#تکنولوژی🔸تایپ با دوربین سلفی با گوشی‌های سامسونگ
#فناوری جدید #سامسونگ، صفحه کلید نامرئی نام دارد. در این فناوری با استفاده از دوربین سلفی و هوش مصنوعی، انگشتان شما می‌توانند روی هر سطح مسطحی بدون نیاز به فشردن دکمه‌های فیزیکی در جلوی‌گوشی تایپ کنند.
- ممنون از #سینا_تفنگچی عزیز بابت ارسال این مطلب

🔸هوش مصنوعی؛
یاور دولت‌ها برای مهار ویروس کرونا
#سینا_تفنگ‌چی
▫️مدرس علوم ارتباطات دانشگاه پیام نور
به ندرت چیزی سریع‌تر از اخبار سفر می‌کند. با این حال، هنگامی که خبر از گسترش سریع #کروناویروس به جهان رسید، دانشمندان، ادارات و شرکت‌ها با افزایش نگرانی عمومی و درخواست اطلاعات بیشتر مواجه شدند.
این فرصتی را فراهم می‌کند تا ببینیم که چگونه #فناوری نقش اساسی در مبارزه با شیوع بیماری ایفا می‌کند و با توجه به نقش اساسی #هوش‌مصنوعی می‌توان از این فناوری به عنوان یگانه راه موجود در کاهش این بیماری همه گیر یاد کرد.
ما قبلاً شاهد استفاده از فن آوری‌هایی فراتر از دماسنج‌های مادون قرمز، در هنگام شیوع کروناویروس اخیر بودیم به طوری که دولت از هوش مصنوعی برای ردیابی و پیش بینی شیوع بیماری و در آموزش کشف و درمان داروهای مصنوعی استفاده می‌کند.
#پردازش_زبان_طبیعی (NLG) برای تجزیه رسانه‌های اجتماعی در پی یافتن پُست‌هایی است که علائم خاصی را نشان می‌دهد. در عین حال، با استفاده از PD (اتوماسیون فرآیند رباتیک)، #روبات‌ها و هواپیماهای بدون سرنشین برای ورود به مناطقی که برای افراد غیرمجاز اعم از اسکن سایت‌ها، تهیه تجهیزات، اطلاع رسانی و یافتن شهروندان یا تعامل با بیماران بیمارستانی مستقر می شوند، مورد استفاده قرار گرفته اند.
همچنین از هوش مصنوعی برای نظارت، پیش‌بینی و ایجاد نقشه‌های دقیق مناطق آسیب دیده استفاده می‌شود. با کمک یادگیری عمیق، این سیستم‌ها می‌توانند داده های جمع آوری شده از چندین سایت را در زمان واقعی و همراه با مکان‌های جغرافیایی ارائه دهند و نیز می‌توانند اقدامات پیشگیرانه‌ای را برای جلوگیری از شیوع ویروس اجرایی کنند.
نظارت، ارزیابی و پیش‌بینی شیوع و بلایای طبیعی یک ضرورت اساسی است. با این حال، #مدیریت_بحران وقتی که رخ داده است به همان اندازه مهم می‌شود و اینجاست که #هوش_مصنوعی_مکالمه می‌تواند نقش مهمی در کمک به دولت‌ها برای رسیدگی به شرایط اضطراری کنترل بهداشت عمومی ایفا کند. در کشورهایی که کرونا ویروس منجر به محدودیت‌های عمومی و شرایط اضطراری شده است، اهمیت هوش مصنوعی و چت روبات‌ها در کمک به تیم‌های پزشکی و بهداشتی از اهمیت بیشتری برخوردار است.
با بررسی مکالمه به چند زبان، همراه با تحلیل احساسات و تمایلات عمومی مردم، #ربات‌های_مکالمه می‌توانند از دولت‌ها در دستیابی به خدمات اضطراری حمایت کرده و به مردم کمک کنند تا در لحظه‌های بحران، با اطمینان از تصمیم‌گیری‌های ایمن برخوردار شوند و با تقویت این مهم، می‌توان اطلاعات رسمی و موثق را کسب کرده و بدین ترتیب با منابع جعلی و غیرقابل اعتماد مبارزه کرد.
