١🔸تفاوت ترامپ با ترامپیسم
▫️#مهدی_سمتی
▫️استاد علوم ارتباطات
▫️دانشگاه ایلینوی شمالی آمریکا
در این برهه تاریخی که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار شده، درک درست از #ترامپ و #ترامپیسم و فهم تفاوت این‌دو اهمیت زیادی دارد. حتی اگر بایدن برنده شود، ترامپیسم با پایان این انتخابات شکست نمی‌خورد.
ترامپ یک رئیس‌جمهور غیرقابل پیش‌بینی است. او از همان ابتدا با هدف تبلیغات برای برند شخصی‌اش وارد عرصه رقابت ریاست‌جمهوری شد. ترامپ مطمئنا انتظار برد را نداشت و فکرش را هم نمی‌کرد که اینقدر پیش بیاید. ۴ سال پیش در چنین روزهایی بسیاری از مشاوران و مقامات کمپین نامزد جمهوریخواهان با حضور در تلویزیون سعی در توجیه دلایل باخت او داشتند. یعنی حتی مشاوران شخصی‌اش انتظار پیروزی او را نداشتند. همانطور که مایکل کوهن، وکیل پیشین ترامپ بعدها گفت؛ کمپین او تلاشی برای افزایش سود برندش بود. اما این به آن معنا نیست که او مزایای رئیس‌جمهورشدن یعنی شهرت، قدرت و منابعی که به او و خانواده و دوستانش سود رساند را دوست نداشت.
▫️#مهدی_سمتی
▫️استاد علوم ارتباطات
▫️دانشگاه ایلینوی شمالی آمریکا
در این برهه تاریخی که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار شده، درک درست از #ترامپ و #ترامپیسم و فهم تفاوت این‌دو اهمیت زیادی دارد. حتی اگر بایدن برنده شود، ترامپیسم با پایان این انتخابات شکست نمی‌خورد.
ترامپ یک رئیس‌جمهور غیرقابل پیش‌بینی است. او از همان ابتدا با هدف تبلیغات برای برند شخصی‌اش وارد عرصه رقابت ریاست‌جمهوری شد. ترامپ مطمئنا انتظار برد را نداشت و فکرش را هم نمی‌کرد که اینقدر پیش بیاید. ۴ سال پیش در چنین روزهایی بسیاری از مشاوران و مقامات کمپین نامزد جمهوریخواهان با حضور در تلویزیون سعی در توجیه دلایل باخت او داشتند. یعنی حتی مشاوران شخصی‌اش انتظار پیروزی او را نداشتند. همانطور که مایکل کوهن، وکیل پیشین ترامپ بعدها گفت؛ کمپین او تلاشی برای افزایش سود برندش بود. اما این به آن معنا نیست که او مزایای رئیس‌جمهورشدن یعنی شهرت، قدرت و منابعی که به او و خانواده و دوستانش سود رساند را دوست نداشت.
٣🔸تفاوت ترامپ با ترامپیسم
به اعتقاد برخی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برجسته، سفیدپوستان با انتخاب #ترامپ در واقع سیاهپوستان و هم‌پیمانانشان را به‌دلیل انتخاب یک رئیس‌جمهور سیاهپوست یعنی #باراک_اوباما تنبیه کردند. به یاد داشته باشیم که #ترامپیسم یک شاخه جدا از روابط نژادی در تاریخ آمریکا نیست و در دوره‌ای از تاریخ این کشور ر‌وسای‌جمهور (#جورج_واشنگتن، #توماس_جفرسون و #جیمز_مونرو) در کاخ سفید خرید و فروش برده انجام می‌دادند. محققان معتقدند که آلمان نازی، سیاست‌ها و حقوق نژادی خود را از آمریکا اتخاذ کرده بود. #جو_بایدن بارها گفته است «این کمپین فقط به‌دنبال بردن رأی‌ها نیست؛ بلکه هدفش پیروزی در قلب‌هاست؛ بله، روح آمریکا» که این گفته یک کشمکش واقعی را نشان می‌دهد.
نگاه ترامپ به آمریکا یک تصویر ایده‌آل از دهه ١٩۵٠ است. در آن زمان بعد از جنگ جهانی دوم، شرایط برای سفیدپوستان ایده‌آل بود؛ سیاهان و مهاجران در قسمت عقب اتوبوس می‌نشستند، جای زنان در آشپزخانه بود و هنوز جنبش‌های فمینیسم پا نگرفته بود. در واقع نقش اقلیت‌ها فقط خدمت‌کردن به سفیدپوستان بود. ارجاعات فرهنگی ترامپ همه نوستالژی دهه ۵٠ است؛ او بارها به برنامه‌های تلویزیونی، شخصیت‌ها و تصویرسازی‌های این برهه از تاریخ اشاره کرده و انگار که به‌نوعی نماینده گذشته است.
