#تبلیغات #رخ‌نما
🔸 شیوه‌های تبلیغات
▫️ترجمه: #یونس_شکرخواه
ابتدا بايد چند كلمه درباره نحوه نوشت متن تبليغاتی حرف بزنيم. مرور راه‌های مختلف براي ارايه #تبليغات؛‌ اگر چيزی درباره نحوه نوشتن متون تبليغاتی ندانيم، كاری بی‌فايده است. نوشتن متن تبليغاتی يك مهارت است. جنبه‌های مختلفی وجود دارد كه بايد به آن‌ها فكر كنيم و از آن جمله می‌توان به مواردی نظير واژگان، #گرافيك، ترتيب قرار گرفتن واژه‌ها در كنار عناصر گرافيكی، رنگ‌بندی، برداشت مخاطب از #آگهی و نيز جا و مكان آگهی اشاره كرد.
تبليغات ضعيف می‌تواند چنان ضربه‌ای به شما بزند كه در صورت عدم تبليغ با آن مواجه نخواهيد شد. بنابراين، حتماً برای نوشتن نخستين تبليغات خود با ديگران مشورت كنيد و از آن‌هایی كه تخصص دارند كمك بگيريد.

#پوستر🔸اجتماع و حريم خانواده
🔹#فرزاد_ادیبی
١- نگاهى كه طراحان #گرافيك به خطوط سنتى دارند با نگاه يك خوشنويس فرق دارد. خوشنويسان در فكر درست نويسى در مفردات و رسيدن به تركيب درست در خط‌اند و طراحان در انديشه‌ى رام كردن سمند خط و بردنش به سمت فرم گرافيكى در جهت مفهوم‌اند. سالها مشق نستعليق كرده بودم كه وقتى به گرافيك پرداختم متوجه اين نگرش شدم و بعدها وقتى خط بزرگانى چون #غلامحسين_اميرخانى، #صداقت_جبارى، #جليل_رسولى و… را با گرافيك كار كردم، تلاش كردم كه با احترام كامل به حدود اصل خط، به سوى گرافيك ببرمش. البته اين رویکرد را با عكس و تصويرسازى هم داشته‌ام. اما ترجيح آن است كه طراح گرافيك، خودش بتواند خط، عكس و تصوير را خلق كند كه در صورت نياز بخشى از آن را بتوانند در جهت مورد نظر تغيير دهد.
٢- اين پُستر را حدود ۱۲ سال پیش كار كرد‌ه‌ام، خانواده را در دل اجتماعى ديدم كه حريم‌هاى متعددى دارد، هسته اوليه هرا جتماعى خانواده است. و اين اجتماع در لايه‌هاى بيرونى با جوامع ديگر پيوند خورده است. جوامعى در هم تنيده كه دريايى از أمواج‌اند.

#پوستر🔸روايت، پُسترى براى نمايشگاه عكس از ۱۱ سال پيش
🔹#فرزاد_ادیبی
١-سياه مشق در آغاز براى دستگرمى خوشنويسان بوده كه چند صفخه‌ای را سياه كنند و سپس بروند به سراغ متن اصلى كه قرار بود بماند و ديده شود اما در دوره استقلال هنر از ادبيات، در زمان قاجاریه ،سياه مشق مي‌شود يك اثر هنرى مستقل.
٢- هميشه برايم جذاب بوده كه قابليت‌هاى هنرى سياه مشق را استخراج كنم و در #گرافيك به كار برم به لحاظ فرم و مفهموم.
٣- وقتى اين پُستر را سفارش گرفتم، نخواستم سراغ عكس یا عکس‌هایی از اين عكاس‌ها بروم كه نمی‌شد از کسی عکس باشد و از کسی نباشد و اگر از همه عکس می‌گذاشتم هم دیگر نه عکس‌ها واضح بودند و نه پُستر من کیفیت می‌داشت بنابراین باید از از راه ديگرى عكس را نشان می‌دادم. در نگاه نخست استفاده از خط براى نمايشگاه عكس منطقى نبود اما به قابليت‌هاى سياه مشق كه فكر كردم، شد. دو نقطه (دو چشم) كه پزتيو و نگاتيو (فيلم عكاسى) شده‌اند و برشى از دنياى پرمشغله عكاسانه است كه به پايين كار منتقل شده است. با ویزور دوربين عكاسى بخش کوچکی از آن دنیای شلوغ (دو نقطه) را برای شرکت در یک نمایشگاه جدا کرد‌ه‌ام