در #خدمت_و_خیانت_رسانه
خبرگزاری فارس ـ گروه #سینما: چند وقتی است که قطار سینمای ایران در بخش‌های مختلف از ریل خارج شده است؛ سینمایی که روزی ساخت فیلم در آن یک فریضه بود، اما امروز به کالای مصرفی نازل و یکبار مصرف تبدیل شده است که هدفی جز کسب گیشه ندارد.

بسیاری از دلسوزان #سینما بارها و بارها درباره خارج‌شدن قطار سینمای ایران هشدار داده‌اند، اما مدیران فرهنگی و سیاستگذاران سینما یا به روی خود نمی‌آورند، یا نمی‌توانند کاری بکنند. اگر روزی می‌شد که سینمای ایران با برنامه‌ریزی درست به ریل و مسیر اصلی برگرداند، امروز دیگر تنها برنامه‌ریزی نیاز نیست، به افراد دغدغه‌مند هم نیاز است. البته بگذریم از این که افراد دغدغه‌مند عرصه سینما نیز یک به یک تسلیم سینمای مبتذل می‌شوند و به سمت آن می‌روند.

سینمایی که روزی برای نجات یافتن آن از دست #فیلمفارسی، جشن گرفتیم و سال‌ها تلاش کردیم که به سمت درست آن را هدایت کنیم، امروز دوباره به سمت فیلمفارسی رفته است. اگر قرار بود ما در نهایت ادامه‌دهنده راه فیلمفارسی‌های قبل از انقلاب باشیم، پس چه دلیلی داشت که آن را تغییر دهیم؟

چند وقتی است که #شبکه_اجتماعی #اینستاگرام، سایه سنگینی را بر پیکر سینمای ایران انداخته است، سایه‌ای که باعث شده است که اکثر ارزش‌ها در سینمای ایران به محاق برود و فرعیات جای آن را بگیرد. این شبکه اجتماعی در سال‌های اخیر بر روی انتخاب‌ها و پرداخت دستمزدها  ـ بر اساس میزان دنبال‌کننده هنرپیشه‌ها ـ تأثیر بسیاری گذاشته و همین امر باعث اعتراض برخی از #کارگردانان و #تهیه‌کنندگان و منتقدان شده است.

عطش فتح گیشه و ارتباط تنگاتنگ آن با تبلیغات در #فضای_مجازی، رفته‌رفته به یک ارزش در سینمایی ایران تبدیل شده و آرمان‌های آن را به نابودی می‌کشاند. اخیراً حتی شنیده می‌شود که برخی از فیلم‌های سینمایی برای انتخاب بازیگر از #شاخ‌های اینستاگرامی دعوت به همکاری می‌کنند و این موضوع یعنی سینمای ایران روزهای بدتر از این را هم تجربه خواهد کرد.

افرادی که رستوران‌گردی می‌کنند، دابسمش می‌سازند یا کلیپ‌های کوتاه هجوآمیز تولید می‌کنند، به دلیل داشتن تعداد زیادی دنبال‌کننده (فالوور) به پروژه‌های سینمایی دعوت می‌شوند

استفاده از شاخ‌های اینستاگرامی متأسفانه از رسانه ملی آغاز شد و از پیشروان این موضوع می‌توان به #رامبد_جوان و برنامه «#خندوانه» اشاره کرد. این برنامه با قبول برخی از شاخ‌های اینستاگرامی و اعتبار بخشیدن به این افراد، باعث شد که این بدعت وارد سینمای ایران هم بشود.

حالا افرادی که رستوران‌گردی می‌کنند، دابسمش می‌سازند یا کلیپ‌های کوتاه هجوآمیز تولید می‌کنند، به دلیل داشتن تعداد زیادی دنبال‌کننده (فالوور) به پروژه‌های سینمایی دعوت می‌شوند و باید منتظر نسل جدیدی از #نابازیگران ‌کم‌هنر اما پر#فالوور در سینما باشیم. سینمای ایران با همین دست‌فرمان پیش برود، چندی دیگر هنجارشکنان اینستاگرامی را هم به کار دعوت می‌کند!

