#Hafta_ijodkorlari
#7_ta_iqtidor
#Nazm
#7_kun
Qiyomatligimga
Shunchalar o'xshashlik bormi dunyoda
Ko'zimiz har doim porlar mehrdan.
O'ylagan o'yimiz tutash hattoki,
Taajjubmiz ikkita bir xil fikrdan.
Budir ne mo'jiza mehribon Alloh
Biz ikki onadan tug'ilgan egiz.
Ko'ngillar tutashdir, umrimiz tutash,
Ayriliq alami bo'lmagay hargiz.
Sen qalbim yarmisan, mening yarmimsan,
Mudom yonimda bo'l, sohibjamolim.
Umrimni, dilimni yoritib har dam
Yonimda bo'l o'zing nurli hilolim.
✍: Boynazarova Muxlisa,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"A" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#7_ta_iqtidor
#Nazm
#7_kun
Qiyomatligimga
Shunchalar o'xshashlik bormi dunyoda
Ko'zimiz har doim porlar mehrdan.
O'ylagan o'yimiz tutash hattoki,
Taajjubmiz ikkita bir xil fikrdan.
Budir ne mo'jiza mehribon Alloh
Biz ikki onadan tug'ilgan egiz.
Ko'ngillar tutashdir, umrimiz tutash,
Ayriliq alami bo'lmagay hargiz.
Sen qalbim yarmisan, mening yarmimsan,
Mudom yonimda bo'l, sohibjamolim.
Umrimni, dilimni yoritib har dam
Yonimda bo'l o'zing nurli hilolim.
✍: Boynazarova Muxlisa,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"A" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#Hafta_ijodkorlari
#7_ta_iqtidor
#Rassomchilik
#7_kun
🌠: Rajabova Bibinur,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#7_ta_iqtidor
#Rassomchilik
#7_kun
🌠: Rajabova Bibinur,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#Hafta_ijodkorlari
#7_ta_iqtidor
#Nazm
#7_kun
Chin dugonamga
Borligʻim,
Tashakkur borliging uchun.
Sensan Yaratgandan buyuk inoyat.
Hayot yoʻllaringga nurlarin sochib,
Allohim umringga bersin hidoyat!
Borsanki, hamisha umrimga zebsan,
Kuz kirgan qalbimga bahorsan oʻzing.
Yigʻlasam, yelkangni tutib boshimga,
Malham boʻlar menga aytgan har soʻzing.
Goho tillar emas soʻzlashadi dil,
Anglaysan koʻzimdan jimliklarim ham.
Ikkimiz bir butun, koʻnglimiz-da bir,
Eng oliy baxtim ham sensiz boʻlur kam.
Borligʻim,
Tashakkur borliging uchun!
✍: Jumanazarova Hilola,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#7_ta_iqtidor
#Nazm
#7_kun
Chin dugonamga
Borligʻim,
Tashakkur borliging uchun.
Sensan Yaratgandan buyuk inoyat.
Hayot yoʻllaringga nurlarin sochib,
Allohim umringga bersin hidoyat!
Borsanki, hamisha umrimga zebsan,
Kuz kirgan qalbimga bahorsan oʻzing.
Yigʻlasam, yelkangni tutib boshimga,
Malham boʻlar menga aytgan har soʻzing.
Goho tillar emas soʻzlashadi dil,
Anglaysan koʻzimdan jimliklarim ham.
Ikkimiz bir butun, koʻnglimiz-da bir,
Eng oliy baxtim ham sensiz boʻlur kam.
Borligʻim,
Tashakkur borliging uchun!
✍: Jumanazarova Hilola,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 11-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#Hafta_ijodkorlari
#7_ta_iqtidor
#Nasr
#7_kun
Qaytish.
Onajonim , izlab yoshim bir joyga yetdi ,
Ammo , sizdan keladigan isni topmadim.
" - Oyi, qarang kimning tugganni chiroyli? Menikimi yoki sizniki? Darrov oʻrganib oldim-a? - Ho, seni qara. Mendan ham chiroyli qilib tugyapsan-a? Boshqa ishlarni ham oʻrganib olsang edi. Shunaqangi yaxshi qiz boʻlarmiding? - E-e bilasiz-u,
boshqa ishlarni qila olmasam ham juda yaxshi qizman-u. Nega buncha kam tugdik mantini? Nega ichida goʻsht kam oyi? -Mm. Qizim uyda goʻsht tugab qolgan ekan. Oʻshanchun. Bu safar harajatlar biroz oz . Keyingi gal goʻshtli va sal koʻproq qilib pishiramiz. Hoʻpmi qizim? - Oyijon, goʻsht ikki oydan beri yoʻq- ku. - dedi eshitilar-eshitilmas . - Biron nima dedingmi qizim?"
U olmadek qizargan yuzlarini orqasiga oʻgirib, onasidan oʻzini olib qochmoqchi boʻlardi. Buning sababini onasi ham , oʻzi ham ham juda yaxshi bilardi... Fikrlari tarqab , hayoli buzildi.
