#نشست🔸 حقیقت خیالی
ماهنامه مدیریت ارتباطات در سومین نشست تخصصی‌اش، به بهانه انتشار کتاب اخبار جعلی و اطلاعات فریبکارانه، به قلم #شریلین_ایرتون و #جولی_پوزیتی، با ترجمه #جواد_دلیری به #اخبار_جعلی می‌پرازد. دکتر #یونس_شکرخواه، استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری، #کامبیز_نوروزی، نویسنده و حقوقدان، جواد دلیری، سردبیر روزنامه ایران و مترجم کتاب و #علی_ورامینی سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات در این نشست حضور دارند.
▫️ زمان: دوشنبه ۵ اسفندماه. ساعت ۱۶
▫️مکان: کرستان، جهان‌آرا، خیابان ۳۴. پلاک ۵۸
▫️ورود برای همه در این نشست آزاد و رایگان است.
@younesshokrkhah
ماهنامه مدیریت ارتباطات در سومین نشست تخصصی‌اش، به بهانه انتشار کتاب اخبار جعلی و اطلاعات فریبکارانه، به قلم #شریلین_ایرتون و #جولی_پوزیتی، با ترجمه #جواد_دلیری به #اخبار_جعلی می‌پرازد. دکتر #یونس_شکرخواه، استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری، #کامبیز_نوروزی، نویسنده و حقوقدان، جواد دلیری، سردبیر روزنامه ایران و مترجم کتاب و #علی_ورامینی سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات در این نشست حضور دارند.
▫️ زمان: دوشنبه ۵ اسفندماه. ساعت ۱۶
▫️مکان: کرستان، جهان‌آرا، خیابان ۳۴. پلاک ۵۸
▫️ورود برای همه در این نشست آزاد و رایگان است.
@younesshokrkhah
#روزنامه‌نگاری🔸زیر بار خبرهای بد
#کیوسک▫️ مدیریت ارتباطات
شماره ١٤٦ ماهنامه مدیریت ارتباطات با پرونده‌هایی درباره خبر بد و اضطراب و روابطعمومی آکادمیک به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد. در ادامه مروری کوتاه بر این شماره داریم.
▫️خودآزاری یا نیاز روانی؟
خبربدخوانی این نیاز وسواس‌گونه را توصیف میکند که هنگام ترس به‌دنبال یافتن پاسخ هستیم. ما از لحاظ زیستی به این کار تمایل داریم. روزنامه‌نگاری تا اندازه‌ای با این تمایل بازی میکند و تیترها و خبرهای تحریک‌‌آمیز مخاطب را جذب میکند؛ چراکه ترس و اضطرار را فرامی‌خواند. این حس وجود دارد که اگر من آخرین خبرها را بدانم، بهتر می‌توانم از خود و خانواده‌ام محافظت کنم، اما به نظر می‌رسد که در روزگار نو باید رفتار خود را تغییر دهیم؛ وگرنه اضطراب خبربدخوانی ما را نابود خواهد کرد. در شماره جدید ماهنامه مدیریت # ارتباطات به این موضوع پرداخته‌ایم که چرا خبر بد جذاب است؟ چه تأثیرات روانی بر انسان دارد؟ آیا جهان به اندازه‌ای که ما در اخبار می‌شنویم، تیره و تار است؟
در این پرونده از استادان ارتباطات و روزنامه‌نگاری؛ محمدمهدی فرقانی، علی‌اکبر قاضی‌زاده، فریدون صدیقی و مجید رضاییان پرسیده‌ایم که چرا خبر بد ارزش خبری دارد؟
با بیژن عبدالکریمی و صالح نجفی خبر بد را از منظر فلسفی بررسی کردیم و سهیل رحیمی و مصطفی سلیمانی سراغ ابعاد روان‌شناختی خبر بد رفته‌اند.
زهرا اجاق، پژوهشگر ارتباطات و محسن محمودی از دیگر نویسندگان این پرونده هستند.
▫️دیر، اما ضروری
عمر آموزش دانشگاه» روابط عمومی از تأسیس واحد روابط عمومی در سازمان‌های ایرانی کمتر است و سرعت تحولات و توسعه آن بسیار کم، اما بالاخره روابط عمومی به‌عنوان یک حرفه/تخصص در دانشگاه‌های ایران چنان اهمیتی پیدا کرد که مقطع کارشناسی آن برای اول‌بار در دانشگاه علامه طباطبایی دایر شود. کمی دیر است؛ در روزهایی که دانشگاه‌ها از رونق افتاده. دانشگاه‌های ایران هم بیشتر. اما به نظر روابط عمومی آکادمیک همچنان ضرورت دارد؛ چراکه ما سنتی در روابط عمومی نداریم و یکسره مصرف‌کننده هستیم. با عنایت به این اتفاق پرونده‌ای درباره راه‌اندازی کارشناسی ارشد رشته روابط عمومی در دانشگاه علامه طباطبایی در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر کرده‌ایم.
با حسینعلی افخمی، استاد روابط عمومی دانشگاه علامه و بنیان‌گذار کارشناسی ارشد این رشته درباره ضرورت توجه آکادمیک صحبت کردیم، علیرضا عبداللهی‌نژاد، رضا صابری و منصور ساعی که هر سه پژوهشگر، مدرس و فعال ارتباطات و روابط عمومی هستند، درباره این اتفاق در این پرونده قلم زده‌اند.
