This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مقایسه دستور علی خامنه‌ای به وزارت اطلاعات برای پیدا کردن «سناریوی خارجی» قتل‌های زنجیره‌ای (۱۸ دی ۷۷)
و جریان جلسه بازجویی وزارت اطلاعات از همسر سعید امامی، متهم پرونده قتل‌های زنجیره‌ای (هشدار؛ محتوای ۱۸+)
- ویدئو و متن از صفحه‌ی حافظه تاریخی
@hafezeye_tarikhi
خشونت مستتر در بازجویی از همسر سعید امامی می‌تواند به خوبی جنس کار امنیتی در جمهوری اسلامی را نشان دهد.
اینجاست که باید این درک را نزد خود در قالب یک پرسش بپرورانیم که آیا در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی بایستی در خدمت شهروندان باشد یا علیه شهروندان؟
این پرسش بنیادین است و می‌تواند رقم‌زننده دو نوع سیاستگذاری متفاوت امنیتی باشد.
یک نمونه آنکه در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی نه تنها به شکنجه منجر نمی‌شود بلکه شکنجه خط قرمز آشکار است.
شکنجه برآمده از خشونت است و خشونت تامین‌کننده‌ی امنیت شهروندان نیست.
#گفتگو_توانا #خامنه_ای #وزارت_اطلاعات #شکنجه #بازجویی #سناریوی_رهبر
@Dialogue1402
و جریان جلسه بازجویی وزارت اطلاعات از همسر سعید امامی، متهم پرونده قتل‌های زنجیره‌ای (هشدار؛ محتوای ۱۸+)
- ویدئو و متن از صفحه‌ی حافظه تاریخی
@hafezeye_tarikhi
خشونت مستتر در بازجویی از همسر سعید امامی می‌تواند به خوبی جنس کار امنیتی در جمهوری اسلامی را نشان دهد.
اینجاست که باید این درک را نزد خود در قالب یک پرسش بپرورانیم که آیا در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی بایستی در خدمت شهروندان باشد یا علیه شهروندان؟
این پرسش بنیادین است و می‌تواند رقم‌زننده دو نوع سیاستگذاری متفاوت امنیتی باشد.
یک نمونه آنکه در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی نه تنها به شکنجه منجر نمی‌شود بلکه شکنجه خط قرمز آشکار است.
شکنجه برآمده از خشونت است و خشونت تامین‌کننده‌ی امنیت شهروندان نیست.
#گفتگو_توانا #خامنه_ای #وزارت_اطلاعات #شکنجه #بازجویی #سناریوی_رهبر
@Dialogue1402
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مقایسه دستور علی خامنه‌ای به وزارت اطلاعات برای پیدا کردن «سناریوی خارجی» قتل‌های زنجیره‌ای (۱۸ دی ۷۷)
و جریان جلسه بازجویی وزارت اطلاعات از همسر سعید امامی، متهم پرونده قتل‌های زنجیره‌ای (هشدار؛ محتوای ۱۸+)
- ویدئو و متن از صفحه‌ی حافظه تاریخی
@hafezeye_tarikhi
خشونت مستتر در بازجویی از همسر سعید امامی می‌تواند به خوبی جنس کار امنیتی در جمهوری اسلامی را نشان دهد.
اینجاست که باید این درک را نزد خود در قالب یک پرسش بپرورانیم که آیا در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی بایستی در خدمت شهروندان باشد یا علیه شهروندان؟
این پرسش بنیادین است و می‌تواند رقم‌زننده دو نوع سیاستگذاری متفاوت امنیتی باشد.
یک نمونه آنکه در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی نه تنها به شکنجه منجر نمی‌شود بلکه شکنجه خط قرمز آشکار است.
شکنجه برآمده از خشونت است و خشونت تامین‌کننده‌ی امنیت شهروندان نیست.
#گفتگو_توانا #خامنه_ای #وزارت_اطلاعات #شکنجه #بازجویی #سناریوی_رهبر
@Dialogue1402
و جریان جلسه بازجویی وزارت اطلاعات از همسر سعید امامی، متهم پرونده قتل‌های زنجیره‌ای (هشدار؛ محتوای ۱۸+)
- ویدئو و متن از صفحه‌ی حافظه تاریخی
@hafezeye_tarikhi
خشونت مستتر در بازجویی از همسر سعید امامی می‌تواند به خوبی جنس کار امنیتی در جمهوری اسلامی را نشان دهد.