- Oʻsha paytlarni juda qumsadim. Uning koʻzidan marjon-marjon yosh tomchilay boshladi. Bir narsa kelib boʻgʻiziga tiqildi. Hayollari chuvalashib ketganidan boshi gʻuvlay boshladi.Yuzidagi rang ham oʻz jilosini yoʻqotdi. - Yoʻq , yoʻq. Nafas ololmayapman . Ortiq chidolmayman . Nima boʻlsa peshonamdan . Qishlogʻimga ketaman. Hayot tashvishlaridan charchadim. Shu ishlarim , yumushlarim onamdan afzal boʻlibdimi?! Onamni koʻrib kelaman. Hech narsasini olmasdan, oʻzining qadrdon xotiralari bilan qishlogʻi tomon yoʻlga otlandi. Oʻzining sevimli uyini tashlab ketayotganida ham qalbida biron oʻkinch, shu uyni tashlab ketayotganiga afsuslanish yoki pushaymonlik hissi uning yuzida umuman sezilmasdi. Shu uy, shu shahar, shu obro-eʼtibor uchun oʻz kindik qoni toʻkilgan maskanidan, oʻz onasidan eng asosiysi oʻzligidan voz kechgan Intizor, bugun shu narsalar uchun fayzsiz bu shaharni xat-xabarsiz tark etmoqda edi. Oʻzi uchun fayzsiz bir gʻamxonadan chiqdi va oʻzi uchun haroratli, yoqimli xotiralarga boy maskanga qadam bosdi. Qishlogʻini koʻrib yoqa ushlaydi kishi. Qishloqnin oldingi holatidan umuman asar ham qolmagan. Barmoq bilan sanashga yetgulik daraxtlar qolgan xolos. Oldinlari bu qishloqda qoq peshin payti ham mazza qilib ishlasa boʻlardi. Qalin-qalin daraxtlar soyasi katta yoʻlgacha tushib turardi. Hozir-chi ? Hozir oʻzining ostidagi nihollarga soya bera oladi xolos. Oldingi bogʻ-u rogʻlardan , uylardan nom - nishon ham qolmagan. Bular -ku mayli, lekin oʻsha paytdagi odamlar ham oʻzgargan. Oʻsha vaqtdagi eʼtibor, mehr-shafqat, oqibatni hozir soʻrab ham olomaysan kishi. Odamlar unga eʼtibor ham qaratishmadi. Eʼtibor qaratish u yoqda tursin, kim ekan bu deb hattoki qayrilib ham qarashmaydi. Hamma oʻz dardi bilan ovora. Oʻz tashvishi-yu, oʻz yumushlari bilan. U asta oʻzining uncha hashamdor boʻlmagan , u darajada ham oʻzgarmagan koʻchasiga kirdi. Oʻsha boʻgʻziga tiqilib, unga tinchlik bermayotgan nimadir endi u bilan ishi yoʻqdek boʻlib qoldi. Oʻzi ulgʻaygan koʻchaga kirganida oʻzida yoʻq xursand edi. Chunki bu onlarni u intizorlik bilan kutgandi. Xayolida nimalardir asta-sekin gavdalana boshladi: shu ariq boʻyida dugonalari bilan mazza qilib oʻynagani , shu koʻchalarda yiqilib, qoqilib ogʻriqdan onasiga tinchlik bermaganlarini esladi. Koʻzi nimagadir tushdi-yu, xayoli boʻlindi. Bu oʻsha - onasi bilan birga doim non yopadigan tandiri. U esgiligidan nurab , qulab ketgandi. Undan faqat poydevorlari qolgan xolos. Buni koʻrib koʻngli buzulib ketdi. Oʻzi bilmagan holda koʻziga yosh oldi. Yosh toʻla koʻzlarini asta artgancha qasrlardan ham afzal koʻradigan kamtarona kulbasi tomon qadam tashladi. Bu uy ham unchalik oʻzgarmagan. Deborlarining nuramoqchiligini hisobga olmasak, albatta. Eshik oldidagi bogʻlarga nazar tashladi. Biron gul-u oʻsimlikdan nom-nishon yoʻq. Hamma yoq suvsizlikdan qaqshab yotibdi. Koʻcha betlari ham supurgi koʻrmaganiga ancha boʻlganligi sezilib turibdi. U hamma yoqni diqqat bilan kuzatdi. Eʼtibor berib qarasa, onasi bilan ekkan nihol ham quribdi. Buni koʻrib dilin siyoh boʻldi. Xoʻrsingancha eshik oldiga intildi.
#7_ta_iqtidor
#Nasr
#7_kun
Qaytish.
Onajonim , izlab yoshim bir joyga yetdi ,
Ammo , sizdan keladigan isni topmadim.