ترامپیسم در واقع درباره خشم نژادی و سیاست‌های هویتی است. دفاع ترامپیسم از #برتری_سفیدپوستان باید در بافت مناسب خود درک شود. برتری سفیدپوستان درباره دستاوردها و توانایی‌های فردی نیست و باید در یک سیستم سیاسی و اجتماعی دیده شود. ترامپیسم تنها یک شکل از پوپولیسم نیست که در سرتاسر جهان رواج پیدا کرده است. اگرچه چنین شاخه‌هایی از پوپولیسم خود را به‌صورت فرهنگی نمایان می‌کنند، اما می‌توان ریشه‌های آنها را در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی پیدا کرد. در بسیاری از جوامع اروپا و آمریکا، افزایش فاصله اقتصادی، حذف خدمات اجتماعی و کاهش رفاه (مانند آموزش عمومی و سلامت) عواقب جدی به‌دنبال دارد. در جوامع نئولیبرال چنین شرایطی به‌جای اینکه به سیستم سیاسی و اجتماعی نسبت داده شود، به‌عنوان شکست فردی دیده می‌شود. در نتیجه، احزاب و افراد جناح راست، این انشعاب اجتماعی را به گروه‌هایی مانند سیاهان، مهاجران و «مهاجران مسلمان» به‌عنوان دلیل افزایش شکاف و شکست دولت در محافظت از شهروندانش نسبت می‌دهند. از نظر آنها، اقلیت‌ها شغل آنها را گرفته‌اند؛ درحالی‌که در واقعیت دست‌کم در آمریکا مهاجران جزو گروه‌های اصلی مولد در جامعه هستند و کمک بزرگی به اشتغال‌زایی کرده‌اند.
ترامپیسم و دیگر گفتمان‌های راست، این دیدگاه «دیگران» را در بین خود زیاد به‌کار می‌برند. حتی امروز وقتی ترامپ می‌خواهد درباره اوباما صحبت کند، می‌گوید «باراک حسین اوباما»؛ با تأکید بر کلمه حسین به‌عنوان نشانه‌ای از «دیگری» بودن. یا تعمد او به اشتباه تلفظ کردن نام #کاملا_هریس، معاون بایدن نیز از همین دیدگاه نشأت می‌گیرد. مهم نیست که او بارها گفته مسلمانان همیشه از آغاز بخشی از آمریکا بوده‌اند، زیرا به اعتقاد او، آمریکایی‌‌بودن برابر با سفیدبودن است. به همین دلیل کسانی مانند اوباما همیشه یک «دیگری» باقی می‌مانند.
دعوای بین دمکرات‌ها و جمهوریخواهان درباره آینده است. یک مزیت این آمریکا این است که همچنان تضادهای سیاسی را تاب می‌آورد و به مهاجران فرصت پیشرفت می‌دهد.
دلیل اینکه شخص ترامپ به نماد #پوپولیسم آمریکایی تبدیل می‌شود، به شناخت او از نقاط قوت و ضعف رسانه‌های این کشور برمی‌گردد. او چرخه #خبر و #روزنامه‌نگاری را می‌شناسد و می‌داند که چطور از ارزشی که رسانه‌ها برای نهاد ریاست‌جمهوری قائل هستند به نفع خود استفاده کند. یکی از ویژگی‌های مهم او این است که اهل خجالت و شرمندگی نیست. رئیس‌جمهور آمریکا از #نیویورک، شهر #روزنامه‌نگاری_زرد می‌آید و از تأثیر عواطف بر مردم آگاه است. او استاد خشم، ترس و شکایت است که خیلی از آنها پایه نژادی دارند.
ممکن است بایدن با تفاوت اندکی ترامپ را شکست دهد، اما این یک باخت بزرگ برای آمریکا خواهد بود، زیرا این کشور این شانس را داشت که ترامپیسم را به‌صورت قاطع شکست بدهد. حتی اگر ترامپ ببازد، ترامپیسم همیشه هست و خودش یا فرزندانش یک امپراتوری رسانه‌ای با تفکرات راست افراطی، پر از ترس و نفرت پایه‌گذاری خواهند کرد. ترامپیسم باید شکست بخورد؛ یک شکست سنگین
▫️روزنامه همشهری
به اعتقاد برخی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برجسته، سفیدپوستان با انتخاب #ترامپ در واقع سیاهپوستان و هم‌پیمانانشان را به‌دلیل انتخاب یک رئیس‌جمهور سیاهپوست یعنی #باراک_اوباما تنبیه کردند. به یاد داشته باشیم که #ترامپیسم یک شاخه جدا از روابط نژادی در تاریخ آمریکا نیست و در دوره‌ای از تاریخ این کشور ر‌وسای‌جمهور (#جورج_واشنگتن، #توماس_جفرسون و #جیمز_مونرو) در کاخ سفید خرید و فروش برده انجام می‌دادند. محققان معتقدند که آلمان نازی، سیاست‌ها و حقوق نژادی خود را از آمریکا اتخاذ کرده بود. #جو_بایدن بارها گفته است «این کمپین فقط به‌دنبال بردن رأی‌ها نیست؛ بلکه هدفش پیروزی در قلب‌هاست؛ بله، روح آمریکا» که این گفته یک کشمکش واقعی را نشان می‌دهد.
