🔰متفکری اسلام شناس یا سخنوری دغدغه مند

🔶افزون بر چهار دهه از ختم دفتر زندگی دکتر علی شریعتی می گذرد ، اما کتاب اندیشه های وی ، همچنان در خانه ذهن برخی از جوانان عصر انقلاب و جوانان نسل سومی گشوده است .
🔷اما هنوز طیف موافقت و مخالفت با او گستره ای عجیبی دارد، اما واقعا شریعتی که بود و چگونه می اندیشید؟


#شابک
#دکتر_شریعتی
#مهدی_عبداللهی
#شریعتی_دین_و_جامعه
#عبدالحسین_خسروپناه


📌@canoon_org

🔷مسئله بازگشت به خویشتن به معنای بازگشت به سنت و تکیه بر فرهنگ ملی و سنت تاریخی بوده و شعاری است که روشن فکران سیاه پوست مانند امه سه زر، فانون، سنقور و کاتب یاسین طرح کرده اند. غرب، سیاه پوستان را نژادی معرفی می کند که قدرت فرهنگ سازی نداشته و مصرف کننده و مقلد فرهنگ اروپایی هستند؛ لذا روشن فکران سیاه تلاش می کردند پایگاه فرهنگی خویش را اثبات نمایند و برای این کار به سنت و تاریخ بر می گشتند.

🔶این مقوله، امری اجتماعی و مشترک، میان تمامی جوامع و روشن فکران می باشد؛ همانگونه که ملت های شرقی در مواجهه با غرب، به دور شدن از خویش و به اصطلاح «بیگانگی با خویشتن» واداشته شده اند. با توجه به این امر، امروزه حیاتی ترین رسالت روشن فکران کشورهای اسلامی، پیش از هر چیز «بازگشت به خویشتن» و «بازیافتن شخصیت خویش» است.

💢بازگشت به خویشتن، طرحی برای اصلاح جامعه می باشد؛ لذا شناسایی و واکاوی مشکلات جامعه از قبیل از خودبیگانگی، شباهت سازی با غرب، تجددگرایی و مصرف گرایی و خلط میان تمدن و تجدد، امری ضروری است.


📖کتاب #شریعتی_دین_و_جامعه به کوشش #عبدالحسین_خسروپناه و #مهدی_عبداللهی

#روشنفکری
#بازگشت_به_خویشتن



📌@canoon_org

🔶الینه شدن به معنی جن زده شدن، یعنی کسی که عقلش را از دست داده و دیوانه شده است. در قدیم به کسی که خود را فراموش کرده و عقلش از بین می رفت، می گفتند جن در روحش رفته است. مقصود از انسان الینه کسی است که خودش را آنچنان که هست حس نمی کند.

🔷در واقع الینه شدن بیماری است که انسان خودش را آن چنان که واقعیت دارد، حس نمی کند. بسیاری از انسان ها در عصر حاضر، به بحران از خودبیگانگی یا اليناسيون مبتلا هستند. آن کسی در طول عمر خویش به میزانی که با شی یا مدلی همراه است، کم کم شخصیت مستقل خویش را فراموش نموده و خودش را به جای آن، حس می کند.

💢اليناسيون حالتی است که شخصیت واقعی انسان زایل شده، شخصیت بیگانه ای در آن حلول می کند و جلوه ها و گونه های متعدد دارد. امروز می توان گفت وحشتناک ترین و واقعی ترین الیناسیونی که دیده می شود، الیناسیون فرهنگی است که فرهنگ دیگری را جانشین فرهنگ خود کرده و آن را به نام فرهنگ خود احساس می کنند.

📖کتاب شریعتی، دین و جامعه به کوشش عبدالحسین خسروپناه و مهدی عبداللهی

#انسان
#الیناسیون
#ازخودبیگانگی
#آموزش_مفاهیم
#مهدی_عبداللهی
#عبدالحسین_خسروپناه
#شریعتی_دین_و_جامعه


📌@canoon_org

⭕️ شریعتی اهتمام بالایی به حقانیت شیعه و ضرورت جریان آن در زوایای جامعه دارد؛ اما در بیان مطالب و ارائه نظریه ها دچار آسیب هایی است که مانع پذیرش کامل دیدگاه های او می شود.

💢 نگاه گزینشی به تشیع: شریعتی شیعه را تنها به مکتب «نه» و «مبارزه» توصیف کرده است؛ در حالی «آری»؛ هم که تشیع حقیقی هم «نه» است و هم انقلاب اسـت هـم اصلاحات؛ هم فرهنگ است و هم ایدئولوژی؛ هم نهضت است و هم نظام؛ هم علم است هم عمل.

