🔸کار کوه، کوه بودن است
▫️#محمد_کیاسالار
#دنیل_اُفری کتابی دارد که افروز معتمد آن را ترجمه کرده: آنچه شما میگویید، آنچه پزشک میشنود.
دکتر اُفری هم استادیار داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک است، هم اهل نویسندگی و #روزنامهنگاری. هم در #لنست مقاله دارد، هم در #نیویورکتایمز یادداشت مینویسد.
اُفری میگوید سالهاست بین زبان مردم و زبان پزشکان فاصله افتاده و زیاد پیش میآید که آنها حرف همدیگر را نمیفهمند یا بد متوجه میشوند: ...و با رشد بيشتر علم پزشكي و پيچيدهتر شدن بيماریها، فاصله ميان آنچه بيمار ميگويد و آنچه پزشک میشنود- و برعكس (آنچه پزشک ميگويد و آنچه بیمار میشنود)- چشمگيرتر میشود...
بیشتر پزشکان ایران نه #سلبریتی هستند، نه #رسانهای. نه با #دوربین سر و کار دارند، نه با #میکروفون. سر و کارشان با #بیمار است و #بیمارستان. کتاب و کلاس. مقاله و مطب.
ذهنشان پر است از اعداد و ارقام و درصدهای مربوط به احتمال بقای بیمار پس از ابتلا به بیماری؛ درصدهای خشک و بیروحی که اگر آنها را در همین رسانهٔ ملی از روی کتاب بخوانی، متهم میشوی به بیرحمی و سنگدلی. اگرچه همین #کتابزدگی و #رسانهنشناسی گهگاه لحن برخی پزشکان را ناهمدلانه میکند، اما کیست که نداند آنها از دیروز تا امروز، از #جنگ تا #کرونا، همدلانه خود را سپر مردم کردهاند؟ دستکم کرونا این را نشان داد و رسانهها آن را بازتاب دادند.
این روزها که کرونا پای پزشکان برومند و غیررسانهای را هم به رسانهها باز کرده و هرازگاه مصاحبههای ایشان حاشیهساز میشود، از رسانهایها انتظار همدلی میرود، نه هیاهو. از رسانههایی که خیلی وقت است تکلیفشان را با ایران معلوم کردهاند، انتظاری نیست اما از دلسوزان رسانهای و رسانههای دلسوز انتظار میرود برای امثال خانم دکتر اسدی، آقای دکتر سهرابپور و سایر "سهراب"های این سرزمین که کرونا شب و روزشان را به هم دوخته و این روزها به تعبیر #شمس_لنگرودی، "سربازان سلامت ما" هستند، رستم نشوند؛ که این سهرابکُشی تفاوت چندانی با خودکشی ندارد:
از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم؟
برای تمام سربازان سلامت این سرزمین که دل و دعای یک ملت پشت و پناه آنهاست، سلامت و موفقیت آرزو میکنم و امیدوارم آنِ "نیش باید خورد و انگارید نوش" را دریابند و به کوه بودن ادامه دهند:
آنکه کوه نیست
کوه را نشان میدهد
کار کوه، کوه بودن است
@smtumspr
@younesshokrkhah
▫️#محمد_کیاسالار
#دنیل_اُفری کتابی دارد که افروز معتمد آن را ترجمه کرده: آنچه شما میگویید، آنچه پزشک میشنود.
دکتر اُفری هم استادیار داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک است، هم اهل نویسندگی و #روزنامهنگاری. هم در #لنست مقاله دارد، هم در #نیویورکتایمز یادداشت مینویسد.
اُفری میگوید سالهاست بین زبان مردم و زبان پزشکان فاصله افتاده و زیاد پیش میآید که آنها حرف همدیگر را نمیفهمند یا بد متوجه میشوند: ...و با رشد بيشتر علم پزشكي و پيچيدهتر شدن بيماریها، فاصله ميان آنچه بيمار ميگويد و آنچه پزشک میشنود- و برعكس (آنچه پزشک ميگويد و آنچه بیمار میشنود)- چشمگيرتر میشود...
بیشتر پزشکان ایران نه #سلبریتی هستند، نه #رسانهای. نه با #دوربین سر و کار دارند، نه با #میکروفون. سر و کارشان با #بیمار است و #بیمارستان. کتاب و کلاس. مقاله و مطب.
ذهنشان پر است از اعداد و ارقام و درصدهای مربوط به احتمال بقای بیمار پس از ابتلا به بیماری؛ درصدهای خشک و بیروحی که اگر آنها را در همین رسانهٔ ملی از روی کتاب بخوانی، متهم میشوی به بیرحمی و سنگدلی. اگرچه همین #کتابزدگی و #رسانهنشناسی گهگاه لحن برخی پزشکان را ناهمدلانه میکند، اما کیست که نداند آنها از دیروز تا امروز، از #جنگ تا #کرونا، همدلانه خود را سپر مردم کردهاند؟ دستکم کرونا این را نشان داد و رسانهها آن را بازتاب دادند.
این روزها که کرونا پای پزشکان برومند و غیررسانهای را هم به رسانهها باز کرده و هرازگاه مصاحبههای ایشان حاشیهساز میشود، از رسانهایها انتظار همدلی میرود، نه هیاهو. از رسانههایی که خیلی وقت است تکلیفشان را با ایران معلوم کردهاند، انتظاری نیست اما از دلسوزان رسانهای و رسانههای دلسوز انتظار میرود برای امثال خانم دکتر اسدی، آقای دکتر سهرابپور و سایر "سهراب"های این سرزمین که کرونا شب و روزشان را به هم دوخته و این روزها به تعبیر #شمس_لنگرودی، "سربازان سلامت ما" هستند، رستم نشوند؛ که این سهرابکُشی تفاوت چندانی با خودکشی ندارد:
از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم؟
برای تمام سربازان سلامت این سرزمین که دل و دعای یک ملت پشت و پناه آنهاست، سلامت و موفقیت آرزو میکنم و امیدوارم آنِ "نیش باید خورد و انگارید نوش" را دریابند و به کوه بودن ادامه دهند:
آنکه کوه نیست
کوه را نشان میدهد
کار کوه، کوه بودن است
@smtumspr
@younesshokrkhah