▫️به هیچ شهری دو بار پا نمی‌گذاریم
به سیاق هر شماره، در کنار پرونده‌های اصلی، نویسندگان ثابت و میهمان ماهنامه مدیریت ارتباطات هم یادداشت‌ها و مقاله‌های خواندنی نوشته‌اند. نیوشا طبیبی در ادامه یادداشت‌هایی درباره فرهنگ و خورد و خوراک به سراغ برنج رفته است. مریم بهریان فیلم قهرمان اصغر فرهادی را به لحاظ روان‌شناختی مورد تحلیل قرار داده است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در مقاله‌ای با نام «به هیچ شهری دو بار نمی‌توان پا گذاشت» درباره میل به تخریب شهرها و بافت‌های سنتی گفته است.
مسعود سپهر، جامعه‌شناس سیاسی از چرایی به ثمر نرسیدن جنبش‌های بی‌سر اجتماعی گفته است و مریم سلیمی، کارشناس روابط عمومی حدود ۶٠ نکته کاربردی برای روابط عمومی‌ها احصا کرده است.
️تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، سباحیدرخانی، محسن آزموده، آرمین هاشمی، مسعود شاه‌حسینی، فرانک کلانتری و محسن محمودی.
▫️رئیس شورای سیاست‌گذاری: سید غلامرضا کاظمی‌دینان
▫️مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور
▫️ طراح جلد: جلیل نوربخش
▫️گرافیک: نگار آشتیانی
◽️روابط عمومی: یگانه قاسمی
▫️ دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات: بهروز تقی‌پور، محمد تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی و آزاده آخوندی.
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سر در بیاورید.
#کیوسک▫️ مدیریت ارتباطات
شماره ١٤٦ ماهنامه مدیریت ارتباطات با پرونده‌هایی درباره خبر بد و اضطراب و روابطعمومی آکادمیک به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد. در ادامه مروری کوتاه بر این شماره داریم.
▫️خودآزاری یا نیاز روانی؟
خبربدخوانی این نیاز وسواس‌گونه را توصیف میکند که هنگام ترس به‌دنبال یافتن پاسخ هستیم. ما از لحاظ زیستی به این کار تمایل داریم. روزنامه‌نگاری تا اندازه‌ای با این تمایل بازی میکند و تیترها و خبرهای تحریک‌‌آمیز مخاطب را جذب میکند؛ چراکه ترس و اضطرار را فرامی‌خواند. این حس وجود دارد که اگر من آخرین خبرها را بدانم، بهتر می‌توانم از خود و خانواده‌ام محافظت کنم، اما به نظر می‌رسد که در روزگار نو باید رفتار خود را تغییر دهیم؛ وگرنه اضطراب خبربدخوانی ما را نابود خواهد کرد. در شماره جدید ماهنامه مدیریت # ارتباطات به این موضوع پرداخته‌ایم که چرا خبر بد جذاب است؟ چه تأثیرات روانی بر انسان دارد؟ آیا جهان به اندازه‌ای که ما در اخبار می‌شنویم، تیره و تار است؟
در این پرونده از استادان ارتباطات و روزنامه‌نگاری؛ محمدمهدی فرقانی، علی‌اکبر قاضی‌زاده، فریدون صدیقی و مجید رضاییان پرسیده‌ایم که چرا خبر بد ارزش خبری دارد؟
با بیژن عبدالکریمی و صالح نجفی خبر بد را از منظر فلسفی بررسی کردیم و سهیل رحیمی و مصطفی سلیمانی سراغ ابعاد روان‌شناختی خبر بد رفته‌اند.
زهرا اجاق، پژوهشگر ارتباطات و محسن محمودی از دیگر نویسندگان این پرونده هستند.
▫️دیر، اما ضروری
عمر آموزش دانشگاه» روابط عمومی از تأسیس واحد روابط عمومی در سازمان‌های ایرانی کمتر است و سرعت تحولات و توسعه آن بسیار کم، اما بالاخره روابط عمومی به‌عنوان یک حرفه/تخصص در دانشگاه‌های ایران چنان اهمیتی پیدا کرد که مقطع کارشناسی آن برای اول‌بار در دانشگاه علامه طباطبایی دایر شود. کمی دیر است؛ در روزهایی که دانشگاه‌ها از رونق افتاده. دانشگاه‌های ایران هم بیشتر. اما به نظر روابط عمومی آکادمیک همچنان ضرورت دارد؛ چراکه ما سنتی در روابط عمومی نداریم و یکسره مصرف‌کننده هستیم. با عنایت به این اتفاق پرونده‌ای درباره راه‌اندازی کارشناسی ارشد رشته روابط عمومی در دانشگاه علامه طباطبایی در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر کرده‌ایم.
با حسینعلی افخمی، استاد روابط عمومی دانشگاه علامه و بنیان‌گذار کارشناسی ارشد این رشته درباره ضرورت توجه آکادمیک صحبت کردیم، علیرضا عبداللهی‌نژاد، رضا صابری و منصور ساعی که هر سه پژوهشگر، مدرس و فعال ارتباطات و روابط عمومی هستند، درباره این اتفاق در این پرونده قلم زده‌اند.
