زبان مادری و ترک وطن!

دوستی در مرثیۀ ترک وطن توسّط عزیزی که از سر جبر وطن را ترک می­‌گفت، نوشته بود: "انگار که روی چهرۀ بازیگرِ خوش‌سیمای معروفی اسید پاشیده باشند که دیگر نتواند نقشی به زبانِ مادری‌اش بازی کند!"
با خواندن این جمله، به فکر فرو رفتم که به‌راستی چه رخ می­‌دهد هنگامی­‌که در مکانی قرار می­‌گیری که حتّی به‌راحتی و در همه­‌جا نمی­‌توانی خوش­‌حالی یا بدحالی‌ات را به زبانی که از کودکی با آن اُنس گرفته­‌ای و در همۀ لحظه­‌ها، به­‌سان همراهی وفادار کنارت بوده است، ابراز کنی؟! در این حالت، سیستم شناختی فرد متحمّل چه بارهایی می­‌شود؟ از سویی، در درون و گفتار درونی­‌ فرد، به احتمال زیاد، با همان زبان وفادار از کودکی با او سخن می­‌گوید، در حالی­‌که از سوی دیگر، مجبور است جور دیگری در بیرون به نمایشش بگذارد! آیا در این نقش­‌آفرینی دوباره، چیزی از درون فرد سانسور نخواهد شد؟! قابل تامّل‌تر خواهد شد اگر بدانیم که هر زبان و فرهنگی، نحوۀ خاصّ خودش را برای ابراز هیجان­‌ها در پیش می­‌گیرد. در این­‌صورت، آیا او نمی­‌ماند و کوهی از احساس­‌ها و هیجان­‌ها که بروزش نداده­ است و پس­‌خوردی نیز نگرفته­ است؟!

 این­‌ها سوال­‌هایی است که در این رابطه در ذهنم نقش بسته است و فکر می­‌کنم از منظر علم شناخت سوال­‌های مهمّی هستند که ارزش پرداختن دارند. 

#زبان‌مادری
#ترک‌وطن
#زبان‌شناسی‌_شناختی
#علم‌_شناخت
#mother_tongue_language
#leavehome
#cognitivelinguistics
#cognitivescience

#کپی_تنها_با_ذکر_منبع_مجاز_است
@BCLTT