حلبچه به وقت سردشت
و
سردشت به وقت حلبچه و هیروشیما
https://t.iss.one/Sopskf/5866
حدود یک دهه طول کشید تا خود را از ذیل تلی از خاکستر تجربه تلخ بمباران شیمیایی رها کنیم و فارغ از استراتژی به شدت سیاست زده ساختار حاکمیتی به نسبت بمباران شیمیایی سردشت و البته خواب متولیان محلی و نیز تساهل کنشگران مدنی، رها کنیم.
حقیقت امر نیز، طی این بازه زمانی بسیار تلخ بود و جوانه زدن حس مسئولیت اجتماعی در دلِ فضای آلوده به گاز خردل، و البته هژمونی نگرش به شدت امنیتی یک شهر مرزی، کاری شاق و هزینه بر و دشوار!
اما هوشمندی برخی اهل فرهنگ، هنر و ادب و گشایش سیاسی دوره خاتمی به اضافه تسهیلگری شورای شهر دوره اول و به ویژه کارآمدی کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و حقوقی، موجد تحکیم حرکات خودجوش و هم افزایی امید و سامان دهی کنش ها شد که نتیجه اش، میدان داری انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت و در ادامه تنظیم گری تعاملاتی شد که از قبل اشخاص از سر عِرق،درک و تلاش موردی شروع کرده بودند و همان نیز رشته پیوند بین سردشت و حلبچه و بعدها مثلث سردشت، حلبچه و هیروشیما و نیز ورود به دادگاه لاهه و سازمان منع کابرد سلاح های کشتارجمعی شد.
در این بین افراد و شخصیت ها و گروه های چندی اثرگذار بودند که یک از این چند، فعالان هنری، مدنی و اجتماعی دو شهر سردشت و حلبچه و ویژه دو انجمن فعال مرتبط با موضوع، در نگهداشت و البته ارتقای تعاملات، اثربخشی بیشتری داشتند.
هفتم تیرماه سال یکهزار و چهارصد و یک شمسی که هیٲتی از فعالان مدنی شهر حلبچه، قدم رنجه کرده و در مراسم سالیاد بمباران شیمیایی سردشت حضور یافتند، فرصت را مغتنم شمردیم و در حاشیه نهار در تالار مرکزی شهر(بخش خصوصی)، نشستی مشترک با مهمانان و ویژه هیٲت حلبچه شکل دادیم که طی آن نشست که با تسهیلگری رئوف آذری اداره شد،نکاتی توسط ایشان محضر عزیزان یادآوری شد که به مناسبت سالگشت ژینوساید حلبچه، چند از بسیارش، جهت استحضار هموندان، همرسانی می شود:
یک: نفس برقراری ارتباطات و تعاملات فی مابین بین قربانیان و خانواده های شان و نیز فعالان مدنی و اجتماعی دو شهر و مؤسسات مردم نهاد و ویژه دانشگاه ها و سایر ادارات فرهنگی و خدمات رسان، بسیار ارزنده است اما اگر این تعاملات، فقط محدود به روز سالیادها گردد، آورده ای جز همدردی کلامی و همدلی عملی نخواهد داشت.
پس نیاز است این تعاملات، مستمر، هدفمند و با برنامه فی مابین فعالان، مؤسسات مدنی، علمی و اداری، در طول سال، برقرار باشد.
دو: لازم است نتیجه تعاملات مستمر، خلق آثارمکتوب تاریخی و پژوهشی و نیز شکل گیری شبکه ای قوی جهت اثرگذاری بر نهادهای قانونگذاری،اجرایی و مدنی دول و حتی نهادهای بین المللی در راستای زدودن آثار کاربست سلاح های کشتارجمعی از مناطق آسیب دیده و نیز محو این سلاح ها در جهان و پیشگیری عملی از کاربست مجدد باشد چه اینکه تٲسف زاست که سردشت، حلبچه و هیروشیمایی دگر را در قرن پیش رو شاهدباشیم و نمونه هایی چون سوریه و یمن و اوکراین، نگران کننده اند و چه بسا، تکرار تاریخ راشاهد باشیم.
