🟠 ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان است.
این روز به یاد سه خواهر مبارز جمهوری دومینیکن، میرابال‌ها نامگذاری شده است. این سه زن به‌دلیل مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو در سال ۱۹۶۰ به طرز وحشیانه‌ای کشته شدند. داستان آن‌ها نه تنها نمادی از مقاومت در برابر ظلم، بلکه الهام‌بخش حرکتی جهانی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شد.
هر سال، این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت تلخ که هنوز میلیون‌ها زن در سراسر جهان از خشونت‌های فیزیکی، روانی، و اجتماعی رنج می‌برند. خشونت علیه زنان، نه یک مسئله شخصی، بلکه یک بحران جهانی است که همه ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- خشونت علیه زنان، یکی از شایع‌ترین نقض‌های حقوق بشر است که هنوز در سایه سکوت یا بی‌تفاوتی پنهان می‌ماند.
- هدف از این روز، افزایش آگاهی، همبستگی جهانی و اقدام عملی برای پایان دادن به این نابرابری است.
رافائل لئونیداس تروخیو مولینا، معروف به «ال هِفه» (رئیس)، از سال ۱۹۳۰ تا زمان ترورش در ۱۹۶۱، به‌عنوان حاکم نظامی جمهوری دومینیکن فعالیت کرد. او در دو دوره، از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و سپس از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲، رسماً رئیس‌جمهور بود و در سایر دوره‌ها به‌صورت غیررسمی و با قدرت نظامی بر کشور حکمرانی می‌کرد.
تروخیو هیچ‌گونه مخالفتی را تحمل نمی‌کرد. افرادی که جرأت ابراز مخالفت داشتند، زندانی، شکنجه یا کشته می‌شدند. معمولاً اجساد آنان ناپدید می‌شد و شایع بود که خوراک کوسه‌ها شده‌اند.
او نام پایتخت را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد و بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نامگذاری کرد. این اقدامات نشان‌دهنده تمایل او به پرستش شخصیت خود بود.
در سال ۱۹۳۷، تروخیو دستور قتل‌عام نژادی هزاران نفر از مردم هائیتی را که در این کشور زندگی می‌کردند، صادر کرد. این واقعه به «کشتار پارسلی» معروف است.
تروخیو شبکه مخوفی از جاسوسان داشت که هر مخالفتی را با کشتن معترضان پاسخ می‌دادند. شایعه بود که قربانیان دیکتاتوری تروخیو اکثراً خوراک کوسه‌ها می‌شدند.
پایان دیکتاتوری:
در ۳۰ مه ۱۹۶۱، تروخیو در یک درگیری مسلحانه در جاده‌ای که از پایتخت به سن کریستوبال می‌رفت، کشته شد. نقشه این سوءقصد را مردانی از جمله ژنرال خوان توماس دیاس، آنتونیو دلامازا، آمادو گارسیا گررو و ژنرال آنتونیو ایمبرت باررا کشیده بودند.
داستان دوران حکمرانی و مرگ تروخیو و ماجراهای پس از آن را ماریو بارگاس یوسا در رمان «سور بز» روایت کرده‌است.
دوران حکومت تروخیو به‌عنوان یکی از خشن‌ترین دوره‌ها در تاریخ جمهوری دومینیکن شناخته می‌شود و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تاریخ این کشور داشته است.
#خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #StopViolenceAgainstWomen
@dialogue1402
این روز به یاد سه خواهر مبارز جمهوری دومینیکن، میرابال‌ها نامگذاری شده است. این سه زن به‌دلیل مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو در سال ۱۹۶۰ به طرز وحشیانه‌ای کشته شدند. داستان آن‌ها نه تنها نمادی از مقاومت در برابر ظلم، بلکه الهام‌بخش حرکتی جهانی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شد.
هر سال، این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت تلخ که هنوز میلیون‌ها زن در سراسر جهان از خشونت‌های فیزیکی، روانی، و اجتماعی رنج می‌برند. خشونت علیه زنان، نه یک مسئله شخصی، بلکه یک بحران جهانی است که همه ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- خشونت علیه زنان، یکی از شایع‌ترین نقض‌های حقوق بشر است که هنوز در سایه سکوت یا بی‌تفاوتی پنهان می‌ماند.
- هدف از این روز، افزایش آگاهی، همبستگی جهانی و اقدام عملی برای پایان دادن به این نابرابری است.
رافائل لئونیداس تروخیو مولینا، معروف به «ال هِفه» (رئیس)، از سال ۱۹۳۰ تا زمان ترورش در ۱۹۶۱، به‌عنوان حاکم نظامی جمهوری دومینیکن فعالیت کرد. او در دو دوره، از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و سپس از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲، رسماً رئیس‌جمهور بود و در سایر دوره‌ها به‌صورت غیررسمی و با قدرت نظامی بر کشور حکمرانی می‌کرد.
تروخیو هیچ‌گونه مخالفتی را تحمل نمی‌کرد. افرادی که جرأت ابراز مخالفت داشتند، زندانی، شکنجه یا کشته می‌شدند. معمولاً اجساد آنان ناپدید می‌شد و شایع بود که خوراک کوسه‌ها شده‌اند.
او نام پایتخت را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد و بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نامگذاری کرد. این اقدامات نشان‌دهنده تمایل او به پرستش شخصیت خود بود.
در سال ۱۹۳۷، تروخیو دستور قتل‌عام نژادی هزاران نفر از مردم هائیتی را که در این کشور زندگی می‌کردند، صادر کرد. این واقعه به «کشتار پارسلی» معروف است.
تروخیو شبکه مخوفی از جاسوسان داشت که هر مخالفتی را با کشتن معترضان پاسخ می‌دادند. شایعه بود که قربانیان دیکتاتوری تروخیو اکثراً خوراک کوسه‌ها می‌شدند.
پایان دیکتاتوری:
در ۳۰ مه ۱۹۶۱، تروخیو در یک درگیری مسلحانه در جاده‌ای که از پایتخت به سن کریستوبال می‌رفت، کشته شد. نقشه این سوءقصد را مردانی از جمله ژنرال خوان توماس دیاس، آنتونیو دلامازا، آمادو گارسیا گررو و ژنرال آنتونیو ایمبرت باررا کشیده بودند.
داستان دوران حکمرانی و مرگ تروخیو و ماجراهای پس از آن را ماریو بارگاس یوسا در رمان «سور بز» روایت کرده‌است.
دوران حکومت تروخیو به‌عنوان یکی از خشن‌ترین دوره‌ها در تاریخ جمهوری دومینیکن شناخته می‌شود و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تاریخ این کشور داشته است.
#خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #StopViolenceAgainstWomen
@dialogue1402