آیا عرب زبان بودن امام حسین علیه السلام مانع عزاداری ایرانیان است?

🤔#پرسش:

برخی می‌پرسند: چرا ما ایرانی‌ها باید برای امام حسین علیه‌السلام عزاداری کنیم در حالی که ایشان عرب بوده‌اند و مثلا اهل ایران نبوده‌اند؟


💠#پاسخ:💠

❕نکته مقدماتی:

👌ملاک اصلی در انتخاب حجت و نماینده الهی که مسئولیت هدایت بشر را دارد، شایستگی‌ها و صلاحیت‌های ویژه است. نژاد و قبیله هرگز نقش تعیین‌کننده‌ای در این موضوع ندارد. روایات فراوانی وجود دارد که این اصل را تصریح کرده‌اند و بیان فرموده‌اند که امام باید جامع همه صفات و شرایط لازم برای امامت باشد. همان‌گونه که در منابع معتبر روایی آمده است:"جامع في صفات الإمام و شرائط الإمامة"

📚بحار الأنوار، ج‏25، ص 115، باب 4

❕این روایات به روشنی نشان می‌دهد که امام و حجت الهی باید همه ویژگی‌ها و شرایط لازم را دارا باشد و صرفاً تعلق به یک قوم یا نژاد خاص به او امتیازی نمی‌بخشد.

▫️در این رابطه خداوند می‌فرماید:

" خداوند آگاهتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد " " أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ " ( سوره انعام آیه 124 )

❕در تفسیر نمونه در توضیح آیه فوق می‌خوانیم:

" روشن است رسالت نه ارتباطى به سن و مال دارد و نه به موقعيت قبايل، بلكه شرط آن قبل از هر چيز آمادگى روحى، پاكى ضمير، سجاياى اصيل انسانى، فكر بلند و انديشه قوى، و بالآخره تقوى و پرهيزگارى فوق العاده‏اى در مرحله عصمت است، و وجود اين صفات مخصوصا آمادگى براى مقام عصمت چيزى است كه جز خدا نمى‏داند...

جانشين پيامبر ص نيز تمام صفات و برنامه‏هاى او را، بجز وحى و تشريع، دارد يعنى هم حافظ شرع و شريعت است و هم پاسدار مكتب و قوانين او و هم رهبر معنوى و مادى مردم، لذا بايد او هم داراى مقام عصمت و مصونيت از خطا و گناه باشد تا بتواند رسالت خويش را به ثمر برساند و رهبرى مطاع و سرمشقى مورد اعتماد گردد.

و به همين دليل انتخاب او نيز به دست خدا است و خدا مى‏داند اين مقام را در چه جايى قرار دهد نه خلق خدا و نه از طريق انتخاب مردم و شورى‏"

📚تفسير نمونه، ج‏5، ص: 431

❕اصل پاسخ:

👌 اگر امام و حجت خدا از هر منطقه دیگری هم می‌بود، باز ممکن بود همین ایراد و بهانه مطرح شود که چرا امام از ملت ما نیست! پس منطقه جغرافیایی و ملیت، اصل و اساس در انتخاب نماینده خدا نیست، بلکه آنچه مهم و ملاک است، «شایستگی» و «صلاحیت» است.

❕سنت الهی این است که حجتش را از میان شایسته‌ترین افراد برگزیند؛ چه عرب باشد، چه اهل فلسطین، چه اهل مصر یا هر نقطه دیگری. همانطور که پیامبران پیشین از مناطقی غیر عربستان مانند فلسطین یا مصر و ... برانگیخته شدند.

▫️در زمان پیامبر اسلام و امامان علیهم‌السلام هم شخص شایسته در منطقه عرب زبان زندگی می‌کرده است و آن بزرگواران از همان منطقه ماموریت جهانی خود را دریافت کردند. اگر شایسته‌ترین فرد در منطقه دیگری بود، قطعاً حجت الهی از همانجا مبعوث می‌شد.

👌همچنین در روایت‌های متعدد آمده است که امامان علیهم‌السلام هرچند به ظاهر عرب زبان بودند اما به همه زبان‌ها، خصوصاً فارسی، آگاهی داشته و با هر قوم و مردمی به زبان خودشان سخن می‌گفتند. چون حجت خدا متعلق به یک محدوده خاص یا یک قوم خاص نیست، بلکه برای کل بشریت است و باید توان ارتباط با همه ملت‌ها را داشته باشد:

📚بحار الأنوار ج‏26، ص: 190 باب 14 " أنهم ع يعلمون جميع الألسن و اللغات و يتكلمون بها"

❕علاوه بر این، اصل مهم در فرهنگ انسانی و دینی «دفاع از مظلوم» و «مقابله با ظالم» است؛ این اصل به هیچ وجه تابع نژاد یا زبان نیست. امام حسین علیه‌السلام نماینده خدا و مظلوم تاریخ بودند که بی‌گناه و مظلومانه به شهادت رسیدند. حمایت از مظلوم و گریه بر مصیبت او، به نژاد و ملیت محدود نمی‌شود. اگر امروز کسی در هر نقطه‌ای از جهان مورد ظلم قرار گیرد، وجدان انسانی واکنش نشان می‌دهد؛ چه برسد به اینکه آن مظلوم، امام و نماینده خدا باشد که بالاترین مرتبه شرافت انسانی را دارد.

❕موسی (ع) در مصر بود، عیسی (ع)در فلسطین؛ اما مسیحیان و یهودیان در اروپا و آمریکا هرگز نگفتند «این پیامبران از ما نیستند»، بلکه با جان و دل به آنان ایمان آوردند، برای‌شان کلیسا و کنیسه ساختند، و حتی جشن‌هایی جهانی برای‌شان برگزار کردند. پس چرا وقتی نوبت به امام حسین علیه‌السلام می‌رسد، باید نژاد او مانع شود؟

▪️بنابراین، پیروی و عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام هم ربطی به قومیت ندارد و امری جهانی است.


❕سخن پایانی آنکه:

انتخاب شبه‌جزیره عربستان به عنوان محل ظهور اسلام، از نظر جغرافیایی و فرهنگی، بستری فراهم می‌کرد تا پیام اسلام به‌سرعت به سراسر جهان انتشار یابد؛ زیرا این منطقه در قلب مسیرهای تجاری و ارتباطی قرار داشت. در ذیل بیشتر در این رابطه توضیح داده ایم:

https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/3713



#شیعه_پاسخ
@Rahnamye_Behesht
shiapasokh.com

🎬 موشن گرافیک| مبارزه امام سجاد ( ع ) با حکومت یزید !!!