" - Oyi, qarang kimning tugganni chiroyli? Menikimi yoki sizniki? Darrov oʻrganib oldim-a? - Ho, seni qara. Mendan ham chiroyli qilib tugyapsan-a? Boshqa ishlarni ham oʻrganib olsang edi. Shunaqangi yaxshi qiz boʻlarmiding? - E-e bilasiz-u,
boshqa ishlarni qila olmasam ham juda yaxshi qizman-u. Nega buncha kam tugdik mantini? Nega ichida goʻsht kam oyi? -Mm. Qizim uyda goʻsht tugab qolgan ekan. Oʻshanchun. Bu safar harajatlar biroz oz . Keyingi gal goʻshtli va sal koʻproq qilib pishiramiz. Hoʻpmi qizim? - Oyijon, goʻsht ikki oydan beri yoʻq- ku. - dedi eshitilar-eshitilmas . - Biron nima dedingmi qizim?"
U olmadek qizargan yuzlarini orqasiga oʻgirib, onasidan oʻzini olib qochmoqchi boʻlardi. Buning sababini onasi ham , oʻzi ham ham juda yaxshi bilardi... Fikrlari tarqab , hayoli buzildi.
- Oʻsha paytlarni juda qumsadim. Uning koʻzidan marjon-marjon yosh tomchilay boshladi. Bir narsa kelib boʻgʻiziga tiqildi. Hayollari chuvalashib ketganidan boshi gʻuvlay boshladi.Yuzidagi rang ham oʻz jilosini yoʻqotdi. - Yoʻq , yoʻq. Nafas ololmayapman . Ortiq chidolmayman . Nima boʻlsa peshonamdan . Qishlogʻimga ketaman. Hayot tashvishlaridan charchadim. Shu ishlarim , yumushlarim onamdan afzal boʻlibdimi?! Onamni koʻrib kelaman. Hech narsasini olmasdan, oʻzining qadrdon xotiralari bilan qishlogʻi tomon yoʻlga otlandi. Oʻzining sevimli uyini tashlab ketayotganida ham qalbida biron oʻkinch, shu uyni tashlab ketayotganiga afsuslanish yoki pushaymonlik hissi uning yuzida umuman sezilmasdi. Shu uy, shu shahar, shu obro-eʼtibor uchun oʻz kindik qoni toʻkilgan maskanidan, oʻz onasidan eng asosiysi oʻzligidan voz kechgan Intizor, bugun shu narsalar uchun fayzsiz bu shaharni xat-xabarsiz tark etmoqda edi. Oʻzi uchun fayzsiz bir gʻamxonadan chiqdi va oʻzi uchun haroratli, yoqimli xotiralarga boy maskanga qadam bosdi. Qishlogʻini koʻrib yoqa ushlaydi kishi. Qishloqnin oldingi holatidan umuman asar ham qolmagan. Barmoq bilan sanashga yetgulik daraxtlar qolgan xolos. Oldinlari bu qishloqda qoq peshin payti ham mazza qilib ishlasa boʻlardi. Qalin-qalin daraxtlar soyasi katta yoʻlgacha tushib turardi. Hozir-chi ? Hozir oʻzining ostidagi nihollarga soya bera oladi xolos. Oldingi bogʻ-u rogʻlardan , uylardan nom - nishon ham qolmagan. Bular -ku mayli, lekin oʻsha paytdagi odamlar ham oʻzgargan. Oʻsha vaqtdagi eʼtibor, mehr-shafqat, oqibatni hozir soʻrab ham olomaysan kishi. Odamlar unga eʼtibor ham qaratishmadi. Eʼtibor qaratish u yoqda tursin, kim ekan bu deb hattoki qayrilib ham qarashmaydi. Hamma oʻz dardi bilan ovora. Oʻz tashvishi-yu, oʻz yumushlari bilan. U asta oʻzining uncha hashamdor boʻlmagan , u darajada ham oʻzgarmagan koʻchasiga kirdi. Oʻsha boʻgʻziga tiqilib, unga tinchlik bermayotgan nimadir endi u bilan ishi yoʻqdek boʻlib qoldi. Oʻzi ulgʻaygan koʻchaga kirganida oʻzida yoʻq xursand edi. Chunki bu onlarni u intizorlik bilan kutgandi. Xayolida nimalardir asta-sekin gavdalana boshladi: shu ariq boʻyida dugonalari bilan mazza qilib oʻynagani , shu koʻchalarda yiqilib, qoqilib ogʻriqdan onasiga tinchlik bermaganlarini esladi. Koʻzi nimagadir tushdi-yu, xayoli boʻlindi. Bu oʻsha - onasi bilan birga doim non yopadigan tandiri. U esgiligidan nurab , qulab ketgandi. Undan faqat poydevorlari qolgan xolos. Buni koʻrib koʻngli buzulib ketdi. Oʻzi bilmagan holda koʻziga yosh oldi. Yosh toʻla koʻzlarini asta artgancha qasrlardan ham afzal koʻradigan kamtarona kulbasi tomon qadam tashladi. Bu uy ham unchalik oʻzgarmagan. Deborlarining nuramoqchiligini hisobga olmasak, albatta. Eshik oldidagi bogʻlarga nazar tashladi. Biron gul-u oʻsimlikdan nom-nishon yoʻq. Hamma yoq suvsizlikdan qaqshab yotibdi. Koʻcha betlari ham supurgi koʻrmaganiga ancha boʻlganligi sezilib turibdi. U hamma yoqni diqqat bilan kuzatdi. Eʼtibor berib qarasa, onasi bilan ekkan nihol ham quribdi. Buni koʻrib dilin siyoh boʻldi. Xoʻrsingancha eshik oldiga intildi.
