#کرونا 🌿 نگاه: #دکتر_محمدعلی_موحد
@younesshokrkhah

#موسیقی🔸هوشنگ ظریف درگذشت
مجله #بخارا به یاد وخاطره ماندگار استاد #هوشنگ_ظریف (۱۳۱۷ – ۱۳۹۸) سخنرانی ایشان را در شب استاد عبدالوهاب شهیدی یکشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ به اشتراک گذاشت.

سخنرانی #هوشنگ‌_ظریف

🔸مسأله کرونا و بدن ایرانی
▫️دکتر #نعمت‌الله_فاضلی
موقعیت کرونایی و بحرانیای که در حال حاضر جامعه ایران آن را تجربه می‌کند، «موقعیتی استثنایی» (state of exception) به معنای واقعی کلمه است.
«موقعیت استثنایی» مفهوم انتقادی است که #کارل_اشمیت و #جورجیو_آگامبن بکار برده‌اند. بیان کننده وضعیتی است که حکومت به نام «خیر جمعی» و منفعت همگانی، خود را مجاز می‌بیند که به دلیل «وضعیت اضطراری» از قانون پا را فراتر بگذارد و امر و نهی‌های سیاسی بر شهروندان تحمیل کند. اما در اینجا موقعیت استثایی را در معنای انسان شناسانه‌اش در نظر دارم.
موقعیت استثنایی زمانی به وجود می‌آید که زندگی در آن #آشنایی_زدایی‌شده (defamiliarization) و تمام لایه‌های پنهان و درونی فرهنگی و تاریخی و اجتماعی آن به شیوه‌های پیچیده‌ای از حالت خودآگاه به ناخودآگاه کشیده می‌شوند.
موقعیت عادی، موقعیتی است که مردم به صورت ناخودگاه و بر حسب عادت و مطابق کلیشه‌ها و باورها و دانش مشترک جمعی و تاریخی، رفتار و عمل می‌کنند. در موقعیت عادی و متعارف، مردم مطابق «فرهنگ مسلط» عمل می‌کنند.
در موقعیت عادی، باورها و الگوهای فرهنگی و پیش فرض‌های فرهنگی و تاریخی رسوب یافته در وجود فردی و جمعی ما، پنهان هستند و بدیهی و طبیعی انگاشته‌اند. اما در #موقعیت_استثنایی، فرهنگ از پستوی ناخودآگاه جمعی ما بیرون می‌آید؛ چنان که گویی با صدای بلند همه مفروضات و باورهای پیدا و پنهان ما با ما سخن می‌گویند. در این موقعیت، همه چیز به پرسش جدی و بحث مناقشه انگیز تبدیل می‌شود.
در موقعیت استثنایی، همه چیز مسأله می‌شود و ربط، اهمیت یا حتی درستی و نادرستی باورهای مسلط تاریخی، دینی و فرهنگی به روی صحنه ذهن ما می‌آیند. چیزی در «پشت صحنه» باقی نمی‌ماند؛ همه پیش فرض‌های فکری و اعتقادی که «پشت صحنه» زندگی روزمره، و سازنده و حامی مقولات مهمی مانند جنسیت، نژاد، قومیت، هویت، انسان، زمان، مکان و هر چیز دیگر، به «روی صحنه ی» گفتگوهای جمعی می‌آیند.
در این موقعیت دیگر «فرض‌های اعتقادی» و به تعبیر #جورج_لیکاف «ناآگاه شناختی» ما در امنیت و آرامش نخواهند بود. در موقعیت استثنایی، «مساله‌های فرهنگی» شکل می‌گیرند و صورت بندی می‌شوند و ما فرایند مسأله‌مند شدن (problematization) فرهنگ و زندگی روزمره را با چشم غیر مسلح مشاهده می‌کنیم.
موقعیت استثنایی در قلمرو فرهنگ زمانی حداکثر ظرفیت خودش را آشکار می‌سازد که پای «بدن آدمی »در میان باشد. اپیدمی کرونا در ایران چنین رخدادی را شکل داده است.
در این موقعیت، مساله بدن و سلامتی و بیماری در جامعه ایران به شیوه‌ای کاملا فراگیر و همگانی خود را آشکار کرده است. بدین معنا که به واسطه تهدیدی که کرونا ویروس متوجه بدن ما شده، اکنون به سخن درآمده و «بدن انسان ایرانی» آن شکل از «آگاهی جسمانی»‌ای که در طی تاریخ برای آن #رمزگذاری شده و امکان فهمیدن و ارتباط برقرار کردن و زیستن را داشته‌اند، اکنون این بدن در جلوی چشم همگان است.
#بدن_ایرانی شده، بدنی است که در موقعیت استثنایی کرونایی با ما سخن می‌گوید. در چنین موقعیتی که #رسانه‌ها، #شبکه‌های اجتماعی و مطبوعات لحظه به لحظه به کمک تصاویر، فیلم‌ها، کلمات و تمام نشانه‌های موجود در تکاپو هستند تا این بدن را بازنمایی کرده و به نوعی سخن‌های این بدن را بشنوند. در چنین موقعیتی بدن ایرانی شده که خود را در معرض تهدید می‌بیند، تمام ظرفیت‌ها و قابلیت‌های خود را به نمایش گذاشته است.
در این میدان #رسانه‌ای_شده که بدن ایرانی شده قرار دارد، برخی از مهم‌ترین چالش‌هایی که «فرهنگ سلامت» و باورها و ارزش‌ها و تجربه‌های پزشکی مدرن در ایران تجربه کرده است نیز در «محک آزمون جمعی» قرار گرفته است.
از سویی رسانه‌ها با عرضه انفجار گونه اطلاعات، تصاویر، خبرها و بیانیه‌ها، دانش‌ها و آمار تلاش می‌کنند تا بدن ایرانی شده را نسبت به تهدید و خطری که او را در برگرفته حساس، هوشیار و آگاه سازند؛ و از سویی دیگر، همین رسانه‌ها بسیج شده‌اند تا او را توانمند ساخته، آموزش داده و روحیه و انرژی عاطفی لازم برای مقاومت و مبارزه با این موقعیت استثنایی را به او اعطا یا القاء کنند.
@younesshokrkhah