انتخاب بازیگر از اینستاگرام پیامدهای بسیار منفی را در پی خواهد داشت و باعث می‌شود سیل عظیمی از دوستداران عرصه سینما، سعی کنند خود را با انتشار انواع کلیپ‌های هجو به شاخ اینستاگرامی تبدیل کنند تا شاید بتوانند از این دریچه خود را به سینمایی ایران برسانند.

از جمله عناصری که باعث شده است که بسیاری از این افراد پرطرفدار در اینستاگرام به شاخ اینستاگرامی تبدیل شود، رعایت ‌نکردن ادب، اخلاق اجتماعی و عفت زبان در این شبکه اجتماعی است.

امروز بیماری عجیب افراد در شبکه‌های اجتماعی، بخصوص اینستاگرام، شهوت دیده شدن است، شهوتی دیده شدنی که نه تنها شاخ‌های اینستاگرامی، بلکه بسیاری از تهیه‌کنندگان سینمای ایران نیز به این بیماری دچار هستند. تهیه‌کنندگانی که تنها از گیشه سینمای ایران پول می‌خواهند و جز پول چیز دیگری نمی‌خواهند. شاید اگر نظام کشورمان جمهوری اسلامی نبود، این تهیه‌کنندگان با نمایش آثار مبتذل‌تر و جنسی، سعی می‌کردند که پول بیشتری از سینمای ایران در بیاورند.

دست آخر باید گفت که سینمای ایران امروز مانند زمین حاصل‌خیزی که در آن علف هرز می‌کاریم و این تعدد کاشت علف هرز، دست آخر خاک پاک سینمایی ایران را نیز لم‌یزرع می‌کند.
#اخلاق_در_رسانه
#اخلاق_رسانه
#مدیریت_رسانه
#اینستاگرام
@hod8hod 🕊🕊🕊

بخش اول

#اخلاق_رسانه
#هنرپیشه‌هایی که فرزندشان را برای کسب #تابعیت_خارجی، در خارج از ایران به دنیا آورده‌اند
بیایید یک بار هم که شده برای بررسی مساله‌مان، آن را با موارد مشابه خارجی‌اش مقایسه نکنیم و با مراجعه به عقل و استفاده از استدلال، بی‌آنکه ملاک را نمونه‌های اصطلاحا مترقی آن طرف آبی بگیریم، ببینیم که یک کار درست است یا غلط؟ دلایل پدید آمدنش چیست؟ نتایج آن چه چیزهایی می‌تواند باشد و اگر غلط است، راه اصلاح آن به چه شکل خواهد بود؟ بسیاری از #هنرمندان و چهره‌های مشهور #سینمای ایران یا در کشورهای غربی ساکن هستند و فقط سالی یکی دو بار برای کار کردن به ایران می‌آیند، یا اخیرا بین‌شان مد شده که حتی فرزندان‌شان را در خارج از کشور به دنیا بیاورند تا این کودکان بتوانند #تابعیت آن کشورها را داشته باشند.
(پایگاه خبری تحلیلی #انتخاب)

رصد کردن مشابه چنین وضعی در #سینمای_آمریکا که ممکن نیست؛ چون آنها جایی را بهتر از #آمریکا نمی‌دانند و اساسا بعید است فکر کنند که برای اقامت در کشورهای دیگر مشکل خواهند داشت. در سینماهای بزرگی مثل هند و چین هم این موارد لااقل به غلظت ایران وجود ندارد. اساسا نه در هند، نه در چین یا کره، ژاپن و تایلند و اکثر کشورهای دیگری که در این سال‌ها #سینمای پررونقی داشته‌اند، به اندازه ایران سینما در انحصار فرهنگ اصطلاحا #بورژوایی درنیامده است و مفهوم #غرب‌گرایی را یکسان و معادلی برای «باکلاسی» نگرفته‌اند. اما بیاییم و یک بار هم که شده، مساله خودمان را برای بررسی کردن، نه با غرب عالم مقایسه کنیم، نه با شرق آن. ش.خ یکی از هنرپیشه‌هایی است که برای به دنیا آوردن فرزندش به خارج از کشور رفت. او در پاسخ به سوالی در این خصوص با اطمینان به‌نفس و مقداری گستاخی گفت «#دوست_داشتم.»

او خیال خیلی‌ها را راحت کرد و چیزی را گفت که از رفتار سایر چهره‌های مشهور ایرانی می‌شد فهمید. پاسخ نهایی آنها درباره خیلی از چیزهاست، اما ملاحظه می‌کنند و کمتر به زبان می‌آورند.