Ogahiy ijod maktabi
Photo
#Hafta_ijodkorlari
#7_ta_iqtidor
#Nasr
#7_kun
Baxtsiz yoxud eng baxtli odam
Tongni tundan farqlab boʻlmaydi. Dafn marosimiga yigʻilganlarning egnidagi motam kiyimi tabiatni qora rangga boʻyadi. Rafiqasining oʻlimi Mardonni juda qattiq iztirobga solib qoʻydi. Uyda odamlarning hamdardlik tovushi quloqqa chalinadi.
Quyosh bugun yuzini ham koʻrsatmadi, aybdor insondek bulutlar orqasiga berkinib olgan: xuddiki u Nozimaning oʻlimiga sababchidek. Asta-sekin ta'ziyaga kelgan odamlar tarqaldi. Mardon vaqtni ham bilmay, huvillab qolgan uyida yolgʻiz oʻzi qoldi. Kirayotib fortepianoga koʻzi tushdi. Buni koʻrib koʻnglidagi xafagarchilik yana ham ortdi. Axir Nozima bu fortepianoda uning qalbiga orom bagʻishlovchi kuylarni chalgandi...
Mardon uxlamoqchi boʻlib, karavotga choʻzildi. Qanchalik harakat qilmasin, baribir uxlay olmadi.
Oy deraza ortidan koʻrinish berdi. Vaqt ham yarim tunni keltirdi. Mardonning koʻz oldidan butun hayoti oʻtayotgan bir paytda "Mardon aka" degan Nozimaning ovozi qulogʻi ostida jaranglagandek boʻldi.
- Mardon aka...
Qop-qora sochlar, tundan-da qora koʻzlar gavdalandi. Va oppoq libosda oʻzidan nur taratgancha Nozima Mardonga tikilib turardi. Mardon hali oʻgirilib qaramadi. U xayolidan shunday ovoz oʻtayotganiga oʻzini ishontirardi.
Nozima oʻsha fortepiano oldiga bordi. Nozik qoʻllarning takrorlanmas harakati ila oy shuʼlasiga hamohang bir kuy yangradi. Mardon ortiga qaradi. Katta koʻzlar hayratdan yana ham kattalashgandek boʻldi. Qiz tinmasdan kuy chalar, yigit esa bu kuy ogʻushida soʻnmas xotiralarga gʻarq boʻlgandi. Yigitning quvonchi cheksiz edi.
Qiz toʻxtab qoldi. U Mardonga tikilib turdi-da, derazaga qaradi: tong otayotgandi. Nozima ortiq bu yerda qololmasdi.
- Ketma...
Mardonning ovozi zoʻrgʻa chiqardi.
Nozima unga goʻzal tabassumni hadya etgancha koʻzdan gʻoyib boʻldi...
✍: Komila Bahodirova,
Ogahiy ijod maktabining 11-"A" sinf o'quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
#7_ta_iqtidor
#Nasr
#7_kun
Baxtsiz yoxud eng baxtli odam
Tongni tundan farqlab boʻlmaydi. Dafn marosimiga yigʻilganlarning egnidagi motam kiyimi tabiatni qora rangga boʻyadi. Rafiqasining oʻlimi Mardonni juda qattiq iztirobga solib qoʻydi. Uyda odamlarning hamdardlik tovushi quloqqa chalinadi.
Quyosh bugun yuzini ham koʻrsatmadi, aybdor insondek bulutlar orqasiga berkinib olgan: xuddiki u Nozimaning oʻlimiga sababchidek. Asta-sekin ta'ziyaga kelgan odamlar tarqaldi. Mardon vaqtni ham bilmay, huvillab qolgan uyida yolgʻiz oʻzi qoldi. Kirayotib fortepianoga koʻzi tushdi. Buni koʻrib koʻnglidagi xafagarchilik yana ham ortdi. Axir Nozima bu fortepianoda uning qalbiga orom bagʻishlovchi kuylarni chalgandi...
Mardon uxlamoqchi boʻlib, karavotga choʻzildi. Qanchalik harakat qilmasin, baribir uxlay olmadi.
Oy deraza ortidan koʻrinish berdi. Vaqt ham yarim tunni keltirdi. Mardonning koʻz oldidan butun hayoti oʻtayotgan bir paytda "Mardon aka" degan Nozimaning ovozi qulogʻi ostida jaranglagandek boʻldi.
- Mardon aka...
Qop-qora sochlar, tundan-da qora koʻzlar gavdalandi. Va oppoq libosda oʻzidan nur taratgancha Nozima Mardonga tikilib turardi. Mardon hali oʻgirilib qaramadi. U xayolidan shunday ovoz oʻtayotganiga oʻzini ishontirardi.
Nozima oʻsha fortepiano oldiga bordi. Nozik qoʻllarning takrorlanmas harakati ila oy shuʼlasiga hamohang bir kuy yangradi. Mardon ortiga qaradi. Katta koʻzlar hayratdan yana ham kattalashgandek boʻldi. Qiz tinmasdan kuy chalar, yigit esa bu kuy ogʻushida soʻnmas xotiralarga gʻarq boʻlgandi. Yigitning quvonchi cheksiz edi.
Qiz toʻxtab qoldi. U Mardonga tikilib turdi-da, derazaga qaradi: tong otayotgandi. Nozima ortiq bu yerda qololmasdi.
- Ketma...
Mardonning ovozi zoʻrgʻa chiqardi.
Nozima unga goʻzal tabassumni hadya etgancha koʻzdan gʻoyib boʻldi...
✍: Komila Bahodirova,
Ogahiy ijod maktabining 11-"A" sinf o'quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram|
Telegram
Ogahiy ijod maktabi
🔴Ogahiy ijod maktabi faoliyati;
✏️Eng yangi ijod namunalari;
🏆Erishilgan yutuqlar;
📚Ta'sirchan-tarbiyaviy ma'lumotlar;
👍Maktab, viloyat va Respublika miqyosida o‘tkaziladigan turli tanlovlar.
📲Murojaat uchun: (62)226 20 92
@ogahiymurojaat_bot
✏️Eng yangi ijod namunalari;
🏆Erishilgan yutuqlar;
📚Ta'sirchan-tarbiyaviy ma'lumotlar;
👍Maktab, viloyat va Respublika miqyosida o‘tkaziladigan turli tanlovlar.
📲Murojaat uchun: (62)226 20 92
@ogahiymurojaat_bot
#7_ta_iqtidor
#2_mavsum
#7_kun
#Nazm
Shoir sheʼrlar yozib turmasa agar,
Aslo yorishmaydi tonglari sahar.
Zulmatga aylanar yurgan yoʻli
ham,
Aslida shoirga faqat sheʼr malham.
Bulbul navosi ham tatimas unga,
Aylanib qoladi maʼyus bir gulga.
Parvona misol u sheʼr asli bir sham,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
Yurakda tuygʻular cheksalar figʻon,
Sheʼrlarda hislari boʻladi ayon.
Soʻzlarda iztirob, koʻksi toʻla gʻam,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
Misralar dardiga boʻlganday davo,
Birgina soʻzdan u olar koʻp maʼno.
Kulib turar, yuragiga toʻlsada alam,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
✍️: Ro‘zimatova Mohinur,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram|
#2_mavsum
#7_kun
#Nazm
Shoir sheʼrlar yozib turmasa agar,
Aslo yorishmaydi tonglari sahar.
Zulmatga aylanar yurgan yoʻli
ham,
Aslida shoirga faqat sheʼr malham.
Bulbul navosi ham tatimas unga,
Aylanib qoladi maʼyus bir gulga.
Parvona misol u sheʼr asli bir sham,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
Yurakda tuygʻular cheksalar figʻon,
Sheʼrlarda hislari boʻladi ayon.
Soʻzlarda iztirob, koʻksi toʻla gʻam,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
Misralar dardiga boʻlganday davo,
Birgina soʻzdan u olar koʻp maʼno.
Kulib turar, yuragiga toʻlsada alam,
Shoirlarga sheʼrlari boʻladi malham.
✍️: Ro‘zimatova Mohinur,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-"B" sinf o‘quvchisi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram|
#7_ta_iqtidor
#2_mavsum
#7_kun
#Nasr
O'tinch
(Falastindagi begunoh qoni to'kilayotgan mitti jonlarga bag'ishlanadi)
Osmon yana o'sha daxshatli ko'rinishidan hali-hanuz chiqqani yo'q. Bu atroflarda na daraxt qoldi va na biron-bir ko'klamzor...
Hammasini yahudiy tankining bahaybat, zalvorli g'ildiraklari yakson qilib ketgan. Agar tepadan boqsang faqat cho'l-u biyobondek odamlari har tarafga sochilib yotgan yerni ko'rasan. Yaqinlashib boqgudek bo'lsang vahshiylarcha sodir qilingan qotillikni va gunohkorlarni borligiga amin bo'lasan. Bu qotillik to'xtagani yo'q, chunki yo begunohlarni xalos qilgani bir kuch, yoki gunohkorlarni to'xtatgani bir aql insoni topilmayapti. Shu atrofdagi deyarli barcha uylar bombardimon qilingach, dushmanlar qo'shini tirik jonlarga ham o'zining zaharli nayzalarini birma-bir sanchib chiqdi. Aholining ko'pchiligi hali yosh bolalar bo'lsa-da, dushmanlar juda bir "Insoniylik" bilan qo'llarini norasidalarning qoni bilan bulg'ashdi. Ularni qo'lidan hech zot omon qolmadi-yu biroq o'zidan sal nariroqda portlagan bombaning zarbida uyib qo'yilgan jasadlarning ortida ko'rinmay qolgan bir mitti jon hali-hanuz nafas olardi. Yuzlariga qora kuyalar tekkan, sochlari tuproqdan to'lgan, ko'zlari qizarib, qoshlari qonayotgan va bir qo'li lat yeganidan, og'rib unga azob bermoqda edi. O'sha jasadlar orasida uning onasi ham bor, uni oldiga borib boshqa odamlar oldidan tortqilab chiqardi.