نگاه ترامپ به آمریکا یک تصویر ایده‌آل از دهه ١٩۵٠ است. در آن زمان بعد از جنگ جهانی دوم، شرایط برای سفیدپوستان ایده‌آل بود؛ سیاهان و مهاجران در قسمت عقب اتوبوس می‌نشستند، جای زنان در آشپزخانه بود و هنوز جنبش‌های فمینیسم پا نگرفته بود. در واقع نقش اقلیت‌ها فقط خدمت‌کردن به سفیدپوستان بود. ارجاعات فرهنگی ترامپ همه نوستالژی دهه ۵٠ است؛ او بارها به برنامه‌های تلویزیونی، شخصیت‌ها و تصویرسازی‌های این برهه از تاریخ اشاره کرده و انگار که به‌نوعی نماینده گذشته است.
ترامپیسم در واقع درباره خشم نژادی و سیاست‌های هویتی است. دفاع ترامپیسم از #برتری_سفیدپوستان باید در بافت مناسب خود درک شود. برتری سفیدپوستان درباره دستاوردها و توانایی‌های فردی نیست و باید در یک سیستم سیاسی و اجتماعی دیده شود. ترامپیسم تنها یک شکل از پوپولیسم نیست که در سرتاسر جهان رواج پیدا کرده است. اگرچه چنین شاخه‌هایی از پوپولیسم خود را به‌صورت فرهنگی نمایان می‌کنند، اما می‌توان ریشه‌های آنها را در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی پیدا کرد. در بسیاری از جوامع اروپا و آمریکا، افزایش فاصله اقتصادی، حذف خدمات اجتماعی و کاهش رفاه (مانند آموزش عمومی و سلامت) عواقب جدی به‌دنبال دارد. در جوامع نئولیبرال چنین شرایطی به‌جای اینکه به سیستم سیاسی و اجتماعی نسبت داده شود، به‌عنوان شکست فردی دیده می‌شود. در نتیجه، احزاب و افراد جناح راست، این انشعاب اجتماعی را به گروه‌هایی مانند سیاهان، مهاجران و «مهاجران مسلمان» به‌عنوان دلیل افزایش شکاف و شکست دولت در محافظت از شهروندانش نسبت می‌دهند. از نظر آنها، اقلیت‌ها شغل آنها را گرفته‌اند؛ درحالی‌که در واقعیت دست‌کم در آمریکا مهاجران جزو گروه‌های اصلی مولد در جامعه هستند و کمک بزرگی به اشتغال‌زایی کرده‌اند.
ترامپیسم و دیگر گفتمان‌های راست، این دیدگاه «دیگران» را در بین خود زیاد به‌کار می‌برند. حتی امروز وقتی ترامپ می‌خواهد درباره اوباما صحبت کند، می‌گوید «باراک حسین اوباما»؛ با تأکید بر کلمه حسین به‌عنوان نشانه‌ای از «دیگری» بودن. یا تعمد او به اشتباه تلفظ کردن نام #کاملا_هریس، معاون بایدن نیز از همین دیدگاه نشأت می‌گیرد. مهم نیست که او بارها گفته مسلمانان همیشه از آغاز بخشی از آمریکا بوده‌اند، زیرا به اعتقاد او، آمریکایی‌‌بودن برابر با سفیدبودن است. به همین دلیل کسانی مانند اوباما همیشه یک «دیگری» باقی می‌مانند.
دعوای بین دمکرات‌ها و جمهوریخواهان درباره آینده است. یک مزیت این آمریکا این است که همچنان تضادهای سیاسی را تاب می‌آورد و به مهاجران فرصت پیشرفت می‌دهد.
دلیل اینکه شخص ترامپ به نماد #پوپولیسم آمریکایی تبدیل می‌شود، به شناخت او از نقاط قوت و ضعف رسانه‌های این کشور برمی‌گردد. او چرخه #خبر و #روزنامه‌نگاری را می‌شناسد و می‌داند که چطور از ارزشی که رسانه‌ها برای نهاد ریاست‌جمهوری قائل هستند به نفع خود استفاده کند. یکی از ویژگی‌های مهم او این است که اهل خجالت و شرمندگی نیست. رئیس‌جمهور آمریکا از #نیویورک، شهر #روزنامه‌نگاری_زرد می‌آید و از تأثیر عواطف بر مردم آگاه است. او استاد خشم، ترس و شکایت است که خیلی از آنها پایه نژادی دارند.
ممکن است بایدن با تفاوت اندکی ترامپ را شکست دهد، اما این یک باخت بزرگ برای آمریکا خواهد بود، زیرا این کشور این شانس را داشت که ترامپیسم را به‌صورت قاطع شکست بدهد. حتی اگر ترامپ ببازد، ترامپیسم همیشه هست و خودش یا فرزندانش یک امپراتوری رسانه‌ای با تفکرات راست افراطی، پر از ترس و نفرت پایه‌گذاری خواهند کرد. ترامپیسم باید شکست بخورد؛ یک شکست سنگین
▫️روزنامه همشهری