#مستند " #پسرم"
روایتی متفاوت از زندگی سردار فاطمیون
"شهید محمدرضا #خاوری(حجت)"
کاری از محمد مهدی خالقی
به بخش جایزه شهید آوینی جشنواره سینما #حقیقت راه یافت.
@zambur

شیخ و چراغ ۴

مسافران - محمود رحمانی
اگر دو خط محتوا و ادعا را دراین فیلم دنبال کنیم؛ هیچ جا بهم نمی رسند. رحمانی از بومی بودن در مدار صفر درجه به بومی گرایی در مسافران رسیده است. من که فکر نمی کنم کسی با صرف یک صدابردار در صندوق عقب و چند لنز چسب خورده بتواند فیلم اجتماعی بسازد. فیلمی عمیق درباره فقر؟! در مسافران ادا بیشتر از نقد است.
این آبگوشت همه چیز دارد؛ نخود، لوبیا، فلفل، دارچین، نمک زیاد اما بدون گوشت است. اگر ادعای فیلم نقد اجتماعی با موضوع فقر است؛ چند سوال بدون پاسخ در فیلم می ماند:
چرا از مناطق مختلف شهری مسافر سوار نکرده؟
چرا در شهرهای دیگر کشور این کار را تکرار نکرده؟
چرا از گروههای اجتماعی مختلف انتخاب نکرده؟
چرا برخی تیپ های فیلم حس بازیگری و تصنع دارند؟
و....
#مستند
#حقیقت
#مسافران

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۵

بزم رزم- سید وحید حسینی
مستند بزم رزم نه تنها یک فیلم خوب که یک اثر لذت بخش و قابل احترام است. مروری بر موسیقی در دوره انقلاب و جنگ با ساده ترین و جذابترین شکل ممکن. مستندی که جایی اشک را به چشم می دواند و جایی لبخند. مهمترین نقطه قوت بزم رزم همان نقطه ضعف انحصار ورثه است. فیلم دنبال حرفی که بلد نیست و در اندازه اش نیست نمی رود و دنبال گروکشی سیاسی و چماق سازی از اعتقادش نیست. شمول محتوایی کار هم بسیار خوب است. از گروه چاووش تا آهنگران از گلریز تا کویتی پور و البته با همه اینها بزم رزم مستندی است انتقادی و نه سیاه نما. انتخاب ها در مصاحبه ها خوب است و چند نفری که از قلم افتاده اند احتمالا به دلیل دلخوری ها حاضر به مصاحبه نشده اند. جز همه اینها بزم رزم یک اثر پژوهشی-آرشیوی انگیزشی و روبه جلو است و دیدنش در یک نگاه، برشی است از مهمترین مقطع تاریخی موسیقی انقلاب اسلامی. به سید وحید حسینی که پیش از این مستند قابل اعتنای "من اکبر اعتماد اتم می شکنم" را از ایشان دیده بودم تبریک می گویم.

#مستند
#حقیقت
#بزم_رزم

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۶

آن دو - ماجد نیسی
آن دو که قصه دوعکاس ایرانی و عراقی از جنگ ایران و عراق است در هردو حوزه فرم و محتوا کاستی های مهمی دارد.
در حوزه محتوا آن دو، مستندی به شدت عقب مانده و مرتجع(به معنای لغوی و نه ژورنالیستی) است. پس از گذشت نزدیک ۳۰ سال از دفاع مقدس و اوج گیری رابطه دوستانه ایرانی ها با عراقی ها خصوصا پدیده شگفت آور اربعین و جنگ با داعش که مردم دو کشور برای هم جان می دهند و عراقی با جانش سدی درست کرده جلوی تعرض داعش به ایران و جوانان و فرماندهان ایرانی در جبهه های عراق شهید می شوند؛ زدن این حرف های سطحی و احساسی، نشانه دوربودن سازنده از حرف روز است. شاید اگر این مستند سال ۶۹ یا ۷۰ ساخته می شد؛ قابل قبول و قابل توجه بود.
جز این مستند نه تنها ضد جنگ که در برخی سکانس ها ضد دفاع است. اواسط فیلم عکاس عراقی می گوید: " این جنگ حاصل دعوای سیاست مدارها بود و مردم نقشی در آن نداشتند!!!" کشیدن این جمله از دهان این آدم و قرار دادنش در فیلم جز وقاحت چیز دیگری نیست. یعنی همه بسیجی های ما از لبنیات فروش و کشاورز تا معلم و دانشجو و طلبه مردم نبودند که به جبهه رفتند و سیاست مدارهای ما مثل جنگ افروزان بعثی بودند. یعنی در نظر کارگردان، امام خمینی برابر است با صدام -نعوذ بالله- ؟
فیلم به همین دلایل محتوایی، اشتباهات مهمی هم در فرم دارد. انتخاب باسمه ای دوچرخه برای حرکت دو کاراکتر اصلی در لوکیشن ها بدون تعریف روایی وبرنامه مشخص، لطمه زیادی به کار زده است. این سوال ها ذهن هرمخاطبی را چه از ابتدا مستند را دیده باشد و چه از وسط، رها نمی کند که چرا این دو نفر سوار دوچرخ اند؟ این دوچرخه ها را از کجا آورده اند؟ چرا دوچرخه ها زنانه اند و...
#مستند
#حقیقت
#آن_دو

