافتگی یک کشور، می توان #روح_خیر و #انگیزه_کار_داوطلبانه را بیشتر دید...
حال باید کلاه خود را قاضی کرد و دید که ما چقدر از #الفبای_توسعه سهم برده ایم تا به میزان آن بر #سرمایه_خیریه_ها و نیز #فراوانی و #کارکردهای_مثبت شان، پی ببریم...
شاید با ضرس قاطع بتوان گفت که #انگیزه_های_آنی، در پس حوادث به ویژه در زلزله ی اخیر کرمانشاه از طرف شهروندان مشهود بوده اما ساختار سیاسی و #دولت، چقدر فرصت بهره برداری از این انگیزه ها را با بسترسازی و حمایت از #سازمان_ها، مؤسسات و خیریه ها را میسور گردانده است، خود، هزار من کاغذ می طلبد که یک از صدش، #سلبریتی ها و داستان احضارشان است...
راهی که در مسیر خیر اختیار کرده ایم، #پرچالش و پرمانع است، اما باید استوارتر، پیش رفت...
🌷❤🌷
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#مسئولیت_اجتماعی
#سواد_توسعه
#خیریه_ها
#سرمایه_های_خیری
#پیشتازان
#توسعه_یافته_ها
@sopskf
*فعال صلح و مهربانی، دبیرکارگروه "سواد رسانه ای و مسئولیت اجتماعی" انجمن سواد رسانه ای ایران
** نقل پیج شبکه موسسات نیکوکاری
----
https://www.instagram.com/p/BrktrgSFS6_/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1a1aaiq2f9hf6
Instagram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی
دارایی خیریه ها در توسعه یافته ترین کشورها! رئوف آذری* بر اساس نتایج پژوهشی مؤسسه تحقیقاتی #لندمارک**، در ۳۸ کشور، تعداد ۲۵۰ بنیاد خیریه، شناسایی شده که ۷۲ درصد آنها در ۲۵ سال گذشته فعالیت خود را آغاز کرده اند و آنها نیز که قبلا" بوده اند، تلاش های وافری…
Forwarded from شبکه توسعه
🔳⭕️ سعدی و سوالی درمورد حضور منطقه ای
#روز_سعدی
🖋️دکتر محمدرضا اسلامی، مدرس دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا
🔷 احتمالا برخی از شما بدانید که چند روز قبل #روز_سعدی بود. روز سعدی آمد و رفت و چنان که انتظار می رفت مطالب خوبی درباره سعدی منتشر شد. همۀ مقالات و نوشته هایی که در مورد جناب سعدی نوشته شده، خوب و بجا ولی یک سوال بنیادی و دردناک باقی میماند.
و آن اینکه چرا در روزگار سعدی یا حتی حافظ، تولیداتِ ذهن و فکر ایرانی، به خارج از مرزها می رسیده. مثلا چنان که حافظ می گوید: «زین قندِ پارسی که به بنگاله می رود... » و کلامش در هند و بنگلادش به گردش بوده ولی امروز، به رغم وجودِ انواع «رسانه» برای «رساندن»، هیچ نام ایرانی، برندِ ایرانی یا محصولِ ایرانی در عرصه جهانی حضور ندارد؟
نه روزنامه ای که انتشارش در سطحِ وسیع بین المللی یا لااقل منطقه ای تاثیرگذار باشد و نه شبکه خبری ای که جایگاهش اگر شانه به شانه سی.ان.ان و بی.بی.سی نزند، لااقل در حد و شانِ الجزیره باشد... و نه مجموعۀ رمان یا داستانی که در حوزۀ خیال، افکار خوانندگانِ این سو و آن سوی عالم را به کمند اندیشۀ پیچ در پیچ نویسندۀ ایرانی بکشاند.
🔷هم سعدی، و هم حافظ، مدعی بوده اند که در زمان زندگیشان، «محصولات» کارگاهِ فکر و خیالشان به «فراتر از جغرافیایِ زندگی شان» می رفته و در اصطلاحِ امروزی: در تراز بینالمللی بوده اند و با وجودِ غیبت رسانهها در آن روزگار، تولیداتشان به دیگر مردمان (در کاشغر و جخند و سمرقند) «رسانده» می شده، ولی امروز؟
🔷بیایید با هم یک روایت از سعدی بخوانیم. «...به جامع کاشغر در آمدم، پسری دیدم نحوی به غایتِ اعتدال و نهایتِ جمال...» با او به گفتگو می نشیند و البته او سعدی را هنوز نشناخته صحبت به این جا رسید که از زادگاه سعدی پرسیده: «... گفتم: خاک شیراز. گفت: از سخنان سعدی چه داری؟ گفتم: بُلیتُ بِنَحویٍّ یَصولُ مُغاضِباً / عَلَیَّ کَزَیدٍ فی مُقابَلَةِ العَمرو »
دو نکته در این روایت نهفته است: اول اینکه نامِ و آوازه سعدی تا مکتبخانه های مسجد جامع کاشغر (منطقه غرب چین و نزدیک تاجیکستان، همان جایی که هم اکنون نیز میلیون ها اویغور مسلمان چینی در آن زندگی می کنند) رفته بوده، و دوم اینکه سعدی به زبانِ علمِ آن روزگار (عربی) اینگونه شگفت آور مسلط بوده. و حال مقایسه کنیم با آن مقام مسئول که رویای «مدیریت جهانی» داشت و دارد و پانزده دقیقه به زبان انگلیسی توان تکلم ندارد. یا حتی آن عالم دینی در خراسان که ادعای به راهِ راست کِشاندن مردمان را دارد ولی یک خطبۀ پانزده دقیقه ای از او «به زبان عربی» در هیچ یک از کشورهای پیرامونِ ما شنیده نشده است.
