#دانلود_فیلم
#Wind_River_2017
#Taylor_Sheridan
🏆بهترین فیلم جشنواره های کن ، نشنال برد ریویو ، هالیوود اواردز
امتیاز مجله ابزورد 8
در رودخانه ویند، این فیلم جسورانه که اولین کار تیلور شریدان در مقام کارگردان است، با یک زمستان سخت و زیبا طرف هستیم. در این تریلر بسیار تاثیرگذار، جرمی رنر در نقش کوری بازی می کند، یک مامور واحد محافظت از ماهی ها و حیات وحش که وظیفه دارد گرگ ها و شیرهایی را پیدا کند که در منطقه اختصاصی سرخپوستی رودخانه ویند ایالت وایومینگ، حیوانات اهلی را از بین می برند. او مهارت زیادی در مسیریابی، بررسی و ردیابی گلوله ها دارد. هنگامی که جسد یک دختر ۱۸ ساله بومی در یک منطقه برفی سرد و متروکه پیدا می شود، او از مهارت های خود برای پیگیری این قتل مرموز استفاده می کند.
از آن جا که این ماجرا نقاط ابهام برانگیز زیادی دارد، مامور پلیس قبیله ای (با بازی سرد و بی نقص گراهام گرین) از اف بی آی درخواست کمک می کند. یک مامور پلیس تازه کار از لاس وگاس به نام جین (الیزابت اولسن) به منطقه اعزام می شود. جین بلافاصله متوجه می شود که اوضاع فراتر از چیزی است که در ظاهر به نظر می آید. در جامعه ای که او به آن پای گذاشته است نوعی بی اعتمادی به دولت، اتکا به نفس بیش از حد، فقری شدید و چشم اندازهایی بی رحمانه دیده می شود. شریدان هنگام تحقیقات خود مدتی را در منطقه اختصاصی سرخ پوستی سپری کرده است. او تنها به زندگی عجیب و غریب و ناامیدانه این نوع زندگی توجه نمی کند. در همان ابتدای فیلم پرچم آمریکا را می بینیم که در ورودی این منطقه به صورت برعکس برافراشته شده است. کارگردان همین ابتدای کار حرف خودش را بیان می کند: این جا خبری از این مسائل نیست. خیلی وقت است از این خبرها نیست.
شریدان را به خاطر نوشتن فیلم نامه تریلرهای فوق العاده ای همچون سیکاریو و اگر سنگ از آسمان ببارد می شناسیم. همچون آن دو فیلم که در مرز بین آمریکا و مکزیک رخ می دادند و یک ناامیدی پسا رکود اقتصادی را به تصویر می کشیدند، رودخانه ویند هم از طریق ژانر پرتعلیقی که انتخاب کرده، به بررسی مسائل اجتماعی روز می پردازد. رودخانه ویند آن طور که در ابتدای فیلم اعلام می شود بر اساس یک زندگی واقعی ساخته شده است. بعدا شریدان به بیننده اطلاع می دهد در این جوامع بومی، پرونده افراد گمشده معمولا پیگیری نمی شود. به نظر می آید فیلم او به دنبال اثبات چنین ادعایی است. رودخانه ویند در اکثر مواقع ساختار کاملا درستی دارد. به ویژه در یک سوم پایانی که تنش بالا می گیرد. یک پایان فریبنده و یک انتقام پرالتهاب، رودخانه ویند را از یک فیلم ظریف شخصیت محور به یک اثر مرزی عامه پسند و استثمارگرانه تبدیل می کند.
تا آن زمان، می توانیم حدس بزنیم که رودخانه ویند قرار است داستان خود را نه با یک پیچش داستانی پیچیده، بلکه با یک روایت ساده و بی پرده به پایان برساند. اگرچه شریدان تلاش می کند مکان و زمان فیلم را از زاویه دید کاملا ناامیدانه قهرمان داستان پیش چشم ما بگشاید، ولی فیلم باز هم نتوانسته از نگاه توریستی خود به این منطقه اجتناب کند. الیزابت اولسن در قالب شخصیت متعهدی به نام جین که گهگاهی شخصیت کلاریس استارلینگ فیلم سکوت بره ها را به یاد ما می آورد، یکی از بهترین بازی های خودش را ارائه می دهد. البته این جا خبری از تضادها و لایه های روانی شخصیت نمادین کلاریس نیست.
به طور کلی در رودخانه ویند شاهد بازی های فوق العاده ای هستیم. مثل بازی گیل بیرمنگام در نقش یک پدر عزادار. اما مهم تر از همه باید بازی جرمی رنر را مورد توجه قرار داد، او با چنان مهارتی در قالب کوری و فرآیند قهرمان شدن ناخواسته اش فرو می رود که انگار این نقش اساسا برای او نوشته شده است. علاوه بر تصویربرداری تماشایی بن ریچاردسن و موسیقی متن آرام نیک کیو و وارن الیس، این فیلم از یک جهت دیگر هم ارزش دیدن دارد و آن، تماشای بازی رنر در قالب این شخصیت است، او توانایی فوق العاده ای در اجرای این نوع نقش ها دارد. او در قالب کوری، یک حلال معمای بسیار کاربلد را نشان می دهد که به صورت تصادفی پایش به این ماجرا کشیده شده است. شخصیت او می تواند به نقش اصلی یک سریال کاراگاهی جذاب تبدیل شود. اشک های گاه و بیگاه رنر همیشه احساس درستی در شما به وجود می آورند. چه در حال گریه و زاری برای یک ناراحتی قابل درک باشد، چه سرمای سوزان مناطق حاشیه ای وایومینگ او را به گریه انداخته باشد.
