🔶ممنوعیت برخی تسلیحات متعارف در کشور!!!
▪️«معاون پارلمانی رئیس جمهور از تقدیم لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف به مجلس شورای اسلامی جهت انجام تشریفات قانونی مربوطه خبر داد. شهرام دبیری در توضیح لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف که ممکن است به نظر برسد بیش از حد آسیب‌زا و یا دارای اثرات غیرقابل تمایز هستند، به مجلس شورای اسلامی گفت: به منظور فراهم شدن شرکت جمهوری اسلامی ایران در نشست‌های ارکان کنوانسیون ممنوعیت و یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف و با هدف جلوگیری از گسترش پروتکل های مغایر با منافع ملی و با هدف ترویج اقدامات بشردوستانه جمهوری اسلامی ایران در سطح بین‌المللی و گسترش پایبندی به حقوق بشردوستانه و تحرک بخشی به دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران در حوزه خلع سلاح، این لایحه تنظیم شده است.»
🔸ماه گذشته معاون پارلمانی رئیس‌جمهور از تقدیم لایحه دوفوریتی الحاق به «معاهده ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف که ممکن است به نظر برسد بیش از حد آسیب‌زا و یا دارای اثرات غیرقابل تمایز هستند» (نام رسمی این کنوانسیون) به مجلس شورای اسلامی خبر داده بود. با این حال، برای هر ناظر آگاهی، اظهارات فوق حتی با وجود استانداردهای پایین تصمیم‌گیری در ایران، به‌ویژه با در نظر گرفتن شرایط جهانی و منطقه‌ای کنونی، عجیب، احمقانه و غیرقابل‌درک به نظر می‌رسند.
🔸معاهده CCW یک پیمان کنترل تسلیحات شامل پنج پروتکل است که تاکنون به امضا یا تصویب حدود ۱۳۰ کشور، از جمله تقریبا تمامی کشورهای دارای توان نظامی قابل‌توجه، رسیده است. این پنج پروتکل به ترتیب شامل ممنوعیت یا محدودیت توسعه و استفاده از ترکش‌های غیرقابل‌ردیابی در بدن، مین‌ها و سایر تله‌ها، تسلیحات آتش‌زا، لیزرهای کورکننده و پاکسازی بقایای انفجاری پس از جنگ هستند.
🔸پس از لایحه اجرای معاهده منع تولید و به‌کارگیری سلاحهای شیمیایی و انهدام آن‌ها، این دومین لایحه مرتبط با محدودیت تسلیحاتی است که طی دو ماه گذشته از سوی هیئت دولت به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده است. پیگیری محدودیت‌های تسلیحاتی داوطلبانه در شرایطی که بی‌اعتباری قوانین و حقوق بین‌الملل در سطح جهانی به یک واقعیت پذیرفته‌شده تبدیل شده است، پرسش‌های بسیاری را درباره اهداف و پیامدهای این اقدام برمی‌انگیزد.
🔸نکته قابل تأمل این است که برخلاف کشورهای عضوی مانند اسرائیل که از حمایت‌های کامل ایالات‌متحده برخوردارند و عملاً از اجرای تعهدات خود مستثنا هستند، پذیرش این نوع معاهدات از سوی ایران می‌تواند به ابزاری برای اعمال فشارهای بیشتر بر کشور تبدیل شود. همچنین، توجیه دولت مبنی بر جلوگیری از گسترش پروتکل‌های مغایر با منافع ملی از طریق مشارکت در این کنوانسیون، از منطق کافی برخوردار نیست. در حال حاضر، کارگروه تخصصی این کنوانسیون در حال بررسی پیشنهاد الحاق پروتکل ششم است که به محدودیت تسلیحات خودمختار (مجهز به هوش مصنوعی و دارای قابلیت تصمیم‌گیری مستقل) اختصاص دارد. استدلال دولت این است که حضور ایران در این مذاکرات برای اثرگذاری بر روند تصویب یا اصلاح این پروتکل و پروتکل‌های احتمالی آینده ضروری است.
🔸بااین‌حال، واقعیت آن است که ایران در شرایط کنونی از وزن دیپلماتیک کافی در نهادهای بین‌المللی برای جلوگیری یا جهت‌دهی به پروتکل‌های جدید برخوردار نیست. علاوه بر این، رقابت گسترده جهانی بر سر توسعه و استفاده از هوش مصنوعی در تسلیحات و مدیریت میدان نبرد، همراه با کاربرد عملی این فناوری‌ها در جنگ‌های جاری، احتمال پذیرش محدودیت‌های جدید توسط قدرت‌های نظامی بزرگ را بسیار اندک کرده است. در نتیجه، لایحه الحاق به معاهده ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف به خصوص در شرایط ملتهب جهان و منطقه، می‌تواند بر توان دفاعی کشور اثر منفی بگذارد و به ابزاری برای اعمال فشارهای بین‌المللی بیشتر علیه ایران تبدیل شود.
