#زنان #چهره #روزنامه‌نگاری
🔸درباره عفت سیاح سپانلو (کحال)
▫️ نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران
نگارخانه هو این روزها میزبان نخستین بانوی سردبیر و ناشر مطبوعاتی ایران است. این نمایشگاه که اطلاعات نویافته‌ای را درباره این بانوی روزنامه‌نگار به نمایش گذاشته با حضور جمعی از اهالی رسانه و هنر افتتاح شد.
به گزارش ایسنا، مراسم افتتاحیه این نمایشگاه که اطلاعات آن برگرفته شده از مجله «شوکران» است، عصر جمعه (۱۰ آبان) با حضور برخی از اهالی هنر و رسانه همچون فرید قاسمی، خسرو سینایی، یونس شکرخواه، سهیل محمودی، گیزالا وارگا سینایی، سودابه فضایلی، محمدرضا وصفی، محمدحسین ساکت، علی صالح‌آبادی، سعید تقی‌پور، بابک حقی،رسول یونان، بهاره رضایی، نازنین مفخم، محمد آلادپوش، ابوالقاسم خشرو، مجید فروغی، یاشار صلاحی، کامیار عابدی، فرعاد عابدینی، محمود معتقدی، آلما سینایی، گلنوش زنجانپور، فرشید پارسی‌کیا، فریبا گرگین،محمدعلی نجفی، شاهرخ تندرو صالح، رسول شبرنگ و ... برگزار شد.
در ابتدای مراسم پونه ندایی، مدیر نگارخانه «هو» گفت: در این شماره از «شوکران» مقاله نویافته‌های نخستین بانوی سردبیر مطبوعاتی به قلم سیدفرید قاسمی منتشر شده است. خانم #عفت_کحال (مادربزرگ #خسرو_سینایی) ١١٠ سال پیش نشریه زنانه دانش را در خیابان علاءالدوله (فرودسی امروز) منتشر می‌کرده و برای من و دیگر خانم‌های روزنامه‌نگار که اتفاقا در این مراسم حضور دارند، بسیار پرمعنی است که اکنون ما به عنوان ادامه نسل این بانوی روزنامه‌نگار در ادامه خیابان علاءالدوله یعنی فیشرآباد (سپهبدقرنی) گرد هم آمده‌ایم تا یاد و خاطره این بانوی روزنامه‌نگار را گرامی بداریم.
سپس سید فرید قاسمی، روزنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ مطبوعات ضمن بیان توضیحاتی درباره برگزاری این نمایشگاه، اظهار کرد: برگزاری این نمایشگاه از سال گذشته کلید خورد. با خواندن گزارش‌های مراسم نکوداشت آقای خسرو سینایی متوجه شدم که ایشان از بستگان دکتر کحال هستند. همان زمان با خودم گفتم اولین بانوی سردبیر مطبوعات ایران کشف شد. بر همین اساس با خانم ندایی و آقای سینایی صحبت کردیم و خروجی آن جلسه شد این نمایشگاه و مقاله نویافته‌های اولین سردبیر بانوی مطبوعات ایران.
او همچنین با اشاره به اهمیت توجه به تاریخ و به ویژه تاریخ مطبوعات کشور، بیان کرد: حدود ۲۰ سال قبل که می‌خواستیم اولین و دومین نشریه زنان ایران را تجدید کنیم، متوجه شدم که فقط پنج کتابخانه (سه کتابخانه در تهران، یک کتابخانه در مشهد و یک کتابخانه در اصفهان) اولین نشریه زنان ایران را دارند. زمانی که آنها را تجمیع کردیم به این نتیجه رسیدیم که دوره‌ها ناقص است و در کل ایران دوره کامل اولین نشریه زنان ایران وجود ندارد. در این میان کتابخانه‌ای در آمریکا نسخه بسیار تمیزتری از این نشریه را در اختیار دارد.
قاسمی خاطرنشان کرد: واقیعت این است که آنها ارزش میراث ایرانی را بهتر از ما می‌دانند. میراث ایرانی به‌خصوص در حوزه مطبوعات و روزنامه‌نگاری آسیب‌های فراوانی دیده است. به عنوان مثال حدود ۹۰ سال پیش دستور دادند که باید لباس متحدالشکل در کل کشور مرسوم شود. در نتیجه همه موظف شدند که بر سر خودشان کلاه لبه‌دار بگذارند. این کلاه‌های لبه‌دار باعث شد که بازار کلاه‌دوزها رونق بگیرد. از آنجایی که برای استقامت لبه کلاه کاغد نیاز است، کلاه دوزها اعلام کردند در قبال تعدادی کاغد کلاه مجانی می‌دهند. مردم نیز هر آنچه نشریه و روزنامه قدیمی داشتند را به کلاه‌دوزها دادند تا کلاه سر خودشان بگذارند. ده‌ها نمونه دیگر از این داستان‌ها در تاریخ کشور ما وجود دارد که نشان از بی‌توجهی ما به تاریخ است.
این پژوهشگر تاریخ که از او با عنوان حافظه گویای مطبوعات ایران یاد می‌شود، درباره تاریخ روزنامه‌نگاران و به‌ویژه زنان روزنامه‌نگار، گفت: در کشور ما دانشنامه‌های زیاد منتشر می‌شود، ولی زیربنای این کار پژوهش است که در کشور ما این کار به‌درستی انجام نمی‌شود. این درحالی است که ما حتی تاریخ تولد و فوت بسیاری از روزنامه‌نگاران تاثیرگذار کشورمان را هم نمی‌دانیم و یک سطر مطلب هم درباره آنها وجود ندارد.‌ در نتیجه برای نوشتن این تاریخ دو راه خانواده‌جویی و گوریابی به نظرم رسید.
قاسمی افزود: در راه اول باید خانواده‌ها را پیدا می‌کردم و در گفت‌وگو با فرزندان و نوه‌ها و نتیجه‌های آنها شرح حالشان را می‌نوشتم. اگر هم خانواده‌ای وجود نداشت به گوریابی می‌رسیدم و با پیدا کردن محل دفن، اطلاعات را از روی سنگ قبر بر می‌داشتم.
او همچنین با بیان اینکه «ابزارهای نوین می‌توانند به تاریخ پژوهی کمک کنند»، یادآور شد: الان دوره هشتگ بازی است. در این هشتگ‌بازی‌ها می‌توانیم به جای هشتگ غذا، اجداد خودمان را معرفی کنیم تا به تاریخ ایران کمک کنیم.ه

#تاریخ 
🔸 خانم دکتر کحال؛ عفت سیاح سپانلو
#سیدفرید_قاسمی، روزنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ مطبوعات گفت: با خواندن گزارش‌های مراسم نکوداشت آقای #خسرو_سینایی متوجه شدم که ایشان از بستگان دکتر کحال هستند. همان زمان با خودم گفتم اولین بانوی سردبیر مطبوعات ایران کشف شد. بر همین اساس با خانم (پونه) #ندایی و آقای سینایی صحبت کردیم و خروجی آن جلسه شد این نمایشگاه و مقاله نویافته‌های اولین سردبیر بانوی مطبوعات ایران.
@younesshokrkhah

#سینما
🔸خسرو سینایی و دعای خیر
هرگز دوست ندارم از هیچکس چنین درخواست دردمندانه‌ای داشته باشم
ولی اکنون به دعای خیر شما عزیز ان دل، برای دوست گرانقدر و انسان شریف و برادر بزرگوارم جناب استاد #خسرو_سینایی به خالصانه‌ترین شکل محتاجم.
واقعا مگر سینمای ایران چند مرد کهن اینچنینی دارد؟
او اکنون به واسطه عفونت توامان ریه و نیز بیماری #کرونا در بخش ویژه بیمارستان امیر اعلم از دیروز بستری است و تحت تنفس کمکی با دستگاه #ونتیلاتور است.
همگی از ته دل برای بهبودش با هرزبانی دعا کنیم.
▫️#حبیب_احمدزاده

#عکس 🔸 تهران - جمعه ۱۰ آبان ۱۳۹۸
▫️از راست: #سیدفرید_قاسمی #خسرو_سینایی #یونس_شکرخواه

#سینما 🔸 خسرو سینایی و فیلمسازی
▫️ صحبت‌های #خسرو_سینایی (۱۳۱۹-) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و آهنگساز ایرانی؛ فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی از آکادمی هنرهای نمایشی و رشته تئوری موسیقی از کنسرواتوار وین درباره محدودیت‌هایی که در فیلمسازی با آن مواجه بوده است.
▫️خسرو سینایی در مرداد ۱۳۹۹ بر اثر ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شد

#سینما #خسرو_سینایی
دوستان🔸فراموش نخواهی شد، خدا به دلبندانت تحمل دهد. روحت در آرامش 🌹

#سینما #خسرو_سینایی
🔸 آثار خسرو سینایی
مستند کوتاه سردی آهن (۱۳۴۹)
مستند کوتاه حاج مصور (۱۳۵۱)
مستند کوتاه حسین یاوری (۱۳۵۲)
تهران امروز (۱۳۵۶)
مستند کوتاه هنر مدرن ایرانی (۱۳۵۶)
زنده باد (۱۳۵۸)
هیولای درون (۱۳۶۲)
مرثیه گمشده (۱۳۶۲)
یار در خانه (۱۳۶۶)
در کوچه های عشق (۱۳۶۹)
کوچه پاییز (۱۳۷۶)
عروس آتش (۱۳۷۸)
مستند کوتاه من ایران را دوست دارم (۱۳۷۹)
مستند کوتاه عبور از نمی‌دانم (۱۳۸۰)
مستند کوتاه میان نور و سایه (۱۳۸۱)
مستند طرح برنده (۱۳۸۳)
مستند کوتاه آوازهای سکوت (۱۳۸۴)
گفتگو با سایه (۱۳۸۴)
مستند کوتاه گواهان تاریخ (۱۳۸۶)
مستند کوتاه گیزلا (۱۳۷۲)