▫️به هیچ شهری دو بار پا نمی‌گذاریم
به سیاق هر شماره، در کنار پرونده‌های اصلی، نویسندگان ثابت و میهمان ماهنامه مدیریت ارتباطات هم یادداشت‌ها و مقاله‌های خواندنی نوشته‌اند. نیوشا طبیبی در ادامه یادداشت‌هایی درباره فرهنگ و خورد و خوراک به سراغ برنج رفته است. مریم بهریان فیلم قهرمان اصغر فرهادی را به لحاظ روان‌شناختی مورد تحلیل قرار داده است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در مقاله‌ای با نام «به هیچ شهری دو بار نمی‌توان پا گذاشت» درباره میل به تخریب شهرها و بافت‌های سنتی گفته است.
مسعود سپهر، جامعه‌شناس سیاسی از چرایی به ثمر نرسیدن جنبش‌های بی‌سر اجتماعی گفته است و مریم سلیمی، کارشناس روابط عمومی حدود ۶٠ نکته کاربردی برای روابط عمومی‌ها احصا کرده است.
️تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، سباحیدرخانی، محسن آزموده، آرمین هاشمی، مسعود شاه‌حسینی، فرانک کلانتری و محسن محمودی.
▫️رئیس شورای سیاست‌گذاری: سید غلامرضا کاظمی‌دینان
▫️مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور
▫️ طراح جلد: جلیل نوربخش
▫️گرافیک: نگار آشتیانی
◽️روابط عمومی: یگانه قاسمی
▫️ دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات: بهروز تقی‌پور، محمد تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی و آزاده آخوندی.
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سر در بیاورید.
#ارتباطات 🔸منِ دیگر
▫️چند دلیل در اثبات تکین بودن دوستی
▫️#علی_ورامینی
▫️سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات
دوستی رابطه‌ای تکین در میان انواع رابطه‌های انسانی است، حتی عشق هم چنین نیست. اول آنکه دوستی رابطه‌ای خودگزین است. آدمی هنگامی که شروع به شناخت اطراف خود میکند، با کسانی آشنا می‌شود که جبراً در زندگیِ او هستند. اولین هسته خانوادۀ درجه‌یک‌اند: پدر و مادر و احیاناً خواهر و برادر. بسته به نوع خانواده و پدر و مادر، دیگرانی هم کم‌وبیش پیدا می‌شوند که در زندگی نقش داشته باشند، مثلاً عمه، خاله، عمو، دایی و فرزندانشان.
خیلی اوقات، به‌خصوص در خانواده‌های ایرانی، رابطه با افرادی که برشمرده شدند اولین ارتباطات انسانی فرد به‌جز خانوادۀ درجه‌یک او می‌شوند. از این جهت فرد در اولین مسیر ارتباطاتی‌اش دچار یک جبر مطلق است. هیچ انتخابی ندارد که خانوادۀ درجه‌یک و بعدتر خانوادۀ درجه دوم خود را انتخاب کند. در واقع، هم در رابطۀ والدین/ فرزندی جبر وجود دارد و هم مثلاً در رابطۀ عموزادگی.
اینکه بعدتر شکل و شمایل این رابطه‌ها متفاوت شود، ضعیف‌تر از عرف شود یا مثلاً دو برادر یا خواهر و برادری یا عموزاده‌هایی به دوستان خوب یکدیگر هم تبدیل شوند غیرممکن نیست. (مراد از جبری که گفته شد، به‌لحاظ ماهیتی است.) در فرایند اجتماعی شدن فرد، رابطه‌های متعدد دیگری به وجود می‌آید. هرچند در همۀ رابطه‌ها رگه‌هایی از جبر محسوس است، دوستی در میان دیگر رابطه‌ها کمتر اسیر جبر است. دست‌کم ابتکار عمل فرد در آن چارچوبی که برایش مشخص شده بیشتر از دیگر رابطه‌هاست.
معمولاً ما رئیس یا مرئوس خود را آزادانه انتخاب نمی‌کنیم، همکار، هم‌تیمی، هم‌دانشگاهی، هم‌کلاسی، همشهری و... نیز همین‌طور. درست است که ما ناچاریم میان آدم‌هایی که می‌بینیم، آدم‌هایی که در طول زندگی در کشور و شهری که به دنیا آمدیم، در مدرسه، دانشگاه و سر کار و... می‌بینیم دوست انتخاب کنیم، ولی لااقل مثل دیگر رابطه‌ها نیست که فلانی از قبل متولد شدن‌مان پسردایی ما باشد، و یا چه بخواهیم و چه نخواهیم رئیس ما فلانی است و نمی‌توانیم رئیس را عوض کنیم مگر کارمان را عوض کنیم. از این بابت می‌توان گفت دوستی خودگزین‌ترین رابطۀ متصور در میان همۀ انواع رابطه‌هاست.
دیگر وجه استثنایی رابطۀ دوستی برابری در رابطه است. برابرهم‌انگاری یکدیگر در رابطۀ دوستی پیش‌فرض است و هرچیزی جز این باشد دیگر نامش را نمی‌توان دوستی گذاشت.
