🔸فراسوی یک هشتگ: نتفلیکس
برای دیدن پیشینه خبرها و نظرهای مرتبط با نتفلیکس در کانال عرصه‌های ارتباطی بر روی هشتگ #نتفلیکس کلیک کنید.
برای دیدن پیشینه خبرها و نظرهای مرتبط با نتفلیکس در کانال عرصه‌های ارتباطی بر روی هشتگ #نتفلیکس کلیک کنید.
#سینما🔸اعتصاب در هالیوود
هزاران نفر از بازیگران #هالیوود بعد از اینکه اتحادیه صنفی آ‌ن‌ها و یک گروه تجاری نماینده استودیوهای اصلی این صنعت نتوانستند بر سر قراردادهای جدید به توافق برسند وارد اعتصاب شدند. اعضای هیئت اتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا (SAG-AFTRA) که حدود ۱۶۰ هزار هنرپیشه سینما و تلویزیون، روزنامه‌نگار، شخصیت‌های رادیویی، خوانندگان و... را نمایندگی می‌کند به اعتصاب رأی دادند.
#فران_ریشر، رئیسلاتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا گفت: اتفاقی که برای ما دارد می‌افتد در همه صنف‌های کاری در حال رخ داده است. کارفرماها دارند طمع و #وال‌استریت را به اولویت خودشان تبدیل می‌کنند و نقش‌آفرینان اصلی که چرخ‌های این ماشین را می‌چرخانند از یاد برده‌اند. اعضای این صنف، با توجه به ویژگی‌های اقتصادیِ خاصِ عصرِ رسانه‌های جاری و رشد بی‌قاعده فناوری‌های دیجیتال خواستار افزایش حقوق پایه خود و برخی حمایت‌ها در برابر #هوش‌مصنوعی هستند.
رسانه‌های آمریکا از جمله ان‌بی‌سی گزارش داده‌اند قراردادهای ده‌ها هزار نفر از اعضای SAG-AFTRA با اتحادیه تهیه‌کنندگان فیلم و تلویزیون نیمه شب چهارشنبه به پایان رسید.
اعضای این صنف، با توجه به ویژگی‌های اقتصادیِ خاصِ عصرِ رسانه‌های جاری و رشد بی‌قاعده فناوری‌های دیجیتال خواستار افزایش حقوق پایه خود و برخی حمایت‌ها در برابر هوش مصنوعی هستند. نویسندگان #هالیوود نیز بر سر همین مسائل در حال اعتصاب هستند.
اتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد که بعد از چهار هفته چانه‌زنی، اتحادیه تجاری‌ای که نمایندگی شرکت‌های بزرگی مانند #دیزنی، #نتفلیکس و #وارنر را بر عهده دارد تمایلی به رسیدن به یک توافق منصفانه ندارد.
هزاران نفر از بازیگران #هالیوود بعد از اینکه اتحادیه صنفی آ‌ن‌ها و یک گروه تجاری نماینده استودیوهای اصلی این صنعت نتوانستند بر سر قراردادهای جدید به توافق برسند وارد اعتصاب شدند. اعضای هیئت اتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا (SAG-AFTRA) که حدود ۱۶۰ هزار هنرپیشه سینما و تلویزیون، روزنامه‌نگار، شخصیت‌های رادیویی، خوانندگان و... را نمایندگی می‌کند به اعتصاب رأی دادند.
#فران_ریشر، رئیسلاتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا گفت: اتفاقی که برای ما دارد می‌افتد در همه صنف‌های کاری در حال رخ داده است. کارفرماها دارند طمع و #وال‌استریت را به اولویت خودشان تبدیل می‌کنند و نقش‌آفرینان اصلی که چرخ‌های این ماشین را می‌چرخانند از یاد برده‌اند. اعضای این صنف، با توجه به ویژگی‌های اقتصادیِ خاصِ عصرِ رسانه‌های جاری و رشد بی‌قاعده فناوری‌های دیجیتال خواستار افزایش حقوق پایه خود و برخی حمایت‌ها در برابر #هوش‌مصنوعی هستند.
رسانه‌های آمریکا از جمله ان‌بی‌سی گزارش داده‌اند قراردادهای ده‌ها هزار نفر از اعضای SAG-AFTRA با اتحادیه تهیه‌کنندگان فیلم و تلویزیون نیمه شب چهارشنبه به پایان رسید.
