سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:

کیفیت؛ حلقه مفقوده نگرانی‌های جمعیتی ایران

👤 دکتر علی مختاری

✍️ پس از دهه‌ها سیاست‌های کنترل جمعیت، اکنون سیاستگذاران دولتی تلاش می‌کنند با تشویق به فرزندآوری بیشتر، از این روند معکوس جلوگیری کنند.

سوال:

❓آیا این ترس و تمایل به افزایش جمعیت بر پایه دلایل علمی و منطقی استوار است؟

❓جایگاه کیفیت کودکان در طرح‌های افزایش باروری کجاست؟

✍️ در پاسخ به سوال اول باید گفت: بله. یکی از دلایل اصلی نگرانی درباره کاهش جمعیت، تاثیر آن بر رشد و توسعه اقتصادی است. جمعیت جوان و فعال از نظر کاری می‌تواند موتور محرکه‌ای برای اقتصاد باشد و کمبود آن بر رشد اقتصادی تاثیر منفی بگذارد.

✍️ کاهش نرخ باروری می‌تواند به افزایش نسبت وابستگی منجر شود که بار مالی بیشتری بر دوش نیروی کار قرار می‌دهد و می‌تواند رشد اقتصادی را کند سازد.

✍️ کاهش جمعیت جوان همچنین می‌تواند تاثیرات عمیقی بر سیستم‌های رفاهی بگذارد.

سوال دوم: جایگاه کیفیت کجاست؟

✍️ توازن بین کمیت و کیفیت کودکان عنصری حیاتی در توسعه پایدار است. بین تعداد فرزندان یک خانواده و کیفیت زندگی این کودکان رابطه‌ای معنادار وجود دارد.

✍️ کیفیت کودکان حداقل از سه طریق می‌تواند کمبود کمیت نسل را جبران کند: توسعه انسانی و بهره‌وری، سلامت نسل و کاهش وابستگی.

چه باید کرد؟

✍️ لازم است سیاست‌های جمعیتی متعادل و هدفمندی اتخاذ شوند. این سیاست‌ها نه‌تنها باید بر افزایش نرخ باروری متمرکز باشند، بلکه باید به بهبود کیفیت زندگی و فرصت‌های موجود برای کودکان توجه داشته باشند.

✍️ همچنین لازم است برنامه‌های آموزشی و بهداشتی تقویت شوند و فرصت‌های برابر برای همه افراد جامعه فراهم آید.

✍️ نباید صرفا با تمرکز بر کمیت از مساله مهم کیفیت کودکان غافل شد، بلکه باید توازنی بین این دو بال برقرار کرد.

✍️ کشورهایی که توانسته‌اند این توازن را حفظ کنند، معمولا شاهد پیشرفت‌های قابل توجهی در حوزه‌های بهداشت، آموزش و رفاه اجتماعی بوده‌اند.

🔗متن کامل سرمقاله

#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #جمعیت #نرخ_باروری

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir