#روزنامه‌نگاری🔸توصیه‌های روزنامه‌نگاری بحران برای پوشش خبری کرونا
▫️ترجمه: سعید ارکان‌زاده یزدی
پوشش خبری ویروس کووید – ۱۹ نشان می‌دهد که #روزنامه‌نگاران با مشکلات متعددی مواجهند. خبرنگاران مسئولند که اطلاعاتی به‌روز برای خوانندگان فراهم آورند – کاری که در میانه بلاتکلیفی روزافزون حول‌وحوش این #ویروس آسان نیست – با لحنی که نه مردم را وحشت‌زده کند و نه وخامت اوضاع را کم‌اهمیت جلوه دهد.
آنچه در پی می‌آید توصیه‌های موسسه #فرست‌درفت برای پوشش خبری مسئولانه ویروس کویید – ۱۹ است. این توصیه‌ها از مصاحبه ما با خبرنگاران سلامت و علم، متخصصان حوزه سلامت، استادان روزنامه‌نگاری، محتواهای آموزشی موجود و چندین دستورالعمل بسیار ارزشمند برای پوشش خبری کرونا به دست آمده است.
۱- از لحن احساسی پرهیز کنید
اصطلاحاتی احساسی مثل «عاقب نامعلوم»، «آشوب»، «قاتل» و «فاجعه» شاید کلیک‌آور باشند اما همان‌قدر هم می‌توانند باعث ایجاد حس دلهره و هراس شوند؛ حس‌هایی که مقامات حوزه سلامت، مختصصان بیماری‌های واگیردار و ویروس‌شناسان هشدار داده‌اند که دقیقا مغایر با آرامشی است که مورد نیاز است.
کارین واهل – یورگنسن، استاد دانشگاه کاردیف که روی کاربرد احساسات در روزنامه‌نگاری کار کرده و پوشش ویروس نوظهور #کرونا را در روزنامه‌های انگلیسی‌زبان دنبال کرده، می‌گوید: «روزنامه‌نگاران باید هم ماهیت تهدید را و هم مسئولیت‌شان را در قبال مدیریت احساسات مخاطبان تشخیص بدهند و نباید بیش از اندازه ترس را گسترش دهند.»
۲- مراقب تصاویر باشید
به هر عکس یا تصویری با دقت فکر کنید و برایش سابقه و پیش‌زمینه فراهم آورید. از تصاویری که به #کلیشه‌ها دامن می‌زنند پرهیز کنید. مثلا قبل از استفاده از عکس یک آسیایی‌تبار که ماسک به صورت زده، بپرسید که این تصویر چطور می‌تواند به مطلب شما ربط پیدا کند. آیا سوژه مطلب شما آسیایی است؟ آیا مطلب‌تان درباره مفید بودن زدن #ماسک به صورت در جلوگیری از سرایت ویروس است؟
همین امر برای تصاویری صادق است که می‌توانند باعث هراس بیش از حد شوند. آیا استفاده شما از تصویری که در آن افراد گان‌های مخصوص جلوگیری از سرایت ویروس پوشیده‌اند، باعث هشدار به خوانندگان می‌شود؟ آیا دارید از عکس آمبولانسی استفاده می‌کنید که یک برانکارد خالی دارد و منتظر است وارد یک خانه شود؟ به تاثیر عکس‌ها فکر کنید وقتی که نگرانی‌ها درباره اثرات ویروس دارد اوج می‌گیرد.
۳- از حدس و گمان درباره بدترین اتفاقات ممکن بپرهیزید و از متخصصان هم نخواهید چنین کنند
به همین ترتیب، ترغیب متخصصان یا منابع خبری برای اینکه برای شما #گمانه‌زنی کنند یا نقل‌قول‌هایی احساسی بیان کنند همیشه به خوانندگان کمک نمی‌کند. یاهل – یورگنسن می‌گوید: «ما باید تمرکز کنیم روی آنچه می‌دانیم.»
۴- به خوانندگان بگویید چه کارهای مشخصی می‌توانند انجام دهند
امیلی ویاگا، استاد روزنامه‌نگاری دانشگاه مینه‌سوتا، تاکید می‌کند که بلاتکلیفی ما را معذب و ناراحت می‌کند و این ناراحتی ما را در قبال اطلاعات غلطی که لحنی مطمئن دارند آسیب‌پذیرتر می‌سازد. او توصیه می‌کند در جلوگیری از گسترش ویروس، کارهایی برجسته شوند که مورد تایید متخصصان است: «قدم‌های محکمی که به ویروس کرونا ربط پیدا می‌کند می‌تواند قطعا مفید باشد چون در مردم این احساس را ایجاد می‌کند که دارند اوضاع را کنترل می‌کنند.»