🔻 فروکاستن شیعه به یک حزب سیاسی: تبيين عناصر شیعه به عنوان یک حزب نشانگر اشتغال ذهنی شریعتی برای حضور فعال شیعه در صحنه جامعه است؛ اما هرگز نمیتوان تشیع را در قالب تشکل سیاسی گنجاند. حزب یعنی یک تشکل سیاسی که با تکیه بر مردم به حکومت میرسد؛ حال آنکه تشیع فرهنگی الاهی و برنامه جامع زندگی حق پرستانه، رو به کمال و بیانگر راه و رسم تحصیل سعادت دنیوی و اخروی انسان است.

🔺 نقد یک جانبه فقه شیعه: شریعتی عنصر مصلحت را نابود کننده شیعه میداند؛ در حالی مصلحت در فرهنگ شیعه ،اولاً معنایی خاص داشته و غیر از مصلحت اندیشی است؛ و ثانياً، ائمه معصومین اهتمام بالایی به تأمین مصالح امت داشته اند و تدبيرها و تاکتیک های ایشان برای تأمین همین هدف بوده است.

🔷 نفی همه جانبه صفویه: شریعتی در مقایسه تشیع علوی با تشیع صفوی، آنچه نماد بی مسئولیتی خمود دین گریزی نفاق و معامله شیطانی با دین و تشیع است را به صفویه نسبت داده است؛ اما باید پرسید آیا صفویه در هیچ زمینه ای توفیق و اثر ارزشمندی نداشته است؟ این سخن به معنای تصویب قاطع صفویه نیست. صفویه دارای مشکلات مهمی در عرصه فرهنگ و سیاست بوده است؛ آلودگی های دربار و تردد افراد ناصالح و تفویض اختیار به ناشایستگان و حاکمیت ریا و خدعه در مقاطعی از این دوره قابل انکار نیست؛ اما می توان امتیازاتی نیز برای آن برشمرد.

🔶 نقصان در گزارش تاریخی: شریعتی در گزارش تاریخ تشیع تنها قیام های مسلحانه مانند قیام سربداران را ارزشمند شمرده است؛ حال آنکه بزرگانی همچون شیخ صدوق، شیخ مفید، سید مرتضی و شیخ طوسی بودند که با پیروی از پیشوایان معصوم، به جای قیام مسلحانه به قیام فکری و علمی دست زدند.

🔷 نبود مدرک در برخی سخنان: شریعتی در کتاب «زن» معروفی را ذکر میکند که «الطرق الي الله بعدد نفوس الخلائق»؛ و مقصودش را با استناد به این جمله به اسلام نسبت میدهد؛ حال آنکه این جمله نه روایت است و نه آیه؛ بلکه جمله ای
مشهور میان عرفاست و با منابع روایی و دینی شیعه ارتباطی ندارد.

📖 کتاب #شریعتی_دین_و_جامعه به کوشش #عبدالحسین_خسرو_پناه و #مهدی_عبداللهی



#مسئله
#صفویه
#شریعتی
#شیخ_مفید
#فقه_شیعه
#شیخ_صدوق
#شیخ_طوسی
#شیعه_شناسی





📌@canoon_org

🔷نگاه به مذهب #شیعه باید جامع و با روش علمی باشد. #شریعتی به صورت ضمنی سخن از مفاهیم دینی مانند: آخرت، روح، ثواب، شب اول قبر، منازل آخرت و مطالب علمی و دقیق فلسفی و نیز مسائل فقهی و کلامی دین را مذمت کرده تنها سلوک مبارزاتی ابوذرگونه را می پسندد؛ در حالی که اسلام شیعی، ابتدا مكتب ،علم، معرفت و آگاهی بخشی و سپس مکتب مبارزه است. این روش در زندگی پیامبر و ائمه نیز جاری بوده است. پیشوایان معصوم دین، از آگاهی بخشی و هدایت علمی آغاز کردند و تا ضرورت حیاتی ایجاب نکرد به مبارزه و قبضه شمشیر دست نبردند.

🔶به عبارت دیگر شریعتی از شیعه تنها جنبۀ مبارزه و انقلاب آن را برگزیده است. او شیعه را تنها به مکتب «نه» و «مبارزه توصیف کرده است؛ در حالی که تشیع حقیقی هم، «نه» است و هم «آری»؛ هم انقلاب اسـت هـم اصلاحات؛ هم فرهنگ است و هم ایدئولوژی؛ هم نهضت است و هم نظام؛ هم علم است هم عمل عمار در صحنه جنگ نیز به روشنگری و تبیین حقایق می پرداخت و حر با آگاهی یافتن به حقایق توسط امام، «حر» شد.