هشدار عمومی، که توسط اشتراک #رسانه‌های_اجتماعی منتشر می‌شود، می‌تواند منجر به سردرگمی و واکنش بیش از حد شود. در نتیجه این امر، دولت‌ها می‌توانند با هشدار به مردم از طریق کانال‌های رسمی اضطراری، از وحشت جلوگیری کنند. این کار را می توان با CPaaS (بسترهای ارتباطی به عنوان یک سرویس) انجام داد که خدمات ارتباطی سازمان یافته‌ای هستند و مردم می‌توانند به راحتی از طریق سیستم عامل‌هایی که قبلاً از آنها استفاده می‌کردند، به این اطلاعات مهم دسترسی پیدا کنند.
علاوه بر این، توئیت‌ها یا اطلاعاتی از افراد در مناطق بحرانی می‌توانند برای شناسایی نقاط مهم ویروس استفاده شوند و به منظور استقرار منابع، می‌توانند به اورژانس نیز منتقل شوند. با ادغام CPaaS و RPA در سیستم های chatbot، عموم مردم می‌توانند از خدمات و عوامل اورژانس کمک بگیرند؛ گپ‌های سلامت نیز از Machine Learning برای جستجوی ناهنجاری در علائم و هشدار پزشکان استفاده می‌کنند.
تصویب هوش مصنوعی توسط دولت‌ها برای پیش‌بینی و جلوگیری از #بیماری‌های_همه‌گیر، می‌تواند جان‌های بی‌شماری را نجات دهد. سیستم‌های پیشگیری از هوش مصنوعی به درک الگوهایی که می‌توانند در آینده به تشخیص ویروس‌ها کمک کنند، کمک می‌کند. با این حال، حتی در صورت جلوگیری از بیماری‌های همه‌گیر، هوش مصنوعی مکالمه می‌تواند موجب صرفه‌جویی در وقت گران‌بها، افزایش ایمنی و هماهنگی و کمک به حجم زیادی از افرادی که نیازمند راهنمایی برای دریافت راهکارهای اضطراری بهداشت عمومی هستند، در آینده شود.
@younesshokrkhah

🔸در حسرت یک بوس و یک بغل
▫️#قادر_باستانی. پژوهشگر علوم ارتباطات
حتم دارم شما هم مثل من، دلتان برای دست‌دادن و بوسیدن و بغل‌کردن، تنگ شده است. کرونای لعنتی، این لذات روزمره را از ما گرفته و عزیزترین کسان‌مان را هم نمی‌توانیم لمس کنیم. در علم #ارتباطات، در مبحث #ارتباطات_غیرکلامی، زبان لامسه، بیانگر صمیمیت است. حس لامسه، حس مادر است و بقیه حواس انسان، از آن سرچشمه می‌گیرد. مهم‌ترین حسی که کودک پس از تولد می‌آموزد، لمس‌کردن است و اولین تجربه ارتباطی او با دیگران، از طریق این حس پدید می‌آید.
زندگی‌کردن، بدون حس لامسه سخت است. پژوهشگران مشاهده کردند که کودکان مراکز شبانه‌روزی، بیشتر از کودکان درون خانواده، بیمار می‌شوند و رشدشان به نسبت کمتر است، درحالی‌که تغذیه آن کودکان بهتر است و مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی بهتری دارند. تنها تفاوت کودکان خانواده و کودکان مراکز شبانه‌روزی، در این است که کودکان خانواده لمس می‌شوند. این کودکان را می‌بوسند، بغل می‌کنند و آن کودکان، از ناز و نوازش محروم‌اند. لمس کودکان، رشد جسمی و حتی رشد اجتماعی و عاطفی آنها را بالا می‌برد. پزشکان می‌گویند وقتی کودکان مورد ناز و نوازش قرار می‌گیرند، هورمون‌های رشد شروع به ترشح می‌کنند. گویا با مهر و علاقه، کودک به ارزش زنده‌بودن و حیات خود پی می‌برد. زمانی که مورد محبت دیگران قرار می‌گیریم، سیستم ایمنی بدن، شروع به فعالیت می‌کند. مادران با ماساژدادن، ناز و نوازش کردن، قلم دوش‌ گرفتن، روی زانو بالا و پایین انداختن، قلقلک‌دادن، درآغوش‌گرفتن، لالایی‌خواندن، شانه‌کردن موهای کودک، تاب‌دادن و نظایر اینها، به رشد طبیعی کودکان خود کمک می‌کنند.