چنین رابطه‌ای که توأمان با عاطفۀ مثبت نسبت به یکدیگر همراه است، نه در رابطۀ خانوادگی وجود دارد و نه در رابطۀ همکاری، استاد/شاگردی و رابطۀ سیاسی و نه هیچ رابطۀ دیگری. در دوستی مهم نیست که هرکدام از طرفین چه خاستگاهی در اجتماع دارند یا در سرمایه‌های اجتماعی مثل ثروت، قدرت، شهرت، آبرو، علم هرکدام چه میزان اندوخته دارند، رابطۀ دوستی فارغ از همۀ این مناسبات است و برابری مطلق در آن وجود دارد. دوستی‌ای که برابری مطلق در آن وجود نداشته باشد دوستی سالمی نیست. این برابری مطلق حتی در عشق هم وجود ندارد، در عشق همیشه معشوق بالاتر از عاشق {بازنمایی} می‌شود. البته تا وقتی که این عشق در میان باشد.
دلیل دیگر یکتا بودن رابطۀ دوستی، نبود هزینه/فایده یا دست‌کم پیچیده‌تر بودن این هزینه و فایده در رابطۀ دوستی است. درست است، هرچه پیش‌تر آمدیم عالمان روان بیشتر دلیل آوردند که هیچ رابطه‌ای بدون هزینه و سود شکل نمی‌گیرد. حتی عشق در یک نگاه هم! با فرض صحت این مدعا دوستی باز یک ضرورت روحی برای انسان است. آدمی انگار به این نیاز دارد که در لحظه‌هایی از زندگی‌اش بی‌حساب‌وکتاب و بدون محاسبۀ سود و زیان دست به فعلی بزند. یا لااقل این حساب‌وکتاب در جایی ناخودآگاه‌تر و پیچیده‌تر انجام شده باشد. آدمی همان‌طور که در روز تاریک و شب سختش به دل‌گرمی نیاز دارد، به این هم نیاز دارد که در جایی بدونِ حساب‌وکتاب مهر بورزد. چه رابطه‌ای بهتر از دوستی برای این بستر. رابطه‌ای که فارغ از هر آتوریته و اجباری باشد تا انسان بتواند نیاز معنویِ محبت کردن را در آنجا ارضا کند و چون جبر خودآگاهی در آن وجود ندارد و به نظرش صادقانه می‌رسد، بتواند یک لذت ناب انسانی را تجربه کند.
قطعاً دلایل بسیار دیگری هم می‌توان در تکین بودن رابطۀ دوستی برشمرد. اینها به ذهن ناقص من آمد. منی که نیک‌بختانه آنچه را در اینجا نوشته‌ام زیسته‌ام. در حقیقت از بخت‌یاری‌های زندگی‌ام داشتن دوستانی ناب بوده است و به‌معنای واقعی آن شاه‌بیت سعدی،
گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
زندگی کرده‌ام. این نوشته را با نقل‌قولی از زنون الئایی، فیلسوف و ریاضی‌دان یونانی، خاتمه می‌دهم که از او پرسیدند:
دوست چیست
گفت: منِ دیگر
▫️ماهنامه مدیریت ارتباطات؛ شماره ١٤٢
▫️چند دلیل در اثبات تکین بودن دوستی
▫️#علی_ورامینی
▫️سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات
دوستی رابطه‌ای تکین در میان انواع رابطه‌های انسانی است، حتی عشق هم چنین نیست. اول آنکه دوستی رابطه‌ای خودگزین است. آدمی هنگامی که شروع به شناخت اطراف خود میکند، با کسانی آشنا می‌شود که جبراً در زندگیِ او هستند. اولین هسته خانوادۀ درجه‌یک‌اند: پدر و مادر و احیاناً خواهر و برادر. بسته به نوع خانواده و پدر و مادر، دیگرانی هم کم‌وبیش پیدا می‌شوند که در زندگی نقش داشته باشند، مثلاً عمه، خاله، عمو، دایی و فرزندانشان.
خیلی اوقات، به‌خصوص در خانواده‌های ایرانی، رابطه با افرادی که برشمرده شدند اولین ارتباطات انسانی فرد به‌جز خانوادۀ درجه‌یک او می‌شوند. از این جهت فرد در اولین مسیر ارتباطاتی‌اش دچار یک جبر مطلق است. هیچ انتخابی ندارد که خانوادۀ درجه‌یک و بعدتر خانوادۀ درجه دوم خود را انتخاب کند. در واقع، هم در رابطۀ والدین/ فرزندی جبر وجود دارد و هم مثلاً در رابطۀ عموزادگی.
اینکه بعدتر شکل و شمایل این رابطه‌ها متفاوت شود، ضعیف‌تر از عرف شود یا مثلاً دو برادر یا خواهر و برادری یا عموزاده‌هایی به دوستان خوب یکدیگر هم تبدیل شوند غیرممکن نیست. (مراد از جبری که گفته شد، به‌لحاظ ماهیتی است.) در فرایند اجتماعی شدن فرد، رابطه‌های متعدد دیگری به وجود می‌آید. هرچند در همۀ رابطه‌ها رگه‌هایی از جبر محسوس است، دوستی در میان دیگر رابطه‌ها کمتر اسیر جبر است. دست‌کم ابتکار عمل فرد در آن چارچوبی که برایش مشخص شده بیشتر از دیگر رابطه‌هاست.
معمولاً ما رئیس یا مرئوس خود را آزادانه انتخاب نمی‌کنیم، همکار، هم‌تیمی، هم‌دانشگاهی، هم‌کلاسی، همشهری و... نیز همین‌طور. درست است که ما ناچاریم میان آدم‌هایی که می‌بینیم، آدم‌هایی که در طول زندگی در کشور و شهری که به دنیا آمدیم، در مدرسه، دانشگاه و سر کار و... می‌بینیم دوست انتخاب کنیم، ولی لااقل مثل دیگر رابطه‌ها نیست که فلانی از قبل متولد شدن‌مان پسردایی ما باشد، و یا چه بخواهیم و چه نخواهیم رئیس ما فلانی است و نمی‌توانیم رئیس را عوض کنیم مگر کارمان را عوض کنیم. از این بابت می‌توان گفت دوستی خودگزین‌ترین رابطۀ متصور در میان همۀ انواع رابطه‌هاست.
دیگر وجه استثنایی رابطۀ دوستی برابری در رابطه است. برابرهم‌انگاری یکدیگر در رابطۀ دوستی پیش‌فرض است و هرچیزی جز این باشد دیگر نامش را نمی‌توان دوستی گذاشت.
چنین رابطه‌ای که توأمان با عاطفۀ مثبت نسبت به یکدیگر همراه است، نه در رابطۀ خانوادگی وجود دارد و نه در رابطۀ همکاری، استاد/شاگردی و رابطۀ سیاسی و نه هیچ رابطۀ دیگری. در دوستی مهم نیست که هرکدام از طرفین چه خاستگاهی در اجتماع دارند یا در سرمایه‌های اجتماعی مثل ثروت، قدرت، شهرت، آبرو، علم هرکدام چه میزان اندوخته دارند، رابطۀ دوستی فارغ از همۀ این مناسبات است و برابری مطلق در آن وجود دارد. دوستی‌ای که برابری مطلق در آن وجود نداشته باشد دوستی سالمی نیست. این برابری مطلق حتی در عشق هم وجود ندارد، در عشق همیشه معشوق بالاتر از عاشق {بازنمایی} می‌شود. البته تا وقتی که این عشق در میان باشد.
دلیل دیگر یکتا بودن رابطۀ دوستی، نبود هزینه/فایده یا دست‌کم پیچیده‌تر بودن این هزینه و فایده در رابطۀ دوستی است. درست است، هرچه پیش‌تر آمدیم عالمان روان بیشتر دلیل آوردند که هیچ رابطه‌ای بدون هزینه و سود شکل نمی‌گیرد. حتی عشق در یک نگاه هم! با فرض صحت این مدعا دوستی باز یک ضرورت روحی برای انسان است. آدمی انگار به این نیاز دارد که در لحظه‌هایی از زندگی‌اش بی‌حساب‌وکتاب و بدون محاسبۀ سود و زیان دست به فعلی بزند. یا لااقل این حساب‌وکتاب در جایی ناخودآگاه‌تر و پیچیده‌تر انجام شده باشد. آدمی همان‌طور که در روز تاریک و شب سختش به دل‌گرمی نیاز دارد، به این هم نیاز دارد که در جایی بدونِ حساب‌وکتاب مهر بورزد. چه رابطه‌ای بهتر از دوستی برای این بستر. رابطه‌ای که فارغ از هر آتوریته و اجباری باشد تا انسان بتواند نیاز معنویِ محبت کردن را در آنجا ارضا کند و چون جبر خودآگاهی در آن وجود ندارد و به نظرش صادقانه می‌رسد، بتواند یک لذت ناب انسانی را تجربه کند.
قطعاً دلایل بسیار دیگری هم می‌توان در تکین بودن رابطۀ دوستی برشمرد. اینها به ذهن ناقص من آمد. منی که نیک‌بختانه آنچه را در اینجا نوشته‌ام زیسته‌ام. در حقیقت از بخت‌یاری‌های زندگی‌ام داشتن دوستانی ناب بوده است و به‌معنای واقعی آن شاه‌بیت سعدی،
گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
زندگی کرده‌ام. این نوشته را با نقل‌قولی از زنون الئایی، فیلسوف و ریاضی‌دان یونانی، خاتمه می‌دهم که از او پرسیدند:
دوست چیست
گفت: منِ دیگر
▫️ماهنامه مدیریت ارتباطات؛ شماره ١٤٢
#رسانه #روزنامه‌نگاری
🔸که کار از دست رفت...
▫️#علی_ورامینی
▫️سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات
از هر دریچه‌ای بخواهیم به وضعیت رسانه‌ای امروز ایران نگاه کنیم، نمی‌توان آن را منفک از ساختار سیاسی و اقتصاد سیاسی دید. وقتی می‌گویم وضعیت رسانه‌ای، مراد این است که همین امروز خبر آمد ایرانی‌ها ۱۸۰ برابر متوسط جهانی در برابر خبرهای جعلی قرار دارند و آن را می‌پذیرند. اصلی‌ترین مقصر این وضعیت کسانی هستند که مرجعیت خبری را در این سال‌ها به سمت خارج از ایران سوق دادند احتمالاً کارگزاران امنیتی اواخر دهه‌های ۷۰ و ۸۰ هیچ بینشی از روندهای آینده فناوری ارتباطاتی نداشتند. لابد گمان می‌کردند با حذف روزنامه‌نگاران منتقد و سوق‌دادن آنان به خارج از کشور از «شَر»شان خلاص می‌شوند. شاید با خود فکر کرده بودند در نهایت همان چند شبکۀ لس‌‌آنجلسی مسخره هستند که از آنها یا «هخا» بیرون می‌آید یا امثال آن صاحب-مجری معروف که هم اخبار می‌گفت، هم دابسمش می‌خواند و هم هر روز گلریزان برای شبکه‌اش راه می‌انداخت.