چرا چنین است و چرا چنین محصورِ در خود، و محصور در جغرافیای خودمان باقیمانده ایم؟
🔷 یادم هست برای خرید گوجه فرنگی و سبزیجات به بازار کاساگانومیچی در منطقه بازار میوۀ شهر کوبه رفته بودم. حسب اتفاق در مسیر با اوکان دوراو که از ترکیه به دانشگاه کوبه آمده بود و دانشجوی مهندسی مکانیک بود، همراه شدیم (البته این روزها او اکنون در سنگاپور استاد دانشگاه است). اسم و بحث ایران به میان آمد، گفت: فلانی من این روزها در خوابگاه مشغول خواندن کتاب حج علی شریعتی از کشورِ تو هستم. کتاب حج #شریعتی در #ترکیه بارها تجدید چاپ شده و خوشحالم که این روزها مشغول به آنم... یک لحظه به ذهنم رسید از انبوه سخنرانیهای آقای رحیم پور ازغدی، یا آقای دکتر سروش، یا حتی دکتر مهاجرانی و دکتر داوری، چندتایش به ترکیه رسیده؟ یا حتی خواهد رسید؟
روز سعدی امسال هم گذشت، و همزمان که شیرین کامیم به مرور و خواندنِ کلام قندگونه سعدی (که نه فقط به "جغرافیا" که به "زمان" هم محدود نماند)، ولی تلخکامیم از این غیبتِ تمام و عیارمان در عرصه بین المللی.
☑️⭕️تجویز راهبردی:
این سه سوال را از خود بپرسیم:
◾️چه شد که کلام حافظ تا بنگاله می رفته، کلام سعدی (و خود سعدی!) تا بعلبک، کاشغر و دمشق می رفته، دستنوشته های شریعتی هنوز در میان جوانان ترکیه حضور دارد، ولی امروز در سال ۲۰۲۱ میلادی هیچ فرد یا اندیشه یا حتی کالای ایرانی، برندِ بین المللی نیست؟ کِی و چرا قدهای ما ایرانیان کوتاه شد؟
◾️چرا در میان انبوه رسانه ها و وسایل لازم برای «رساندن» هیچ چیزی در میانِ خود نداریم که به دیگران «برسانیم»؟
◾️و آنهایی که این روزها دنبال ساخت پیامرسان و شبکه اجتماعی هستند، کاش کمی هم دغدغه «خودِ پیام» را هم داشته باشند! و از خود بپرسند پیامِ این پیام رسان کجاست؟
بازنشر از کانال دکتر اسلامی
شبکه توسعه
@I_D_Network
#روز_سعدی
🖋️دکتر محمدرضا اسلامی، مدرس دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا
🔷 احتمالا برخی از شما بدانید که چند روز قبل #روز_سعدی بود. روز سعدی آمد و رفت و چنان که انتظار می رفت مطالب خوبی درباره سعدی منتشر شد. همۀ مقالات و نوشته هایی که در مورد جناب سعدی نوشته شده، خوب و بجا ولی یک سوال بنیادی و دردناک باقی میماند.
و آن اینکه چرا در روزگار سعدی یا حتی حافظ، تولیداتِ ذهن و فکر ایرانی، به خارج از مرزها می رسیده. مثلا چنان که حافظ می گوید: «زین قندِ پارسی که به بنگاله می رود... » و کلامش در هند و بنگلادش به گردش بوده ولی امروز، به رغم وجودِ انواع «رسانه» برای «رساندن»، هیچ نام ایرانی، برندِ ایرانی یا محصولِ ایرانی در عرصه جهانی حضور ندارد؟
نه روزنامه ای که انتشارش در سطحِ وسیع بین المللی یا لااقل منطقه ای تاثیرگذار باشد و نه شبکه خبری ای که جایگاهش اگر شانه به شانه سی.ان.ان و بی.بی.سی نزند، لااقل در حد و شانِ الجزیره باشد... و نه مجموعۀ رمان یا داستانی که در حوزۀ خیال، افکار خوانندگانِ این سو و آن سوی عالم را به کمند اندیشۀ پیچ در پیچ نویسندۀ ایرانی بکشاند.
🔷هم سعدی، و هم حافظ، مدعی بوده اند که در زمان زندگیشان، «محصولات» کارگاهِ فکر و خیالشان به «فراتر از جغرافیایِ زندگی شان» می رفته و در اصطلاحِ امروزی: در تراز بینالمللی بوده اند و با وجودِ غیبت رسانهها در آن روزگار، تولیداتشان به دیگر مردمان (در کاشغر و جخند و سمرقند) «رسانده» می شده، ولی امروز؟
🔷بیایید با هم یک روایت از سعدی بخوانیم. «...به جامع کاشغر در آمدم، پسری دیدم نحوی به غایتِ اعتدال و نهایتِ جمال...» با او به گفتگو می نشیند و البته او سعدی را هنوز نشناخته صحبت به این جا رسید که از زادگاه سعدی پرسیده: «... گفتم: خاک شیراز. گفت: از سخنان سعدی چه داری؟ گفتم: بُلیتُ بِنَحویٍّ یَصولُ مُغاضِباً / عَلَیَّ کَزَیدٍ فی مُقابَلَةِ العَمرو »
دو نکته در این روایت نهفته است: اول اینکه نامِ و آوازه سعدی تا مکتبخانه های مسجد جامع کاشغر (منطقه غرب چین و نزدیک تاجیکستان، همان جایی که هم اکنون نیز میلیون ها اویغور مسلمان چینی در آن زندگی می کنند) رفته بوده، و دوم اینکه سعدی به زبانِ علمِ آن روزگار (عربی) اینگونه شگفت آور مسلط بوده. و حال مقایسه کنیم با آن مقام مسئول که رویای «مدیریت جهانی» داشت و دارد و پانزده دقیقه به زبان انگلیسی توان تکلم ندارد. یا حتی آن عالم دینی در خراسان که ادعای به راهِ راست کِشاندن مردمان را دارد ولی یک خطبۀ پانزده دقیقه ای از او «به زبان عربی» در هیچ یک از کشورهای پیرامونِ ما شنیده نشده است.
چرا چنین است و چرا چنین محصورِ در خود، و محصور در جغرافیای خودمان باقیمانده ایم؟
🔷 یادم هست برای خرید گوجه فرنگی و سبزیجات به بازار کاساگانومیچی در منطقه بازار میوۀ شهر کوبه رفته بودم. حسب اتفاق در مسیر با اوکان دوراو که از ترکیه به دانشگاه کوبه آمده بود و دانشجوی مهندسی مکانیک بود، همراه شدیم (البته این روزها او اکنون در سنگاپور استاد دانشگاه است). اسم و بحث ایران به میان آمد، گفت: فلانی من این روزها در خوابگاه مشغول خواندن کتاب حج علی شریعتی از کشورِ تو هستم. کتاب حج #شریعتی در #ترکیه بارها تجدید چاپ شده و خوشحالم که این روزها مشغول به آنم... یک لحظه به ذهنم رسید از انبوه سخنرانیهای آقای رحیم پور ازغدی، یا آقای دکتر سروش، یا حتی دکتر مهاجرانی و دکتر داوری، چندتایش به ترکیه رسیده؟ یا حتی خواهد رسید؟
روز سعدی امسال هم گذشت، و همزمان که شیرین کامیم به مرور و خواندنِ کلام قندگونه سعدی (که نه فقط به "جغرافیا" که به "زمان" هم محدود نماند)، ولی تلخکامیم از این غیبتِ تمام و عیارمان در عرصه بین المللی.
☑️⭕️تجویز راهبردی:
این سه سوال را از خود بپرسیم:
◾️چه شد که کلام حافظ تا بنگاله می رفته، کلام سعدی (و خود سعدی!) تا بعلبک، کاشغر و دمشق می رفته، دستنوشته های شریعتی هنوز در میان جوانان ترکیه حضور دارد، ولی امروز در سال ۲۰۲۱ میلادی هیچ فرد یا اندیشه یا حتی کالای ایرانی، برندِ بین المللی نیست؟ کِی و چرا قدهای ما ایرانیان کوتاه شد؟
◾️چرا در میان انبوه رسانه ها و وسایل لازم برای «رساندن» هیچ چیزی در میانِ خود نداریم که به دیگران «برسانیم»؟
◾️و آنهایی که این روزها دنبال ساخت پیامرسان و شبکه اجتماعی هستند، کاش کمی هم دغدغه «خودِ پیام» را هم داشته باشند! و از خود بپرسند پیامِ این پیام رسان کجاست؟
بازنشر از کانال دکتر اسلامی
شبکه توسعه
@I_D_Network
ویرگول
🔳⭕️ سعدی و سوالی درمورد حضور منطقه ای
سعدی وسوالی درمورد حضور منطقه ای روز_سعدیدکتر محمدرضا اسلامی، مدرس دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا احتمالا برخی از شما بدانید که…