ما باید چنین مساله‌ای را بدون ملاک قرار دادن نمونه‌های بیرونی و خارجی بررسی کنیم و سپس حکم بدهیم که آیا این #هنرپیشه یا #سلبریتی حق داشت بگوید «#دوست_داشتم» و آیا مخالفان و منتقدان او ادعایی بر خلاف منطق دارند؛ یا اینکه این کار غلط است و هنرپیشه‌های ایرانی باید بین انجام دادن کاری که دوست دارند و بازیگر بودن در سینمایی که مخاطبانش حق دارند بپرسند و مخالف باشند، یکی را انتخاب کنند؟ آیا #مخاطبان #حق ندارند نگذارند و نخواهند کسانی که به واسطه هواداری آنها که امروز از موقعیت خاصی برخوردار شده‌اند، هر کاری را انجام بدهند که خودشان دوست دارند و حس می‌کنند بیشتر به نفع‌شان است و فکر می‌کنند وقتی توان انجامش را دارند دلیلی ندارد که انجامش ندهند. اساس مساله در دل همین یک عبارت نهفته است؛ «#مسئولیت_اجتماعی.»

@hod8hod 🕊🕊🕊

#هنرپیشه_هایی که فرزندشان را برای کسب #تابعیت_خارجی در خارج از #ایران به دنیا می آورند
#اخلاق_رسانه
#مسؤولیت_اجتماعی
بخش دوم
هیچ ابرسرمایه‌داری در دنیا، هیچ‌کدام از چهره‌های مشهور و ثروتمند و در یک کلام هیچ‌کدام از افرادی که وضعیت قدرتمندتری نسبت به باقی افراد اجتماع پیدا کرده‌اند، اگر در یک جنگل، دور از انسان‌ها و در کنار حیوانات زندگی می‌کردند، نمی‌توانستند به موقعیت‌های فعلی‌شان برسند. طرفداران آزادی به سبک لیبرالیسم می‌گویند که هرکس موقعیتی ویژه پیدا کرده، لابد تلاش کرده است. آیا اگر سرمایه‌داری که کاخی چندهزار متری در بهترین نقطه آب و هوایی یک منطقه دارد، اگر خودش به تنهایی در یک دشت یا جنگل زندگی می‌کرد، می‌توانست چنین کاخی بنا کند؟ آیا تمام آنچه او دارد واقعا حاصل تلاش و هوش شخص خودش است یا اینکه خارجاز جامعه انسانی، بنا کردن چنین موقعیت‌هایی ناممکن است؟ درباره موقعیت آدم‌های مشهور هم می‌شود دقیقا همین پرسش‌ها را کرد؛ شما بدون جامعه انسانی و در خلأ، آیا می‌توانستید از چنین مواهبی برخوردار شوید؟ آیا یک نفر می‌تواند موقع معروف شدن و برخورداری از ویژگی‌های آن، در قالب جامعه انسانی قرار بگیرد و بعد، این قالب را برای انجام دادن کاری که دوست دارد بکند دست‌وپاگیر ببیند و برای عبور از آن، به قاعده یک قالب اجتماعی دیگر(جنگل) متوسل شود؟ حالا حتی فرض کنید سیما و سینمای ایران صددرصد در تیول نهادهای دولتی و رسمی نیستند و پول تمام فیلم‌ها و سریال‌ها از مالیات شهروندان یا فروش منابع کشور تامین نمی‌شود. باز هم در آن صورت یک نفر نمی‌تواند بگوید که برای مشهور شدن و بهره‌مندی از مواهب آن به اجتماع انسانی و قواعدش احتیاج دارم اما پس از آن نمی‌خواهم این قواعد دست‌وپا گیرم شوند و می‌خواهم هر کاری را انجام بدهم که دوست دارم و فکر می‌کنم منفعت شخصی من در آن بیشتر است.

@hod8hod 🕊🕊🕊

#هنرپیشه_هایی که فرزندشان را برای کسب #تابعیت_خارجی در خارج از #ایران به دنیا می آورند
#اخلاق_رسانه
#مسؤولیت_اجتماعی
بخش سوم

#دیکتاتوری_زرد؛ پولش را ما بدهیم ولی حق دخالت نداشته باشیم؟

اینکه #سینمای_ایران چقدر آینه‌ای حقیقی از #جامعه_ایران است، پرسشی است که قطعا پاسخ خوشایندی نخواهد یافت. حتی #مخاطبان_سینمای_ایران هم عموم مردم نیستند و سالن‌های نمایش فیلم در نقاط مرفه‌نشین شمال پایتخت متمرکز شده‌اند. البته از ابتدا وضع به این شکل نبود، اما هرچقدر به زمان حال نزدیک‌تر می‌شویم، چنین شکافی بین #هنر_سینما و مردم ایران عمیق‌تر و عریض‌تر می‌شود. وقتی گفته می‌شود فلان #فیلم، پرفروش‌ترین فیلم ایرانی در سال جاری بود و نتیجتا طبع و پسند مردم ایران به چنین درونمایه‌هایی متمایل است، بلافاصله باید اعتراض کرد که کدام مردم؟ ۶۸درصد از کل فروش سینمای ایران مربوط به تنها سه #پردیس_سینمایی در شمال شهر تهران می‌شود و چنین چیزی در جهان بی‌سابقه است. آیا منظور کسانی که جامعه را با این آمار‌های خودساخته قضاوت می‌کنند، همان مردم مناطق مرفه‌نشین شمال پایتخت است یا مردم ایران از ماکو تا شوش و از خراسان تا چابهار را شامل می‌شوند؟ #سبک_زندگی نمایش داده شده در سینمای ایران منحصر به پسند همان کسانی است که در چند پردیس سینمایی شمال تهران بلیت فیلم‌ها را می‌خرند و آمارها را می‌سازند. اخیرا قضیه از این هم پیشتر آمده و چهره‌های سینمایی ایران حتی لازم نیست برای مطرح‌ماندن، حضور مداومی در پروژه‌های سینمایی داشته باشند؛ بلکه حضور در #فضای_مجازی و البته حاشیه‌سازی‌های گاه و بیگاه آنها در این فضا برای چنین منظوری کفایت می‌کند. سبک زندگی هنرپیشه‌های ایرانی آنچنان که در فضای مجازی نمایش داده می‌شود هم مطابق پسند کل مردم ایران نیست و به همان چند درصدی که جزء کاست اجتماعی به‌خصوصی هستند خلاصه می‌شود. در این میان مردم واقعی ایران، دو انتخاب بیشتر ندارند؛ یا به فضای مجازی نیایند و اگر آمدند این هنرپیشه‌ها را دنبال نکنند یا اینکه اگر آنها را دنبال کردند و به این مولفه‌های مغایر با سبک زندگی‌شان در رفتار هنرپیشه‌ها اعتراض داشتند، متهم شوند به قرار گرفتن ذیل عنوان «هجوم سرسام‌آور کاربران بی‌ادب و فضول مجازی.»

