Forwarded from عکس نگار
کمپین مهربانی های کوچک
نمونه 216
رئوف آذری
@Raoufazari
—------------------------------ #نگاشته_یکم_اردیبهشت_96
#مهربانی_تخصصی
"دکتر مجتبی لشکربلوکی دانش آموخته صنعتی شریف و شهید بهشتی در رشته های مهندسی صنایع و مدیریت استراتژيک است. وی هم اکنون مشاور وزیر اقتصاد در حوزه مدیریت استراتژيک و عضو هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری های خارجی ایران (ایفیک) است و همچنین عضو هیات علمی مدعو دانشگاه صنعتی شریف است. علاوه بر این دانشگاه وی سابقه هفت ترم تدریس در دانشگاه های امیرکبیر، تهران، علوم اقتصادی و ... را دارد. تجربه حضور وی در بیش از 35 پروژه سیاست گذاری، برنامه ریزی استراتژيک، مهندسی سازمان و... از وی مشاور و مدرسی توانمند و عملگرا ساخته است. وی در حال تئوری پردازی در زمینه مدیریت استراتژيک معطوف به عمل و زمان واقعی (Real Time) است. تا کنون از وی سه سه کتاب و بیش از 14 مقاله معتبر منتشر شده است."
این چکیده ای از بیوگرافی دکترمجتبی لشکربلوکی عزیز است که وب نوشت https://hamamooz.com صدر کارگاه آموزشی #مدیریت_استراتژیک گروه پژوهشی،صنعتی آریانا درج کرده است...
چندسالی است علاقه مند به این رشته شده و این بزرگوار از جمله، شخصیت هایی است که از درس نکته هایش بهره مند می شوم. هرگاه که مطالب ایشان و چند شخصیت بزرگوار عرصه علمی ایران زمین، از جمله دکتر محسن رنانی عزیز، دکتر سریع القلم، دکترمحمود ویسی، و... را مطالعه می کنم، احساس می کنم خرید و فروش مقالات و پایان نامه ها، توطئه ای بیش نیست که آن هم شاید شایعه دشمنان این مرز و بوم باشد!
امشب علی رغم اینکه چندین گزارش مهربانی در اولویت مانده ذهنم را درگیر کرده بود اما با مشاهده این مطلب ارزشمند دکترلشکربلوکی عزیز، حیفم آمد سهم خود از درس نکته هایش را با شما مهربانان، قسمت نکنم!
خدا را چه دیدید شاید این مطلب چنان کرد که شما نیز از سر مهربانی تان سهم تان را تقسیم کردید!
باهم مروری کینم بر آخرین پست آن بزرگوار در کانال تلگرامی شان:
" 🔲⭕️تراژدی زندگی مصنوعی و راهبردی عجیب برای رهایی (=مستی)
یکی از ويژگی‌های ما آدم‌ها مرز گذاشتن است. بدیهی است که اولین مرزی که به ذهن می‌آید، مرز جغرافیایی است. اگر دو متر این طرف‌تر دنیا بیایی می‌شوی ایرانی و دو متر آن طرف‌تر می‌شود ترک یا عراقی یا ... اما ای کاش مرزهای انسانی همین مرزها بود. ما بین خیلی چیزها مرز می گذاریم.
مرز بین رییس و کارمند
مرز بین پدر و فرزند
مرز بین صاحب خانه و نگهبان
مرز بین پولدار و بی پول ها
مرز بین لر و ترک
خب ممکن است بپرسید که چه ایرادی دارد؟ بزرگ ترین ایرادش این است که ما زندانی می شویم. ما آزادی خود را از دست می دهیم. بگذارید مثال بزنم: چون من ثروتمندم پس نمی توانم، ساندویچی معمولی و ارزان بخرم و بنشینم لب جوب و آن را بخورم. چون من رییس اداره هستم نمی شود که ماشین من ساده باشد و ماشین تمام کارمندان من های کلاس! چون ما صاحب خانه ام نمی توانم با نگهبانم سر یک سفره بنشینم و با هم کلی بخندیم. او به تنهایی غذا می خورد و من به تنهایی! چرا؟ چون قرار است مرزها شکسته نشود.