اینجاست که باید این درک را نزد خود در قالب یک پرسش بپرورانیم که آیا در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی بایستی در خدمت شهروندان باشد یا علیه شهروندان؟
این پرسش بنیادین است و می‌تواند رقم‌زننده دو نوع سیاستگذاری متفاوت امنیتی باشد.
یک نمونه آنکه در یک کشور دموکراتیک کار امنیتی نه تنها به شکنجه منجر نمی‌شود بلکه شکنجه خط قرمز آشکار است.
شکنجه برآمده از خشونت است و خشونت تامین‌کننده‌ی امنیت شهروندان نیست.
#گفتگو_توانا #خامنه_ای #وزارت_اطلاعات #شکنجه #بازجویی #سناریوی_رهبر
@Dialogue1402
شکنجه‌گر در جستجوی راز
رضا کاظم‌زاده
«یکی از اهداف مهم شکنجه در نظام جمهوری اسلامی شفاف ساختن شخصیت و وجود قربانی است. نگاه نظام تمامیت‌خواه اسلامی، نگاهی‌ست که می‌خواهد به درون افراد راه یابد و همه‌چیز را در وجود و شخصیت قربانی خود ببیند و کنترل کند. از این منظر یکی از اهداف مهم شکنجه‌گر دست‌یابی به تمامی رازهایی می‌باشد که قربانی در درون خود پنهان کرده است. در زندان‌های جمهوری اسلامی اما این رازها تنها به امور سیاسی و روابط فرد یا گروه اجتماعی یا سیاسی‌اش محدود نمی شود بلکه به تمامی حوزه‌های زندگی خصوصی او گسترش یافته است بدین ترتیب با برملاساختن رازهای درون، بازجو فقط به هویت اجتماعی فرد حمله نمی‌کند بلکه به طور مستقیم هویت فردی او را هدف قرار می‌دهد. از میان بردن رازهای درون می‌تواند به شدت سلامت روخی افراد را به خطر اندازد. در این حالت هدف تنها تبدیل فرد به موجودی رام و مطیع نمی‌باشد بلکه هدف نهایی، فرهنگ‌زدایی از روان او (از طریق شفاف ساختن شخصیت می‌باشد.
ایجاد راز در درون یک گروه یا واحد اجتماعی یکی از مهم‌ترین روش‌هایی‌ست که با توسل به آن، گروه از یک سو خود را از محیط بیرون و دیگران متمایز می‌کند و از سوی دیگر میان اعضایش پیوند و همبستگی ایجاد می‌نماید. با از میان بردن خصوصی‌ترین رازهای درون در واقع شکنجه‌گر به حس تعلق فرد به گروه حمله می‌کند. بدین‌ترتیب مرزهای میان من و دیگری نیز در هم می‌ریزند و هویت فرد با حذف تمامی خصوصیاتی که وی را در گذشته از دیگران متمایز می‌کرده، مسخ و دگرگون می‌گردد. از نظرگاه روانشناسی حق رازداری به طور مستقیم با حق داشتن هویت فردی گره خورده است.
با این حال، کار شکنجه‌گر تنها با از میان بردن راز به پایان نمی‌رسد. با از میان بردن راز درون و شفاف ساختن شخصیت زندانی، همزمان شکنجه‌گر راز جدیدی را جایگزین رازهای گذشته می‌سازد: این راز جدید در درون زندانی، به اتفاقاتی برمی‌گردد که در زندان و در رابطه با شکنجه‌گر بر او رفته است. بسیاری از قربانیان خشونت سازمان‌یافته حتی سال‌ها پس از پایان ماجرا و در شرایطی کاملاً متفاوت (مثلاً حتی پس از آمدن به کشورهای دموکراتیک غربی که در آنها ظاهراً می‌شود بدون احساس خطر از آنچه بر ایشان گذشته، سخن بگویند) قادر به بیان سرگذشت‌شان در زندان (و حتی به نزدیک‌ترین کسان‌شان) نیستند. بدین‌ترتیب مرزی جدید در دنیای قربانی شکل می‌گیرد. مرزی که این بار او را نه تنها از دژخمیان، بلکه از تمام دنیای اطرافش جدا می‌نماید. زندانی پس از رهایی از زندان این بار محکوم به حبس ابد در زندانی می‌شود که کارگزاران شکنجه در درونش تعبیه کرده‌اند.
از این منظر می‌توان چنین نتیجه گرفت که وقتی شکنجه به مثابه‌ی ابزار فرهنگ‌زدایی از روان به کار گرفته می‌شود، به حس وابستگی و پیوند فرد به گروه‌های اجتماعی‌اش و در نهایت حتی به حس تعلق او به نوع بشر حمله می‌کند. شکنجه‌گر با قربانی‌اش طوری رفتار می‌کند که گویی دیگر او به بشریت تعلق ندارد. در این باره روبر آنتلم (Robert Antelme) چنین می‌نویسد: «وقتی فردی مورد شکنجه قرار می‌گیرد، این فکر در وی ایجاد می‌شود که دیگر در هیچ‌کجای این کره‌ی خاکی جایی وجود ندارد که در آن احساس کند در خانه‌ی خودش زندگی می‌کند.» بدین ترتیب، هدف نهایی شکنجه‌ی مدرن نه به حرف آوردن زندانی بلکه خاموش کردن ابدی اوست.»
https://x.com/dialogue1402/status/1787942366982144167?s=46
روانشناسی خشونت سیاسی
انتشارات روناک- چاپ نخست، هلند، ژوئن ۲۰۱۸ صفحات ۱۱۴-۱۱۶
#گفتگو #راز #شکنجه #مدارا
@Dialogue1402
رضا کاظم‌زاده
«یکی از اهداف مهم شکنجه در نظام جمهوری اسلامی شفاف ساختن شخصیت و وجود قربانی است. نگاه نظام تمامیت‌خواه اسلامی، نگاهی‌ست که می‌خواهد به درون افراد راه یابد و همه‌چیز را در وجود و شخصیت قربانی خود ببیند و کنترل کند. از این منظر یکی از اهداف مهم شکنجه‌گر دست‌یابی به تمامی رازهایی می‌باشد که قربانی در درون خود پنهان کرده است. در زندان‌های جمهوری اسلامی اما این رازها تنها به امور سیاسی و روابط فرد یا گروه اجتماعی یا سیاسی‌اش محدود نمی شود بلکه به تمامی حوزه‌های زندگی خصوصی او گسترش یافته است بدین ترتیب با برملاساختن رازهای درون، بازجو فقط به هویت اجتماعی فرد حمله نمی‌کند بلکه به طور مستقیم هویت فردی او را هدف قرار می‌دهد. از میان بردن رازهای درون می‌تواند به شدت سلامت روخی افراد را به خطر اندازد. در این حالت هدف تنها تبدیل فرد به موجودی رام و مطیع نمی‌باشد بلکه هدف نهایی، فرهنگ‌زدایی از روان او (از طریق شفاف ساختن شخصیت می‌باشد.
ایجاد راز در درون یک گروه یا واحد اجتماعی یکی از مهم‌ترین روش‌هایی‌ست که با توسل به آن، گروه از یک سو خود را از محیط بیرون و دیگران متمایز می‌کند و از سوی دیگر میان اعضایش پیوند و همبستگی ایجاد می‌نماید. با از میان بردن خصوصی‌ترین رازهای درون در واقع شکنجه‌گر به حس تعلق فرد به گروه حمله می‌کند. بدین‌ترتیب مرزهای میان من و دیگری نیز در هم می‌ریزند و هویت فرد با حذف تمامی خصوصیاتی که وی را در گذشته از دیگران متمایز می‌کرده، مسخ و دگرگون می‌گردد. از نظرگاه روانشناسی حق رازداری به طور مستقیم با حق داشتن هویت فردی گره خورده است.
با این حال، کار شکنجه‌گر تنها با از میان بردن راز به پایان نمی‌رسد. با از میان بردن راز درون و شفاف ساختن شخصیت زندانی، همزمان شکنجه‌گر راز جدیدی را جایگزین رازهای گذشته می‌سازد: این راز جدید در درون زندانی، به اتفاقاتی برمی‌گردد که در زندان و در رابطه با شکنجه‌گر بر او رفته است. بسیاری از قربانیان خشونت سازمان‌یافته حتی سال‌ها پس از پایان ماجرا و در شرایطی کاملاً متفاوت (مثلاً حتی پس از آمدن به کشورهای دموکراتیک غربی که در آنها ظاهراً می‌شود بدون احساس خطر از آنچه بر ایشان گذشته، سخن بگویند) قادر به بیان سرگذشت‌شان در زندان (و حتی به نزدیک‌ترین کسان‌شان) نیستند. بدین‌ترتیب مرزی جدید در دنیای قربانی شکل می‌گیرد. مرزی که این بار او را نه تنها از دژخمیان، بلکه از تمام دنیای اطرافش جدا می‌نماید. زندانی پس از رهایی از زندان این بار محکوم به حبس ابد در زندانی می‌شود که کارگزاران شکنجه در درونش تعبیه کرده‌اند.
از این منظر می‌توان چنین نتیجه گرفت که وقتی شکنجه به مثابه‌ی ابزار فرهنگ‌زدایی از روان به کار گرفته می‌شود، به حس وابستگی و پیوند فرد به گروه‌های اجتماعی‌اش و در نهایت حتی به حس تعلق او به نوع بشر حمله می‌کند. شکنجه‌گر با قربانی‌اش طوری رفتار می‌کند که گویی دیگر او به بشریت تعلق ندارد. در این باره روبر آنتلم (Robert Antelme) چنین می‌نویسد: «وقتی فردی مورد شکنجه قرار می‌گیرد، این فکر در وی ایجاد می‌شود که دیگر در هیچ‌کجای این کره‌ی خاکی جایی وجود ندارد که در آن احساس کند در خانه‌ی خودش زندگی می‌کند.» بدین ترتیب، هدف نهایی شکنجه‌ی مدرن نه به حرف آوردن زندانی بلکه خاموش کردن ابدی اوست.»
https://x.com/dialogue1402/status/1787942366982144167?s=46
روانشناسی خشونت سیاسی
انتشارات روناک- چاپ نخست، هلند، ژوئن ۲۰۱۸ صفحات ۱۱۴-۱۱۶
#گفتگو #راز #شکنجه #مدارا
@Dialogue1402
روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه به عنوان یک ابتکار از سوی سازمان ملل متحد در ۲۶ ژوئن ۱۹۹۷ تعیین شد. این روز به یاد تصویب "کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه و دیگر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز" در ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ گرامی داشته می‌شود. هدف از این روز جلب توجه جهانی به موضوع شکنجه و اثرات مخرب آن بر افراد و جوامع است.
در طول تاریخ، بسیاری از افراد به دلیل باورهای دینی، سیاسی، و ایدئولوژیک خود مورد شکنجه قرار گرفته‌اند. خداناباوران، دین‌ناباوران، و افراد دارای باورهای متفاوت دیگر نیز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و در بسیاری از جوامع با تبعیض، آزار و شکنجه روبرو شده‌اند. شکنجه به عنوان یک ابزار سرکوب برای کنترل و ساکت کردن مخالفان و تقویت قدرت حاکمان استفاده شده است.
در ایران و حکومت جمهوری اسلامی بسیاری از افراد به علت باورهای متفاوت، با خواست حکومت فرقه‌ای شیعه، زندانی و با شکنجه و در مواردی با احکام سلب حیات و اعدام مواجه می‌شوند.
ادامه مطلب
#تفتیش_عقاید #شکنجه #خداناباوران #دین_ناباوران
@Dialogue1402
روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه به عنوان یک ابتکار از سوی سازمان ملل متحد در ۲۶ ژوئن ۱۹۹۷ تعیین شد. این روز به یاد تصویب "کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه و دیگر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز" در ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ گرامی داشته می‌شود. هدف از این روز جلب توجه جهانی به موضوع شکنجه و اثرات مخرب آن بر افراد و جوامع است.
در طول تاریخ، بسیاری از افراد به دلیل باورهای دینی، سیاسی، و ایدئولوژیک خود مورد شکنجه قرار گرفته‌اند. خداناباوران، دین‌ناباوران، و افراد دارای باورهای متفاوت دیگر نیز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و در بسیاری از جوامع با تبعیض، آزار و شکنجه روبرو شده‌اند. شکنجه به عنوان یک ابزار سرکوب برای کنترل و ساکت کردن مخالفان و تقویت قدرت حاکمان استفاده شده است.
در ایران و حکومت جمهوری اسلامی بسیاری از افراد به علت باورهای متفاوت، با خواست حکومت فرقه‌ای شیعه، زندانی و با شکنجه و در مواردی با احکام سلب حیات و اعدام مواجه می‌شوند.
ادامه مطلب
#تفتیش_عقاید #شکنجه #خداناباوران #دین_ناباوران
@Dialogue1402
به مناسبت روز جهانی مبارزه با شکنجه و پشتیبانی از قربانیان شکنجه
طرح از بهنام محمدی
@behtoons
https://bit.ly/2IPaa4b
۲۶ ژوئن روز جهانی مبارزه با شکنجه و پشتیبانی از قربانیان شکنجه است.
#شکنجه #زندان #کارتون #توانا #شکنجه_سفید #سلول_انفرادی #حقوق_زندانی #منع_شکنجه #ایران #آموزشکده_توانا #حکومت_مذهبی #تفتیش_عقاید
طرح از بهنام محمدی
@behtoons
https://bit.ly/2IPaa4b
۲۶ ژوئن روز جهانی مبارزه با شکنجه و پشتیبانی از قربانیان شکنجه است.
#شکنجه #زندان #کارتون #توانا #شکنجه_سفید #سلول_انفرادی #حقوق_زندانی #منع_شکنجه #ایران #آموزشکده_توانا #حکومت_مذهبی #تفتیش_عقاید
«روانشناسی خشونت سیاسی»
معرفی کتاب
مجموعه مقالات و مصاحبه‌های دکتر رضا کاظم‌زاده که نقطه مشترک همه آنها شناخت پدیده خشونت سیاسی در کادر فرهنگ و جامعه امروزمان ایران است، در مدت هشت سال (از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۴) منتشر شده و در کتاب «روانشناسی خشونت سیاسی» به همت انتشارات روناک در هلند در قالب یک مجلد، گردآوری شده است.
نویسنده، دکتر رضا کاظم‌زاده در پیش‌گفتار خود می‌آورد:
«در این کتاب مقالات برحسب موضوع به چهار بخش تقسیم شده‌اند. در بخش نخست، پدیده خشونت در کادر فرهنگ ایرانی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. در بخش دوم تلاش کرده‌ام تا به جنبه‌هایی از نقش ایدئولوژی سیاسی- انقلابی اسلام‌گرایان، در پدیداری و به‌ویژه رواج استفاده ابزاری از خشونت برای دست‌یابی و سپس حفظ قدرت سیاسی، در قبل و پس از انقلاب بپردازم و زوایای کم‌تر شناخته‌شده‌ای از آن را بنمایانم.
در بخش سوم بخصوص به ارتباط میان دو پدیده شکنجه و اعتراف با نظام سیاسی و همین‌طور فرهنگ عمومی و غالب در جامعه ایران پرداخته‌ام.
بخش چهارم به مقالاتی اختصاص دارد که موضوع خود را خشونت سیاسی در کادر نظام‌های تمامیت‌گرا (به‌خصوص در جامعه ایران) قرار داده تأثیر نظام سیاسی بر نحوه به کارگیری خشونت در جامعه را بررسی می‌کنند.
در بخش پنجم نیز شامل تعدادی از مصاحبه‌های من در طی این چند سال با رسانه‌های مختلف است که هر کدام به نوعی موضوعات مطرح شده در این کتاب را تکمیل می‌کنند یا از زاویه‌ای متفاوت به بحث می‌گذارند.»
این کتاب با عنوان فرعی «بسترهای فرهنگی-اجتماعی خشونت در ایران»، از سطح جدلیات سیاسی فراتر می‌رود و ریشه‌های خشونت و خشونت‌گرایی را در ایران در نهادهایی مانند خانواده‌ی کلاسیک ایرانی، مذهب و فرهنگ عامه، به بحث می‌گذارد. به عنوان نمونه، در فصل «خشونت دینی» به تبیین روانشناختی شکنجه به قصد اعتراف‌گیری مقابل تلویزیون می‌پردازد که…
برای مطالعه ادامه یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/psychology-political-violence/
#خشونت #خشونت_گرایی #مدارا #روانشناسی_خشونت #روانشناسی_پرخاش #گفتگو #شکنجه #رضا_کاظم‌زاده
@Dialogue1402
معرفی کتاب
مجموعه مقالات و مصاحبه‌های دکتر رضا کاظم‌زاده که نقطه مشترک همه آنها شناخت پدیده خشونت سیاسی در کادر فرهنگ و جامعه امروزمان ایران است، در مدت هشت سال (از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۴) منتشر شده و در کتاب «روانشناسی خشونت سیاسی» به همت انتشارات روناک در هلند در قالب یک مجلد، گردآوری شده است.
نویسنده، دکتر رضا کاظم‌زاده در پیش‌گفتار خود می‌آورد:
«در این کتاب مقالات برحسب موضوع به چهار بخش تقسیم شده‌اند. در بخش نخست، پدیده خشونت در کادر فرهنگ ایرانی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. در بخش دوم تلاش کرده‌ام تا به جنبه‌هایی از نقش ایدئولوژی سیاسی- انقلابی اسلام‌گرایان، در پدیداری و به‌ویژه رواج استفاده ابزاری از خشونت برای دست‌یابی و سپس حفظ قدرت سیاسی، در قبل و پس از انقلاب بپردازم و زوایای کم‌تر شناخته‌شده‌ای از آن را بنمایانم.
در بخش سوم بخصوص به ارتباط میان دو پدیده شکنجه و اعتراف با نظام سیاسی و همین‌طور فرهنگ عمومی و غالب در جامعه ایران پرداخته‌ام.
بخش چهارم به مقالاتی اختصاص دارد که موضوع خود را خشونت سیاسی در کادر نظام‌های تمامیت‌گرا (به‌خصوص در جامعه ایران) قرار داده تأثیر نظام سیاسی بر نحوه به کارگیری خشونت در جامعه را بررسی می‌کنند.
در بخش پنجم نیز شامل تعدادی از مصاحبه‌های من در طی این چند سال با رسانه‌های مختلف است که هر کدام به نوعی موضوعات مطرح شده در این کتاب را تکمیل می‌کنند یا از زاویه‌ای متفاوت به بحث می‌گذارند.»
این کتاب با عنوان فرعی «بسترهای فرهنگی-اجتماعی خشونت در ایران»، از سطح جدلیات سیاسی فراتر می‌رود و ریشه‌های خشونت و خشونت‌گرایی را در ایران در نهادهایی مانند خانواده‌ی کلاسیک ایرانی، مذهب و فرهنگ عامه، به بحث می‌گذارد. به عنوان نمونه، در فصل «خشونت دینی» به تبیین روانشناختی شکنجه به قصد اعتراف‌گیری مقابل تلویزیون می‌پردازد که…
برای مطالعه ادامه یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/psychology-political-violence/
#خشونت #خشونت_گرایی #مدارا #روانشناسی_خشونت #روانشناسی_پرخاش #گفتگو #شکنجه #رضا_کاظم‌زاده
@Dialogue1402
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
اساس جمهوری اسلامی با استانداردهای حقوق بین‌الملل مغایرت دارد
«جمهوری اسلامی حقوق بنیادین بشری؛ مثل حق امنیت، حق ممنوعیت شکنجه و حق زندگی را برای دیگری برنمی‌تابد. شکنجه زندانیان و مرگ‌های مشکوک در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها نشان می‌دهد جمهوری اسلامی حقوق انسانی را نقض می‌کند.»
نیره انصاری، حقوق‌دان، در برنامه بگو-بشنو ۵۹ با عنوان «هیئت مرگ و دیگری‌سازی برای حذف» می‌گوید: «اساس جمهوری اسلامی با استانداردهای حقوق بین‌المللی مغایرت دارد».
در این برنامه از مجموعه برنامه‌های بگو-بشنو، درباره پرسش‌هایی چون «جمهوری اسلامی به چه دلیل نتوانست با استفاده از تجربه‌های بشری، مملکت را مدیریت کند؟ و چه بر سر حقوق شهروندی ملت آمد؟ و این‌که کارنامه ابراهیم رئیسی نزد مجامع حقوق بشری چه‌طور ثبت شد؟» گفت‌وگو کردیم.
این برنامه دوم خرداد ۱۴۰۳ با حضور پائولا متکی، کارشناس توسعه پایدار، مجید محمدی، جامعه‌شناس، نیره انصاری، حقوق‌دان، و شماری از صاحب‌نظران و کنشگران در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.
لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/ir-international-law-standards/
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/yorRwtXVo_w
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/vRPfSJtNW1x1eakS7
#گفتگو_توانا #حقوق_بین_الملل #شکنجه #حقوق_بشر
@Dialogue1402
«جمهوری اسلامی حقوق بنیادین بشری؛ مثل حق امنیت، حق ممنوعیت شکنجه و حق زندگی را برای دیگری برنمی‌تابد. شکنجه زندانیان و مرگ‌های مشکوک در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها نشان می‌دهد جمهوری اسلامی حقوق انسانی را نقض می‌کند.»