آن هورندی
@Roshanfkrane
#Wind_River_2017
#Taylor_Sheridan
🏆بهترین فیلم جشنواره های کن ، نشنال برد ریویو ، هالیوود اواردز
امتیاز مجله ابزورد 8
در رودخانه ویند، این فیلم جسورانه که اولین کار تیلور شریدان در مقام کارگردان است، با یک زمستان سخت و زیبا طرف هستیم. در این تریلر بسیار تاثیرگذار، جرمی رنر در نقش کوری بازی می کند، یک مامور واحد محافظت از ماهی ها و حیات وحش که وظیفه دارد گرگ ها و شیرهایی را پیدا کند که در منطقه اختصاصی سرخپوستی رودخانه ویند ایالت وایومینگ، حیوانات اهلی را از بین می برند. او مهارت زیادی در مسیریابی، بررسی و ردیابی گلوله ها دارد. هنگامی که جسد یک دختر ۱۸ ساله بومی در یک منطقه برفی سرد و متروکه پیدا می شود، او از مهارت های خود برای پیگیری این قتل مرموز استفاده می کند.
از آن جا که این ماجرا نقاط ابهام برانگیز زیادی دارد، مامور پلیس قبیله ای (با بازی سرد و بی نقص گراهام گرین) از اف بی آی درخواست کمک می کند. یک مامور پلیس تازه کار از لاس وگاس به نام جین (الیزابت اولسن) به منطقه اعزام می شود. جین بلافاصله متوجه می شود که اوضاع فراتر از چیزی است که در ظاهر به نظر می آید. در جامعه ای که او به آن پای گذاشته است نوعی بی اعتمادی به دولت، اتکا به نفس بیش از حد، فقری شدید و چشم اندازهایی بی رحمانه دیده می شود. شریدان هنگام تحقیقات خود مدتی را در منطقه اختصاصی سرخ پوستی سپری کرده است. او تنها به زندگی عجیب و غریب و ناامیدانه این نوع زندگی توجه نمی کند. در همان ابتدای فیلم پرچم آمریکا را می بینیم که در ورودی این منطقه به صورت برعکس برافراشته شده است. کارگردان همین ابتدای کار حرف خودش را بیان می کند: این جا خبری از این مسائل نیست. خیلی وقت است از این خبرها نیست.
شریدان را به خاطر نوشتن فیلم نامه تریلرهای فوق العاده ای همچون سیکاریو و اگر سنگ از آسمان ببارد می شناسیم. همچون آن دو فیلم که در مرز بین آمریکا و مکزیک رخ می دادند و یک ناامیدی پسا رکود اقتصادی را به تصویر می کشیدند، رودخانه ویند هم از طریق ژانر پرتعلیقی که انتخاب کرده، به بررسی مسائل اجتماعی روز می پردازد. رودخانه ویند آن طور که در ابتدای فیلم اعلام می شود بر اساس یک زندگی واقعی ساخته شده است. بعدا شریدان به بیننده اطلاع می دهد در این جوامع بومی، پرونده افراد گمشده معمولا پیگیری نمی شود. به نظر می آید فیلم او به دنبال اثبات چنین ادعایی است. رودخانه ویند در اکثر مواقع ساختار کاملا درستی دارد. به ویژه در یک سوم پایانی که تنش بالا می گیرد. یک پایان فریبنده و یک انتقام پرالتهاب، رودخانه ویند را از یک فیلم ظریف شخصیت محور به یک اثر مرزی عامه پسند و استثمارگرانه تبدیل می کند.
تا آن زمان، می توانیم حدس بزنیم که رودخانه ویند قرار است داستان خود را نه با یک پیچش داستانی پیچیده، بلکه با یک روایت ساده و بی پرده به پایان برساند. اگرچه شریدان تلاش می کند مکان و زمان فیلم را از زاویه دید کاملا ناامیدانه قهرمان داستان پیش چشم ما بگشاید، ولی فیلم باز هم نتوانسته از نگاه توریستی خود به این منطقه اجتناب کند. الیزابت اولسن در قالب شخصیت متعهدی به نام جین که گهگاهی شخصیت کلاریس استارلینگ فیلم سکوت بره ها را به یاد ما می آورد، یکی از بهترین بازی های خودش را ارائه می دهد. البته این جا خبری از تضادها و لایه های روانی شخصیت نمادین کلاریس نیست.
به طور کلی در رودخانه ویند شاهد بازی های فوق العاده ای هستیم. مثل بازی گیل بیرمنگام در نقش یک پدر عزادار. اما مهم تر از همه باید بازی جرمی رنر را مورد توجه قرار داد، او با چنان مهارتی در قالب کوری و فرآیند قهرمان شدن ناخواسته اش فرو می رود که انگار این نقش اساسا برای او نوشته شده است. علاوه بر تصویربرداری تماشایی بن ریچاردسن و موسیقی متن آرام نیک کیو و وارن الیس، این فیلم از یک جهت دیگر هم ارزش دیدن دارد و آن، تماشای بازی رنر در قالب این شخصیت است، او توانایی فوق العاده ای در اجرای این نوع نقش ها دارد. او در قالب کوری، یک حلال معمای بسیار کاربلد را نشان می دهد که به صورت تصادفی پایش به این ماجرا کشیده شده است. شخصیت او می تواند به نقش اصلی یک سریال کاراگاهی جذاب تبدیل شود. اشک های گاه و بیگاه رنر همیشه احساس درستی در شما به وجود می آورند. چه در حال گریه و زاری برای یک ناراحتی قابل درک باشد، چه سرمای سوزان مناطق حاشیه ای وایومینگ او را به گریه انداخته باشد.
آن هورندی
@Roshanfkrane