#عکاسانه #زوم
🔸 عکس دوربینی و عکس اینستاگرامی
▫️کمی دقت نشان می‌دهد #عکس_دوربین با #عکس_اینستاگرام یکی نیست.
من هم با دوربین #عکاسی کرده‌ام و هم با #موبایل عکاسی می‌کنم.
عکس در مفهوم کلاسیک متمرکز بر #گذشته است و در مفهوم اپلیکیشنی اینستاگرامی معاصر، متمرکز بر #حال.
@younesshokrkhah

#کیوسک🔸 ۱۹ اسفند ۱۳۸۹

#کرونا🔸آمریکا
تعداد ابتلا به کرونا در #آمریکا از ۵۰۰ مورد بیشتر شد، اعلام وضعیت اضطراری در ایالت اورگن
@younesshokrkhah

#کیوسک 🔸 ۱۹ اسفند ۹۸

🔸توسعه یعنی بسط زمان حال
▫️دکتر #نعمت‌الله_فاضلی
مفهوم «آینده»، همچون بنیادی‌ترین ساحت‌های زمان، مسأله فرهنگی ماست. ما انسان‌ها در #مکان و #زمان زندگی می‌کنیم. مکان را می‌توانیم تجربه کنیم، یعنی جایی که ایستاده‌ایم. زمان به اندازه مکان برای ما عینیت و مادیت ندارد. گویی می‌آید و می‌رود. زمان مثل هواست که بودنش را به چشم نمی‌بینیم. برای اینکه زمان را ملموس کنیم آن را به گذشته و حال و آینده تفکیک می‌کنیم. این تلقی از زمان، قابل تردید است.
برخی معتقدند که فقط «لحظه حال» وجود واقعی دارد، چون آنچه به آن می‌گوییم گذشته، مقدار یا لحظاتی از زمان است که در «اکنون» وجود دارد. همچنین آنچه که می‌گوییم آینده، تلاش ما برای بسط زمان حال است. به همین دلیل تفکیک زمان به حال و آینده نوعی تفکیک تصنعی است و به نوعی تمهید انسانی است برای عینیت بخشیدن به معنای زمان، والا ما سردرگم می‌شویم.
می‌توان مدعی شد که جوامع و انسان‌ها، توسعه‌یافته‌گی‌شان به میزان بسط زمان‌های‌شان بستگی دارد. هر قدر بتوانیم «زمان حال وسیع‌تری» داشته باشیم، به طوری که از دورترین گذشته‌ها تا خیال‌انگیز‌ترین آینده‌های ممکن را در خودش جای دهد، هر چه مقدار زمان حال فربه‌تر می‌شود، توسعه یافته‌تریم.
هر قدر این زمان لاغرتر می‌شود، یعنی زمان اکنون یا حال ما از خاطرات و رخداد‌ها و از چیزها در هستی تهی می‌شود. اموری که اجداد ما و دیگران انجام داده‌اند در آن نیستند. چیزهایی که در رویاها و در خیال‌ها و درآرزوها می‌شود تجسم کرد، چیزهایی که #تخیل می‌تواند آن‌ها را تجسم کند، هر قدر لحظه اکنون از این‌ها خالی می‌شود، ما کمتر توسعه یافته‌ایم. حتی کمتر انسانیم. انسان بودن مشروط به بسط امتداد زمان به گذشته و آینده در وجود اکنون ماست.