۵- مخاطبان را به‌سمت منابع رسمی اطلاعات هدایت کنید
منابع تخصصی مثل سازمان جهانی بهداشت بهترین #اطلاعات را برای مخاطبان در اختیار دارند. اطمینان خواننده را به نهادهای حوزه سلامت و افراد حرفه‌ای این حوزه (بعد از اینکه قابل‌اعتماد بودن‌شان برایتان ثابت شد) تقویت کنید. بدین ترتیب، مخاطب شما می‌داند برای توصیه‌های آتی به چه کسی و چه نهادهایی مراجعه کند.
۶- با پژوهشی که برای گزارش بدان استناد می‌کنید با احتیاط برخورد کنید
رکسانه خمسی، روزنامه‌نگار علم، به این نکته اشاره می‌کند که از زمان شروع واگیری ویروس کووید – ۱۹، تعداد نسخه‌های پیش از انتشار مقالات علمی درباره آن به‌شدت افزایش یافته است. نسخه پیش از انتشار یک مقاله آن نسخه‌ای است که برای یک کنفرانس علمی یا چاپ در یک ژورنال علمی فرستاده می‌شود اما هنوز توسط همکاران و استادان آن حوزه داوری نشده است. در عین اینکه برخی از نسخه‌های پیش از انتشار می‌توانند اطلاعات مفیدی درباره آخرین تحقیقات ارایه کنند، برخی نیز ادعاهای دروغینی را مطرح می‌کنند که نباید بزرگ شوند.
خمسی توصیه می‌کند اگر از اطلاعات نسخه پیش از انتشار یک مقاله در گزارشی استفاده می‌شود، قبل از انتشار آن گزارش، از دانشمندان مستقل پرسیده شود که آن را بررسی کند. او می‌گوید: «شما نمی‌توانید کاری مشابه داوری یک ژورنال علمی انجام دهید اما اینکه یک متخصص مستقل آن را بررسی کند مطمئن‌تر است.»
▫️ترجمه: سعید ارکان‌زاده یزدی
پوشش خبری ویروس کووید – ۱۹ نشان می‌دهد که #روزنامه‌نگاران با مشکلات متعددی مواجهند. خبرنگاران مسئولند که اطلاعاتی به‌روز برای خوانندگان فراهم آورند – کاری که در میانه بلاتکلیفی روزافزون حول‌وحوش این #ویروس آسان نیست – با لحنی که نه مردم را وحشت‌زده کند و نه وخامت اوضاع را کم‌اهمیت جلوه دهد.
آنچه در پی می‌آید توصیه‌های موسسه #فرست‌درفت برای پوشش خبری مسئولانه ویروس کویید – ۱۹ است. این توصیه‌ها از مصاحبه ما با خبرنگاران سلامت و علم، متخصصان حوزه سلامت، استادان روزنامه‌نگاری، محتواهای آموزشی موجود و چندین دستورالعمل بسیار ارزشمند برای پوشش خبری کرونا به دست آمده است.
۱- از لحن احساسی پرهیز کنید
اصطلاحاتی احساسی مثل «عاقب نامعلوم»، «آشوب»، «قاتل» و «فاجعه» شاید کلیک‌آور باشند اما همان‌قدر هم می‌توانند باعث ایجاد حس دلهره و هراس شوند؛ حس‌هایی که مقامات حوزه سلامت، مختصصان بیماری‌های واگیردار و ویروس‌شناسان هشدار داده‌اند که دقیقا مغایر با آرامشی است که مورد نیاز است.
کارین واهل – یورگنسن، استاد دانشگاه کاردیف که روی کاربرد احساسات در روزنامه‌نگاری کار کرده و پوشش ویروس نوظهور #کرونا را در روزنامه‌های انگلیسی‌زبان دنبال کرده، می‌گوید: «روزنامه‌نگاران باید هم ماهیت تهدید را و هم مسئولیت‌شان را در قبال مدیریت احساسات مخاطبان تشخیص بدهند و نباید بیش از اندازه ترس را گسترش دهند.»