#ایران #خلع_سلاح #سیاست #محدودیت_تسلیحاتی
Archivist
@Partisan2015
▪️«معاون پارلمانی رئیس جمهور از تقدیم لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف به مجلس شورای اسلامی جهت انجام تشریفات قانونی مربوطه خبر داد. شهرام دبیری در توضیح لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف که ممکن است به نظر برسد بیش از حد آسیب‌زا و یا دارای اثرات غیرقابل تمایز هستند، به مجلس شورای اسلامی گفت: به منظور فراهم شدن شرکت جمهوری اسلامی ایران در نشست‌های ارکان کنوانسیون ممنوعیت و یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف و با هدف جلوگیری از گسترش پروتکل های مغایر با منافع ملی و با هدف ترویج اقدامات بشردوستانه جمهوری اسلامی ایران در سطح بین‌المللی و گسترش پایبندی به حقوق بشردوستانه و تحرک بخشی به دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران در حوزه خلع سلاح، این لایحه تنظیم شده است.»
🔸ماه گذشته معاون پارلمانی رئیس‌جمهور از تقدیم لایحه دوفوریتی الحاق به «معاهده ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف که ممکن است به نظر برسد بیش از حد آسیب‌زا و یا دارای اثرات غیرقابل تمایز هستند» (نام رسمی این کنوانسیون) به مجلس شورای اسلامی خبر داده بود. با این حال، برای هر ناظر آگاهی، اظهارات فوق حتی با وجود استانداردهای پایین تصمیم‌گیری در ایران، به‌ویژه با در نظر گرفتن شرایط جهانی و منطقه‌ای کنونی، عجیب، احمقانه و غیرقابل‌درک به نظر می‌رسند.
🔸معاهده CCW یک پیمان کنترل تسلیحات شامل پنج پروتکل است که تاکنون به امضا یا تصویب حدود ۱۳۰ کشور، از جمله تقریبا تمامی کشورهای دارای توان نظامی قابل‌توجه، رسیده است. این پنج پروتکل به ترتیب شامل ممنوعیت یا محدودیت توسعه و استفاده از ترکش‌های غیرقابل‌ردیابی در بدن، مین‌ها و سایر تله‌ها، تسلیحات آتش‌زا، لیزرهای کورکننده و پاکسازی بقایای انفجاری پس از جنگ هستند.
🔸پس از لایحه اجرای معاهده منع تولید و به‌کارگیری سلاحهای شیمیایی و انهدام آن‌ها، این دومین لایحه مرتبط با محدودیت تسلیحاتی است که طی دو ماه گذشته از سوی هیئت دولت به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده است. پیگیری محدودیت‌های تسلیحاتی داوطلبانه در شرایطی که بی‌اعتباری قوانین و حقوق بین‌الملل در سطح جهانی به یک واقعیت پذیرفته‌شده تبدیل شده است، پرسش‌های بسیاری را درباره اهداف و پیامدهای این اقدام برمی‌انگیزد.
🔸نکته قابل تأمل این است که برخلاف کشورهای عضوی مانند اسرائیل که از حمایت‌های کامل ایالات‌متحده برخوردارند و عملاً از اجرای تعهدات خود مستثنا هستند، پذیرش این نوع معاهدات از سوی ایران می‌تواند به ابزاری برای اعمال فشارهای بیشتر بر کشور تبدیل شود. همچنین، توجیه دولت مبنی بر جلوگیری از گسترش پروتکل‌های مغایر با منافع ملی از طریق مشارکت در این کنوانسیون، از منطق کافی برخوردار نیست. در حال حاضر، کارگروه تخصصی این کنوانسیون در حال بررسی پیشنهاد الحاق پروتکل ششم است که به محدودیت تسلیحات خودمختار (مجهز به هوش مصنوعی و دارای قابلیت تصمیم‌گیری مستقل) اختصاص دارد. استدلال دولت این است که حضور ایران در این مذاکرات برای اثرگذاری بر روند تصویب یا اصلاح این پروتکل و پروتکل‌های احتمالی آینده ضروری است.
🔸بااین‌حال، واقعیت آن است که ایران در شرایط کنونی از وزن دیپلماتیک کافی در نهادهای بین‌المللی برای جلوگیری یا جهت‌دهی به پروتکل‌های جدید برخوردار نیست. علاوه بر این، رقابت گسترده جهانی بر سر توسعه و استفاده از هوش مصنوعی در تسلیحات و مدیریت میدان نبرد، همراه با کاربرد عملی این فناوری‌ها در جنگ‌های جاری، احتمال پذیرش محدودیت‌های جدید توسط قدرت‌های نظامی بزرگ را بسیار اندک کرده است. در نتیجه، لایحه الحاق به معاهده ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاحهای متعارف به خصوص در شرایط ملتهب جهان و منطقه، می‌تواند بر توان دفاعی کشور اثر منفی بگذارد و به ابزاری برای اعمال فشارهای بین‌المللی بیشتر علیه ایران تبدیل شود.
#ایران #خلع_سلاح #سیاست #محدودیت_تسلیحاتی
Archivist
@Partisan2015