بی‌بی‌سی فارسی اولین زنگ خطر جدی رسانه‌ای بود. به‌خصوص اینکه شروعش با وقایع سال ۱۳۸۸ همزمان شد. اما بی‌بی‌سی فارسی کماکان رسانه بود، یک رسانه که مشخصاً سوگیری‌ها و اهداف خاص خود را دارد و می‌خواست که اینها را با رعایت دستورالعمل‌های حرفه‌ای رسانه به‌صورت محتوا دربیاورد و به مصرف مخاطب برساند. با این همه قطعاً بودجۀ دولتی بریتانیا برای دلسوزی مخاطبان فارسی‌زبان خرج نمی‌شد.
در همین اثنی، شبکه‌ای به نام ایران‌اینترنشنال ظهور کرد، با شمایلی متفاوت نسبت به دیگر شبکههای فارسی‌زبان و با ادعای ۲۴ساعته‌بودن. پیش از آن منوتو هم در جعبۀ مصرف مخاطبان ایرانی آمده بود، اما ایران‌اینترنشنال خیلی جدی‌تر از آن شبکه به میدان آمد. کم‌کم نیروهایی از دو شبکۀ دیگر لندنی با حقوق نجومی به شبکۀ تازه‌تأسیس کوچ کردند. حقوق بسیار بالا و اینکه شبکه بدون هیچ آگهی‌ای برنامه‌های خود را روی آنتن می‌برد، این شائبه را برای همه ایجاد کرد که خرج سنگین این رسانه از کجا تأمین می‌شود؟ با سوگیری‌هایی که این رسانه در بزنگاه‌هایی مانند حادثۀ تروریستی اهواز داشت، دیگر برای همه محرز شد که رقیب منطقه‌ای ایران، حامی اصلی این شبکه است. ایران‌اینترنشنال با شتاب از حرفه‌ای‌گری رسانه فاصله گرفت. حتی نیروهایی هم که جذب می‌کرد، دیگر کیفیت سابق را نداشت و از مدیران باسابقه به چهره‌های آماتور بی‌سواد رسید. همزمان با نزول حرفه‌ای این شبکه، مخاطبانش افزایش پیدا می‌کرد. اعتراضات اخیر که رسانه اگر مهم‌ترین بازیگر نباشد، قطعاً یکی از مهم‌ترین آنها بود، ماهیت شبکۀ اینترنشنال را از یک رسانه به اتاق جنگ علیه ایران تغییر داد. از این به بعد اینترنشنال را هرچه بخوانیم؛ اتاق فکر بخشی از اپوزیسیون، اتاق جنگ علیه ایران، بازوی رسانه‌ای دولت سعودی برای متشنج‌کردن ایران و...، دیگر رسانه نمی‌توان خواندش. ظهور و قدرت تأثیرگذاری این شبکه سومین نقطه‌ضعف بزرگ سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران در فضای رسانه‌ای کشور بود که مرجعیت رسانه‌ای را به‌کل به خارج از کشور منتقل کرد. شوربختانه این بار مرجعیت به دست کسانی افتاد که حتی مانند بی‌بی‌سی فارسی، حفظ هم ظاهر نمی‌کنند و رسماً علیه ایران شمشیر از نیام کشیده‌اند.
ناگفته پیداست و بارها و بارها هم گفته شده که مقصر اصلی این اتفاق چه وضعیتی است. متأسفانه هرچه بیشتر می‌گذرد، امید برای ظهور عقلانیتی که بتواند این وضعیت را بهبود ببخشد، کمتر می‌شود. فشار بر #روزنامه‌نگاران داخلی هر روز بیشتر می‌شود، کماکان محدودیت و فیلترینگ را راه چاره می‌دانند و همچنان صداوسیما به‌عنوان اصلی‌ترین نهادی که می‌توانست در بهبود این وضعیت تأثیرگذار باشد، خود نفتی بر آتش می‌شود. ای کاش متوجه می‌شدیم دیگر بحث بر سر رقابت رسانه‌ای نیست، بحث بر سر به خطر افتادن امنیت ملی است. بحث بر سر این است که تحولات تهران، زاهدان، سنندج و شیراز دیگر از لندن رقم می‌خورد و هویت ما را اغیار تعریف می‌کنند. به قول سعدی: دوستان دستی که کار از دست رفت...
▫️بخشی از "سخن سردبیر" شماره ۱۵۲ ماهنامه مدیریت ارتباطات.
این شماره را از دیجی‌کالا سفارش دهید و رایگان دریافت کنید.
🔸که کار از دست رفت...