من تشنه ام می شود به بوفه دانشجویان نمی روم و آن جا نمی نشینم، چرا؟ چون قرار است مرزها رعایت شود. شان استادی چه می شود؟
و بدین ترتیب قواعد، پروتکل ها، مرزها، باید و نبایدها آنقدر دور و بر ما هستند که ما دیگر خودمان نیستیم. ما می شویم یک زندانی که باید درون "چهارمتری مرزهای مصنوعی" فقط قدم بزنیم. خندیدن، خوردن، پوشیدن، حتی فکر کردمان، بسته، تکراری و مصنوعی شده است.
شاید به همین خاطر باشد که شاعری افغان این چنین سروده است:
نمونه 216
رئوف آذری
@Raoufazari
—------------------------------ #نگاشته_یکم_اردیبهشت_96
#مهربانی_تخصصی
"دکتر مجتبی لشکربلوکی دانش آموخته صنعتی شریف و شهید بهشتی در رشته های مهندسی صنایع و مدیریت استراتژيک است. وی هم اکنون مشاور وزیر اقتصاد در حوزه مدیریت استراتژيک و عضو هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری های خارجی ایران (ایفیک) است و همچنین عضو هیات علمی مدعو دانشگاه صنعتی شریف است. علاوه بر این دانشگاه وی سابقه هفت ترم تدریس در دانشگاه های امیرکبیر، تهران، علوم اقتصادی و ... را دارد. تجربه حضور وی در بیش از 35 پروژه سیاست گذاری، برنامه ریزی استراتژيک، مهندسی سازمان و... از وی مشاور و مدرسی توانمند و عملگرا ساخته است. وی در حال تئوری پردازی در زمینه مدیریت استراتژيک معطوف به عمل و زمان واقعی (Real Time) است. تا کنون از وی سه سه کتاب و بیش از 14 مقاله معتبر منتشر شده است."
این چکیده ای از بیوگرافی دکترمجتبی لشکربلوکی عزیز است که وب نوشت https://hamamooz.com صدر کارگاه آموزشی #مدیریت_استراتژیک گروه پژوهشی،صنعتی آریانا درج کرده است...
چندسالی است علاقه مند به این رشته شده و این بزرگوار از جمله، شخصیت هایی است که از درس نکته هایش بهره مند می شوم. هرگاه که مطالب ایشان و چند شخصیت بزرگوار عرصه علمی ایران زمین، از جمله دکتر محسن رنانی عزیز، دکتر سریع القلم، دکترمحمود ویسی، و... را مطالعه می کنم، احساس می کنم خرید و فروش مقالات و پایان نامه ها، توطئه ای بیش نیست که آن هم شاید شایعه دشمنان این مرز و بوم باشد!
امشب علی رغم اینکه چندین گزارش مهربانی در اولویت مانده ذهنم را درگیر کرده بود اما با مشاهده این مطلب ارزشمند دکترلشکربلوکی عزیز، حیفم آمد سهم خود از درس نکته هایش را با شما مهربانان، قسمت نکنم!
خدا را چه دیدید شاید این مطلب چنان کرد که شما نیز از سر مهربانی تان سهم تان را تقسیم کردید!
باهم مروری کینم بر آخرین پست آن بزرگوار در کانال تلگرامی شان:
" 🔲⭕️تراژدی زندگی مصنوعی و راهبردی عجیب برای رهایی (=مستی)
یکی از ويژگی‌های ما آدم‌ها مرز گذاشتن است. بدیهی است که اولین مرزی که به ذهن می‌آید، مرز جغرافیایی است. اگر دو متر این طرف‌تر دنیا بیایی می‌شوی ایرانی و دو متر آن طرف‌تر می‌شود ترک یا عراقی یا ... اما ای کاش مرزهای انسانی همین مرزها بود. ما بین خیلی چیزها مرز می گذاریم.
مرز بین رییس و کارمند
مرز بین پدر و فرزند
مرز بین صاحب خانه و نگهبان
مرز بین پولدار و بی پول ها
مرز بین لر و ترک
خب ممکن است بپرسید که چه ایرادی دارد؟ بزرگ ترین ایرادش این است که ما زندانی می شویم. ما آزادی خود را از دست می دهیم. بگذارید مثال بزنم: چون من ثروتمندم پس نمی توانم، ساندویچی معمولی و ارزان بخرم و بنشینم لب جوب و آن را بخورم. چون من رییس اداره هستم نمی شود که ماشین من ساده باشد و ماشین تمام کارمندان من های کلاس! چون ما صاحب خانه ام نمی توانم با نگهبانم سر یک سفره بنشینم و با هم کلی بخندیم. او به تنهایی غذا می خورد و من به تنهایی! چرا؟ چون قرار است مرزها شکسته نشود.