سه: خروج از عادت مظلوم نمایی تاریخی و مطالبه گری های روتین و کاهنده از بار مصیب، ضرورت دهه جدید از کنشگری های چندجانبه است که شایسته است به خلق پیام جدید و نگرش جدید چه در سطوح محلی و ملی و چه منطقه ای و جهانی ختم گردد.
کُنشی که از عادت مٲلوف واکنش، رهای مان کند و ورای احساس و هیجان، نظام مند، افقی روشن را نشانه رود.
این امر نیازمند کار از پایه بر مبنای تئوری های جدید علمی و نیز بر پایه نظریه های جدید اجتماعی و یادگیری جمعی است که نمونه اش به صورت پایلوت در سردشت در قالب بنیاد توسعه صلح و مهربانی، اجرایی شده است.
چهار:
نمادها و معماری فیزیکی شهرهای آسیب دیده، به شدت اثرگذار بر روح کنشگران و راهبر در هدایت خرد جمعی و کنش گروهی است که می طلبد از تابلوهای ورودی شهری و دروازه های آن آغاز و به قلب کوچه ها تا خانه ها نفوذ کند تا روح پیام مشترک را در ساختار مدنی و اجتماعی شهر، نهادینه کند.
پنج:
نقش شهرداران دو شهر و شورای آن دو به اضافه دانشگاه ها، در پیشیرد پروژه شهرداران برای صلح و سفیران صلح، نقشی کم بدیل است که امیدواریم متولیان وقت، اهتمام لازم را داشته باشند و با طرح و برنامه و پروژه مدون، ایفاگر رسالت بنیادین خود دراین حوزه باشند.
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#هیروشیما
#بمباران_شیمیایی
#سالگردها
#هموندی_ها
#ضرورت_ها
@sopskf
___
٭تصاویر بیشتر👇
https://www.instagram.com/p/Cp9T5JhsUdG/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
و
سردشت به وقت حلبچه و هیروشیما
https://t.iss.one/Sopskf/5866
حدود یک دهه طول کشید تا خود را از ذیل تلی از خاکستر تجربه تلخ بمباران شیمیایی رها کنیم و فارغ از استراتژی به شدت سیاست زده ساختار حاکمیتی به نسبت بمباران شیمیایی سردشت و البته خواب متولیان محلی و نیز تساهل کنشگران مدنی، رها کنیم.
حقیقت امر نیز، طی این بازه زمانی بسیار تلخ بود و جوانه زدن حس مسئولیت اجتماعی در دلِ فضای آلوده به گاز خردل، و البته هژمونی نگرش به شدت امنیتی یک شهر مرزی، کاری شاق و هزینه بر و دشوار!
اما هوشمندی برخی اهل فرهنگ، هنر و ادب و گشایش سیاسی دوره خاتمی به اضافه تسهیلگری شورای شهر دوره اول و به ویژه کارآمدی کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و حقوقی، موجد تحکیم حرکات خودجوش و هم افزایی امید و سامان دهی کنش ها شد که نتیجه اش، میدان داری انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت و در ادامه تنظیم گری تعاملاتی شد که از قبل اشخاص از سر عِرق،درک و تلاش موردی شروع کرده بودند و همان نیز رشته پیوند بین سردشت و حلبچه و بعدها مثلث سردشت، حلبچه و هیروشیما و نیز ورود به دادگاه لاهه و سازمان منع کابرد سلاح های کشتارجمعی شد.
در این بین افراد و شخصیت ها و گروه های چندی اثرگذار بودند که یک از این چند، فعالان هنری، مدنی و اجتماعی دو شهر سردشت و حلبچه و ویژه دو انجمن فعال مرتبط با موضوع، در نگهداشت و البته ارتقای تعاملات، اثربخشی بیشتری داشتند.