🔸او سرمایه معنوی برای جامعه هنر ایران بود
▫️اکبر عالمی - منتقد سینما
#خسرو_سینایی کارگردان کم‌نظیری بود که به هیچ‌وجه رگه‌های حسادت را در او ندیدیم... این توصیف به ظاهر ساده، بسیار جای تأمل دارد. وقتی تحصیلاتش در اتریش به پایان رسید، در ۱۳۴۴ به ایران بازگشت و در وزارت فرهنگ و هنر (اداره کل سینمایی کشور) چندین مستند کوتاه ساخت که همگی ماندگار شدند. این هنرمند چندوجهی با وسعت جهان‌بینی در هنرهای معاصر، نوازنده و آهنگساز هم بود. به مدت پانزده سال (در کنار مستندسازی) در دانشکده هنرهای دراماتیک‌ و دانشگاه‌های دیگر تدریس کرد. این مرد که نویسنده و سخنور بسیار ارزشمندی بود هرگز به هیچ‌کس حسادت نکرد. قلب بسیار پاک و خیرخواهی داشت که باعث رنجش حتی یک‌ نفر نشد...! این کارگردان خلاق و بسیار ارزشمند که نامش در سینمای ایران برای همیشه ماندگار است با منوچهر طیاب، محمدرضا اصلانی هم‌نفس بود و همانند این بزرگان بی‌ادعا، شاگردان زیادی را آموزش داد. وسعت دانش و نگرش او به‌قدری بود که حتی اگر بی‌خبر و بدون برنامه قبلی به صحنه می‌رفت، با سخنان ناب و ماندگار، فرصت بی‌اعتنایی را از مخاطب می‌گرفت. احاطه او به هنرهای نمایشی و موسیقی ایرانی و اروپایی همیشه درخور ستایش بود. در کارهای کارگردانی همیشه تأکید می‌کرد که کارگردانان علاوه بر دانستن روش تحقیق، باید تاریخ، جامعه‌شناسی، روانشناسی و بسیاری از علوم دیگر را خوانده باشند. به تمام دانشجویانش تأکید می‌کرد که کارگردان، بدون جهان‌بینی، فقط هنرورز است. یا می‌گفت: کارگردان بدون پس‌زمینه مطالعاتی، فقط یک هنرور (مانند پیشه‌ور) است. محال بود که پای سخن او بنشینم و هر جلسه یا هر نوبت، یک مطلب و دیدگاه جدید از او یاد نگرفته باشم.
خرم دل آن‌که از تبارش... ماند خلفی به یادگارش...
بر زبان آلمانی و انگلیسی، تسلط کامل داشت. می‌گفت: حسرت خوردن متعلق به اندیشمندان است و حسادت، مربوط به کوتوله‌هاست. کوتوله‌های ذهنی به‌جای حسرت خوردن و خودسازی، حسادت می‌کنند. شنبه، یازدهم امرداد ۱۳۹۹ چند دقیقه بعد از ساعت ۱۶ این هنرمند کم‌نظیر، که یک سرمایه معنوی برای جامعه هنر ایران بود، در هشتاد سالگی چشم از جهان فروبست..!
افسوس...!
افسوس که چقدر زود دیر می‌شود!
به خانواده این مرد پاک نهاد، این ضایعه را تسلیت می‌گویم...!
جهان هستی همه نقش است و نقش زندگی از هر نقشی دلپذیرتر،
در گذرگاه حیات، ما رهروان تیز پای خیالیم، می‌آییم و می‌رویم،
و در این نگارخانه هستی از خود نقشی برجای می‌گذاریم.
نقش آنان که راه خود را به درستی یافته‌اند، دیر پای‌تر است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
با داغ رؤیایی بر دل رفت

#سینما #خسرو_سینایی
🔸کارنامه فیلمسازی خسرو سینایی
▫️#محمد_تاجیک
خسرو سینایی :جزیره رنگین شادترین فیلمی است که در ۵۰ سال فعالیتم در سینما ساختم
ماجرای تنش در مراسم نمایش فیلم جزیره رنگین در بندر عباس واعتراض عده ای به محتوای توهین آمیز آن
یادداشت جالبی در کاتالوگ جشنواره ونکوور کانادا منتشر شد که در آن نویسنده پس از تماشای فیلم جزیره رنگین نوشته است که امیدواریم چالش های ما با ایران تمام شود و ما چمدانهای مان را ببندیم و به جزیره هرمز برویم
https://cinemacinema.ir/?p=37723

#سینما 🔸به مناسبت درگذشت زنده یاد خسرو سینایی کارگردان نامدار سینمای ایران
▫️برگرفته از مصاحبه‌های اختصاصی و دیده نشده
▫️موزه سینمای ایران - تاریخ شفاهی
#خسرو_سینایی #موزه_سینمای_ایران

🔸یک زمان من هم جوان بودم .... یاد #خسرو_سینایی | #هادی_حیدری | دوشنبه سیزدهم مرداد نود و نه #طراحی با #مداد_کنته روی کاغذ
@hadi_heidari