📺در کلیپ فوق پاسخ شبهه ذیل را داده ایم :

"اگر امر به معروف و نهى از منكر، يك واجب دينى است كه امام حسین براى انجام آن، جان خود و خانواده اش را به خطر انداخت ,  پس چرا فرزند او يعنى امام سجاد اين واجب دينى را انجام نداد؟ آيا يزيد عوض شده بود و ديگر نياز به امر به معروف نداشت یا امام حسين به اشتباه در برابر یزید قیام کرد?"

@Rahnamye_Behesht

📺کلیپ تصویری : آیا شیعیان قاتلان امام حسین علیه السلام بودند ?

▫️در کلیپ فوق به شبهه ذیل پاسخ گفته ایم :

" شیعیان خودشان امام حسین علیه السلام را دعوت کردند و خودشان او را کشتند و خودشان برایش نیز عزاداری می کنند "


@Rahnamye_Behesht

📺کلیپ تصویری : بررسی قضیه تشنگی در کربلا !!!!

👌در کلیپ فوق از موضوعات ذیل بحث کرده ایم :

▫️بستن آب بر روی کاروان حسینی توسط لشگر یزید

▫️حفر چاه توسط امام حسین علیه السلام و رسیدن به آب

▫️ماموریت حضرت عباس و علی اکبر برای رسیدن به آب

▫️غسل کردن و شستشوی اصحاب امام حسین ع در شب عاشوراء

▫️با لب تشنه شهید شدن امام حسین ع و یاران با وفایش

@Rahnamye_Behesht

چرا رهبر انقلاب در تجمعات عمومی ظاهر نمی‌شود؟

🤔#پرسش:

آیا اینکه رهبر معظم انقلاب در تجمعات عمومی ظاهر نمی‌شوند، نشانه‌ای از ترس و خلاف شجاعت است؟ یا رفتاری عقلانی و مسئولانه در برابر تهدیدهای واقعی امنیتی؟

💠#پاسخ:💠

❕در آیات و روایات از تهور و بی باکی نهی شده است، یعنی آنجایی که خطر جدی است انسان باید مراقبت لازم را داشته باشد و نمی‌تواند به بهانه نترسی و شجاعت، احتیاط و مراقبت را نادیده بگیرد.

▫️خداوند می فرماید ؛

« خود را با دست خود به هلاکت نیفکنید » « لَاتُلْقُوا بِايْديِكُمْ الَى التَّهْلُكَة »  ( بقره 195 )

❕ امام رضا علیه السلام فرمود ؛

« هر آنچه در آن فساد نهفته شده و مایه ضرر برای جسم و نفس است حرام شمرده شده است» «  كُلُّ أَمْرٍ يَكُونُ فِيهِ الْفَسَادُ مِمَّا قَدْ نُهِيَ عَنْه‏ ...  فَحَرَامٌ ضَارٌّ لِلْجِسْمِ وَ فَسَادٌ لِلنَّفْس‏ »

📚بحار الانوار : ج 100 ص 51

👌همینطور در روایات ما آمده است « لا ضرر و لا ضرار فی الاسلام » که بر اساس آن هر گونه مساله‌ای که سبب آسیب رسیدن به خود و دیگران و اجتماع شود در اسلام ممنوع شده است.

📚وسائل الشیعه ج 26 ص 14

👌بنابراین؛ تهور و بی باکی و خود را به خطر جدی انداختن مورد تایید آیات و روایات نیست، و این بی باکی نامش شجاعت نیست، چنانچه که امام عسکری علیه السلام فرمود:

" شجاعت را نيز اندازه‏اى است، كه فراتر از آن تهوّر و بى‏باكى است. " " لِلشَّجَاعَةِ مِقْدَاراً فَإِنْ زَادَ عَلَيْهِ فَهُوَ تَهَوُّر"

📚بحار الأنوار ج‏66، ص: 407

❕امیر مومنان علیه السلام نیز در مقام بیان اوصاف بندگان صالح خداوند تصریح کردند که آنان اهل دقت و مراقبت هستند نه اهل تهور و بی باکی : "إِنْ طَلَبَ لَا يَتَهَوَّر"

📚الكافي ج‏2، ص: 228

❕همینطور در اسلام دستور داده شده است که انسان در هر کاری اهل میانه‌روی و حد وسط باشد: " و فضل التوسط في جميع الأمور "

📚بحار الأنوار ج‏68، ص: 209

👌بر همین اساس امیر مومنان علیه السلام فرمود:

" هميشه جاهل را يا افراطگر مى‏بينى و يا تفريط كار" " لَا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً."

📚نهج البلاغه حکمت 70

👌بی مبالاتی و تهور یعنی خارج شدن از حد وسط و میانه، چنانچه که در شرح کلام فوق می‌خوانیم:

" شجاعت حد اعتدالى است كه در ميان صفت تهور (بى‏باكى) و جبن (ترس و بزدلى) قرار گرفته است. عالِم به سراغ حد وسط و جاهل يا در طرف افراط قرار مى‏گيرد و یا در جانب تفریط "

📚پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏12، ص: 420

❕لذا امیر مومنان علیه السلام، کسانی را که دور اندیشی و مراقبت را کنار گذاشته و وارد بی باکی و تهور شده‌اند را مورد مذمت قرار داده‌اند: " مَنْ أَضَاعَ الْحَزْمَ تَهَوَّرَ. "

📚عيون الحكم و المواعظ (لليثي)، ص: 454

❕امیر مومنان علیه السلام در بیانی دیگر نیز فرمودند:

«هركس خود را در گرداب‏هاى خطرناك بيفكند، غرق مى‏شود» "وَمَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ "

📚نهج البلاغه حکمت 349

❕در شرح کلام فوق می‌خوانیم:

"اشاره به اين‏كه كسى كه بى‏مطالعه خودش را در امور خطرناك بيندازد، سرانجام غرق خواهد شد. البته شجاعت صفت بسيار پسنديده‏اى است؛ ولى تهوّر، صفت زشت و ناپسندى است، چراكه شجاعت را در غير مورد، صرف كرده است و اين به كار كوهنوردانى شبيه است كه از نقاط خطرناك به سوى قله پيش مى‏روند، اين كار عاقلانه نيست، بايد راه‏هاى مطمئن‏تر را پيدا كرد و از آن طريق به قله صعود نمود. يا مثلًا هنگام زمستان به كسى مى‏گويند مسيرى كه مى‏روى خطر سقوط بهمن در آن است و او مى‏گويد من شجاعت مى‏كنم و پيش مى‏روم، و يا از نقاطى كه احتمال وجود ميدان مين باشد بى مطالعه عبور مى‏كند."