- Onajon, -dedi oyisining boshini tizzasiga qo'yib sochlarini silarkan, -ko'zingizni oching, iltimos meni qo'rqitmang. Bo'lmasa ukam qo'rqib qolishi mumkin.
Mitti jon yig'lay boshladi, har yig'laganida ora-ora o'kinib qo'yar va ko'z yoshlarini artib "Yig'lamayapman" der edi.
- Turing, siz menga "O'g'lim senga uka tug'ib beraman, birga o'ynaysizlar" deb va'da bergandingizku. Nega bunday qilayapsiz.
Shu so'zlarni ayta tugmalari tushgan, oppoq, bir yengi yirtilgan kuylagini yechib onasining ochiq qolgan ko'zlarini berkitib qo'ydi. Va xuddi namozga, sajdaga bormoqchidek o'tirib olib "Allohimga o'tinchim" deya so'z boshladi:
O'tinch
Karami keng Allohim, hammadan ham o'zing yaxshisan, iltimos sendan, ahli musulmonlarni o'zing saqla. Endi hech kim o'lmasin, bizga qayerdandir mo'jizalar yubor. Axir insonlar, chaqaloqlar, tug'ilmagan go'daklar shunchaki nobud bo'laveradimi?!..
...Parvardigorim, seni qo'lingdan kelmaydigan ish yo'q, bir bora amr qilib, bizni Vatanga farishtalaringni yuborsang yaxshi bo'lardi. Men o'qish yoki yozishni bilmayman, bilsam senga kabutar bilan xat yozib yuborardim. Bilasanmi, seni huzuringga borish ham men uchun eng oliy baxt. Lekin Vatanimning islomiy tuproqlari, yahudiylar qo'liga o'tishini istamayman. Bor o'tinchim shu, bajarasan degan umiddaman.
Bolakay shu so'zlarni pichirlab aytarkan qo'lini duoga ochdi va "Ilohim Vatanim go'zalliklarga to'lsin, ahli insonlarning qalbini ezgulikka to'ldirgin Allahu akbar" deb fotiha o'qidi.
Mayin ko'zyoshlari oqib, yuzining qora dog'larini artib toza qilib ketdi. Charchab ketgan ko'zlarini yumishga ham qo'rqar, lekin na iloj uyqu o'z domiga tortaverarkan, ko'zlarini yumdi. Shundan keyin, qora uzumdek bo'lib turgan chiroyli ko'zlarini faqat nurlar yog'ilib turadigan, oppoq qanotli farishtalari bor go'zal joy - Ravzada ochdi.
✍: Nurmamatova Oygul,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 8- "B" sinf o'quvchisi, "Navnihol" to'garagi a'zosi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram|
#2_mavsum
#7_kun
#Nasr
O'tinch
(Falastindagi begunoh qoni to'kilayotgan mitti jonlarga bag'ishlanadi)
Osmon yana o'sha daxshatli ko'rinishidan hali-hanuz chiqqani yo'q. Bu atroflarda na daraxt qoldi va na biron-bir ko'klamzor...
Hammasini yahudiy tankining bahaybat, zalvorli g'ildiraklari yakson qilib ketgan. Agar tepadan boqsang faqat cho'l-u biyobondek odamlari har tarafga sochilib yotgan yerni ko'rasan. Yaqinlashib boqgudek bo'lsang vahshiylarcha sodir qilingan qotillikni va gunohkorlarni borligiga amin bo'lasan. Bu qotillik to'xtagani yo'q, chunki yo begunohlarni xalos qilgani bir kuch, yoki gunohkorlarni to'xtatgani bir aql insoni topilmayapti. Shu atrofdagi deyarli barcha uylar bombardimon qilingach, dushmanlar qo'shini tirik jonlarga ham o'zining zaharli nayzalarini birma-bir sanchib chiqdi. Aholining ko'pchiligi hali yosh bolalar bo'lsa-da, dushmanlar juda bir "Insoniylik" bilan qo'llarini norasidalarning qoni bilan bulg'ashdi. Ularni qo'lidan hech zot omon qolmadi-yu biroq o'zidan sal nariroqda portlagan bombaning zarbida uyib qo'yilgan jasadlarning ortida ko'rinmay qolgan bir mitti jon hali-hanuz nafas olardi. Yuzlariga qora kuyalar tekkan, sochlari tuproqdan to'lgan, ko'zlari qizarib, qoshlari qonayotgan va bir qo'li lat yeganidan, og'rib unga azob bermoqda edi. O'sha jasadlar orasida uning onasi ham bor, uni oldiga borib boshqa odamlar oldidan tortqilab chiqardi.