هفتم تیرماه سال یکهزار و چهارصد و یک شمسی که هیٲتی از فعالان مدنی شهر حلبچه، قدم رنجه کرده و در مراسم سالیاد بمباران شیمیایی سردشت حضور یافتند، فرصت را مغتنم شمردیم و در حاشیه نهار در تالار مرکزی شهر(بخش خصوصی)، نشستی مشترک با مهمانان و ویژه هیٲت حلبچه شکل دادیم که طی آن نشست که با تسهیلگری رئوف آذری اداره شد،نکاتی توسط ایشان محضر عزیزان یادآوری شد که به مناسبت سالگشت ژینوساید حلبچه، چند از بسیارش، جهت استحضار هموندان، همرسانی می شود:
یک: نفس برقراری ارتباطات و تعاملات فی مابین بین قربانیان و خانواده های شان و نیز فعالان مدنی و اجتماعی دو شهر و مؤسسات مردم نهاد و ویژه دانشگاه ها و سایر ادارات فرهنگی و خدمات رسان، بسیار ارزنده است اما اگر این تعاملات، فقط محدود به روز سالیادها گردد، آورده ای جز همدردی کلامی و همدلی عملی نخواهد داشت.
پس نیاز است این تعاملات، مستمر، هدفمند و با برنامه فی مابین فعالان، مؤسسات مدنی، علمی و اداری، در طول سال، برقرار باشد.
دو: لازم است نتیجه تعاملات مستمر، خلق آثارمکتوب تاریخی و پژوهشی و نیز شکل گیری شبکه ای قوی جهت اثرگذاری بر نهادهای قانونگذاری،اجرایی و مدنی دول و حتی نهادهای بین المللی در راستای زدودن آثار کاربست سلاح های کشتارجمعی از مناطق آسیب دیده و نیز محو این سلاح ها در جهان و پیشگیری عملی از کاربست مجدد باشد چه اینکه تٲسف زاست که سردشت، حلبچه و هیروشیمایی دگر را در قرن پیش رو شاهدباشیم و نمونه هایی چون سوریه و یمن و اوکراین، نگران کننده اند و چه بسا، تکرار تاریخ راشاهد باشیم.
سه: خروج از عادت مظلوم نمایی تاریخی و مطالبه گری های روتین و کاهنده از بار مصیب، ضرورت دهه جدید از کنشگری های چندجانبه است که شایسته است به خلق پیام جدید و نگرش جدید چه در سطوح محلی و ملی و چه منطقه ای و جهانی ختم گردد.
کُنشی که از عادت مٲلوف واکنش، رهای مان کند و ورای احساس و هیجان، نظام مند، افقی روشن را نشانه رود.
این امر نیازمند کار از پایه بر مبنای تئوری های جدید علمی و نیز بر پایه نظریه های جدید اجتماعی و یادگیری جمعی است که نمونه اش به صورت پایلوت در سردشت در قالب بنیاد توسعه صلح و مهربانی، اجرایی شده است.
چهار:
نمادها و معماری فیزیکی شهرهای آسیب دیده، به شدت اثرگذار بر روح کنشگران و راهبر در هدایت خرد جمعی و کنش گروهی است که می طلبد از تابلوهای ورودی شهری و دروازه های آن آغاز و به قلب کوچه ها تا خانه ها نفوذ کند تا روح پیام مشترک را در ساختار مدنی و اجتماعی شهر، نهادینه کند.
پنج:
نقش شهرداران دو شهر و شورای آن دو به اضافه دانشگاه ها، در پیشیرد پروژه شهرداران برای صلح و سفیران صلح، نقشی کم بدیل است که امیدواریم متولیان وقت، اهتمام لازم را داشته باشند و با طرح و برنامه و پروژه مدون، ایفاگر رسالت بنیادین خود دراین حوزه باشند.
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#هیروشیما
#بمباران_شیمیایی
#سالگردها
#هموندی_ها
#ضرورت_ها
@sopskf
___
٭تصاویر بیشتر👇
https://www.instagram.com/p/Cp9T5JhsUdG/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک