پس از جنگ شش روزه‌ی اعراب و اسرائیل در جون ۱۹۶۷، سیمون دوبوار به همراه ژان پل‌سارتر از مصر دیدن کردند. دوبوار، نویسنده‌ی کتاب بسیار مشهور «جنس دوم» که برای برابری جنسیتی تلاش می‌کرد، توضیح می‌دهد که تلاش کرده با تکیه بر وجه اشتراکی گفتمانی میان مصری‌های زمان جمال عبدالناصر و خود به عنوان یک چپ‌گرای منتقد سنت استعماری دولت‌های غرب، وضع زنان در مصر را مورد انتقاد قرار دهد. نتیجه اما بسیار ناامیدکننده بوده است.

‏دولت جمال عبدالناصر، مواضع ضدغربی داشت از همان جنس که در ایران در دوران مصدق به کوتاهی تجربه شد و پس از ۵۷ به رویه‌ی ثابت سیاست ایرانی مبدل شد. در منشوری که عبدالناصر سوسیالیست و پیشگام ملی کردن (دولتی‌سازی) صنایع بزرگ مصری تدارک کرد، البته به برابری زن و مرد تصریح شده است. اما پایگاه اجتماعی مواضع ضدغربی او، برابری جنسیتی را خلاف اسلام و سنت می‌دانستند و سخنان دوبوار را رد کردند. به نظر دوبوار رسیده است که دفاع مصری‌ها از جایگاه سنتی زن، بازتولید همان گفتمان قدرت‌های استعماری و جهان‌گشا بوده است.

‏بیش از پنجاه سال از نگارش این جملات تلخ توسط دوبوار می‌گذرد و شاید هیچ ملتی در خاورمیانه به اندازه‌ی ما ایرانیان به عمق پیام او واقف نشده باشد؛ اینکه گفتمان ضداستعماری، برای لایه‌هایی از اجتماع خاورمیانه‌ای، مفهومی جز تایید سنت نداشته و ندارد. فرمول ساده است: اگر غرب بد است، پس اسلام‌گرایی به عنوان واکنشی به آن، موجه است. بسیاری از هواداران انقلاب ۵۷ از جمله زهرا رهنورد در اوائل انقلاب، با دستاویز قرار دادن گفتمان ضداستعماری، از پوشش سنتی زنان دفاع کردند. در این مورد کتاب «ریشه‌های استعماری کشف حجاب» از زهراء رهنورد، نمونه‌ای از ادبیات تولید شده در این راستاست.

‏می‌توان پرسید که آیا گفتمان ضداستعماری در خاورمیانه برای زنان مثبت بوده یا منفی؟ شما در این مورد چه فکر می‌کنید؟

‏عقیده‌ی خود را با ما در میان بگذارید.

‏⁧ #گفتگو⁩_توانا ⁧ #برابری_جنسیتی⁩ ⁧ #زنان⁩ ⁧ #حق_زن⁩ ⁧ #زن_شهروند_درجه_دوم_نیست⁩ ⁧ #زن_شهروند⁩ ⁧ #رواداری⁩ ⁧ #سوسیالیسم⁩ ⁧ #ضد_استعماری⁩ ⁧ #گفتمان_ضد_استعماری⁩

‏⁦ @dialogue1402⁩