- Onajon, -dedi oyisining boshini tizzasiga qo'yib sochlarini silarkan, -ko'zingizni oching, iltimos meni qo'rqitmang. Bo'lmasa ukam qo'rqib qolishi mumkin.
Mitti jon yig'lay boshladi, har yig'laganida ora-ora o'kinib qo'yar va ko'z yoshlarini artib "Yig'lamayapman" der edi.
- Turing, siz menga "O'g'lim senga uka tug'ib beraman, birga o'ynaysizlar" deb va'da bergandingizku. Nega bunday qilayapsiz.
Shu so'zlarni ayta tugmalari tushgan, oppoq, bir yengi yirtilgan kuylagini yechib onasining ochiq qolgan ko'zlarini berkitib qo'ydi. Va xuddi namozga, sajdaga bormoqchidek o'tirib olib "Allohimga o'tinchim" deya so'z boshladi:
O'tinch
Karami keng Allohim, hammadan ham o'zing yaxshisan, iltimos sendan, ahli musulmonlarni o'zing saqla. Endi hech kim o'lmasin, bizga qayerdandir mo'jizalar yubor. Axir insonlar, chaqaloqlar, tug'ilmagan go'daklar shunchaki nobud bo'laveradimi?!..
...Parvardigorim, seni qo'lingdan kelmaydigan ish yo'q, bir bora amr qilib, bizni Vatanga farishtalaringni yuborsang yaxshi bo'lardi. Men o'qish yoki yozishni bilmayman, bilsam senga kabutar bilan xat yozib yuborardim. Bilasanmi, seni huzuringga borish ham men uchun eng oliy baxt. Lekin Vatanimning islomiy tuproqlari, yahudiylar qo'liga o'tishini istamayman. Bor o'tinchim shu, bajarasan degan umiddaman.
Bolakay shu so'zlarni pichirlab aytarkan qo'lini duoga ochdi va "Ilohim Vatanim go'zalliklarga to'lsin, ahli insonlarning qalbini ezgulikka to'ldirgin Allahu akbar" deb fotiha o'qidi.
Mayin ko'zyoshlari oqib, yuzining qora dog'larini artib toza qilib ketdi. Charchab ketgan ko'zlarini yumishga ham qo'rqar, lekin na iloj uyqu o'z domiga tortaverarkan, ko'zlarini yumdi. Shundan keyin, qora uzumdek bo'lib turgan chiroyli ko'zlarini faqat nurlar yog'ilib turadigan, oppoq qanotli farishtalari bor go'zal joy - Ravzada ochdi.
✍: Nurmamatova Oygul,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 8- "B" sinf o'quvchisi, "Navnihol" to'garagi a'zosi
Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram|
#7_ta_iqtidor
#2_mavsum
#7_kun
#Nasr
Parchalangan yurak
(hikoya)
Yaxshisi, bolani ham ikkiga bo'ling, bir nimtasi otaga bir nimtasi onaga....
O'tir Hoshimovning "Daftar hoshiyasidagi bitiklar " asaridan...
Endigina beshinchi sinfga qadam tashlagan Solihaning ota-onasi nima bo'ldiki, soʻnggi paytlarda hecham kelisholmay qoldi. Oilasida avvalgidek quvnoqlik, hazillar, Solihani erkalashlar yoʻq edi. Yoshgina qizchaning shular tufayli qalbi yarim boʻlib qolgan, sal tegsangiz parcha - parcha boʻlib ketardi.
Faqatgina uyda televizor ovozi, onda sondagina gapirishlar boʻlardi. Dam olish kunlarni onasi uy ishlari bilan, dadasi esa ko'chada kunini oʻtkazardi. Bu kunlar Solihaning hayotini ham rangsizlantirib qoʻydi. U oʻzini yolgʻiz his qila boshladi. Mana ta'til kunlari ham boshlandi, o'zining do'stlari bilan ovunib yurgan Soliha endi uyga yolg'iz o'zi qolar, kech kirib ota-onasini ochiq chehra bilan kirib kelishini kutardi.
Mana eshik ham ochilib dadasi kirib keldi:
- Dadajon - dadasi oldiga yugurib chiqdi
-Qizim - deb bir bag'riga bosdi-da qo'liga bitta konfet berib xonasiga kirib ketdi.
Biroz oʻtgach onasi kirib keldi. Onasi ham bir quchib qo'ydi-da, ovqatga urinib ketdi. Bir ozdan so'ng oshxonada yana baqir-chaqirlar boshlandi, qo'rqib ketgan qizcha xonasiga kirib, yostiqqa yuzini bosgancha yum- yum yig'ladi.
Oradan ikki kun oʻtgach dadasidan "men bilan qolasanmi yo oying bilan ketasanmi? degan yuragiga gʻulgʻula soluvchi gapni eshitdi. Soliha bu gaplarni eshitdi-yu dadasining yonidan uzoqlashib onasiga qaradi.