▫️#علی_ورامینی
▫️سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات
از هر دریچه‌ای بخواهیم به وضعیت رسانه‌ای امروز ایران نگاه کنیم، نمی‌توان آن را منفک از ساختار سیاسی و اقتصاد سیاسی دید. وقتی می‌گویم وضعیت رسانه‌ای، مراد این است که همین امروز خبر آمد ایرانی‌ها ۱۸۰ برابر متوسط جهانی در برابر خبرهای جعلی قرار دارند و آن را می‌پذیرند. اصلی‌ترین مقصر این وضعیت کسانی هستند که مرجعیت خبری را در این سال‌ها به سمت خارج از ایران سوق دادند احتمالاً کارگزاران امنیتی اواخر دهه‌های ۷۰ و ۸۰ هیچ بینشی از روندهای آینده فناوری ارتباطاتی نداشتند. لابد گمان می‌کردند با حذف روزنامه‌نگاران منتقد و سوق‌دادن آنان به خارج از کشور از «شَر»شان خلاص می‌شوند. شاید با خود فکر کرده بودند در نهایت همان چند شبکۀ لس‌‌آنجلسی مسخره هستند که از آنها یا «هخا» بیرون می‌آید یا امثال آن صاحب-مجری معروف که هم اخبار می‌گفت، هم دابسمش می‌خواند و هم هر روز گلریزان برای شبکه‌اش راه می‌انداخت.
بی‌بی‌سی فارسی اولین زنگ خطر جدی رسانه‌ای بود. به‌خصوص اینکه شروعش با وقایع سال ۱۳۸۸ همزمان شد. اما بی‌بی‌سی فارسی کماکان رسانه بود، یک رسانه که مشخصاً سوگیری‌ها و اهداف خاص خود را دارد و می‌خواست که اینها را با رعایت دستورالعمل‌های حرفه‌ای رسانه به‌صورت محتوا دربیاورد و به مصرف مخاطب برساند. با این همه قطعاً بودجۀ دولتی بریتانیا برای دلسوزی مخاطبان فارسی‌زبان خرج نمی‌شد.
در همین اثنی، شبکه‌ای به نام ایران‌اینترنشنال ظهور کرد، با شمایلی متفاوت نسبت به دیگر شبکههای فارسی‌زبان و با ادعای ۲۴ساعته‌بودن. پیش از آن منوتو هم در جعبۀ مصرف مخاطبان ایرانی آمده بود، اما ایران‌اینترنشنال خیلی جدی‌تر از آن شبکه به میدان آمد. کم‌کم نیروهایی از دو شبکۀ دیگر لندنی با حقوق نجومی به شبکۀ تازه‌تأسیس کوچ کردند. حقوق بسیار بالا و اینکه شبکه بدون هیچ آگهی‌ای برنامه‌های خود را روی آنتن می‌برد، این شائبه را برای همه ایجاد کرد که خرج سنگین این رسانه از کجا تأمین می‌شود؟ با سوگیری‌هایی که این رسانه در بزنگاه‌هایی مانند حادثۀ تروریستی اهواز داشت، دیگر برای همه محرز شد که رقیب منطقه‌ای ایران، حامی اصلی این شبکه است. ایران‌اینترنشنال با شتاب از حرفه‌ای‌گری رسانه فاصله گرفت. حتی نیروهایی هم که جذب می‌کرد، دیگر کیفیت سابق را نداشت و از مدیران باسابقه به چهره‌های آماتور بی‌سواد رسید. همزمان با نزول حرفه‌ای این شبکه، مخاطبانش افزایش پیدا می‌کرد. اعتراضات اخیر که رسانه اگر مهم‌ترین بازیگر نباشد، قطعاً یکی از مهم‌ترین آنها بود، ماهیت شبکۀ اینترنشنال را از یک رسانه به اتاق جنگ علیه ایران تغییر داد. از این به بعد اینترنشنال را هرچه بخوانیم؛ اتاق فکر بخشی از اپوزیسیون، اتاق جنگ علیه ایران، بازوی رسانه‌ای دولت سعودی برای متشنج‌کردن ایران و...، دیگر رسانه نمی‌توان خواندش. ظهور و قدرت تأثیرگذاری این شبکه سومین نقطه‌ضعف بزرگ سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران در فضای رسانه‌ای کشور بود که مرجعیت رسانه‌ای را به‌کل به خارج از کشور منتقل کرد. شوربختانه این بار مرجعیت به دست کسانی افتاد که حتی مانند بی‌بی‌سی فارسی، حفظ هم ظاهر نمی‌کنند و رسماً علیه ایران شمشیر از نیام کشیده‌اند.
ناگفته پیداست و بارها و بارها هم گفته شده که مقصر اصلی این اتفاق چه وضعیتی است. متأسفانه هرچه بیشتر می‌گذرد، امید برای ظهور عقلانیتی که بتواند این وضعیت را بهبود ببخشد، کمتر می‌شود. فشار بر #روزنامه‌نگاران داخلی هر روز بیشتر می‌شود، کماکان محدودیت و فیلترینگ را راه چاره می‌دانند و همچنان صداوسیما به‌عنوان اصلی‌ترین نهادی که می‌توانست در بهبود این وضعیت تأثیرگذار باشد، خود نفتی بر آتش می‌شود. ای کاش متوجه می‌شدیم دیگر بحث بر سر رقابت رسانه‌ای نیست، بحث بر سر به خطر افتادن امنیت ملی است. بحث بر سر این است که تحولات تهران، زاهدان، سنندج و شیراز دیگر از لندن رقم می‌خورد و هویت ما را اغیار تعریف می‌کنند. به قول سعدی: دوستان دستی که کار از دست رفت...
