📚معرفی کتاب تشیع در ایران؛ قرن دوم و سوم هجری

🔸برای بسیاری از ما جای ابهام است که تشیع از چه زمانی به سرزمین ما راه یافت و چرا ایرانیان شیعه شدند. باید بدانیم که تا پایان قرن نخست هجری، شیعیان به ندرت از مرزهای عراق خارج شدند و تعداد کمی از آن‌ها در ابران حضور داشتند؛ اما با شروع سده دوم به ویژه در سال ۱۳۲ تا ۲۲۷ هجری، بافت جمعیتی شیعه در منطقه تغییر کرد و مهاجرت‌های زیادی از عراق به سایر کشورها از جمله میهن‌مان انجام گرفت.

🔹برای درک بهتر و دقیق‌تر مسائل امروز شیعیان لازم است زمینه تاریخی، اجتماعی و فرهنگی آنان بررسی شود. یکی از ابعاد حیات اجتماعی شیعیان، شاخصه پراکندگی جمعیتی است؛ در این راستا آگاهی از این‌که جوامع شیعی در چه مناطقی حضور داشتند و فعالیت می‌کردند، به طور نسبی چه تعدادی از افراد جامعه را تشکیل می‌دادند، عواملی که در پراکندگی جغرافیایی شیعه تاثیرگذار بوده است و پاسخ به این پرسش که آیا این پراکندگی جغرافیایی و دوری از کانون‌های اصلی اختیاری بوده است یا اجباری، بسیار مهم است.

🔺کتاب حاضر سعی در بررسی این ابهامات دارد. پژوهش حاضر در چهار فصل تدوین شده است: در فصل اول با نگاهی جدید به شکل‌گیری تشیع، عمده بحث درباره چگونگی ورود و گسترش تشیع در ایران است. در فصل دوم به بررسی اوضاع تشیع در ایران از آغاز تا سال ۲۲۷ هجری پرداخته شده است. آنچه در این بخش به آن توجه شده، بررسی اوضاع تشیع در ایران در راستای فعالیت‌های دو گروه زیدیه و امامیه در ایران است. فصل سوم به بررسی پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران از سال ۱۳۲ تا ۲۲۷ هجری می‌پردازد. در فصل چهارم چرایی این پراکندگی به طور مفصل تحلیل و تبیین شده است.

▫️این کتاب به قلم رضا صفری و به همت کانون اندیشه جوان در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

#معرفی_کتاب
#تشیع_در_ایران
#رضا_صفری


📌@canoon_org


https://b2n.ir/moarefi21

🔶برای درک بهتر و دقیق تر مسائل امروز شیعیان لازم است زمینه تاریخی ، اجتماعی و فرهنگی آنان بررسی شود یکی از ابعاد حیات اجتماعی شیعیان ، شاخصه پراکندگی جمعیتی است.بدون شک سخت گیری های بنی امیه و عباسیان بر شیعیان ، از عوامل تأثیرگذار بر گسترش تشیع در ایران بوده است.

🔷پراکندگی جغرافیایی شیعیان در ایران ( ۱۳۲ – ۲۲۷ ه.ق) جز قم که در سده اول هجری به کانونی شیعی تبدیل شده بود، در بقیه مناطق ایران، از جمله جبال، خراسان و طبرستان به چشم می خورد.

📖 کتاب تشیع در ایران قرن دوم و سوم هجری، در چهار فصل کوشیده است تا چرایی و چگونگی گستره جغرافیایی شیعیان در مناطق مختلف ایران را بیان کند؛ در فصل اول با نگاهی جدید به شکل گیری تشیع ، به چگونگی ورود و گسترش تشیع در ایران پرداخته است، در فصل دوم اوضاع تشیع در ایران از آغاز تا سال ۳۳۷ هجری را بررسی میکند، فصل سوم به بررسی پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران از سال ۱۳۲ تا ۲۲۷ هق می پردازد و در فصل چهارم، چرایی این پراکندگی به طور مفصل تحلیل و تبیین می شود.این کتاب به قلم رضا صفری از انتشارات کانون اندیشه جوان منتشر شده است.


#رضا_صفری
#معرفی_کتاب
#تشیع_در_ایران


📌@canoon_org

🔷زیدیه، فرقه ای از شیعه هستند که پس از امام سجاد(ع) اعتقاد به امامت زید بن علی دارند و معتقدند امامت منحصر به اولاد فاطمه(س) است و در غیر آن ها جایز نیست. همچنین بر این باورند آن کسی که شجاع و سخی باشد، خروج کند و ادعای امامت کند و مردم را به سوی خود دعوت کند، امام واجب الطاعه است. از میان گروه‌های زیدیه، سلیمانیه و بتریه اعتقادی به امامت حضرت علی(ع) از طریق نص ندارند.

🔶بیشتر شیعیانی که در قسمت های مختلف ایران مانند خراسان، ری، اصفهان و گرگان(جرجان) سکونت داشتند، در خلال قرن های اول و دوم هجری جزء فرقه های غلات یا زیدیه بودند. هنگامی که زید بن علی در کوفه قیام کرد، گروهی از شیعیانی که در برخی نقاط ایران ساکن بودند به او پیوستند؛ بنابراین قیام زید، یکی از انقلاب های شیعی بود که به شدت بر ایران تاثیر گذاشت.

🔷هدف بیشتر این قیام ها، ستیزه جویی با ظلم و ستم حاکمان جور علیه شیعیان بود که در دوران عبدالمالک و حجاج به اوج رسید. حجاج در دوره حکومتش در عراق، از هیچ عمل ستمگرانه علیه آل علی کوتاهی نکرد و بسیاری از بزرگان شیعه را به شهادت رساند.

📖کتاب #تشیع_در_ایران به قلم #رضا_صفری

#شیعه
#زیدیه



📌@canoon_org

🔷در عربی، واژه شیعه دو معنای نزدیک به هم دارد: «الشیعه» به شکل مفرد «بدون اضافه به واژه دیگر» به معنای گروه و دسته ای که بر سر امری یگانه گرد هم آیند. شیعه الرجل (شیعه آن مرد) به شکل «مضاف» به معنای «پیروان» و یاران آن مرد. در قرآن کریم واژه «شیعه» در مجموع چهار بار (یک بار به شکل مفرد و سه بار به شکل مضاف) به کار رفته است که در آیه اول به معنای «گروه» و در سه مورد دیگر به معنای «پیرو» است.

🔶شیعه در کاربردی اصطلاحی به یاران و حامیان امام علی(ع) گفته می شود. پژوهشگران در اینکه این اصطلاح با گذشت زمان بر سایر کاربردهای لغوی آن غالب شد و نام عمومی پیروان و شیعیان امام علی(ع) قرار گرفت اختلاف چندانی ندارند. به طور عام، اصطلاح «شیعه علی» به معنای یاران و دوستداران علی(ع) و فرزندان ایشان است.

💢عام بودن معنای فوق بدان علت است که اعتقاد به امامت منصوص و بلافصل علی(ع) و فرزندان ایشان، معیار نیست بلکه اصطلاحی فراگیر می باشد و بر کسانی تطبیق می یابد که در حوادث صدر اسلام به ویژه پس از قتل خلیفه سوم، هوادار و طرفدار خلافت علی شدند.

📖کتاب #تشیع_در_ایران نوشته ی #رضا_صفری

#تشیع
#شیعه
#آموزش_مفاهیم


📌@canoon_org