📚پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏14، ص: 785

❕همینطور در مذهب ما اصل مهمی وجود دارد به نام اصل "تقیه" که بر اساس آن، انسان باید نهایت دقت و مراقبت را در برابر دشمنان و حملات آنها داشته باشد، چنانچه که امام رضا علیه السلام فرمود : " بر شما باد به تقیه کردن، کسی که اهل تقیه نیست، دین ندارد " " عَلَيْكُمْ بِالتَّقِيَّةِ فَإِنَّهُ رُوِيَ مَنْ لَا تَقِيَّةَ لَهُ لَا دِينَ لَه‏ "

📚بحار الأنوار ج‏75، ص: 347

❕برخی از محققین در مورد تقیه و لزوم مراقبت در برابر دشمن می‌نویسند:

" در زندگى پيامبر اسلام كه هيچ كس در شهامت و شجاعت و تدبير او ترديدى ندارد، مسائلى مانند هجرت در ميان هاله‏اى از تقيّه فرو رفته است. قرار گرفتن على عليهما السلام در بستر به جاى پيامبر يك نوع تقيّه بود.

❕رفتن به غار «ثور» و ماندن در اعماق غار و سپس راه رفتن در شبها به سوى مدينه و پنهان شدن در روزها، همه از مصاديق تقيّه محسوب مى‏گردد و هيچ كس نمى‏تواند، آن را به عنوان يك نقطه ضعف معرّفى كند."

👇ادامه

👇ادامه

❗️"حتّى امام حسين عليه السلام كه نمونه اتمّ شكستن سدّ تقيّه در موارد لزوم بوده است، در پاره‏اى از موارد كه به پيشرفت هدف مقدّس كمك مى‏كرد از اين روش استفاده مى‏نمود. خروج شبانه از مدينه، خروج از مكّه در آن موقع خاص كه مردم سرگرم اعمال حج بودند، مظاهرى از تقيّه تاكتيكى است."

📚پيدايش مذاهب، ص: 81

❕بنابراین:

👌ترس، در ذات خود نه مذموم است و نه ممدوح؛ آنچه مهم است منشأ و میزان ترس است.

گاهی انسان از خطرات اندک، خیالی یا موهوم دچار ترس می‌شود؛ این نوع ترس، ناشی از ضعف نفس و سستی در ایمان است و با روحیه شجاعت ناسازگار است. انسان شجاع کسی است که در برابر چنین وهم‌ها و تهدیدهای بی‌پایه نمی‌هراسد و راه خود را با آرامش و تدبیر ادامه می‌دهد.

اما در برابر خطرهای واقعی و جدی، عقل و شرع حکم می‌کنند که انسان احتیاط کند. در اینجا، نترسیدن و بی‌پروا وارد شدن، نه شجاعت، بلکه تهوّر و بی‌باکی نابجا به شمار می‌رود؛ و این همان رفتاری است که در آیات قرآن و روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام از آن نهی شده است.

👌 شجاع واقعی، نه از موهومات می‌ترسد، و نه بی‌دلیل خود را در کام خطر می‌اندازد. او میان تدبیر و تهور، مرز قاطعی می‌کشد و رفتارش ریشه در عقل، ایمان و مسئولیت دارد.

❕در شرایطی که تهدیدهای امنیتی جدی وجود دارد، رفتار رهبران جامعه باید بر اساس عقلانیت، تدبیر و مصلحت عمومی تنظیم شود. حضور یا عدم حضور آنان در مجامع عمومی، فقط یک تصمیم شخصی نیست، بلکه پیوند مستقیم با سرنوشت امت و آیندهٔ یک ملت دارد.

▫️اگر رهبر جامعه‌ای در مواقعی از حضور علنی خودداری می‌کند، این نه از روی ترس، بلکه از روی درک مسئولیت و التزام به عقلانیت است؛ چرا که خطرات واقعی، مانند تهدید جدی به ترور، نمی‌تواند با بی‌مبالاتی یا تهوّر پاسخ داده شود. شجاعت، به معنای بی‌احتیاطی نیست.

❕رهبرِ حکیم، با بصیرت و صبر، میدان‌دار هدایت است و اسیر هیجان یا توقعات احساسی نمی‌شود‌. او جان خود را نه از سر تعلق شخصی، بلکه برای حفظ امت، در مسیر هدایت نگاه می‌دارد؛ و هر تصمیمی را بر پایهٔ وظیفه و عقل می‌گیرد، نه بر مبنای جلوه‌گری یا شجاعت‌نمایی.

❕در پایان توجه شما را به نوشته برخی از محققین در مورد شجاعت معقول و تفاوت آن با تهور و بی مبالاتی جلب می‌کنیم که می‌نویسند:

" ترس از امورى كه واقعاً خطرناك است يكى از پديده‏هاى روحى و طبيعى و از نعمت‏هاى بزرگ خداست، چرا كه اگر انسان از هيچ چيز خطرناكى نترسد، به زودى زندگى خود را از دست مى‏دهد، اين همان چيزى است كه از آن تعبير به تهوّر و بى‏پروايى در مقابل خطر مى‏كنند، مانند كسى كه بى خيال و بدون نگاه كردن به اين طرف و آن طرف، از يك خيابان پر رفت و آمد مى‏گذرد، چنين كسى به يقين در معرض حوادث خطرناك رانندگى قرار دارد.

اين گونه ترس‏ها خواه در زندگى عادى روزانه باشد يا در مورد موادّ غذايى مشكوك يا مسائل اقتصادى و سياسى و غير آن كاملًا منطقى است و سبب نجات از خطراتى است كه انسان را تهديد مى‏كند.

ترس مذموم آن است كه انسان از عواملى بترسد كه در خور ترسيدن نيست، هر خطر موهومى را جدّى بگيرد، و هر دشمن خيالى را مايه وحشت قرار دهد، از همه چيز و به‏ اصطلاح از سايه خودش نيز بترسد، و از ورود در هر كارى به احتمال عدم موفقيّت واهمه داشته باشد، چنين ترسى مايه عقب ماندگى و بدبختى و ناكامى است، مايه شكست و ذلّت و زبونى است.