آدم‌های کوچک و جامعه‌های کوچک، زمان حال‌شان کوچک و فقیر و میان تهی یا کم مایه است. گاهی اوقات، وقتی از گذشتگان پدر و مادر خودمان با افتخار صحبت می‌کنیم، فورا به ذهنمان می‌رسد که «گیرم پدر تو بود فاضل از فضل پدر تو را چه حاصل»(گذشته چه بودیم، چه اهمیتی دارد، مهم این است که اکنون چه هستیم). این سخن درباره آینده هم صدق می‌کند. وقتی سیاستمداران درباره آینده درخشان صحبت می‌کنند، اگر زیرک باشیم می‌گوییم چه عوام فریب ابلهی است؛ زیرا ما را به آینده موهوم حواله می‌دهد و به جای توجه به توانایی‌ها و مسائل واقعی اکنون، وعده سر خرمن می‌دهد! گویی ما به طور شهودی، درک می‌کنیم که تنها زمان حال، زمان واقعی است.
اما این مقوله زمان حال چیست؟ زمان حال به لحاظ فلسفی مفهوم پیچیده‌ای است. اینکه زمان حال چیست و در مخیله اجتماعی ملت‌ها چه امتدادی دارد، به سادگی قابل کشف نیست. زمان حال برای برخی از ملت‌ها صد سال است، برخی چهارصد سال و برای برخی دیگر دو هزار سال. چون آن چیزی که در خیال‌های خودمان رویا می‌پنداریم، برخی در همین امروز در حال ساختن آن هستند.
به عبارتی، آینده همان ساختن اکنون ماست. آینده چیزی نیست که می‌آید، آینده چیزی است که همین اکنون در حال ساختن آن هستیم. آنهایی که پیشرو‌اند، آینده‌شان هم در زمان اکنون‌شان فشرده شده است. زمان حال، ساحت فشرده شده‌ی واقعی همه زمان‌های #گذشته و #آینده است.

#تراس🔸بی‌‌فکری‌
زمانی که همه به شکل #بی‌فکرانه تحت تأثیر کردار و باورهای دیگران قرار گرفتند آنهایی که #فکر می‌کنند از خفا بیرون می‌آیند چرا که … فکرکردن؛ تبدیل به نوعی #کنش می‌شود
▫️هانا آرنت
@younesshokrkhah

#شعر🔸 نگه‌آلود
خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است
این که جوینده و یابندهٔ هر موجود است
جلوهٔ پاک طلب از مه و خورشید گذر
زانکه هر جلوه درین دیر نگه‌آلود است
▫️#اقبال_لاهوری
@younesshokrkhah

#کرونا🔸ایتالیا
مقامات ایتالیا: با مرگ ۱۳۳ نفر دیگر بر آلودگی به ویروس کرونا، شمار جان باختگان در این کشور به ۳۶۶ نفر رسید.
▫️فرانس پرس: #ایتالیا پس از #چین به دومین کشوری تبدیل شده که در آن ویروس کرونا به شدت شیوع یافته است.

#کرونا🔸 تایید ابتلای دو تن در نشست آیپک
🔻#مایک_پنس، معاون #ترامپ و مسئول مقابله با کرونا در #آمریکا در نشست #آیپک حضور داشته است
▫️چند روز پس از برگزاری نشست سالانه آیپک، لابی آمریکایی حامی رژیم صهیونیستی در واشنگتن، اکنون این لابی ابتلای دو تن از شرکت‌کنندگان نشست یاد شده به کرونا را تایید کرد.
@younesshokrkhah