۲- مراقب تصاویر باشید
به هر عکس یا تصویری با دقت فکر کنید و برایش سابقه و پیش‌زمینه فراهم آورید. از تصاویری که به #کلیشه‌ها دامن می‌زنند پرهیز کنید. مثلا قبل از استفاده از عکس یک آسیایی‌تبار که ماسک به صورت زده، بپرسید که این تصویر چطور می‌تواند به مطلب شما ربط پیدا کند. آیا سوژه مطلب شما آسیایی است؟ آیا مطلب‌تان درباره مفید بودن زدن #ماسک به صورت در جلوگیری از سرایت ویروس است؟
همین امر برای تصاویری صادق است که می‌توانند باعث هراس بیش از حد شوند. آیا استفاده شما از تصویری که در آن افراد گان‌های مخصوص جلوگیری از سرایت ویروس پوشیده‌اند، باعث هشدار به خوانندگان می‌شود؟ آیا دارید از عکس آمبولانسی استفاده می‌کنید که یک برانکارد خالی دارد و منتظر است وارد یک خانه شود؟ به تاثیر عکس‌ها فکر کنید وقتی که نگرانی‌ها درباره اثرات ویروس دارد اوج می‌گیرد.
۳- از حدس و گمان درباره بدترین اتفاقات ممکن بپرهیزید و از متخصصان هم نخواهید چنین کنند
به همین ترتیب، ترغیب متخصصان یا منابع خبری برای اینکه برای شما #گمانه‌زنی کنند یا نقل‌قول‌هایی احساسی بیان کنند همیشه به خوانندگان کمک نمی‌کند. یاهل – یورگنسن می‌گوید: «ما باید تمرکز کنیم روی آنچه می‌دانیم.»
۴- به خوانندگان بگویید چه کارهای مشخصی می‌توانند انجام دهند
امیلی ویاگا، استاد روزنامه‌نگاری دانشگاه مینه‌سوتا، تاکید می‌کند که بلاتکلیفی ما را معذب و ناراحت می‌کند و این ناراحتی ما را در قبال اطلاعات غلطی که لحنی مطمئن دارند آسیب‌پذیرتر می‌سازد. او توصیه می‌کند در جلوگیری از گسترش ویروس، کارهایی برجسته شوند که مورد تایید متخصصان است: «قدم‌های محکمی که به ویروس کرونا ربط پیدا می‌کند می‌تواند قطعا مفید باشد چون در مردم این احساس را ایجاد می‌کند که دارند اوضاع را کنترل می‌کنند.»
۵- مخاطبان را به‌سمت منابع رسمی اطلاعات هدایت کنید
منابع تخصصی مثل سازمان جهانی بهداشت بهترین #اطلاعات را برای مخاطبان در اختیار دارند. اطمینان خواننده را به نهادهای حوزه سلامت و افراد حرفه‌ای این حوزه (بعد از اینکه قابل‌اعتماد بودن‌شان برایتان ثابت شد) تقویت کنید. بدین ترتیب، مخاطب شما می‌داند برای توصیه‌های آتی به چه کسی و چه نهادهایی مراجعه کند.
۶- با پژوهشی که برای گزارش بدان استناد می‌کنید با احتیاط برخورد کنید
رکسانه خمسی، روزنامه‌نگار علم، به این نکته اشاره می‌کند که از زمان شروع واگیری ویروس کووید – ۱۹، تعداد نسخه‌های پیش از انتشار مقالات علمی درباره آن به‌شدت افزایش یافته است. نسخه پیش از انتشار یک مقاله آن نسخه‌ای است که برای یک کنفرانس علمی یا چاپ در یک ژورنال علمی فرستاده می‌شود اما هنوز توسط همکاران و استادان آن حوزه داوری نشده است. در عین اینکه برخی از نسخه‌های پیش از انتشار می‌توانند اطلاعات مفیدی درباره آخرین تحقیقات ارایه کنند، برخی نیز ادعاهای دروغینی را مطرح می‌کنند که نباید بزرگ شوند.
خمسی توصیه می‌کند اگر از اطلاعات نسخه پیش از انتشار یک مقاله در گزارشی استفاده می‌شود، قبل از انتشار آن گزارش، از دانشمندان مستقل پرسیده شود که آن را بررسی کند. او می‌گوید: «شما نمی‌توانید کاری مشابه داوری یک ژورنال علمی انجام دهید اما اینکه یک متخصص مستقل آن را بررسی کند مطمئن‌تر است.»