‍ ☘🌹🍃🌸

✍ #سلطان_قلبهای_نوشهر(روستای کدیر)

کمتر کسی است بتواند در بین مردم محبوبیتی کسب کند که ‌نه تنها مرور زمان بلکه بدگویی بد اندیشان نیز نتواند از عظمت آن بکاهد.

#عمو_غضنفر یکی از همین کسانی است که توانسته است قلب های مردم دیار خود #نوشهر و شهرهای همجوار را تسخیر کند.

بطوریکه اگر #قلب_های مردم #کجور و #نوشهر و مردم آشنا به #شعر و #موسیقی را سونوگرافی و یا بشکافیم نه تنها :
سیمای خندانش را در آن می بینیم بلکه تکیه کلام ( #تنه_بمیرم_دادا_وبَبا ) را با لهجه زیبای #لاشکی از او خواهیم شنید.

#عمو_غضنفر خودش را متولد #کجور نمیداند. او در مقدمه #شعرِ #سرگالش می گوید زاده #ایران_زمینم.

او درست می گوید، #شاعر و نویسنده زاده #ادبستان است و سرزمین گل و بلبل و متعلق به همه مردم.

شما در اولین برخورد با #سلطان_قلب_ها :
تسخیر او خواهید شد بطوریکه #ستایش_بانو #بلبل_مازرون در وصف #عمو_غضنفر چنین گفته است:
#غضنفر_لاشکی، خِب پِل بَوِیی
اَخلاد، نِمَکِ هرچی دِل بَوِیی

عَجب دلِ شونِ مِزه بیاردی
شاید هَینِ، گِنِنه، خِل بَوِیی

#عمو_غضنفر در هر بزم #شاعرانه_ای که وارد می شود فی البداحه با نظم #تبری و بومی سخن می گوید و این از ویژگی های #سلطان_قلب_های
#نوشهر است.

#معرفی
@Roshanfkrane

لذت ببر از این که گرفتار تو هستم
از این که زمین خورده‌ی آزار تو هستم

ویرانی من فرصت آباد شدن بود
مدیون همین عشق ستمکار تو هستم


۲۱ دی زادروز دکتر، #شاعر و ترانه‌سرای کشورمون زنده‌یاد " #افشین_یداللهی

یادش جاودان🌹
#مناسبت
@Roshanfkrane

یک جهان درد است اینجا ؛ #شعر میمیرد زِ شرم
قلبِ هر #شاعر ازین تصویر میگیرد زِشرم

شعرِ من ؛ عمریست دردِ میهن و مردم شده..!!
بر رخم خون گریه ها پایان نمی گیرد زِ شرم....!!

#م_شوق
@Roshanfkrane

‍ اگر از شعرهایم گُل را جدا کنید _
از چهار فصل ؛ یک فصلم می میرد..

اگر یار ؛ را از آن جدا کنید دو فصلم می میرد..
اگر نان را از آن جدا کنید سه فصلم می میرد.

اگر #آزادی را از آن جدا کنید ؛
سال اَم ؛ می میرد.
و من ؛ نیز.....

#شاعر شهیر #کردستان
#شیرکوبی_کس
@Roshanfkrane

#هفت_سین
#شعر
تقدیم به ایران....👆👆👆

#شاعر :
#توحیدمعز
@Roshanfkrane

وقتی دولتی افرادی را ممنوع‌القلم می‌کند و نوشته‌ی آن‌ها را چاپ نمی‌کند آیا تو به من حق نمی‌دهی که برایم سئوال باشد اگر کارشان لنگ نیست پس چرا از آگاهی مردم تا به این حد می‌ترسند؟

👤#احمد_شاملو

نوزده سال پیش در چنین روزی شاملوی بزرگ را از دست دادیم. احمد شاملو #شاعر و #نویسنده‌ی متفاوتی است که سال‌ها برای انکارش تلاش کردند اما حالا جز با تحسینِ بی‌شمار و البته خشمِ عده‌ای اندک نامش برده نمی‌شود. نام وی را در هیچ کتاب درسی ندیده‌ایم و هیچ خیابانی به نامش نیست و حتی در تلویزیون و رادیو هم هیچ حرفی در مورد شاملو نمی‌زنند. اما در قلب و ذهن ما یادش هم‌چنان جاریست...