@hod8hod 🕊🕊🕊

شبیر:
#هنرپیشه_هایی که فرزندشان را برای کسب #تابعیت_خارجی در خارج از #ایران به دنیا می آورند
#اخلاق_رسانه
#مسؤولیت_اجتماعی
بخش چهارم
ه. ت عکس گربه خانگی‌اش را که مرده بود منتشر کرد و نوشت: «بخواب مامان جان. بخواب تنها دلخوشیم. بخواب شیرین عسلم. منو ببخش. دیگه آرزویى ندارم. دیگه هیچى نمى‌خوام از خدا. دیگه بى‌حس شدم. دیگه تموم شدم. فقط منتظرم که زودتر بیام پیشت. همین» و وقتی مردم به این حرکت و ادبیات او اعتراض کردند، متهم شدند به فضولی در سبک زندگی دیگران. م.پ و ب ط مقابل چشم میلیون‌ها ایرانی خبر ازدواج‌شان را منتشر می‌کنند و از تبریکات آنها لذت می‌برند، اما چند سال بعد که خبر جدایی‌شان منتشر شد و بخشی از مردم ایران، ساده‌دلانه و از روی معصومیت تصمیم می‌گیرند برای آشتی دادن این دو نفر کمپین راه بیندازند، با زننده‌ترین عبارات به فضولی و حماقت متهم می‌شوند. چطور عروسی شما به مردم مربوط است اما جدایی‌تان مربوط نیست؟ چطور علاقه شما به گربه و سگ خانگی‌تان باید در مقیاسی چندصد هزارتایی نمایش داده شود، اما اعتراض به این جهان‌بینی(اگر اسمش را بشود جهان‌بینی گذاشت) و گارد گرفتن بخش بزرگ اما حذف شده جامعه در برابر این سبک زندگی، اسمش فضولی است و نپذیرفتن اینکه هرکس حق دارد، هرطور دلش خواست رفتار کند؟ مردمی که دوست ندارند در جامعه‌شان از پرتوان‌ترین تریبون‌ها و رسانه‌ها مرتب خبر طلاق، تنهایی، گربه‌ و سگ بازی‌های بورژوایی منتشر شود، ف#ضول نیستند. حق‌شان است که نخواهند. در مورد زندگی هنرپیشه‌ها در خارج از کشور و کسب درآمد‌شان در داخل هم همین‌طور است؛ منتها با اضافه شدن این نکته که این بار نه‌فقط بحث #سبک_زندگی، بلکه مستقیما بحث حقوق مالی مردم ایران هم مطرح می‌شود. آیا سینمای آمریکا حاضر است آن دسته از هنرپیشه‌های ایرانی را که در آنجا زندگی می‌کنند در بهترین حالت بیشتر از چند پلان فرعی در فیلم‌هایش بازی بدهد؟ تجربه کسانی که طی این سال‌ها به خارج از کشور رفته‌اند، نشان می‌دهد که چنین نیست. پس می‌شود به این افراد گفت شما بدون مردم ایران نمی‌توانستید جایگاهی داشته باشید و اگر این مردم از رفتار شما، سبک زندگی شما یا هر چیز دیگری از این دست خوش‌شان نیاید و شما همچنان مطرح باقی بمانید؛ یعنی مطرح نگه داشته شده‌اید، نه اینکه خودتان لایق چنین جایگاهی هستید. این یک نوع دیکتاتوری است. مردم ایران زندگی هنرپیشه‌های سینما و خوانندگان موسیقی پاپ در خارج از کشور و کسب درآمد آنها در داخل کشور را نمی‌پسندند. چنین چیزی به عرق ملی آنها اصابت می‌کند و دل‌شان را به درد می‌آورد. مردم وقتی می‌بینند #هنرپیشه‌ای فرزندش را خارج از کشور به دنیا می‌آورد تا بتواند #تابعیت آنجا را داشته باشد، از او خشمگین می‌شوند؛ اما اعتراض مردم ایران از این چهره‌ها به واسطه رفتارهایشان، تغییری در جایگاه آنها به وجود نمی‌آورد؛ چون این افراد به‌طور طبیعی و مردمی بالا نیامده‌اند و این یک #دیکتاتوری_زرد است؛ یعنی دیکته شدن سبک جلفی از زندگی که وابستگی فرهنگی شدیدی به خارج از کشور دارد و در برابر غرب خودکم‌بین و در برابر هموطنانش پرنخوت و مغرور است.
@hod8hod

#سلفیتیس
#سلفی_نگاری
#بیماری_عصر_جدید
بخش اول

آذر فخری، روزنامه‌نگار

روزگاری پیش از اختراع عکاسی، نقاشی از چهره که به آن #پرتره می‌گویند، رواج داشت. البته برای همه امکان داشتن تصویری نقاشی شده از چهره؛ تمام‌رخ، نیم‌رخ، ایستاده یا نشسته وجود نداشت، فقط برای آن عده‌ای ممکن بود که می‌توانستند دستمزد نقاش را بپردازند و آن‌قدر هم وقت داشتند که مدام بایستند و ژست‌های مختلف بگیرند برای نقاش، تا یکی دو تا پرتره خوب از آن‌ها دربیاید برای سالن پذیرایی یا بالاسر بخاری دیواری. پرتره‎هایی که این روزها، تبدیل به آثار هنری و عتیقه شده‎اند و ما آن‎ها را بیشتر در موزه ها می‎بینیم.
همین هنرمندان، #سلف_پرتره هم داشتند؛ از چهره‎های خودشان نقاشی می‎کردند. مثل #ونگوگ که پرتره‌های صورتش، از پرتره‎های دیگر مشهورتر است. شاید سلف-پرتره‌های ونگوگ، در بین سلف-پرتره‌های دیگر نقاشان، مشهورتر باشد. اما چرا ونگوگ را مثال می‌آوریم؟ ونگوگی را که همیشه احساس می‌کرد نادیده گرفته می‌شود که دوست داشته نمی‌شود که جدی گرفته نمی‌شود. این ونگوگ، از چهره خود نقاشی می‌کشد؛ آن‌هم با گوش بریده!
پس حتما در سلفی‌نگاری (نقاشی یا عکاسی)، باید چیزی بیمارگونه وجود داشته باشد. چیزی، حسی که فرد را وادارد از ناگهانی‌های مختلف، در زمان‌ها و مکان‌های مربوط و نامربوط تصویر خود را روی پس زمینه یا در اصل زمینه، ثبت کند.
ادامه دارد........
#اخلاق_رسانه
#روانشناسی_رسانه

@hod8hod 🕊🕊🕊

#تجسس در #تلفن_همراه

#اخلاق_رسانه

يكى از گناهان كبيره، تجسس است. قرآن كريم از تجسس در امور ديگران نهى نموده و مى‌فرمايد:«وَ لا تَجَسَّسُوا».
تلفن همراه يك وسيلۀ كاملاً شخصى مى‌باشد. لذا ممكن است حافظۀ آن حاوى فايل‌هاى شخصى و محرمانه‌اى باشد كه صاحب گوشى تمايل ندارد حتى در اختيار دوستانش قرار دهد. گاه در اين گوشى‌ها تصاوير خانوادگى و فيلم‌هاى كاملاً خصوصى ذخيره شده است كه از نظر شرعى نگاه به آن توسط‍‌ نامحرمان حرام مى‌باشد.

پرسش: آيا تفحص در امور اجتماعى مانند كنترل تلفن و موبايل جايز است‌؟
پاسخ: تجسس جايز نيست مگر در مواردى كه امنيت جامعه به خطر بيفتد.

پرسش: اگر به فردى مظنون باشيم، كه مرتكب عمل منكر مى‌شود يا نه‌؟ آيا مى‌توان به مكالمات تلفنى او گوش داد؟
پاسخ: خير.

- باز گرداندن اطلاعات حذف شده در حافظۀ گوشى‌هاى موبايل (ريكاورى) و سوء استفاده از آن حرام است.
#احکام_رسانه

@HOD8HOD 🕊🕊🕊

❇️استثمار کودکان در #فضای_مجازی

فیلم‌ها و کلیپ‌های زیادی در فضای مجازی می‌بینیم که بیشتر شبیه یک گشت‌وگذار خانوادگی است ولی وقتی تا انتهای فیلم را می‌بینیم متوجه می‌شویم که یک تیزر تبلیغاتی بیشتر نبوده است. در واقع خانواده، کودک را وارد فضایی می‌کنند که به آنجا تعلق ندارد و ناخواسته و ندانسته می‌بایست نان‌آور خانه‌شان باشد.

پیامدهای خوب و بد ماجرا

خانم مریم صابری، روانشناس کودک در گفت‌وگو با خبرنگار «صبح‌نو» در این‌باره می‌گوید: امروزه ما در فضای مجازی مادرانی را می‌بینیم که از زمان تولد نوزادش و در تمام ایام کودکی عکس‌های فرزندش را منتشر می‌کند. این موضوع رفته‌رفته سبب تلاش بیشتر آن‌ها برای جذب مخاطب بیشتر می‌شود چرا که در همین مسأله هم افراد زیادی فعالیت می‌کنند و هر چقدر تعداد مخاطب و دنبال‌کنندگانش بیشتر باشند طبعاً تبلیغات بیشتری هم جذب می‌کند.

استفاده ابزاری از کودکان در فضای مجازی ، سوءاستفاده از کودکان محسوب می‌شود بدون آنکه خودشان آگاه باشند. ما باید به بچه‌ها بیاموزیم که قدرت انتخاب و تصمیم‌گیری دارند اما با این نوع فعالیت؛ عملاً پدر و مادر تمامی این مبانی را زیر سؤال می‌برند و حق انتخاب را از کودک می‌گیرند. شاید بچه دوست نداشته باشد تصاویر بدنش حتی در سنین کودکی در دسترس عموم قرار گیرد.