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۷

ایرانیان مرتد- حمید عبدالله زاده
مستند ایرانیان مرتد در حقیقت دو مستند است در یک فیلم و کاش از هم جدا می بود. کارگردان دو سوژه فوق العاده داشته و می توانسته دو مستند بسیار خوب بسازد. اما آنها را تلفیق کرده و روایت کمی دچار تشویش شده است. البته نباید از دو سوژه غفلت کرد. اولی یک رزمنده داعش که با مدلی رفتاری مورد مصاحبه قرار گرفته و جوابهایی جذاب داده است و دومی فرماندهی دلسوخته و دوستدار انقلاب اسلامی و امام خمینی است که به شکل گیری دوخط متضاد مستند کمک می کند.
#مستند
#حقیقت
#ایرانیان_مرتد
https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۸

خانه ام ابریست- رضا فرهمند
همیشه مشتاق دیدن مستندهای رضا فرهمند هستم. با شیوه منحصر به فرد در قصه گویی و مواجهه با شخصیت ها. با تیک های روانشناختی شخصیتها و فرم قابل قبول و اندازه ای که کاملا در خدمت محتواست. این بار هم با کاری انسانی، خوش فرم، بدیع و متفاوت از او مواجهیم. مستندی درباره سوریه و مهاجران سوری در ترکیه. یک نقاش نه چندان حرفه ای که تصمیم می گیرد برای رساندن صدای مظلومیت آوارگان، دیوارهای خانه اش را به گالری نقاشی تبدیل کند. جالبترین نکته ای که در خانه ام ابریست به نظرم رسید؛ کنتراست زندگی و نقاشی، سیاهی و رنگ و ناامیدی و امید بود.
#مستند
#حقیقت
#خانه ام_ابریست

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۹

آبی کم رنگ- آرش لاهوتی
عادت کرده بودیم به دیدن فیلم های سیاه از جانبازان. مستندهایی ضد جنگ و هولناک بدون عقبه ایدئولوژیک. مستندهایی که جانباز آسایشگاهی را با هیولا اشتباه می گرفتند. اما آبی کمرنگ کاری شریف، روشن، امیدبخش و آینده نگر است. مستندی درباره جانبازان اعصاب وروان که نگاه سالمی دارد و با کمی جنبه های جامعه شناختی و همراه با فرمی بسیار خوب دیدنش را لذت بخش و آگاهی دهنده می کند.
آبی کمرنگ یک سکانس خوب دارد که به همه جشنواره می ارزد. یکی از جانبازان در روز تعطیلی همراه برادر و برادر زاده اش به زمین فوتبال می رود و نقش خط نگه دار را ایفا می کند. این وظیفه که در فیلم حالت استعاری پیدا می کند؛ به شکلی سینمایی ارزش دفاع و سربازی را گوشزد می کند.
#مستند
#حقیقت
#آبی_کمرنگ

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۱۰

برد برد - محسن خان جهانی
فیلم پر سر وصدایی که پای مقامات سیاسی را هم به جشنواره باز کرد؛ یک مستند سفارشی کسالت بار در نعت کلید واژگان دولتی است. مذاکره، تدبیر، برد برد و... حس من از کل فضای مستند به شدت تصنعی و ساختگی بود و انگار کل فیلم ها و خبرهای مذاکرات هسته ای و عمده دیالوگ های شخصیت های روستایی از قبل طراحی شده بود. به همین دلیل درامی جاندار و واقعی شکل نمی گرفت و همه چیز شل و وارفته و اعتدالی بود. البته اینکه دولتی سعی کند گفتمانش را - هرچند باطل- با هنر نهادینه کند؛ قابل تقدیر است.
#مستند
#حقیقت
#برد_برد

https://telegram.me/zambur

شیخ و چراغ ۱۱

متهمین دایره بیستم- حسام اسلامی زنانگی- محسن استادعلی
با اینکه این دومستند فضای متفاوتی دارند و از شکل روایت و اجرای متفاوتی هم برخوردارند؛ اما هردو به بهانه نشان دادن ضعفها و زشتی های جامعه به ابتذال، پرده دری، شکستن مرزهای اخلاقی و دریک کلام هرزه نگاری می افتند. درهر دوفیلم سکانسهای متعدد دزدی، کتک کاری، شرب خمر، کشف حجاب، فحش، طرح مطالب مستهجن، تن فروشی و.... می بینیم که به اندازه ای نزدیک و واقعی است که حتی جنبه آموزشی دارد. یعنی یک سارق آماتور با دیدن مستند متهمین دایره بیستم می تواند شیوه سرقت ضبط ماشین را یاد بگیرد. یا یک دختر ناراضی از خانواده می تواند شیوه فرار و تن فروشی را از مستند زنانگی بخوبی یاد بگیرد. خصوصا زنانگی سکانس هایی دارد که حتی نوشتن درباره آنها می تواند مصداق ترویج فحشا باشد.
سوال اینجاست که حدود هرزه نگاری کجاست؟ آیا تصویرگری جرم و جنایت، هنجارشکنی، رذایل اخلاقی و ... در سینما حدودی دارد یا نشان دادن هر تصویری بکلی آزاد است؟ آیا کارگردان متهمین... حاضر است این مستند را به مثلا برادر نوجوان ۱۲ ساله اش نشان دهد؟ یا کارگردان زنانگی می تواند این مستند را با جمع زن های فامیل تماشا کند؟
#مستند
#حقیقت
#زنانگی
#متهمین_دایره_بیستم

https://telegram.me/zambur