#رساله🔸آینده‌نگاری فرهنگی و اجتماعی مصرف مجازی دیجیتال: مطالعه موردی شهر تهران
جلسه دفاع از رساله دکتری آقای #مسلم_ناظمی با عنوان آینده‌نگاری فرهنگی و اجتماعی مصرف مجازی دیجیتال: مطالعه موردی شهر تهران، چهارشنبه ٢٧ اسفندماه ١٣٩٩ در مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار و این رساله با درجه عالی و نمره ١٩.٧۵ ارزیابی شد.
در این رساله که راهنمایی آن به عهده دکتر #مقصود_فراستخواه و دکتر #اکرم_قدیمی و مشاوره آن با دکتر #یونس_شکرخواه بود، مساله مصرف مجازی دیجیتال به روش تحلیل لایه‌ای علّی مورد مطالعه قرار گرفته و با کاویدن ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی آن در دل تاریخ، تحولات محتمل در افق ده سال آینده بررسی شده است.
همچنین این پژوهش به سیاستگذاری پدیده #مصرف_مجازی_دیجیتال و چالش‌های میان سیاستگذران و کاربران پرداخته است.
بناست در فروردین ١۴٠٠ این پژوهش در یک نشست عمومی که به صورت مجازی از سوی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار خواهد شد، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. اخبار مرتبط با این نشست در آینده اعلام خواهد شد.
جلسه دفاع از رساله دکتری آقای #مسلم_ناظمی با عنوان آینده‌نگاری فرهنگی و اجتماعی مصرف مجازی دیجیتال: مطالعه موردی شهر تهران، چهارشنبه ٢٧ اسفندماه ١٣٩٩ در مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار و این رساله با درجه عالی و نمره ١٩.٧۵ ارزیابی شد.
در این رساله که راهنمایی آن به عهده دکتر #مقصود_فراستخواه و دکتر #اکرم_قدیمی و مشاوره آن با دکتر #یونس_شکرخواه بود، مساله مصرف مجازی دیجیتال به روش تحلیل لایه‌ای علّی مورد مطالعه قرار گرفته و با کاویدن ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی آن در دل تاریخ، تحولات محتمل در افق ده سال آینده بررسی شده است.
همچنین این پژوهش به سیاستگذاری پدیده #مصرف_مجازی_دیجیتال و چالش‌های میان سیاستگذران و کاربران پرداخته است.
بناست در فروردین ١۴٠٠ این پژوهش در یک نشست عمومی که به صورت مجازی از سوی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار خواهد شد، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. اخبار مرتبط با این نشست در آینده اعلام خواهد شد.
#شبکه‌اجتماعی
🔸دانش در شبکه‌های اجتماعی
▫️سخنران: دکتر #مسلم_ناظمی
# دبیر نشست: #بهاره_صفوی
▫️دوشنبه ۲۲ آذر ١۴٠٠ ساعت ١٩ تا ٢٠
🔸دانش در شبکه‌های اجتماعی
▫️سخنران: دکتر #مسلم_ناظمی
# دبیر نشست: #بهاره_صفوی
▫️دوشنبه ۲۲ آذر ١۴٠٠ ساعت ١٩ تا ٢٠
🔸آدمی را مدح‌جویی نیز خوست
🔹#مسلم_ناظمی:
