از خشکسالی مدیریتی‌ تا خشکسالی محیطی و بدفصلی تعاملاتی
✍🏻رئوف آذری*

در خشکسالی مدیریتی، خشکسالی محیطی قطعی است و در خشکسالی اقلیمی نیز، بی آبی، پدیده محتوم متأثر ...

گرچه کم آبی و بی آبی، اکنون از خوزستان و بلوچستان، مخابره می شود ولی دمای بالاتر از ۴۰ و ۵۰ درجه، کم آبی سرزمینی در پی دارد..

در این روزگاران سخت کم آبی، نه تنها دره ها و رودها و‌چشمه ها، درختان و گیاهان و پرندگان و خزندگان و چرندگان، کم می آورند، بلکه ما هم چون ساکنان این جغرافیا، در معرض کم آبی هستیم ...

بسیاری از موجودات، کم آب که بشوند، به درد مرگ تدریجی مبتلا می شوند مثلاً گیاهان و درختان پژمرده می شوند، پرندگان، نای پرواز نخواهند داشت و چرندگان و‌خزندگان نیز توان چریدن و خزیدن از دست خواهند داد..
انسان، هم به دلیل اینکه قسم اعظم حجم بدنش، از آب است، در دوران تشنگی، ماهیچه ها، منقبض و فشار بر شقیقه ها بیشتر و در نتیجه، از تاب آوری اش،کاسته می شود و بر میزان خشم و عصبیتش افزوده می شود!

هرچه تشنه تر بشویم، عصبی تر و هر چه عصبی تر نیز فهم در لحظه مان، ناقص تر و احتمال خطا در برداشت، کنش و واکنش مان بیشتر می شود و مرگ سلامت ارتباطی و تعامل بهینه مان، حتمی می شود!

این روزها، شهروندان ایران زمین، علاوه بر کم آبی و‌ بی آبی و‌ تشنگی، با پاندمی خرواری و پر پیمانگی همرسانی اطلاعات مخدوش و دستکاری شده، اخبار زرد و نادرست، بازنمایی های رسانه ای خطی-جناحی، قومی و جغرافیایی، و ده ها و صدها معضل و ‌آسیب متکثر از عواقب خشکسالی و بدسالی های مدیریتی، مواجه اند که چون تمساحی از هیکل تاب آوری و اندرون منطق، تحلیل و سلامت کنش و مدارای در واکنش شان می خورد و می کاهد...


همین ها هم سبب شده است گاه و بسیار از طبیعت، گاه از خود و گاه از دیگری و چه بسیار هم از ساختار و سیاست و حکمران تقاص بگیریم و بر خود و دیگری و طبیعت و‌محیط مان، آوار شویم ...

فارغ از واکاوی بیشتر و تحلیل و موشکافی و ‌ریشه شناسی، «مسئولیت اجتماعیِ» امروز ما، حکم می کند در تالار هموندی و هم کنشی، واکنشی در خور و قابل تأمل و مسئولانه ای تدارک بینیم که بیش از این، عواقب تشنگی، بر عطش همزنی مان، نیفزاید و ساختار ارتباطی و فحوای تعاملاتی مان را از هم نگسلد..

نگارنده، پس از تأمل در مراودات کلامی و مبادلات مجازی، معجون « مرهم هم فهمی صلح ساز» را مسکنی بر بحران بی آبی و تشنگی و نیز عطش همرسانی های خراواری مجازی و همزنی های نامبارک متعاقب، پیشنهاد می دهد که امیدوارم صفت مشترک هموندْسازِمان که «به پا خاستن برای مسئولیت اجتماعی» است، چنین تاب آوری حکیمانه و تأمل عالمانه را حاصل آورد و الگویی خلق کند در نابسامان سرزمینی که گوهر اندرونی اش، تاب آوری تاریخی در قبال بحران های گونه گون و هم فهمی های یاریگرانه و همدلی های پیشران بوده است...

https://t.iss.one/Sopskf/5178
___
*فعال صلح و‌مهربانی
۲مرداد۱۴۰۰

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#خشکسالی_مدیریتی
#کم_آبی_اقلیمی
#مسئولیت_اجتماعي
#هم_فهمی
#صلح_سازی

@sopskf
https://www.instagram.com/p/CR3W9YKLNC-/?utm_medium=copy_link