🔰دین در تعریف دورکیم


🔷ذات دین به نظر دورکیم عبارت است از تقسیم جهان به دو دسته نمودهای لاهوتی و ناسوتی. ذات دین در اعتقاد به خدایی ماورای جهان نیست: مذاهبی حتی از نوع عالی وجود دارند که به خدا معتقد نیستند. بیشتر مکتب‌های بودایی مبشر ایمان نسبت به خدای شخصی و ماورای جهان نیستند. مفاهیم راز و فوق طبیعت نیز که فقط مفاهیمی مؤخر هستند در تعریف دین جایگاهی ندارند؛ زیرا درواقع فوق طبیعت نسبت به طبیعت وجود دارد و برای اینکه از طبیعت تصویری روشن داشته باشیم، روش اندیشۀ اثباتی و علمی ضروری است.

🔶مفهوم فوق طبیعی نمی‌تواند بر مفهومی طبیعی، که خود آن هم مفهومی مؤخر است، مقدم باشد. بینش دینی براساس تمایز دو بخشی جهان، یعنی بخش لاهوتی و ناسوتی، پدید آمده است. بخش لاهوتی مرکب است از مجموعه‌ای از باورها و مراسم. هرگاه امور لاهوتی با هم روابطی هماهنگ داشته باشند، به‌گونه‌ای‌که مجموعه‌ای دارای نوعی وحدت درونی و مستقل از هر دستگاه دیگری را پدید آورند، در این مجموعه باورها و مراسم مربوط به آنها، مذهبی را به‌وجود می‌آورند.

♦️پس برای پدیدآمدن مذهب وجود امر لاهوتی، سازمان یافتن باورهای مربوط به عالم ناسوتی و بالاخره، مراسم و اعمالی لازم است که به گونه‌ای کم و بیش منطقی مشتق از باورها باشند. «مذهب عبارت است از دستگاهی هم‌بسته از باورها و اعمال مربوط به امور لاهوتی، یعنی مجزا، ممنوع؛ این باورها و اعمال همۀ کسانی را که پیرو آنها هستند در یک اجتماع اخلاقی واحد به نام کلیسا متحد می‌کند.»

🗞ماهنامه زمانه، شماره ۴ و ۵، شهریور و مهر ۱۳۸۹، ص ۸۸





#دین
#مذهب
#دورکیم
#لاهوتی
#ناسوتی
#آموزش_مفاهیم



📌@canoon_org