هر چقدر این کودکان بزرگ‌تر می‌شوند کم‌کم این باور غلط را یاد می‌گیرند و به دیده شدن تمایل پیدا می‌کنند. این کودکان اغلب اعتمادبه‌نفس پایینی دارند چرا که فقط بر این باورند که با در معرض نمایش گذاشتن خودشان، توجه دیگران را به خودشان جلب کند. هر چقدر بزرگ‌تر می‌شوند یاد می‌گیرند احساس‌ها و تفکر دیگران مهم‌تر از خودشان هستند. در واقع به نگاه دیگران توجه بیشتری خواهند داشت و ریشه این معضل از والدین سرچشمه می‌گیرد.

 والدین از حقوق کودک بی‌اطلاع‌اند

 مریم صابری می‌گوید: «بسیاری از افراد از حقوق اولیه کودکان بی‌اطلاع‌اند. بسیاری از رفتارهای والدین با فرزندانشان مصداق بارز کودک‌آزاری است. این کودک‌آزاری می‌تواند آزار جنسی باشد یا انتشار عکس و استفاده تبلیغاتی از کودکشان. به‌عنوان مثال دیده شده پدری فرزندش را مورد آزار جنسی قرار داده است و در نهایت می‌گوید که بچه خودم است. در واقع والدین خود را مالک فرزند خود می‌دانند ولی ممکن است بسیاری از همین کودکان که برای تبلیغات پوشاک و... از آن‌ها استفاده می‌شود در سنین بالاتر به این روند خرده بگیرند و در غیر این‌صورت هم شخصیت مناسبی در آن‌ها شکل نخواهد گرفت.»

 آن روی سکه

صابری گفته است: «در بعضی از برنامه‌های تلویزیونی ما حضور کودکان را می‌بینیم. این مسأله تا جایی که جنبه آموزشی دارد نمی‌تواند آسیب‌زا باشد ولی هنگامی که صفحاتی را در فضای مجازی به اسم کودکان می‌سازیم و صدها عکس مختلف تبلیغاتی از کودک خود در آن بارگذاری می‌کنیم در واقع شخصیت کودک را به این عکس‌ها وابسته و متکی می‌کنیم.»
منبع: وبسایت کتابک
#اخلاق_رسانه
#روان_شناسی_رسانه

@HOD8HOD 🕊🕊🕊

#تاثیر_فیلم_های_پورنو

7. انزوا و کاهش روابط اجتماعی:
پژوهشگران آلمانی معتقدند که اعتیاد به دیدن فیلم ها و تصاویر پورنو‌، هم‌چنین سبب انزوا و دوری فرد از اجتماع و کاهش روابط اجتماعی او می‌‌شود.
نگاه

8. تحلیل توان عقل:
هر قدر که اطلاعات موجود در ذهن، منظم‌تر و دارای عناوین کمتری باشد،‌ دسترسی عقل به آنها برای پردازش‌های جدید، مهیاتر خواهد بود. اما وجود داده‌های فراوان و متعدد که فضای ذهن را بی جهت پر کرده باشند و با تکرار درگیری ذهنی و رفتار بیرونی، تقویت شده باشند، باعث می‌شود توان عقل را به مقدار چشمگیری کاهش دهند، چه رسد جایی که این داده‌ها، دارای تاثیر بر هورمونهای مختلف نیز باشد که تأثیرات ارگانیک را نیز درپی داشته باشد.

9. سقوط شخصیت زن و مرد و تبدیل شدن به وسیله‌ای برای اشباع هوس‌های سرکش:
با پرداختن افراطی فرد به مسائل جنسی، شخصیت او به شخصیتی شهوانی تبدیل خواهد شد که تداعی‌ها و برداشت‌های وی با کوچکترین ارتباطی (حتی توهمی) رنگ جنسی به خود می‌گیرد. کارکرد افراد برای چنین فردی تنها ارضاء غریزه جنسی است و اهتمام خود او نیز صرفا بر ارضاء همین بعد وجودی خویش است.

#اخلاق_رسانه
#روان_شناسی_رسانه

@HOD8HOD 🕊🕊🕊