💢هیچ مبارزه ای بدون مبانی علمی و آگاهی ثبات و دوام نمی یابد و نمی توان آن را مبارزه دانست هیچ شیعۀ علوی از آگاهی و معرفت بی نیاز نیست و تنها انتقاد و مبارزه کافی نیست.

📖کتاب #شریعتی، دین و جامعه: نقد و ارزیابی دیدگاه های دین شناختی دکتر علی شریعتی به کوشش #عبدالحسین_خسروپناه و #مهدی_عبداللهی


#اسلام
#تشیع
#دکتر_شریعتی


📌@canoon_org

⭕️ شریعتی اهتمام بالایی به حقانیت شیعه و ضرورت جریان آن در زوایای جامعه دارد؛ اما در بیان مطالب و ارائه نظریه ها دچار آسیب هایی است که مانع پذیرش کامل دیدگاه های او می شود.

💢 نگاه گزینشی به تشیع: شریعتی شیعه را تنها به مکتب «نه» و «مبارزه» توصیف کرده است؛ در حالی «آری»؛ هم که تشیع حقیقی هم «نه» است و هم انقلاب اسـت هـم اصلاحات؛ هم فرهنگ است و هم ایدئولوژی؛ هم نهضت است و هم نظام؛ هم علم است هم عمل.

🔻 فروکاستن شیعه به یک حزب سیاسی: تبيين عناصر شیعه به عنوان یک حزب نشانگر اشتغال ذهنی شریعتی برای حضور فعال شیعه در صحنه جامعه است؛ اما هرگز نمیتوان تشیع را در قالب تشکل سیاسی گنجاند. حزب یعنی یک تشکل سیاسی که با تکیه بر مردم به حکومت میرسد؛ حال آنکه تشیع فرهنگی الاهی و برنامه جامع زندگی حق پرستانه، رو به کمال و بیانگر راه و رسم تحصیل سعادت دنیوی و اخروی انسان است.

🔺 نقد یک جانبه فقه شیعه: شریعتی عنصر مصلحت را نابود کننده شیعه میداند؛ در حالی مصلحت در فرهنگ شیعه ،اولاً معنایی خاص داشته و غیر از مصلحت اندیشی است؛ و ثانياً، ائمه معصومین اهتمام بالایی به تأمین مصالح امت داشته اند و تدبيرها و تاکتیک های ایشان برای تأمین همین هدف بوده است.

🔷 نفی همه جانبه صفویه: شریعتی در مقایسه تشیع علوی با تشیع صفوی، آنچه نماد بی مسئولیتی خمود دین گریزی نفاق و معامله شیطانی با دین و تشیع است را به صفویه نسبت داده است؛ اما باید پرسید آیا صفویه در هیچ زمینه ای توفیق و اثر ارزشمندی نداشته است؟ این سخن به معنای تصویب قاطع صفویه نیست. صفویه دارای مشکلات مهمی در عرصه فرهنگ و سیاست بوده است؛ آلودگی های دربار و تردد افراد ناصالح و تفویض اختیار به ناشایستگان و حاکمیت ریا و خدعه در مقاطعی از این دوره قابل انکار نیست؛ اما می توان امتیازاتی نیز برای آن برشمرد.

🔶 نقصان در گزارش تاریخی: شریعتی در گزارش تاریخ تشیع تنها قیام های مسلحانه مانند قیام سربداران را ارزشمند شمرده است؛ حال آنکه بزرگانی همچون شیخ صدوق، شیخ مفید، سید مرتضی و شیخ طوسی بودند که با پیروی از پیشوایان معصوم، به جای قیام مسلحانه به قیام فکری و علمی دست زدند.

🔷 نبود مدرک در برخی سخنان: شریعتی در کتاب «زن» معروفی را ذکر میکند که «الطرق الي الله بعدد نفوس الخلائق»؛ و مقصودش را با استناد به این جمله به اسلام نسبت میدهد؛ حال آنکه این جمله نه روایت است و نه آیه؛ بلکه جمله ای
مشهور میان عرفاست و با منابع روایی و دینی شیعه ارتباطی ندارد.

📖 کتاب #شریعتی_دین_و_جامعه به کوشش #عبدالحسین_خسرو_پناه و #مهدی_عبداللهی



#مسئله
#صفویه
#شریعتی
#شیخ_مفید
#فقه_شیعه
#شیخ_صدوق
#شیخ_طوسی
#شیعه_شناسی





📌@canoon_org