کانال روشنفکران
«هیچ چیز شبیه تو نیست» ...
صبح وقتی داشتم بنا به عادت اخبار رو زیر و رو می کردم دیدمش،
Sinead O'Connor
۵۶ساله،درگذشت!
چشمم پر از اشک شد،نوستالژی نوجوانی سالهای دور،سال ۱۹۹۰،شاید من اونجا با اینکه هیچی از روانشناسی نمی دونستم،حس افسردگی عمیق یه آدم رو درک کردم،ارتباط چشمی منقطع،صدای ترک خورده،و اشک واقعی
اکانر زندگی سختی داشت،طلاق پدر و مادر و آزارهای روانی و جسمی مادر و بعدها دزدی مکرر ...شاید هم به همین دلیل وقتی به نوجوونی رسید اون رو به اجبار به مرکز آموزشی انگریانن فرستادند، یک دارالتادیب معروف که یکی از «ماموریت»های خودشون رو «سر به راه» کردن «دختران سرکش» قرار داده بودن!معجزه اونجا یکی از خواهران روحانی بود که براش گیتاری خرید و کمک کرد تا درس موسیقی بگیره و اینجا بود که یه ستاره الترناتیو پاپ راک متولد شد،بعدها فرار کرد و در دوبلین تو کافه ها و بارها آواز خوند.اون ایده های دیگری در ذهن داشت، با نوشتن آهنگ های پیچیده عاطفی که توجه رو به مسائل اجتماعی جلب می کرد و گاهی اوقات به شرایط دشوار دوران کودکی خودش.با تراشیدن سر و پوشیدن لباسهای پانک عصیان و افسردگی خودش رو بیان می کرد تا جایی که در برنامه زنده تلویزیونی بعدها عکس پاپ ژان پل دوم رهبر کاتولیک جهان رو پاره کرد!حرکتی که با هدف جلب توجه به همدستی کلیسای کاتولیک در تداوم کودک آزاری، در زادگاهش ایرلند.دیوانه خطاب کردن کسی بهترین تکنیک خاموش کردن یه آدمه،واشنگتن تایمز اون رو "چهره نفرت خالص" و فرانک سیناترا اون رو "یک احمق بزرگ" خطاب کرد.اما در هر حال شاهکارش،که کاوری از آهنگی از پرینس بود دنیا رو‌تکون داد و جایزه های متعددی براش به ارمغان آورد که همه رو رد کرد،چون اعتقاد داشت اونها فقط به سود مالی اهمیت میدن نه استعداد هنرمند.اون در مورد خودش می گفت :کودک آزاری یک بحران هویته و شهرت یک بحران هویت دیگه، بنابراین من مستقیماً از یک بحران هویت به بحران دیگه رفتم،این بحران هویت بود که اون رو به سمت تغییر مذهب و مسلمان شدن سوق داد و ...
بماند
برای من،هنوز همون پوستر روی دیوار اتاقم هستی،با چشمهای سبز درخشان،موهای تراشیده،و نگاه عصیانگر...
Rest in peace....
#ارسالی
✍ دکتر #تبسم_سعیدپرور
#روانشناسی
#موسیقی
#پاپ_راک
@Roshanfkrane
«هیچ چیز شبیه تو نیست» ...
صبح وقتی داشتم بنا به عادت اخبار رو زیر و رو می کردم دیدمش،
Sinead O'Connor
۵۶ساله،درگذشت!
چشمم پر از اشک شد،نوستالژی نوجوانی سالهای دور،سال ۱۹۹۰،شاید من اونجا با اینکه هیچی از روانشناسی نمی دونستم،حس افسردگی عمیق یه آدم رو درک کردم،ارتباط چشمی منقطع،صدای ترک خورده،و اشک واقعی
اکانر زندگی سختی داشت،طلاق پدر و مادر و آزارهای روانی و جسمی مادر و بعدها دزدی مکرر ...شاید هم به همین دلیل وقتی به نوجوونی رسید اون رو به اجبار به مرکز آموزشی انگریانن فرستادند، یک دارالتادیب معروف که یکی از «ماموریت»های خودشون رو «سر به راه» کردن «دختران سرکش» قرار داده بودن!معجزه اونجا یکی از خواهران روحانی بود که براش گیتاری خرید و کمک کرد تا درس موسیقی بگیره و اینجا بود که یه ستاره الترناتیو پاپ راک متولد شد،بعدها فرار کرد و در دوبلین تو کافه ها و بارها آواز خوند.اون ایده های دیگری در ذهن داشت، با نوشتن آهنگ های پیچیده عاطفی که توجه رو به مسائل اجتماعی جلب می کرد و گاهی اوقات به شرایط دشوار دوران کودکی خودش.با تراشیدن سر و پوشیدن لباسهای پانک عصیان و افسردگی خودش رو بیان می کرد تا جایی که در برنامه زنده تلویزیونی بعدها عکس پاپ ژان پل دوم رهبر کاتولیک جهان رو پاره کرد!حرکتی که با هدف جلب توجه به همدستی کلیسای کاتولیک در تداوم کودک آزاری، در زادگاهش ایرلند.دیوانه خطاب کردن کسی بهترین تکنیک خاموش کردن یه آدمه،واشنگتن تایمز اون رو "چهره نفرت خالص" و فرانک سیناترا اون رو "یک احمق بزرگ" خطاب کرد.اما در هر حال شاهکارش،که کاوری از آهنگی از پرینس بود دنیا رو‌تکون داد و جایزه های متعددی براش به ارمغان آورد که همه رو رد کرد،چون اعتقاد داشت اونها فقط به سود مالی اهمیت میدن نه استعداد هنرمند.اون در مورد خودش می گفت :کودک آزاری یک بحران هویته و شهرت یک بحران هویت دیگه، بنابراین من مستقیماً از یک بحران هویت به بحران دیگه رفتم،این بحران هویت بود که اون رو به سمت تغییر مذهب و مسلمان شدن سوق داد و ...
بماند
برای من،هنوز همون پوستر روی دیوار اتاقم هستی،با چشمهای سبز درخشان،موهای تراشیده،و نگاه عصیانگر...
Rest in peace....
#ارسالی
✍ دکتر #تبسم_سعیدپرور
#روانشناسی
#موسیقی
#پاپ_راک
@Roshanfkrane