نیره انصاری، حقوق‌دان، در برنامه بگو-بشنو ۵۹ با عنوان «هیئت مرگ و دیگری‌سازی برای حذف» می‌گوید: «اساس جمهوری اسلامی با استانداردهای حقوق بین‌المللی مغایرت دارد».
در این برنامه از مجموعه برنامه‌های بگو-بشنو، درباره پرسش‌هایی چون «جمهوری اسلامی به چه دلیل نتوانست با استفاده از تجربه‌های بشری، مملکت را مدیریت کند؟ و چه بر سر حقوق شهروندی ملت آمد؟ و این‌که کارنامه ابراهیم رئیسی نزد مجامع حقوق بشری چه‌طور ثبت شد؟» گفت‌وگو کردیم.
این برنامه دوم خرداد ۱۴۰۳ با حضور پائولا متکی، کارشناس توسعه پایدار، مجید محمدی، جامعه‌شناس، نیره انصاری، حقوق‌دان، و شماری از صاحب‌نظران و کنشگران در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.
لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/ir-international-law-standards/
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/yorRwtXVo_w
لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/vRPfSJtNW1x1eakS7
#گفتگو_توانا #حقوق_بین_الملل #شکنجه #حقوق_بشر
@Dialogue1402
@dialogue1402
منابع مطلع به رادیو فردا گفته‌اند ۱۰ زن بهائی که از سوی شعبهٔ یک دادگاه انقلاب اصفهان به ریاست محمدرضا توکلی به حبس‌های طولانی محکوم شده‌اند در دوران بازداشت خود انواع «شکنجه‌های روانی» و «تهدید به شکنجهٔ فیزیکی» را تحمل کرده‌اند.
اطلاعات دریافتی نشان می‌دهد که این زنان بهائی در زمان بازجویی در ساختمان ادارهٔ اطلاعات اصفهان، به «تجاوز، تعرض جنسی، کشیدن ناخن، نشستن بر صندلی الکتریکی و پاشیدن آب جوش به صورت» تهدید شده‌اند.
شعبهٔ یک دادگاه انقلاب اصفهان ۲۹ مهر امسال هشت تن از این زنان را به ۱۰ سال حبس و ۱۰۰ میلیون تومان جریمهٔ نقدی و دو تن دیگر را به پنج سال حبس و ۵۰ میلیون تومان جریمهٔ نقدی محکوم کرد.
بهائیان بعنوان بزرگترین جمعیت اقلیت دینی غیرمسلمان در ایران همواره تحت شدیدترین فشارها از سوی حکومت جمهوری اسلامی بوده و در موارد متعدد به احکام سنگین اعدام، زندان، منع از تحصیل و فعالیت شغلی و مصادره اموال، محکوم شده‌اند.
#بهائیان #بهائی #شکنجه #تجاوز #داستان_ما_یکیست
@dialogue1402
منابع مطلع به رادیو فردا گفته‌اند ۱۰ زن بهائی که از سوی شعبهٔ یک دادگاه انقلاب اصفهان به ریاست محمدرضا توکلی به حبس‌های طولانی محکوم شده‌اند در دوران بازداشت خود انواع «شکنجه‌های روانی» و «تهدید به شکنجهٔ فیزیکی» را تحمل کرده‌اند.
اطلاعات دریافتی نشان می‌دهد که این زنان بهائی در زمان بازجویی در ساختمان ادارهٔ اطلاعات اصفهان، به «تجاوز، تعرض جنسی، کشیدن ناخن، نشستن بر صندلی الکتریکی و پاشیدن آب جوش به صورت» تهدید شده‌اند.
شعبهٔ یک دادگاه انقلاب اصفهان ۲۹ مهر امسال هشت تن از این زنان را به ۱۰ سال حبس و ۱۰۰ میلیون تومان جریمهٔ نقدی و دو تن دیگر را به پنج سال حبس و ۵۰ میلیون تومان جریمهٔ نقدی محکوم کرد.
بهائیان بعنوان بزرگترین جمعیت اقلیت دینی غیرمسلمان در ایران همواره تحت شدیدترین فشارها از سوی حکومت جمهوری اسلامی بوده و در موارد متعدد به احکام سنگین اعدام، زندان، منع از تحصیل و فعالیت شغلی و مصادره اموال، محکوم شده‌اند.
#بهائیان #بهائی #شکنجه #تجاوز #داستان_ما_یکیست
@dialogue1402