اين جهان در همه ابعادش همچون يك ميدان نبرد است، موانع، مشكلات و خطرها هميشه وجود داشته و دارد، و تا انسان با آنها دست و پنجه نرم نكند و خود را به طور جدّى آماده مقابله با آنها نسازد موفّق نخواهد شد.

غالباً ممكن نيست ما دست به كارى بزنيم كه پيروزى در آن صد در صد تضمين شده باشد، يا هيچ گونه خطرى در آن وجود نداشته باشد، اين يك خيال محال و يك پندار باطل است. اينجاست كه نقش شجاعت و شهامت روشن مى‏شود و آثار منفى صفت رذيله ترس و جبن خود را نشان مى‏دهد.

هر كشاورزى احتمال خشكسالى و آفت را مى‏دهد، هر تاجرى احتمال نوسان قيمت‏ها و دگرگونى وضع بازار را مى‏دهد، هر مسافرى احتمال تصادف و خطرات ديگر را مى‏دهد، و در هر عمل جرّاحى احتمال خطر وجود دارد، اگر به اين احتمالات ترتيب اثر داده شود بايد دست روى دست بگذاريم و هيچ كارى نكنيم و فقط در انتظار مرگ باشيم.

به يقين در اين گونه موارد بايد خطرات جدّى را پيش‏بينى كرد و راه مقابله با آن را شناخت، و از بى پروايى و تهوّر پرهيز نمود، در عين حال احتمالات نسنجيده و نامعقول و يا احتمالاتى كه هميشه و در هر حال وجود دارد نبايد سدّ راه انسان شود.

اين روشن‏ترين تعريفى است كه براى مسئله شجاعت به عنوان يكى از صفات فضيله و ترس به عنوان يكى از صفات رذيله مى‏توان كرد"

📚اخلاق در قرآن، آیت الله مکارم شیرازی، ج‏2، ص: 239




#شیعه_پاسخ
@Rahnamye_Behesht
shiapasokh.com

📺کلیپ تصویری : فلسفه غذاهای نذری محرم و صله مداحان!!!!

▫️در کلیپ فوق به شبهه ذیل پاسخ گفته ایم :

"این خوردن‌ها و نوشیدن‌هاست که محرم را زنده نگه داشته است . به مداح پولی نده و به عزادار غذایی نده بنگر اوضاع چقدر منقلب گردد !"


@Rahnamye_Behesht

📺کلیپ تصویری : حضور امام حسین (ع) در فتح ایران !!!

▫️در کلیپ فوق به شبهه ذیل پاسخ گفته ایم :

" امام حسین در فتح ایران و کشتار ایرانیان توسط اعراب حاضر بوده است , حال چگونه ما ایرانیان برای امام حسین گریه کنیم ? "


@Rahnamye_Behesht

📺کلیپ تصویری : قیام امام حسین (ع) به خاطر اختلاف خانوادگی با یزید !!!!

▫️در کلیپ فوق پاسخ شبهه ذیل را داده ایم :

" یزید و حسین پسرعموی هم بودند . علی و معاویه هم پسرعمو بودند . کربلا هم جنگ خانوادگی و قبیله‌ای بر سر قدرت بود "


@Rahnamye_Behesht

توضیحاتی در مورد تعدد زوجات امامان و امام حسین علیهم السلام!

🤔#پرسش:

در یکی از صفحات مجازی، این پرسش مطرح شده که:

"چطور می‌توان امام حسین علیه‌السلام را الگوی انسانیت دانست، در حالی که گفته می‌شود ایشان ده همسر داشته‌اند؟ آیا این تعداد همسر با معیارهای انسانی و اخلاقی سازگار است"؟


💠#پاسخ:💠

👌شیخ مفید تعداد همسران امام حسین علیه السلام را پنج زن به نامهای شاه زنان، لیلی، زنی از قبیله قضاعیه که در زمان حیات امام حسین (ع) از دنیا رفت ، و رباب و ام اسحاق معرفی می‌کند : " ... وامُّهُ شاه زَنانُ...وامُّهُ لَيلى بِنتُ أبي مُرَّةَ ... و امُّهُ قُضاعِيَّةٌ وكانَت وَفاتُهُ في حَياةِ الحُسَينِ ... وامُّهَا الرَّبابُ ... وامُّها امُّ إسحاقَ ... "

📚الإرشاد: ج 2 ص 135

❕شیخ عباس قمی همسر دیگری را نیز برای امام حسین (ع)ثابت دانسته و در این رابطه می‌گوید:

" و ديگر از زوجات حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام زنى بوده كه نام او معلوم نيست و در كربلا همراه بوده و بعد از شهادت اسير شده و حامله بوده و هنگامى كه اهل بيت عليهم السّلام را از كوفه به شام مى‏بردند در نزديكى حلب به جبل جوشن طفل خود را سقط كرد "

📚منتهى الآمال ج‏ 2، ص: 1059

❕بنابراین، بر خلاف ادعای برخی صفحات، اینکه امام حسین علیه‌السلام «ده همسر» داشته‌اند، با واقعیت‌های تاریخی سازگار نیست. آن‌چه از منابع مورد اشاره به‌دست می‌آید، این است که امام علیه السلام در طول عمر مبارکشان با شش همسر ازدواج کرده‌اند، اما در یک زمان بیش از چهار همسر نداشته‌اند. یعنی مثلا اگر یکی از همسران به رحمت خدا می‌رفت، امام بعدها با فرد دیگری ازدواج می‌کرد. بنابراین مجموع شش همسر به معنای شش همسر هم‌زمان نیست، بلکه مربوط به کل دوران زندگی ایشان است.

❗️در مورد فلسفه تعدد زوجات امامان و امام حسین علیهم‌السلام نیز گفتنی است که تعدد ازدواج در دوران زندگی آن بزرگواران ، نه‌تنها رفتاری خلاف عرف جامعه نبوده، بلکه امری پذیرفته‌شده و رایج در میان مردم آن زمان به‌شمار می‌رفت. این ازدواج‌ها بر اساس مصالحی عمیق، حکیمانه و در راستای اهداف بلند الهی و انسانی صورت می‌گرفت. اهداف عمده این سیره نورانی را می‌توان در چند محور اصلی خلاصه کرد:

▫️1. تربیت نسلی پاک برای تبلیغ اسلام و تشیع:

❕امامان علیهم‌السلام با توجه به فشارها و محدودیت‌هایی که از سوی حکومت‌های جور متحمل می‌شدند، از آزادی عمل در تبلیغ دین برخوردار نبودند. ازاین‌رو، با گسترش خانواده و تربیت فرزندانی صالح و مؤمن، بستر مناسبی برای ترویج معارف اسلامی و نشر مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام در مناطق مختلف فراهم می‌کردند. این فرزندان که در دامان امامت رشد می‌یافتند، خود به مبلغانی مؤثر و الگوهای عملی برای امت تبدیل می‌شدند.

▫️2. وصلت سیاسی برای تقویت جبهه حق:

❕یکی از شیوه‌های حکیمانه امامان علیهم‌السلام، ازدواج با زنان قبایل گوناگون بود؛ قبایلی که از قدرت اجتماعی، نظامی یا سیاسی برخوردار بودند. این وصلت‌ها، علاوه بر تحکیم روابط اجتماعی، سبب می‌شد تا آن قبایل به پشتیبانی از امام بپردازند و در برابر تهدیدهای حکومت‌های ظالم، نقش مدافع و حامی را ایفا کنند.

▫️3. تکفل زنان بیوه و بی‌سرپرست:

❕در دوره‌ای که به‌دلیل جنگ‌های پی‌در‌پی، شمار زیادی از زنان همسران خود را از دست داده و از نظر معیشتی و امنیتی در معرض خطر بودند، امامان علیهم‌السلام با ازدواج با این زنان، آنان را تحت حمایت مالی، عاطفی و اجتماعی خویش قرار می‌دادند. این اقدام، مصداقی روشن از رأفت اسلامی و حمایت از مظلومان در جامعه بود.

▫️4. الگودهی عملی در همسرداری و معیار ازدواج:

❕امامان علیهم‌السلام اسوه‌ای کامل برای امت بودند. تعامل آنان با همسران متعدد، همراه با عدالت، احترام و کرامت انسانی، برای مردان جامعه در طول تاریخ، الگویی روشن ارائه داده است. افزون بر این، آنان معیار اصلی ازدواج را ایمان و تقوا معرفی کردند، نه جایگاه قبیله‌ای یا منزلت ظاهری. به‌عنوان نمونه، امام سجاد علیه‌السلام با زنی مؤمنه از قبیله‌ای پایین‌رتبه ازدواج کرد. وقتی حاکم وقت به ایشان اعتراض کرد، امام (ع) در پاسخ فرمود: "اسلام برتری را به ایمان و تقوا داده است، نه به حسب و نسب".
" ... وَ قَدْ رَفَعَ اللَّهُ بِالْإِسْلَامِ الْخَسِيسَةَ وَ تَمَّمَ بِهِ النَّقِيصَةَ وَ أَذْهَبَ اللُّؤْمَ فَلَا لُؤْمَ عَلَى امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِنَّمَا اللُّؤْمُ لُؤْمُ الْجَاهِلِيَّةِ وَ السَّلَام‏... "

📚الكافي ج‏5، ص: 345

❕این ابعاد حکیمانه از سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام، بیانگر آن است که ازدواج‌های متعدد امامان نه‌تنها با اهداف پست دنیوی و شهوانی بی‌ارتباط بوده، بلکه تجلی‌ گاه مصالحی ژرف و انسان‌ساز بوده است.




#شیعه_پاسخ
@Rahnamye_Behesht
shiapasokh.com

مقایسه نجات در اسلام و مسیحیت؛ نجات تضمینی یا مسئولیت انسانی؟

🤔#پرسش:

شبهه‌ای در فضای مجازی منتشر شده و در مقایسهٔ اسلام و مسیحیت، این سؤال مطرح می‌شود:

اگر خدا واقعاً رحمان، رحیم و عادل است، چرا در اسلام: نجات قطعی نیست، پیامبرش از نجات خود مطمئن نیست، همه وارد دوزخ می‌شوند و رهایی از آن تضمینی نیست و نجات وابسته به اعمال است، نه فیض و محبت ؟ در مقابل، مسیحیت نجات را هدیهٔ رایگان خدا از راه ایمان به عیسی می‌داند؛
چون تنها او بی‌گناه است، که فدای گناهان بشریت شد و قدرت بخشش گناه و زنده کردن مردگان را دارد، و خودش به‌ عنوان « خدای پسر » وارد جهان شد تا راه نجات را با فدیهٔ خویش هموار کند. پس آیا محبت و عدالت واقعی نزد خدایی نیست که به‌جای ارسال قانون و ترس، خودش آمد تا نجات دهد؟ چرا باید نظامی بدون تضمین – مثل اسلام – را بر ایمان عاشقانه و قطعی به مسیح ترجیح داد؟


💠#پاسخ:💠

❕از نظر اسلام همه چيز در اين جهان براى انسان آفريده شده و مسخّر فرمان او و در راه تأمين منافع اوست: «أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِى السَّموَاتِ وَمَا فِى‏الْأَرْضِ». ( سوره لقمان، آيه 20)

▫️و به اين ترتيب، بزرگ‏ترين ارزش و شخصيّت از آنِ انسان‏ است و همه موجودات اين جهان براى او آفريده شده‏اند...

👌پرورش صفات عالى انسانيّت را نيز هدف ديگرى از آفرينش انسان معرّفى كرده و از «انسان كامل» به بنده خدا تعبير مى‏كند: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ». ( سوره ذاریات آیه 56 )

❕و به اين ترتيب، هدف را تربيت انسان كامل (بنده خدا) ذكر مى‏كند.

👌 هدف بعثت پيامبران از نظر اسلام چند چيز است:

الف) اقامه اصول عدالت «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ». ( سوره حدید آیه 25 )

ب) پرورش و آموزش، يا تربيت و تعليم و نجات از گمراهى‏ها «هُوَ الَّذِى بَعَثَ فِى‏الْأُمّيّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ ءَايَاتِهِ وَيُزَكّيهِمْ وَيُعَلّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُبِينٍ». ( سوره جمعه آیه 2 )

ج) هدايت از تاريكى‏هاى گناه به سوى نور ايمان و حقيقت و اطاعت «كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ». ( سوره ابراهیم آیه 1 )

د) بخشيدن حيات و زندگى معنوى به انسان‏ها «يَا أَيُّهَا الَّذِين‏ ءَامَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ». ( سوره انفال آیه 24 )

❕ همه انسان‏ها پس از مرگ بار ديگر در روز رستاخيز به زندگى برمى‏گردند و نتيجه آنچه از نيك و بد انجام داده‏اند مى‏بينند «فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ». ( سوره زلزله آیات ٧ و ٨ )

و به اين ترتيب، سرسوزنى از اعمال خوب و بد او از بين نخواهد رفت و جزاى آن را مى‏بيند...