روحش شاد و یادش گرامی🥀

#مناسبت

🆔👉 @Roshanfkrane ✍

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍

‍ ‍


#شاعر:#علی_صفری

#دکلماتور
#دآژو


@Roshanfkrane

صدایی نیست ،
صدایی که می شنوی،
صدای باران نیست
باران مدت هاست نزده
چشمه ها خشکیده
خانه ها و کوچه ها
تلی از خاک است....
صدایی نیست
صدایی که می شنوی صدای باد نیست
باد را خفه کرده اند ؛
تا خاک که همه جا هست، بلند نشود
و هوا را نیالاید
و به قول خودشان
تنفس ناپذیرش نکند.....

صدایی که می شنوی
صدای کلام نیست
کلام را خفه کرده اند
تا مبادا که تَرَک بردارد
شیشه‌ی تنهایی و سکون هوا
صدایی که می شنوی
صدای تاثیر کلام نیست
اندیشه را هم خفه کرده اند
تا نیاز به سخن گفتن را
خاموش کند.....

اما صدا هست ؛
و چه صدایی!

#شاعر_السالوادوری
#متن‌هایی_برای_هیچ

@Roshanfkrane

#مهربانی
#شاعر
#استاد_حسن_فرازمند

#ارسالی و آوا از :

#مرجان_چهارراهی



@Roshanfkrane

کانال روشنفکران
#سیاوش_کسرایی
( زاده 5اسفند 1305 هشت‌بهشت اصفهان_ درگذشت 19 بهمن 1374 وین)
#شاعر، #نقاش و از اعضای کانون #نویسندگان ایران و از #فعالان سیاسی #چپ‌گرای تاریخ معاصر ایران بود

#کسرایی دانش‌آموخته دانشکده #حقوق_و_علوم_سیاسی دانشگاه تهران و از #بنیان‌گذاران انجمن ادبی #شمع_سوخته بود.
سیاوش کسرایی سُراینده منظومهٔ #آرش_کمانگیر، نخستین منظومه حماسی نیمایی است.
وی یکی از شاگردان #نیما_یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند.
از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرائی، می‌توان به مجموعه شعر #آوا، #مهره_سرخ، #در_هوای_مرغ_آمین، #هدیه_برای_خاک، #تراشه‌های_تبر، #خانگی، 
#با_دماوند_خاموش و #خون_سیاوش اشاره کرد.

#کسرایی از خردسالی در #تهران به سر می‌برد؛ دوره ابتدایی را در مدرسه #ادب، و بعد در مدرسه #نظام و #دارالفنون مشغول به تحصیل شد.
در 1329 از دانشکده #حقوق دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل می‌شود و برای خدمت سربازی به دانشکده افسری می‌رود.
در 1331کسرایی در سازمان همکاری بهداشت، وابسته به برنامه اصل چهار ترومن، شروع به کار می‌کند، و در نشریه‌های بهداشت همگانی در ناحیه دریای خزر و زندگی و بهداشت نقش دارد. از اواسط دهه 1330 تا اواخر دهه 1350 کسرایی در سازمان های مربوط به #مسکن_عمومی (بانک ساختمانی، وزارت آبادانی و مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی) تقریباً بی وقفه مشغول است.
در اوایل تا اواسط دهه 1350 در حالت تعلیق خدمت اداری، کسرایی در بخش تبلیغات گروه صنعتی بهشهر کار می‌کند. در کنار مشاغل دائمی، در مقاطع مختلف، کسرایی به تدریس #ادبیات در دانشگاه‌های #تهران و #زاهدان می‌پردازد.