چندماهی بود مادرم را ندیده بودم. آن روز به دیدنش رفتم. به خاطر #کرونا نباید دست می‌دادم و می‌بوسیدم. لحظاتی همدیگر را نگاه کردیم و مادرم نتوانست خودش را نگه دارد. گفت، حاضرم بمیرم، ولی نمی‌توانم بچه‌هایم را نبوسم و بغل نکنم. واقعا کرونا چه لذت بزرگی را از ما انسان‌ها گرفته و چقدر دلتنگ لمس عزیزانمان هستیم. نمی‌توانستم از بغل مادرم جدا شوم و آیا لذتی بالاتر از این هم هست؟
حس لامسه، وسیع‌ترین حس موجود در بدن ما را تشکیل می‌دهد و قادرمان می‌کند تا عمق، ضخامت و شکل اشیا را درک کنیم. ما توسط گیرنده‌های عصبی موجود در پوست بدن خود، عمل حس‌کردن را انجام می‌دهیم، تنفر و عشق می‌ورزیم، لمس می‌کنیم و لمس می‌شویم. نوازش‌کردن، نیشگون‌گرفتن، دست‌کشیدن به مو و صورت، بوسیدن، لیسیدن، گرفتن دست و بازو، بغل‌کردن و دست در دست هم انداختن، همه دارای پیام خاص ارتباط غیرکلامی است. هرچه ارتباط با یک نفر، به سوی صمیمیت می‌رود، از لمس بیشتر استفاده می‌شود.
لمس‌کردن مردان خدا، در تمام فرهنگ‌ها و در تمام زمان‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. در این مورد از لمس و نوازش کردن حضرت عیسی (ع) تا حواریون و سپس پاپ و مردان کلیسا در فرهنگ غرب یا لمس‌کردن و بوسیدن دست علمای بزرگ و مراجع عظام در فرهنگ اسلامی می‌توان یاد کرد. در آیین بودا و در مذاهب دیگر هند و ایران باستان، لمس‌کردن مردان خدا، موجب شفا و دورکردن شیاطین می‌شود. در میان مردمان جامعه ما نیز اعتقاد به اثرات لمس توسط انسان‌های خاص و مردان خدا، همواره وجود داشته است. به یاد می‌آورم مادرم وقتی ما بیمار می‌شدیم، غیر از پزشک، ما را پیش یک آقای نورانی می‌برد که در بازار تبریز حجره‌ای داشت. او کودک را بغل می‌کرد و با دست گرم خود، پشت او را از زیر لباس لمس می‌کرد و ماساژ می‌داد. مردم معتقد بودند آنهایی که چشم خورده‌اند با لمس این مرد، که به او «بندچی» می‌گفتند، درمان می‌شوند. هنوز هم این حجره در بازار تبریز برقرار است. در پژوهشی در مورد بررسی اثرات لمس‌کردن، متصدی یک کتابخانه موقع دادن کتاب، با دست خود به روی دست کسانی که کتاب را به امانت می‌گرفتند، ضربه کوچکی وارد می‌کرد. در خارج از کتابخانه، از آن افراد می‌خواستند پرسشنامه‌ای در مورد ارزیابی خدمات آن کتابخانه تکمیل کنند. افرادی که دستشان لمس شده بود، در مقایسه با افرادی که دست آنها لمس نشده بود، با کمال میل به همه سؤالات مطرح‌شده پاسخ می‌دادند.
دو دلیل را در زمینه اینکه چرا لمس‌کردن چنین اثری دارد، می‌توان مطرح کرد: اول اینکه لمس‌کردن موجب می‌شود که طرف مقابل احساس کند، برخورد او خالصانه است و دوم اینکه از طرف کسی که با دست خود ضربه کوچکی می‌زند، اعتماد و تمایل به انجام‌دادن کار ابراز می‌شود. همچنین این کار به طور ناخودآگاه، جایگاه کسی که عمل لمس‌کردن را انجام می‌دهد، بالا می‌برد. در دنیای امروز که #فناوری، ما انسان‌ها را از هم دور کرده و کرونای منحوس هم مزید بر علت شده، وقتی شرایط عادی شد، لذت بوسیدن و بغل‌کردن را از هم دریغ نکنیم. همسر و فرزندان ما همیشه نیازمند ناز و نوازش ما هستند.