❕سرنوشت هر كس به دست خود اوست و هر كس در گرو عمل خويش است «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ». ( سوره مدثر آیه 38 )

▫️ و در سايه سعى و كوشش خود به جايى مى‏رسد.

خداوند همه را راهنمايى كرده و اين انسان‏ها هستند كه راه‏ خوب يا بد را با اراده خود برمى‏گزينند «إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا». ( سوره انسان آیه 3 )

❗️هيچ‏كس گناهكار از مادر متولّد نمى‏شود و همه پاك و با فطرت ايمان به اين جهان قدم مى‏گذارند.

كسى به گناه ديگرى مجازات نمى‏شود «وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى‏». ( سوره فاطر آیه 18 )


🔹بر خلاف آموزه‌های مترقی اسلام، مسیحیت تمام افراد انسان را گناهكار ذاتى دانسته ، گناهى كه از پدر و مادر اوّلى خود به ارث برده‏اند و سپس احتياج به يك نجات‏دهنده (لقبى است كه بيش از همه به مسيح اطلاق مى‏كنند) پيدا كردند، و  يك فرد بيگناه یعنی مسیح می‌آید كه از فرزندان آدم گناهكار نيست، بلكه فرزند خداى پدر است و بعد تحمّل انواع شكنجه‏ها براى شست‏وشوى اين گناه ذاتى از فرزندان آدم به صلیب کشیده می‌شود. البته مسیحیان تأكيد مى‏كنند كه تنها كسانى نجات خواهند يافت و از گناه پاك خواهند شد كه عيسى مسيح را منجى خود بپذيرند...


👇ادامه

👇ادامه

🔻برخی از اشکالاتی که بر این سخن وارد است عبارتند است:

▫️1. نسل بشر يك نسل گناهكار معرّفى شده و اين موضوع علاوه بر آنكه ضربه شديدى به شخصيّت انسان مى‏زند، او را به گناه تشويق مى‏كند، زيرا ارتكاب گناه براى او نوعى بازگشت به فطرت ثانوى است كه از پدر و مادر اوّل به ارث برده است.

▫️2. گناهى كه براى بشر تعيين شده يك گناه ارثى و بى‏دليل است.

به فرض كه پدر و مادر اوّل مرتكب گناه شده باشند، به ما چه ارتباط دارد و چرا گناه آنها به همه جهان سرايت كرده و به دنبال آن، مرگ دامنگير انسان شد كه مفهومش اين است اگر گناهى نبود مرگى هم‏ در سرنوشت انسان نبود.


▫️3. چگونه ممكن است تنها با قربانى شدن يك تن و شكنجه ديدن او همه از گناه پاك شوند، در حالى كه گناه آثار عميقى در روح و جان و صفات و اخلاق انسان مى‏گذارد كه بايد پيش از هر چيز، آن آثار شست‏وشو شود.

▫️4. به اين ترتيب، مسيحيّت كنونى حكم يك داروى مخدّر را پيدا مى‏كند كه تنها اثر آن، تخدير و تسكين غير منطقى وجدان ناراحت گناهكاران است!

❕به عبارت ديگر اين تعليمات مخصوص، وجدان اخلاقى و مذهبى را كه عاملى مؤثّر و بزرگ براى جلوگيرى از اعمال خلاف و بى‏رويّه انسان است تضعيف كرده، از اثر مى‏اندازد و به روح او در برابر مجازات‏هاى دردناك وجدان مصونيّت مى‏بخشد و نفس لوّامه را كه اساس تربيت است به‏كلّى از كار مى‏اندازد.

🔹به گناهكاران تأمين مى‏دهد كه با ايمان به مسيح، بدون چون و چرا نجات خواهند يافت؛ مگر نه او قربانى همه ايمان‏آورندگان به او شده است؟!

❕نتيجه اينكه مذهب كه بايد عامل اصلاح و تربيت شود، عامل فساد و تباهى خواهد شد و افراد آلوده و فاسد را به فساد و آلودگى هر چه بيشتر تشويق و در معصيت جرأت مى‏بخشد.

📚مسيحيت در دنياى كنونى، آیت الله مکارم شیرازی صفحه 67 به بعد


👌به هر حال ما در ذیل با استناد به دلائل عقلی و محتوای اناجیل ، ثابت کرده ایم که امکان اینکه عیسی مسیح علیه السلام خدا یا پسر خدا باشد نبوده و خداوند اساسا جسم نیست و دیدگاه تثلیث مسیحیان و اعتقاد به خدای پدر و خدای پسر و روح القدس با دلائل متقن و محتوای اناجیل مردود است :

🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/8505
🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/12257
🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/3232



❕و در ذیل نیز در مورد آیاتی که شبهه افکن مسیحی به آن استناد کرد و مدعی شد که بر اساس قرآن، پیامبر اسلام هم از نجات خود مطمئن نیست و همه باید وارد دوزخ شوند، توضیح داده‌ایم:

🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/12774
🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/9462

👇ادامه

👇ادامه

❕ برخی از محققین در نقد اعتقاد مسیحیت در مورد فداء شدن و نجات بخشی عیسی علیه السلام برای گناهکاران می‌نویسند:

" نصارا معتقدند که آدم ع تحت تأثیر همسر خود مخالفت امر خدا نموده و از مقام عالی خود سقوط کرد و از آنجا که او پدر جنس بشر است لغزش او به نسلش تعدی و سرایت نمود، و لذا همیشه این طبیعت فاسد در وجود فرزندان آدم وجود دارد...

این افسانه خرافی که: «خدای جهان اقنومی از وجود خود را به صورت انسانی از شکل مریم برآورد تا به دار آویخته گردد و هرکس بدو ایمان آوَرَد آمرزیده می‌شود» حقاً که اندیشه ای کودکانه به شمار می‌آید و مایه شرمندگی عقل آدمی است که گروهی آن را باور کرده اند و از آن دفاع می‌کنند.

آیا مبدأ بی کران هستی که همه چیز را در اختیار دارد و بر هر کاری تواناست نمی توانست غیر از راه به دار آویخته شدن، گناه بندگانش را بیامرزد؟

آیا خدای جهانیان با همه لطف و رحمتش، پیش از میلاد مسیح هیچ گاه بندگان گنهکارش را نمی آمرزید؟

آیا ایمان به چنین اندیشه ای، اهانت به مقام اعلای خدا شمرده نمی شود؟...

