Forwarded from اتچ بات
📑
#یادداشت
نگاهی
یا که لبخندی
فشار گرم دست دوست مانندی
و می‌بیند صدایی نیست
نور آشنایی نیست
این داستان تنهایی آدم‌هاست در دورانی که عصر ارتباطات نامیدیمش. در روزگاری که به سریع‌ترین شکل و به راحت‌ترین حالت می‌شود با آن سوی جهان ارتباط برقرار کرد، گفتگو کرد و دید و شنید. پس ما چه مرگمان است که از همیشه تنهاتریم، با ما چه شده است که جهانمان مملو از تنهایی تلخی شده که ثانیه‌ها را از حرکت وامی‌دارد و ما را مچاله می‌کند با آنکه به هزار ابزار و هزار نام در جهانی سراسر مجازی گردش می‌کنیم. چه بر سر ما آمده که خودمان را تنها رها کرده‌ایم بی هیچ دوستی با آنکه در گوشی‌هایمان نام‌ها و لبخندهای بسیاری زندگی می‌کنند.
در این روزگار، ارتباطات جهان را به اندازه سلولی در زندانی کوچک کرده تا ما دلتنگتر شویم تا ما در جستجوی ناشناخته‌ها گم نشویم تا ما در تنهایی بپوسیم.
در این دوران اما آمارها چون آینه‌ای همه چیز را صادقانه به رویمان می‌آورند. مثلا انگلستان بعنوان کشوری که از نظر کیفیت زندگی در جهان شهره است وزیری برای امور تنهایی دارد و یک پنجم مردمانش احساس تنهایی می‌کنند. آری این اپیدمی خاموش چنان گلوی ما را گرفته است که حتا نمی‌گذارد بغضمان بشکند و ما را هر روز به اعماق خودمان پرت می‌کند.
اما آیا گریزی هست؟ آنان که همواره دستشان به نسخه نوشتن میرود می‌گویند: ورزش کنید با آنان که هم سلیقه‌اید بنشینید( البته نه در این جهان مجازی دور از هم) اگر نشد با حیوانات انس بگیرید و به دیگران خوبی کنید و چیزهای تازه را تجربه کنید.
#محمد_سرو
@Roshanfkrane
#یادداشت
نگاهی
یا که لبخندی
فشار گرم دست دوست مانندی
و می‌بیند صدایی نیست
نور آشنایی نیست
این داستان تنهایی آدم‌هاست در دورانی که عصر ارتباطات نامیدیمش. در روزگاری که به سریع‌ترین شکل و به راحت‌ترین حالت می‌شود با آن سوی جهان ارتباط برقرار کرد، گفتگو کرد و دید و شنید. پس ما چه مرگمان است که از همیشه تنهاتریم، با ما چه شده است که جهانمان مملو از تنهایی تلخی شده که ثانیه‌ها را از حرکت وامی‌دارد و ما را مچاله می‌کند با آنکه به هزار ابزار و هزار نام در جهانی سراسر مجازی گردش می‌کنیم. چه بر سر ما آمده که خودمان را تنها رها کرده‌ایم بی هیچ دوستی با آنکه در گوشی‌هایمان نام‌ها و لبخندهای بسیاری زندگی می‌کنند.
در این روزگار، ارتباطات جهان را به اندازه سلولی در زندانی کوچک کرده تا ما دلتنگتر شویم تا ما در جستجوی ناشناخته‌ها گم نشویم تا ما در تنهایی بپوسیم.
در این دوران اما آمارها چون آینه‌ای همه چیز را صادقانه به رویمان می‌آورند. مثلا انگلستان بعنوان کشوری که از نظر کیفیت زندگی در جهان شهره است وزیری برای امور تنهایی دارد و یک پنجم مردمانش احساس تنهایی می‌کنند. آری این اپیدمی خاموش چنان گلوی ما را گرفته است که حتا نمی‌گذارد بغضمان بشکند و ما را هر روز به اعماق خودمان پرت می‌کند.
اما آیا گریزی هست؟ آنان که همواره دستشان به نسخه نوشتن میرود می‌گویند: ورزش کنید با آنان که هم سلیقه‌اید بنشینید( البته نه در این جهان مجازی دور از هم) اگر نشد با حیوانات انس بگیرید و به دیگران خوبی کنید و چیزهای تازه را تجربه کنید.
#محمد_سرو
@Roshanfkrane
Telegram
attach 📎