من تشنه ام می شود به بوفه دانشجویان نمی روم و آن جا نمی نشینم، چرا؟ چون قرار است مرزها رعایت شود. شان استادی چه می شود؟
و بدین ترتیب قواعد، پروتکل ها، مرزها، باید و نبایدها آنقدر دور و بر ما هستند که ما دیگر خودمان نیستیم. ما می شویم یک زندانی که باید درون "چهارمتری مرزهای مصنوعی" فقط قدم بزنیم. خندیدن، خوردن، پوشیدن، حتی فکر کردمان، بسته، تکراری و مصنوعی شده است.
شاید به همین خاطر باشد که شاعری افغان این چنین سروده است:
Forwarded from اتچ بات
از چندها سال قبل، #کارل_لنداشتاینر، دانشمند اتریشی با کشف #گروه_های_خونی، جان میلیون ها نفر را نجات داده است!
این روزها، اما کسانی در هیأت #انسان، هر روزه خبر از کشف جدیدی برای ورود انسان ها به #دنیای_مرگ، می دهند!
یکی در هيأت یک مقام سیاسی!
دیگری در نقش يك هنرپیشه!
آن یکی در جایگاه یک مخترع!
آن دگری در لباس یک رسانه ای!
و آن دیگری ها هر یک در نقشی خاص و منحصر به فرد خود، #جنگ، #تورم و #توهم_توطئه را، ارمغان می آورند...
کاش #امروزی_ها نیز کمی و بسیارکمی #نقش_ناجی را در #هیأت_انساني خود بازی می کردند و بیش از ابرام و اصرار بر #جنگ، مرگ، قتل، کشتار، فشار و تحریم بر #صلح، زندگی، جان فزایی، مهربانی، تفاهم و مدارا تأكيد می کردند که زندگی، #صلح_و_مهربانی نه نیاز صرف دیروز،بلکه امروز و هر روز جامعه انسانی است...
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#رئوف_آذری
#گروه_های_خونی
#مرگ
#زندگی
#جنگ
#صلح
#مهربانی_تخصصی
@SSopskf
این روزها، اما کسانی در هیأت #انسان، هر روزه خبر از کشف جدیدی برای ورود انسان ها به #دنیای_مرگ، می دهند!
یکی در هيأت یک مقام سیاسی!
دیگری در نقش يك هنرپیشه!
آن یکی در جایگاه یک مخترع!
آن دگری در لباس یک رسانه ای!
و آن دیگری ها هر یک در نقشی خاص و منحصر به فرد خود، #جنگ، #تورم و #توهم_توطئه را، ارمغان می آورند...
کاش #امروزی_ها نیز کمی و بسیارکمی #نقش_ناجی را در #هیأت_انساني خود بازی می کردند و بیش از ابرام و اصرار بر #جنگ، مرگ، قتل، کشتار، فشار و تحریم بر #صلح، زندگی، جان فزایی، مهربانی، تفاهم و مدارا تأكيد می کردند که زندگی، #صلح_و_مهربانی نه نیاز صرف دیروز،بلکه امروز و هر روز جامعه انسانی است...
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#رئوف_آذری
#گروه_های_خونی
#مرگ
#زندگی
#جنگ
#صلح
#مهربانی_تخصصی
@SSopskf
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
جمعی از فرهیختگان دانشگاهی کورد که در راستای حمایت از تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی سردشت، در سال های ۸۶ و ۸۷، یک الی دو ترم را به صورت افتخاری تدریس کردند...
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#رئوف_آذری
#فرهیختگان_دانشگاهی
#تدریس_رایگان
#همکاری_افتخاری
#مهربانی_تخصصی
@SSopskf
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#رئوف_آذری
#فرهیختگان_دانشگاهی
#تدریس_رایگان
#همکاری_افتخاری
#مهربانی_تخصصی
@SSopskf
Telegram
attach 📎