Ikki oʻtda qolgan Soliha uchun bu tanlov yarim boʻlgan qalbinigina emas, tanasini ham ikkiga boʻlib yuborganday edi. Ota-onasi kelisholmay qolgan kundan boshlab oʻzini yolg'iz his qilgan Soliha nima deyishini bilmay, turgan joyida turaverdi. Endigina katta hayotga boshqacha nazar bilan qadam tashlashlayotgan qizning barcha orzulari sindi.
- Hech kim bilan qolmayman - deb baqirib, o'zini ko'chaga otdi. Orqasidan toʻxta qizim degan gapga eʼtibor ham bermadi. Izgʻirinli sovuq, yaqinda qor yogʻgan va sovuq boʻlgani uchunmi, yoki oldin yomgʻir yogʻib keyin qorga aylangani uchunmi yoʻllar juda sirpanchiq edi. Shunday havoda yalangoyoq yigʻlab borayotgan qizchaning xayolidan ota-onasi bilan baxtli o'tgan kunlari bir-bir o'tardi. Shu paytda Soliha zarb bilan bir narsaga urildi va birdan sirpanib ketdi va orqasidan dadasi bilan onasining yugurib kelayotganligini koʻrgancha koʻzi yumildi.
Shu tariqa 3 kun deganda kasalxonada koʻzi ochildi. Koʻzini ochganda esa bir tomonda dadasi, bir tomonida onasi turardi.
✍Botirova Go‘zal,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-"A" sinf o‘quvchisi
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram
#2_mavsum
#7_kun
#Nasr
Parchalangan yurak
(hikoya)
Yaxshisi, bolani ham ikkiga bo'ling, bir nimtasi otaga bir nimtasi onaga....
O'tir Hoshimovning "Daftar hoshiyasidagi bitiklar " asaridan...
Endigina beshinchi sinfga qadam tashlagan Solihaning ota-onasi nima bo'ldiki, soʻnggi paytlarda hecham kelisholmay qoldi. Oilasida avvalgidek quvnoqlik, hazillar, Solihani erkalashlar yoʻq edi. Yoshgina qizchaning shular tufayli qalbi yarim boʻlib qolgan, sal tegsangiz parcha - parcha boʻlib ketardi.
Faqatgina uyda televizor ovozi, onda sondagina gapirishlar boʻlardi. Dam olish kunlarni onasi uy ishlari bilan, dadasi esa ko'chada kunini oʻtkazardi. Bu kunlar Solihaning hayotini ham rangsizlantirib qoʻydi. U oʻzini yolgʻiz his qila boshladi. Mana ta'til kunlari ham boshlandi, o'zining do'stlari bilan ovunib yurgan Soliha endi uyga yolg'iz o'zi qolar, kech kirib ota-onasini ochiq chehra bilan kirib kelishini kutardi.
Mana eshik ham ochilib dadasi kirib keldi:
- Dadajon - dadasi oldiga yugurib chiqdi
-Qizim - deb bir bag'riga bosdi-da qo'liga bitta konfet berib xonasiga kirib ketdi.
Biroz oʻtgach onasi kirib keldi. Onasi ham bir quchib qo'ydi-da, ovqatga urinib ketdi. Bir ozdan so'ng oshxonada yana baqir-chaqirlar boshlandi, qo'rqib ketgan qizcha xonasiga kirib, yostiqqa yuzini bosgancha yum- yum yig'ladi.
Oradan ikki kun oʻtgach dadasidan "men bilan qolasanmi yo oying bilan ketasanmi? degan yuragiga gʻulgʻula soluvchi gapni eshitdi. Soliha bu gaplarni eshitdi-yu dadasining yonidan uzoqlashib onasiga qaradi.
Ikki oʻtda qolgan Soliha uchun bu tanlov yarim boʻlgan qalbinigina emas, tanasini ham ikkiga boʻlib yuborganday edi. Ota-onasi kelisholmay qolgan kundan boshlab oʻzini yolg'iz his qilgan Soliha nima deyishini bilmay, turgan joyida turaverdi. Endigina katta hayotga boshqacha nazar bilan qadam tashlashlayotgan qizning barcha orzulari sindi.
- Hech kim bilan qolmayman - deb baqirib, o'zini ko'chaga otdi. Orqasidan toʻxta qizim degan gapga eʼtibor ham bermadi. Izgʻirinli sovuq, yaqinda qor yogʻgan va sovuq boʻlgani uchunmi, yoki oldin yomgʻir yogʻib keyin qorga aylangani uchunmi yoʻllar juda sirpanchiq edi. Shunday havoda yalangoyoq yigʻlab borayotgan qizchaning xayolidan ota-onasi bilan baxtli o'tgan kunlari bir-bir o'tardi. Shu paytda Soliha zarb bilan bir narsaga urildi va birdan sirpanib ketdi va orqasidan dadasi bilan onasining yugurib kelayotganligini koʻrgancha koʻzi yumildi.
Shu tariqa 3 kun deganda kasalxonada koʻzi ochildi. Koʻzini ochganda esa bir tomonda dadasi, bir tomonida onasi turardi.
✍Botirova Go‘zal,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-"A" sinf o‘quvchisi
👉 |Telegram| |Facebook|
👉 |YouTube| |Instagram