وقتی منتقدان از اهمیت فضای باز مجازی می‌گویند و با تشدید محدودیت آن مخالفت می‌کنند، اغلب به این نکته می‌پردازند که این شبکه‌ها جایگاه کسب‌وکارهای مجازی و محملی برای مردم است تا نانی به کف بیاورند. شاید پایه این استدلال آنجاست که نان‌بریدن در فرهنگ ایرانی کاری نکوهیده بوده و هست و از سویی درک این واقعیت که ممکن است کسی به خاطر تصمیمی دچار خسران مادی شود بسیار آسان‌تر است تا اینکه بشود تصمیم‌گیران را قانع کرد که بند و بست آزادی هویت‌های مجازی انسان‌ها برای آنان همان‌قدر تلخ و گران خواهد بود که ممانعت از کسب روزی آنان.... متن کامل
🔹#مسلم_ناظمی:
وقتی منتقدان از اهمیت فضای باز مجازی می‌گویند و با تشدید محدودیت آن مخالفت می‌کنند، اغلب به این نکته می‌پردازند که این شبکه‌ها جایگاه کسب‌وکارهای مجازی و محملی برای مردم است تا نانی به کف بیاورند. شاید پایه این استدلال آنجاست که نان‌بریدن در فرهنگ ایرانی کاری نکوهیده بوده و هست و از سویی درک این واقعیت که ممکن است کسی به خاطر تصمیمی دچار خسران مادی شود بسیار آسان‌تر است تا اینکه بشود تصمیم‌گیران را قانع کرد که بند و بست آزادی هویت‌های مجازی انسان‌ها برای آنان همان‌قدر تلخ و گران خواهد بود که ممانعت از کسب روزی آنان.... متن کامل
#هوش‌مصنوعی
🔸عشق در زمانه هوش مصنوعی
🔹#مسلم_ناظمی
در سال ٢٠١، اسپایک جونز با ساختن فیلم Her، نهال ترسی را در دل بینندگان کاشت و حکایت از روزگاری کرد که عشق به سیستم‌های عامل کامپیوتری سپرده شده و مقام عاشقی -که آن را به‌عنوان عالی‌ترین احساس آدمی و نهایت تجلی فضایل انسانی می‌شناختیم- به دست پردازنده‌های دیجیتال افتاده است. بدین‌سان آدمی در چرخه‌ای پوچ از غریزه، ارتباطات، اطلاعات و بازنمایی اطلاعات اسیر می‌شود. د رواقع اندیشه این یادداشت نیز از نشستی برای نقد همین فیلم در یکی از دانشگاه‌های هنری شکل گرفت. جایی که درباره فن‌هراسی (تکنوفوبیا) سخن گفتم و اینکه ترس از سپرده‌شدن کرامت آدمی به ماشین، چقدر واقعی است؟ مگر نه این است که پیش از این عشق، قلمرویی انسانی-آسمانی به حساب می‌آمد و به قول حافظ نشان اهل خدا بود؟ حالا شاید انسان حق دارد نگران باشد که این تشرف به‌راحتی به تکنولوژی سپرده شود. عاشق، فقط یک ماشین باشد و معشوق، تنها یک کاربر! در اولین گام باید پرسید حالا که غوغای هوش مصنوعی در جهان بالا گرفته و هر روز از یک جای جهان خبر می‌رسد که این تکنولوژی قدرقدرت در‌حال فتح دروازه‌ای جدید است، چه چیزی دارد از دست می‌رود؟ متن کامل
🔸عشق در زمانه هوش مصنوعی
🔹#مسلم_ناظمی
در سال ٢٠١، اسپایک جونز با ساختن فیلم Her، نهال ترسی را در دل بینندگان کاشت و حکایت از روزگاری کرد که عشق به سیستم‌های عامل کامپیوتری سپرده شده و مقام عاشقی -که آن را به‌عنوان عالی‌ترین احساس آدمی و نهایت تجلی فضایل انسانی می‌شناختیم- به دست پردازنده‌های دیجیتال افتاده است. بدین‌سان آدمی در چرخه‌ای پوچ از غریزه، ارتباطات، اطلاعات و بازنمایی اطلاعات اسیر می‌شود. د رواقع اندیشه این یادداشت نیز از نشستی برای نقد همین فیلم در یکی از دانشگاه‌های هنری شکل گرفت. جایی که درباره فن‌هراسی (تکنوفوبیا) سخن گفتم و اینکه ترس از سپرده‌شدن کرامت آدمی به ماشین، چقدر واقعی است؟ مگر نه این است که پیش از این عشق، قلمرویی انسانی-آسمانی به حساب می‌آمد و به قول حافظ نشان اهل خدا بود؟ حالا شاید انسان حق دارد نگران باشد که این تشرف به‌راحتی به تکنولوژی سپرده شود. عاشق، فقط یک ماشین باشد و معشوق، تنها یک کاربر! در اولین گام باید پرسید حالا که غوغای هوش مصنوعی در جهان بالا گرفته و هر روز از یک جای جهان خبر می‌رسد که این تکنولوژی قدرقدرت در‌حال فتح دروازه‌ای جدید است، چه چیزی دارد از دست می‌رود؟ متن کامل
#سینماویژن
🔸هوش مصنوعی و هراس تلقینی
#مسلم_ناظمی: داستان‌ها، فیلم‌ها، سریال‌ها و نمایش‌نامه‌های بسیاری آفریده شده‌اند که در آنها ماشین‌های هوشمند انسان‌ها را با پاییدن رفتارشان، دزدیدن اطلاعات‌شان، دستکاری عادات‌شان یا حتی نبردی مستقیم به نفع گروهی که نماینده پلیدی هستند، به خاک سیاه می‌نشانند. از قرار، ترس این آسیب در ناخودآگاه جمعی بسیاری از انسان‌ها لانه کرده است. با ظهور #هوش_مصنوعی و فراگیری شتابان آن در سال‌های اخیر، ترس نیرو گرفته است. جهان‌گیری هوش مصنوعی ما را به یاد ماشین‌های قلدر و #تکنولوژی وحشی و مهاجم در رمان‌هایی مثل دنیای قشنگ نو (آلدوس هاکسلی)، ١٩٨۴ (جورج اورول)، فارنهایت ۴۵١ (ری بردبری) و فیلم‌هایی مانند متروپلیس (فریتز لانگ)، اودیسه فضایی (استنلی کوبریک)، او (Her) (اسپایک جونز)، فارنهایت ۴۵١ (اقتباس سینمایی تروفو از رمان بردبری)، ترمیناتور (جیمز کامرون)، بلید رانر (ریدلی اسکات) و... می‌اندازد و احتمالا آنانرا از دچارشدن به سرنوشتی شبیه به مردمانی که در این کتاب‌ها خوانده‌اند و در این فیلم‌ها دیده‌اند، به وحشت می‌اندازد... +
🔸هوش مصنوعی و هراس تلقینی
#مسلم_ناظمی: داستان‌ها، فیلم‌ها، سریال‌ها و نمایش‌نامه‌های بسیاری آفریده شده‌اند که در آنها ماشین‌های هوشمند انسان‌ها را با پاییدن رفتارشان، دزدیدن اطلاعات‌شان، دستکاری عادات‌شان یا حتی نبردی مستقیم به نفع گروهی که نماینده پلیدی هستند، به خاک سیاه می‌نشانند. از قرار، ترس این آسیب در ناخودآگاه جمعی بسیاری از انسان‌ها لانه کرده است. با ظهور #هوش_مصنوعی و فراگیری شتابان آن در سال‌های اخیر، ترس نیرو گرفته است. جهان‌گیری هوش مصنوعی ما را به یاد ماشین‌های قلدر و #تکنولوژی وحشی و مهاجم در رمان‌هایی مثل دنیای قشنگ نو (آلدوس هاکسلی)، ١٩٨۴ (جورج اورول)، فارنهایت ۴۵١ (ری بردبری) و فیلم‌هایی مانند متروپلیس (فریتز لانگ)، اودیسه فضایی (استنلی کوبریک)، او (Her) (اسپایک جونز)، فارنهایت ۴۵١ (اقتباس سینمایی تروفو از رمان بردبری)، ترمیناتور (جیمز کامرون)، بلید رانر (ریدلی اسکات) و... می‌اندازد و احتمالا آنانرا از دچارشدن به سرنوشتی شبیه به مردمانی که در این کتاب‌ها خوانده‌اند و در این فیلم‌ها دیده‌اند، به وحشت می‌اندازد... +