اعتقاد به این که عیسی ع به دار آویخته شد تا گناهان ما آمرزیده شود، با بیانات و تفسیرهایی که ذکر شد از اشکالات گوناگونی برخوردار است:

۱ - اگر خطا از حضرت آدم و همسر اوست، چرا به نسل او سرایت کند و چرا دیگری جرم او را تحمّل کند؟ این مخالف با عدل خداوند است. و لذا در قرآن می‌خوانیم: «که هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمی گیرد. و این که برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. » ( سوره نجم آیه ٣٨-٣٩)

۲ - این عقیده خلاف عهد جدید و قدیم است؛

در عهد قدیم سفر تثنیه می‌خوانیم:

«هرگز پدران به عملکرد فرزندان کشته نمی شوند، و نیز فرزندان به عملکرد پدران به قتل نمی رسند، بلکه هرکسی به گناه خود کشته می‌شود. »

📚سفر تثنیه ۲۴ / ۳۹۴ رقم ۱۶.

و در سفر حزقیال می‌خوانیم:

«نفس خطاکار است که می‌میرد. پسر متحمّل گناه پدر نمی شود، و پدر نیز متحمل گناه پسر نخواهد شد. نیکی نیکوکار بر خود اوست و شرّ شرور نیز بر او خواهد بود. و شریر در صورتی که از تمام خطاهایی که انجام داده باز گردد و تمام فرایض مرا حفظ کند و حقّ و نیکی جاری سازد، همانا او زندگی خواهد نمود و نمی میرد. »

📚سفر حزقیال ۱۸ / ۱۷۹۹ / ۲۰ و ۲۱.

در انجیل مرقس و متّی و لوقا قصه شخصی را نقل می‌کند که از عیسی درباره رسیدن به صلاح سؤال می‌کند و او در جواب تنها امر به معروف و نهی از منکر می‌کند، نه این که بگوید: من به دار آویخته می‌شوم و به توسّط آن گناهانت آمرزیده خواهد شد.

📚مرقس ۱۰ / ۱۵۸ / ۱۷ - ۲۱، متّی ۱۹ / ۹۰ / ۱۶ - ۲۱، لوقا ۱۸ / ۲۵۵ / ۱۸ - ۲۲.

۳ - مسیحیان برای آدم ع گناه ثابت می‌کنند در حالی که انبیا باید معصوم باشند.

۴ - نصارا معتقدند که عیسی ع متحمل صلب و لعن شد؛ زیرا شخص مصلوب ملعون است. معنای این لعن نسبت به عیسی چیست؟

📚رجوع شود به المیزان ج ۳ ص ۲۹۲ - ۳۰۵.

۵ - اعتقاد به فداء، مستلزم آن است که بین مجرم و غیر مجرم فرقی نباشد.

۶ - اگر بر فرض محال بپذیریم که خدای جهان آفرین به صورت انسانی ستمدیده درآمده و به صلیب کشیده شده است! باز هم نمی توان قبول کرد که ایمان به این ماجرا، گناهان زشت و صفات ناپسند را در آدمی نابود می‌سازد و مایه فلاح و رستگاری انسان می‌شود. پاک شدن انسان از صفات رذیله و آفات اخلاقی، مرهون تربیت صحیح و مجاهدت‌های پیگیر است و کمترین تناسبی با این عقاید خرافی ندارد. حضرت مسیح  فرمود: «بدانید که تا نیکی شما از نیکی ملّایان یهود و فریسیان بیشتر نباشد به پادشاهی آسمانی وارد نخواهید شد. »

📚انجیل متّی، باب ۵، شماره ۲۰

٧- چه گناهی کرده اند مردمی که از زمان حضرت آدم  تا زمان حضرت مسیح می‌زیسته اند که همگی تکویناً خطاکار و بد سرشت باشند! ولی افرادی که بعد از حضرت مسیح  و به دارآویختن وی به دنیا آمدند پاک سرشت باشند؟! این چه تبعیضی در انسان‌ها است؟! آنان می‌گویند: «خطاکارانی که قبل از این ساعت - به دار رفتن مسیح  ازدنیا رحلت کردند، همگی هلاک شدند. و امّا صاحبان قلوب پاک همگی به امید خلاصی از دنیا رفتند. و این امری است که به طور واضح تفسیر می‌کند فرود آمدن مسیح به جهنم را تا این نفوسی که انتظار آمدن او را می‌کشیدند را نجات دهد. »

📚المسیح فی الفکر الاسلامی ص ۳۴۵

مطابق این مطلب نادرست باید بگوییم که حضرت نوح و ابراهیم و موسی و داوود و اسحاق و یعقوب و تمام انبیای عظام علیهم السلام که قبل از حضرت عیسی آمده اند همگی داخل دوزخ شده و به انتظار آمدن حضرت عیسی  بوده اند تا آن‌ها را نجات دهد!! این مطلبی است که با فطرت و عقل بشری سازگاری ندارد..."

📚نگاهی به مسیحیت و پاسخ به شبهات،  علی اصغر رضوانی ،صفحه 110 به بعد




#شیعه_پاسخ

@Rahnamye_Behesht
shiapasokh.com

محرمیت رضاعی تنها تا دو سالگی کودک معتبر است؛ نقدی بر استدلال وهابیت!

🤔#پرسش:

آیا شیعه قائل به محرمیت از طریق رضاع برای مردان بالغ است؟ برخی از وهابیان مدعی شده‌اند که طبق روایت نقل‌شده در کتاب شیخ طوسی، اگر مرد بالغی از زنی شیر بخورد، محرمیت حاصل می‌شود؛ زیرا در روایت مذکور تعبیر «رَجُل» برای فرد شیرخورده به‌کار رفته است. آیا این برداشت صحیح است؟ و آیا علمای شیعه چنین مفهومی را از روایت پذیرفته‌اند؟


💠#پاسخ:💠

❕یکی از احکام روشن و مورد اتفاق در فقه شیعه، شرط سنی در تحقق محرمیت رضاعی است. بر اساس فتوای صریح فقهای شیعه، محرمیت ناشی از شیر خوردن تنها در صورتی تحقق می‌یابد که کودک پیش از پایان دو سالگی از زن شیرده تغذیه کرده باشد. شیر خوردن پس از این مدت، از نظر فقهی هیچ اثری در ایجاد محرمیت ندارد.