در دوران دبیرستان، کسرایی به همراه 
#محسن_پزشک_پور و #داریوش_فروهردر فعالیت دانش آموزان ملی‌گرا شرکت دارد.
در 1327 عضو حزب #توده می‌شود، و از آن وقت تا 40 سال بعد از آن پشتیبانی می‌کند.
پس از کودتای 1332، مدت کوتاهی #زندانی می‌شود. در 1347کسرایی از بنیانگذاران #کانون_نویسندگان ایران است، و یکی از دبیران منتخب آن تا سال 1351 خورشیدی.
در سال 1356جزو سخنرانان شب‌های شعر #گوته بود. در 1362، هم‌زمان با سرکوبی حزب توده توسط مقامات جمهوری اسلامی، کسرایی ایران را ترک می‌کند؛ تا 1366 در #کابل،
از 1366 تا 1374 در #مسکو،
و بعد در #وین اقامت دارد.
از 1365تا استعفایش در 1367 کسرایی عضو هیئت سیاسی حزب #توده است، و در 1369 از کمیته مرکزی حزب هم کناره می‌گیرد.
آخرین مجموع شعر کسرایی، #مهره_سرخ، چاپ 1374، #اعتراضی علنی به سیاست حزب #توده و عواقب آن است.

روابط اجتماعی گسترده، مصاحبت و همیاری از خصوصیات زندگی کسرایی است. در بین چهره‌های ادبی، #هوشنگ_ابتهاج، #احمدرضا_احمدی، 
#محمود_اعتمادزاده (م.ا. به آذین)، 
#ایرج_افشار، #فروغ_فرخزاد، #مرتضی_کیوان، #شاهرخ_مسکوب، #فریدون_مشیری، 
#نادر_نادرپور، #نیما_یوشیج،
و #ابراهیم_یونسی از نزدیکان کسرایی هستند.
از اوایل دهه 1340 تا اوایل دهه 1360، تقریباً هر روز، در دفتر و در منزل، کسرایی محیطی باز برای دورهم آیی فراهم می‌کند.

اخراج از کانون نویسندگان ایران
در سال 1358 خورشیدی، هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از 
#باقر_پرهام، #احمد_شاملو، #محسن_یلفانی، 
#غلامحسین_ساعدی و #اسماعی_خویی تصمیم به اخراج #سیاوش_کسرایی، #به‌آذین، 
#هوشنگ_ابتهاج، #فریدون_تنکابنی 
و #برومند گرفتند.
این تصمیم نهایتاً به تأیید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل اعضاء توده‌ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد.

#سیاوش_کسرایی پس از هجوم نیروهای امنیتی حکومت جمهوری اسلامی ایران به حزب توده ایران در زمستان سال 1361 به همراه خانواده‌اش از طریق #زاهدان از ایران خارج شد.
ابتدا در #کابل و سپس در #مسکو و پس از فروپاشی شوروی به #وین مهاجرت کرد.
سیاوش کسرایی پس از خروج از ایران و در طول اقامتش در افغانستان، در رادیو #زحمت‌کشان که از شهر #کابل پخش  می‌شد، مشغول به فعالیت شد.
#ابوالفضل_محققی از همکاران سابق سیاوش کسرایی در رادیو زحمت‌کشان، ادعا می‌کند که در زمان تصدی وی به عنوان «مسئول بخش ادبی رادیو»، هیچ‌گاه شعری از #احمد_شاملو، #مهدی_اخوان_ثالث 
یا #فروغ_فرخزاد خوانده و پخش نشد.

سیاوش کسرایی از «نسل چهارم»  مهاجران ایرانی به اتحاد جماهیر شوروی بود.
او از سال 1987 تا 1995 در #شوروی زندگی کرد. #سیاوش_کسرایی از زندگی در شوروی رنج می‌کشید و تجربه درونی و رنج روحی خود را در سروده
#دلم_هوای_آفتاب_می‌کند وصف کرده است.
وی در سن 69 سالگی پس از عمل جراحی #قلب و ابتلاء به #ذات‌الریه در #وین، درگذشت و در «بخش هنرمندان»گورستان شهر وین، اتریش، به خاک سپرده شد.

#ارسالی #تاریخ #اجتماعی

@Roshanfkrane