اعضای این صنف، با توجه به ویژگی‌های اقتصادیِ خاصِ عصرِ رسانه‌های جاری و رشد بی‌قاعده فناوری‌های دیجیتال خواستار افزایش حقوق پایه خود و برخی حمایت‌ها در برابر هوش مصنوعی هستند. نویسندگان #هالیوود نیز بر سر همین مسائل در حال اعتصاب هستند.
اتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد که بعد از چهار هفته چانه‌زنی، اتحادیه تجاری‌ای که نمایندگی شرکت‌های بزرگی مانند #دیزنی، #نتفلیکس و #وارنر را بر عهده دارد تمایلی به رسیدن به یک توافق منصفانه ندارد.
🔸خط استفاده از هوش‌مصنوعی در تلویزیون و فیلم را از کجا ترسیم کنیم؟
جنجال‌های اخیر، از جمله پوسترهای جنگ داخلی و عکس‌های تغییر یافته در یک مستند #نتفلیکس، باعث نگرانی فزاینده در مورد استفاده از هوش مصنوعی بر روی صفحات نمایش شده است. اگر چه اعتصاب‌های نویسندگان و بازیگران هالیوود در سال گذشته بر سر عوامل بی‌شمار، غرامت عادلانه و پرداخت‌ها بود، اما یک نگرانی بسیار بالاتر هم بروز کرد: یورش هوش‌مصنوعی مولد که می‌تواند متن، تصویر و ویدئو تولید کند. امرار معاش با استفاده از هوش مصنوعی مولد در تولید محتوایی که تماشا می‌کنیم، از فیلم گرفته تا تلویزیون تا تل وسیعی از زباله‌‌های اینترنتی، یک نتیجه قابل پیش‌بینی بود. جعبه پاندورا باز شده بود اما جو حاکم در آن زمان این بود که هر گونه حفاظتی که در برابر شرکت‌هایی که از هوش مصنوعی برای کاهش فعالیت‌ها استفاده می‌کنند، یک برد است، حتی اگر این برد یک قرارداد سه ساله باشد، چرا که توسعه، استقرار و پذیرش این فناوری بسیار سریع خواهد بود... +
جنجال‌های اخیر، از جمله پوسترهای جنگ داخلی و عکس‌های تغییر یافته در یک مستند #نتفلیکس، باعث نگرانی فزاینده در مورد استفاده از هوش مصنوعی بر روی صفحات نمایش شده است. اگر چه اعتصاب‌های نویسندگان و بازیگران هالیوود در سال گذشته بر سر عوامل بی‌شمار، غرامت عادلانه و پرداخت‌ها بود، اما یک نگرانی بسیار بالاتر هم بروز کرد: یورش هوش‌مصنوعی مولد که می‌تواند متن، تصویر و ویدئو تولید کند. امرار معاش با استفاده از هوش مصنوعی مولد در تولید محتوایی که تماشا می‌کنیم، از فیلم گرفته تا تلویزیون تا تل وسیعی از زباله‌‌های اینترنتی، یک نتیجه قابل پیش‌بینی بود. جعبه پاندورا باز شده بود اما جو حاکم در آن زمان این بود که هر گونه حفاظتی که در برابر شرکت‌هایی که از هوش مصنوعی برای کاهش فعالیت‌ها استفاده می‌کنند، یک برد است، حتی اگر این برد یک قرارداد سه ساله باشد، چرا که توسعه، استقرار و پذیرش این فناوری بسیار سریع خواهد بود... +
🔸ابتذال قصه
🔻چرا همۀ روایت‌ها در شبکه‌های اجتماعی تکراری و خسته‌کننده شده‌اند؟