▫️ امام خمینی(ره) در کتاب تحریر الوسیله این مسئله را چنین بیان می‌فرماید:

"چهارم: اینکه بچه شیرخوار در اثنای دو سالگی باشد و دو سالش کامل نشده باشد؛ پس شیر خوردن او بعد از دو سال، اعتبار ندارد."

📚 تحریر الوسیله (ترجمه فارسی)، ج‏2، ص: 284

❗این فتوا برآمده از روایات متعددی است که در منابع معتبر روایی شیعه نقل شده‌اند. این روایات به‌ روشنی بیان می‌کنند که زمان اعتبار رضاع، تنها دو سال نخست زندگی کودک است و پس از آن، اثر فقهی محرمیت برای شیر خوردن در نظر گرفته نمی‌شود:

"بَابُ أَنَّهُ يُشْتَرَطُ فِي نَشْرِ الْحُرْمَةِ بِالرَّضَاعِ كَوْنُهُ فِي الْحَوْلَيْنِ فَلَا يُحَرِّمُ بَعْدَهُمَا"

📚 وسائل الشیعة، ج‏20، ص: 384، باب 5
📚 مستدرک الوسائل، ج‏14، ص: 367، باب 3


❕ این تعبیر یعنی: شرط تحقّق حرمت رضاعی، وقوع شیر خوردن در دو سال اول زندگی است؛ پس رضاع پس از این مدت، موجب محرمیت نمی‌شود.

👌بنابراین، از نظر فقه شیعه نه‌تنها رضاع در بزرگ‌سالی فاقد اثر شرعی است، بلکه حتی اگر کودک، اندکی پس از دو سالگی هم شیر بخورد، باز هم محرمیتی ایجاد نخواهد شد.

▫️ادامه👇

▫️ادامه👇


❗️وهابیان برای اثبات محرمیت از طریق رضاع در بزرگ‌سالی، به روایتی از منابع شیعه استناد کرده‌اند که در آن از تعبیر «رَجُل» برای فرد شیرخورده استفاده شده است. " عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا رَضَعَ الرَّجُلُ مِنْ لَبَنِ امْرَأَةٍ حَرُمَ عَلَيْهِ كُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنْ وُلْدِهَا "

📚تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج‏7، ص: 322

▫️آن‌ها بر این اساس ادعا کرده‌اند که اگر مرد بزرگی از زنی شیر بخورد، محرمیت حاصل می‌شود!!!

👌در پاسخ باید گفت؛

▫️ اولاً بر اساس تصریح لغت‌شناسان عرب، کلمه "رَجُل" برای جنس مذکر و نر نیز به کار می‌رود، نه اینکه حتماً به معنای فرد بالغ باشد : " الرجل معروف الذکر من نوع الانسان خلاف المراة "

📚لسان العرب ج 11 ص 265

▫️ثانیاً، حتی اگر ادعای وهابیان را بپذیریم که واژه "رَجُل" فقط در مورد مردان بالغ استعمال می‌شود، باز هم می‌توان گفت که این واژه در روایت مذکور به‌صورت مجازی در مورد کودک مذکر و نر به‌کار رفته است.

❕ استعمال مجازی آن است که لفظی، به خاطر وجود تناسب، در معنای غیر حقیقی خود استفاده شود؛ همان‌گونه که واژه‌هایی مانند "شیر" یا "اسد" علاوه بر حیوان خاص، برای توصیف انسان شجاع نیز به کار می‌روند. بنابراین، تعبیر "رَجُل" در روایت مورد بحث نیز می‌تواند مجازاً به فرد خردسال اشاره داشته باشد که لفظ مرد بر او از روی مجاز اطلاق شده است. جهت آگاهی بیشتر از مبحث " استعمال مجازی در ادبیات عرب " رجوع شود به کتاب :

📚ترجمه و شرح جواهر البلاغه ج 2 ص 107

▫️ثالثاً، حتی اگر بپذیریم که منظور از "رَجُل" در روایت واقعاً مرد بالغ است، باز هم می‌توان گفت که روایت از مردی سخن می‌گوید که در زمان کودکی از زنی شیر خورده و اکنون که بالغ شده، با فرزندان آن زن نمی‌تواند ازدواج کند؛ زیرا آن‌ها خواهر رضاعی او هستند.

👌در این صورت، مقصود از تعبیر "رَجُل" صرفاً اشاره به وضعیت کنونی فرد (یعنی بزرگ‌سالی) است، نه زمان شیر خوردن او.

❕بنابراین، برداشت‌ وهابیان از روایت مورد بحث، قابل پذیرش نیست و محرمیت رضاعی تنها در دوران کودکی و پیش از دو سالگی با شرایط خاص فقهی تحقق می‌یابد.


🔻حقیقت آن است که شبهه‌افکنی وهابیان در مسئله رضاع کبیر، به‌ویژه با استناد به واژه "رَجُل" در برخی روایات شیعه، چیزی جز فرافکنی برای تطهیر چهره عایشه نیست؛ زیرا طبق روایات معتبر اهل‌سنت، عایشه به‌صراحت قائل به رضاع بزرگ‌سالی بود و این عقیده را با ادعای وجود آیه‌ای در قرآن که بعداً از بین رفته، توجیه می‌کرد!

❕ عایشه مردان بالغی را که دوست داشت آزادانه بر او وارد شوند، به خواهرانش معرفی می‌کرد تا به آن‌ها شیر دهند و از این طریق، محرمیت رضاعی ساختگی ایجاد شود و عایشه «خاله رضاعی» آنان گردد!

👌در حالی‌ که در روایات اهل‌سنت، به‌ صراحت از قول پیامبر گرامی آمده است که محرمیت رضاعی تنها در دو سال اول زندگی کودک ممکن است، نه پس از آن و برخی همسران پیامبر به عایشه در این زمینه اعتراض کردند و او را به دلیل مخالفت با سنت پیامبر سرزنش نمودند. در ذیل در مورد موضوعات فوق الذکر بحث داشته و مستندات لازم را ارائه داده‌ایم:

🔗https://t.iss.one/Rahnamye_Behesht/5301


❗اکنون وهابیت، به جای پاسخ به این انحراف تاریخی، با استناد نادرست به واژه "رَجُل" در برخی روایات شیعه، می‌کوشد این عقیده را به شیعه نسبت دهد؛ در حالی‌که همان‌گونه که در فتوای فقهای شیعه، و روایات فراوان روشن شد، رضاع کبیر در شیعه مطلقاً باطل و بی‌اساس است.



#شیعه_پاسخ

@Rahnamye_Behesht
shiapasokh.com