⁠ ◽️سلیقه در شبکه‌های اجتماعی

✍️تورج صابری‌وند

▫️این روزها می‌توان آنچه را در شبکه‌های اجتماعی نشر یا بازنشر می‌شود به‌عنوان معیاری برای شناخت سلیقۀ آدم‌ها مطالعه کرد. اینکه کسی در شبکه‌های اجتماعی چه کسانی و چه اکانت‌هایی را دنبال می‌کند، کدام چهره‌های معروف را می‌بیند، چه مطالبی را لایک می‌کند یا بازنشر و برای دیگران ارسال می‌کند، سلیقۀ او و طبقۀ فرهنگی‌اش را نشان می‌دهد.

▫️سلیقۀ بخش عمده‌ای از اکانت‌های «پرکاربر» مصداق‌های شهری بسیاری دارد. این سلیقه‌، در واقع سلیقۀ طبقۀ‌ مشخصی از جامعۀ ایران امروز است؛ طبقه‌ای که ترجیح می‌دهد معماری خانه‌، دکوراسیون مغازه‌ها و پارک‌ها شلوغ و پررنگ و «شاد» باشد. این طبقه شبکه‌های اجتماعی‌ای هم که می‌پسندد همین قواعد را دارد.

▫️آنچه در طبقات سلیقۀ‌ شبکه‌های اجتماعی می‌‌گذرد، ادامۀ همان طبقات سلیقه‌ در زندگی روزمرۀ خارج از شبکه‌های اجتماعی ‌است.

▫️شبکه‌های اجتماعی تابع سلیقۀ کاربران‌شان هستند، نه اینکه کاربران تحت‌تأثیر شبکه‌های اجتماعی باشند. شبکه‌های اجتماعی در حوزۀ سلیقه‌، بستر و پلتفرمی خنثی و خالی‌ هستند و کاربران محتوایش را تولید می‌کنند. این تفاوت ماهوی شبکه‌های اجتماعی و شبکه‌های تلویزیونی و مطبوعات ‌است.

▫️از آنجایی که محتوا در شبکه‌های اجتماعی بدون سرمایه‌های اقتصادی تولید می‌شود و از آنجایی که فرایند تولید تا نشر می‌تواند به‌سادگی و سرعت تولید شود، امکانی برای حضور کاربلدانی در تولید محتوا و مدیریت هنری ایجاد نمی‌کند.

▫️در واقع، به‌واسطۀ شبکه‌های مجازی با نوعی آزادی سلیقه‌ای مواجه هستیم که به‌راحتی امکان تولید، عرضه و مصرف هر نوع سلیقه‌ای را می‌دهد.


🗞منبع: گزیده‌ای از یادداشتی با تیتر «دموکراتیزاسیون سلیقه»، منتشر شده در شماره 96 #ماهنامه_مدیریت_ارتباطات، اردیبهشت 1397


#آرشیو_مدیریت_ارتباطات
#شبکه‌های_اجتماعی
#سلیقه


@HOD8HOD