#فطرت
#انسان
#نگاه_امام_امت
#نگاه_علامه_طباطبایی
اصولاً قلب مؤمن و حتی به تعبیر قرآن ، قلب ِهر انسانی ، فطرتاً و دائماً ذاکر هست ؛ بنابراین آنچه که در دستورات به سالک داده می شود ، تنها به جهت ِرفع حجب و برای باز نمودن ِزبان ِقلب است .
در این‌نگاه ، اگر ما بتوانیم عواملی که مانع توجه انسان به قلب خود و به خود است را از میان برداریم ، دیگری نیازی به ذکر نداریم ، زیرا که خود ِقلب ، به ما می گوید که چه ذکری و در چه زمانی و با چه حالی باید گفته شود.
بنابراین با این نگاه ، تمام دستورات به نوعی به رفع حجب برگشت خواهد نمود.
🔻 بین بعضی از بزرگان فلاسفه ی ما و بین برخی از عرفای ما ، از جمله مرحوم امام امت (ره) و مرحوم علامه طباطبایی تفاوت هایی است.
مرحوم علامه میفرمایند : انسان فطرتاً ، نه تنها ذاکر است ، بلکه قلب ِانسان ، یک پارچه ذکر است ، یک پارچه ذاکر است و با پروردگارش دائماً مأنوس است و دائماً با خداوند ِخودش صحبت می کند ؛ اما آنچه که باعث ِمانع ِشدن ِفهم ِانسان ، در مسیر توحید می شود ، حتی در انسان های عاصی و گناهکار ، به جهت ِحُجُبی است که بر قلب انسان عارض شده است ؛ لذا تفاوت این دو مکتب در این است که ، در یک مکتب گفته می شود که دستورات شرعی و عبادات و نماز و روزه ، برای پرورش دادن انسان است و گروه دوم که از جمله بزرگوارانی مثل مرحوم امام امت ره و مرحوم علامه طباطبایی هستند ، می فرمایند : دستورات عبادی ، به جهت ِرفع حجاب است .
بله ، نتیجه خارجی ِ این دو مکتب یکیست و این دو مکتب ، هر دو حضور قلب را توصیه می کنند و هر دو می گویند نماز بایستی با توجه خوانده شود ؛ اما در گروه اول ، انسان مثل کودکی است که باید او را تربیت کرد و در گروه دوم ، انسان ، از ابتدا تربیت شده است و ما تنها بایستی حجاب های قلبش را برداریم تا بتواند بدون حجاب و بی پرده با خدای خود صحبت کند .
هر کدام از این دو مکتب نیر ادله های خاص ِخود را دارند.
استاد فیاض بخش
#انسان
#نگاه_امام_امت
#نگاه_علامه_طباطبایی
اصولاً قلب مؤمن و حتی به تعبیر قرآن ، قلب ِهر انسانی ، فطرتاً و دائماً ذاکر هست ؛ بنابراین آنچه که در دستورات به سالک داده می شود ، تنها به جهت ِرفع حجب و برای باز نمودن ِزبان ِقلب است .
در این‌نگاه ، اگر ما بتوانیم عواملی که مانع توجه انسان به قلب خود و به خود است را از میان برداریم ، دیگری نیازی به ذکر نداریم ، زیرا که خود ِقلب ، به ما می گوید که چه ذکری و در چه زمانی و با چه حالی باید گفته شود.
بنابراین با این نگاه ، تمام دستورات به نوعی به رفع حجب برگشت خواهد نمود.
🔻 بین بعضی از بزرگان فلاسفه ی ما و بین برخی از عرفای ما ، از جمله مرحوم امام امت (ره) و مرحوم علامه طباطبایی تفاوت هایی است.
مرحوم علامه میفرمایند : انسان فطرتاً ، نه تنها ذاکر است ، بلکه قلب ِانسان ، یک پارچه ذکر است ، یک پارچه ذاکر است و با پروردگارش دائماً مأنوس است و دائماً با خداوند ِخودش صحبت می کند ؛ اما آنچه که باعث ِمانع ِشدن ِفهم ِانسان ، در مسیر توحید می شود ، حتی در انسان های عاصی و گناهکار ، به جهت ِحُجُبی است که بر قلب انسان عارض شده است ؛ لذا تفاوت این دو مکتب در این است که ، در یک مکتب گفته می شود که دستورات شرعی و عبادات و نماز و روزه ، برای پرورش دادن انسان است و گروه دوم که از جمله بزرگوارانی مثل مرحوم امام امت ره و مرحوم علامه طباطبایی هستند ، می فرمایند : دستورات عبادی ، به جهت ِرفع حجاب است .
بله ، نتیجه خارجی ِ این دو مکتب یکیست و این دو مکتب ، هر دو حضور قلب را توصیه می کنند و هر دو می گویند نماز بایستی با توجه خوانده شود ؛ اما در گروه اول ، انسان مثل کودکی است که باید او را تربیت کرد و در گروه دوم ، انسان ، از ابتدا تربیت شده است و ما تنها بایستی حجاب های قلبش را برداریم تا بتواند بدون حجاب و بی پرده با خدای خود صحبت کند .
هر کدام از این دو مکتب نیر ادله های خاص ِخود را دارند.
استاد فیاض بخش