در #انیمیشنِ عروسکی آنومالیسا، با دنیایی روبه‌رو می‌شویم که در آن همۀ آدم‌ها یک‌جورند و یک‌جور حرف می‌زنند. در جایی از فیلم، دهان راوی، که یک سخنران انگیزشی به نام مایکل استون است، از صورتش جدا می‌شود و میان دست‌هایش می‌افتد، درحالی که همین‌طور برای خودش وراجی می‌کند. موعظه‌های تعالی‌دهندۀ این مربی آنچنان هوشمندانه، مصنوعی، پیش‌بینی‌پذیر و عملاً فراانسانی‌اند که به گرمای هیچ جسم یا روحی که زنده نگه‌شان دارد محتاج نیستند. از نظر بیونگ چول هان، فیلسوف آلمانی-کره‌ای این صحنه نمادی از دوران امروز است. هان در کتاب جدیدش، بحران روایت، می‌گوید امروزه مدام به ما توصیه می‌کنند که فردیت داشته باشیم و داستان خودمان را تعریف کنیم، اما وقتی #شبکه‌های‌اجتماعی همۀ ما را عین هم کرده، چطور می‌توانیم چنین کنیم؟
پیش‌تر، قصه‌گویی ما را دور آتش گرد هم می‌آورد، به گذشته پیوندمان می‌داد و کمک می‌کرد آیندۀ امیدبخشی را تجسم کنیم. حالا نمایشگر دیجیتالی جای آن آتش را گرفته و ما را به آدم‌های تک‌افتاده‌ای بدل کرده است که نسخه‌ای ساختگی از خودمان را پیش روی همتایان نادیدۀ خود می‌گذاریم و ظاهر، زندگی و عقایدمان را با هنجارهای غالبْ هماهنگ می‌کنیم. این صورت هوشمندِ سلطه مدام از ما می‌خواهد عقاید، نیازها و اولویت‌هایمان را ابراز کنیم، زندگی‌مان را بازگو کنیم، پست بگذاریم، به اشتراک بگذاریم و پیام دیگران را #لایک کنیم.
بدین‌ترتیب، ما انسان‌ها که روزگاری قصه‌گو بوده‌ایم، امروز به قصه‌فروش تبدیل شده‌ایم... محتواسازانی که مدل‌های کسب‌وکار هولناک ابرثروتمندان #سیلیکون‌ولی را گسترش می‌دهیم. با استفاده از داده‌هایِ دستبندهای هوشمند در مورد ضربان قلبمان، قصههایی کسالت‌بار و من‌درآوردی دربارۀ مسیرِ رسیدن به سلامتی و تناسب بدن تعریف می‌کنیم؛ همین‌طور که دربارۀ تفریح، کار، دوستی و غذا مدام قصه‌های تکراری خسته‌کننده می‌گوییم. در تمام این قصه‌ها چیزی غایب است: فردیت، انسانیت و توانایی اینکه به‌جای نمایشِ خودمان، روایت‌هایی باورپذیر تعریف کنیم.
"حریم خصوصیْ دزدی است". برای انسان‌هایی که در گرداب شبکه‌های اجتماعی غرق شده‌اند، این شعار حکم فرمان الهی را دارد. در مقابل، آنچه ستایش می‌شود، به‌اشتراک‌گذاشتن همه‌چیز است تا جایی که واقعاً هیچ رازی برایمان نماند. حتی وقتی قصه‌ای نمی‌سازیم، در حال مصرف فله‌ای قصههایی هستیم که با همین مدل تولید شده‌اند. مدیرعامل #نتفلیکس جایی گفته است کل مدل کسب‌وکار او در این خلاصه می‌شود که به مشتریانش همان چیزی را بدهد که می‌خواهند: محتوایی که مصرفش آسان باشد و دارای روایتی باشد که با تبعیت از الگوهای ازپیش‌تعیین‌شده‌ای ترغیبمان کند تا بی‌وقفه تماشایش کنیم. هان می‌گوید #هانا_آرنت ابتذال شر را دیده بود. اگر عمرش به #اینستاگرام قد می‌داد، ابتذال قصه را هم می‌دید: قصۀ سبُک و زودهضم تعریف کنید. این بهترین خوراک نظام رسانه‌های اجتماعی است.
آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مقاله‌ای که در سیویکمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ استوارت جفریز است و نسیم حسینی آن را ترجمه کرده است. نسخۀ کامل این مطلب: +
🔻چرا همۀ روایت‌ها در شبکه‌های اجتماعی تکراری و خسته‌کننده شده‌اند؟
در #انیمیشنِ عروسکی آنومالیسا، با دنیایی روبه‌رو می‌شویم که در آن همۀ آدم‌ها یک‌جورند و یک‌جور حرف می‌زنند. در جایی از فیلم، دهان راوی، که یک سخنران انگیزشی به نام مایکل استون است، از صورتش جدا می‌شود و میان دست‌هایش می‌افتد، درحالی که همین‌طور برای خودش وراجی می‌کند. موعظه‌های تعالی‌دهندۀ این مربی آنچنان هوشمندانه، مصنوعی، پیش‌بینی‌پذیر و عملاً فراانسانی‌اند که به گرمای هیچ جسم یا روحی که زنده نگه‌شان دارد محتاج نیستند. از نظر بیونگ چول هان، فیلسوف آلمانی-کره‌ای این صحنه نمادی از دوران امروز است. هان در کتاب جدیدش، بحران روایت، می‌گوید امروزه مدام به ما توصیه می‌کنند که فردیت داشته باشیم و داستان خودمان را تعریف کنیم، اما وقتی #شبکه‌های‌اجتماعی همۀ ما را عین هم کرده، چطور می‌توانیم چنین کنیم؟
پیش‌تر، قصه‌گویی ما را دور آتش گرد هم می‌آورد، به گذشته پیوندمان می‌داد و کمک می‌کرد آیندۀ امیدبخشی را تجسم کنیم. حالا نمایشگر دیجیتالی جای آن آتش را گرفته و ما را به آدم‌های تک‌افتاده‌ای بدل کرده است که نسخه‌ای ساختگی از خودمان را پیش روی همتایان نادیدۀ خود می‌گذاریم و ظاهر، زندگی و عقایدمان را با هنجارهای غالبْ هماهنگ می‌کنیم. این صورت هوشمندِ سلطه مدام از ما می‌خواهد عقاید، نیازها و اولویت‌هایمان را ابراز کنیم، زندگی‌مان را بازگو کنیم، پست بگذاریم، به اشتراک بگذاریم و پیام دیگران را #لایک کنیم.
بدین‌ترتیب، ما انسان‌ها که روزگاری قصه‌گو بوده‌ایم، امروز به قصه‌فروش تبدیل شده‌ایم... محتواسازانی که مدل‌های کسب‌وکار هولناک ابرثروتمندان #سیلیکون‌ولی را گسترش می‌دهیم. با استفاده از داده‌هایِ دستبندهای هوشمند در مورد ضربان قلبمان، قصههایی کسالت‌بار و من‌درآوردی دربارۀ مسیرِ رسیدن به سلامتی و تناسب بدن تعریف می‌کنیم؛ همین‌طور که دربارۀ تفریح، کار، دوستی و غذا مدام قصه‌های تکراری خسته‌کننده می‌گوییم. در تمام این قصه‌ها چیزی غایب است: فردیت، انسانیت و توانایی اینکه به‌جای نمایشِ خودمان، روایت‌هایی باورپذیر تعریف کنیم.
"حریم خصوصیْ دزدی است". برای انسان‌هایی که در گرداب شبکه‌های اجتماعی غرق شده‌اند، این شعار حکم فرمان الهی را دارد. در مقابل، آنچه ستایش می‌شود، به‌اشتراک‌گذاشتن همه‌چیز است تا جایی که واقعاً هیچ رازی برایمان نماند. حتی وقتی قصه‌ای نمی‌سازیم، در حال مصرف فله‌ای قصههایی هستیم که با همین مدل تولید شده‌اند. مدیرعامل #نتفلیکس جایی گفته است کل مدل کسب‌وکار او در این خلاصه می‌شود که به مشتریانش همان چیزی را بدهد که می‌خواهند: محتوایی که مصرفش آسان باشد و دارای روایتی باشد که با تبعیت از الگوهای ازپیش‌تعیین‌شده‌ای ترغیبمان کند تا بی‌وقفه تماشایش کنیم. هان می‌گوید #هانا_آرنت ابتذال شر را دیده بود. اگر عمرش به #اینستاگرام قد می‌داد، ابتذال قصه را هم می‌دید: قصۀ سبُک و زودهضم تعریف کنید. این بهترین خوراک نظام رسانه‌های اجتماعی است.
آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مقاله‌ای که در سیویکمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ استوارت جفریز است و نسیم حسینی آن را ترجمه کرده است. نسخۀ کامل این مطلب: +