▫️بخشی از "سخن سردبیر" شماره ۱۵۲ ماهنامه مدیریت ارتباطات.
این شماره را از دیجی‌کالا سفارش دهید و رایگان دریافت کنید.
#کتاب🔸پناه بر زیبایی
▫️مروری بر رمان "نوبت ناتانائیل"
🔹#علی_ورامینی، دبیر گروه فرهنگ:
▫️روزنامه‌نگاری بهنام علی نصف شب بلند می‌شود، می‌بیند موجودی از عالم غیب روبه‌رویش نشسته است و او را دعوت که نه تقریباً اجبار به همراهی برای انجام مأموریتی میکند. "نوبت ناتانائیل" آخرین رمان #علی_میرفتاح، نویسنده و #روزنامه‌نگار قدیمی که اواخر سال پیش توسط نشر مرکز منتشر شد، در ادامه داستان تودرتوی این همراهی است که دائماً شخصیت‌هایی به آن اضافه می‌شوند. فرجام داستان میرفتاح اما به‌نظر من درخشان‌ترین بخش این هم‌آمیزی فرشته و آدمی است. گفتند به عدالت جهان امیدی نیست، چه کنیم که این زندگی قابل‌تحمل شود؟ و "نوبت ناتانائیل" شد؛ زیبایی خالص و خُلَص. همه دویدن‌ها، اتفاقات و بالاوپایین‌های داستان، عاقبت ما را به آنجا می‌کشاند که به زیبایی چنگ بیاندازیم که شاید تنها راه رستگاری باشد.
یادداشت در هم‌میهن
▫️مروری بر رمان "نوبت ناتانائیل"
🔹#علی_ورامینی، دبیر گروه فرهنگ:
▫️روزنامه‌نگاری بهنام علی نصف شب بلند می‌شود، می‌بیند موجودی از عالم غیب روبه‌رویش نشسته است و او را دعوت که نه تقریباً اجبار به همراهی برای انجام مأموریتی میکند. "نوبت ناتانائیل" آخرین رمان #علی_میرفتاح، نویسنده و #روزنامه‌نگار قدیمی که اواخر سال پیش توسط نشر مرکز منتشر شد، در ادامه داستان تودرتوی این همراهی است که دائماً شخصیت‌هایی به آن اضافه می‌شوند. فرجام داستان میرفتاح اما به‌نظر من درخشان‌ترین بخش این هم‌آمیزی فرشته و آدمی است. گفتند به عدالت جهان امیدی نیست، چه کنیم که این زندگی قابل‌تحمل شود؟ و "نوبت ناتانائیل" شد؛ زیبایی خالص و خُلَص. همه دویدن‌ها، اتفاقات و بالاوپایین‌های داستان، عاقبت ما را به آنجا می‌کشاند که به زیبایی چنگ بیاندازیم که شاید تنها راه رستگاری باشد.
یادداشت در هم‌میهن
#کیوسک▫️مدیریت ارتباطات
🔸درباره هوش مصنوعی و طبیعی
شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی با پرونده‌ای درباره حدود #هوش‌مصنوعی و تفاوت‌ها و شباهت‌هایش با هوش طبیعی منتشر شد. در این پرونده پرسش‌هایی بنیادین بررسی می‌شوندشوند.
▫️پرسش‌های کشنده
چندی پیش سلسله‌نشست‌هایی به همت مدرسه تردید دربارۀ مباحث میان‌رشته‌ای هوش مصنوعی برگزار شد و کوشید به سوالاتی از این دست پاسخ دهد که وقتی از هوش صحبت می‌کنیم، منظورمان چیست و خط مرز آن با مفاهیم همسایه همچون آگاهی، ذهن، احساسات و... کجاست؟ ملاک هوشمندی چیست و وقتی می‌گوییم آیا هوش مصنوعی می‌تواند فکر کند، منظورمان از فکر کردن چیست؟ وقتی می‌گوییم آیا می‌تواند احساس کند منظورمان از احساس چیست؟ و وقتی سوال‌مان این است که آیا می‌تواند آگاه باشد، منظور از آگاهی چیست؟ در بخشی از پرونده شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات متن مکتوب بعضی از سخنرانی‌های سلسله‌نشست مذکور از جمله سخنرانی کاوه بهبهانی، پژوهشگر و مترجم فلسفه، میثم محمدامینی، مترجم و پژوهشگر فلسفه علم، هاله عسگری‌نیا، دانشجوی دکتری فلسفه در دانشگاه توئنته هلند، سعیده بابایی، پژوهشگر حوزه اخلاق هوش مصنوعی، ابوطالب صفدری، پژوهشگر حوزۀ اخلاق و فلسفه فناوری و یاسر خوشنویس پژوهشگر مطالعات علم و فناوری آمده است، سخنرانی‌هایی که در آنها تلاش شده است پرسش‌هایی بنیادین بررسی شود.
در دیگر بخش‌های شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات این مطالب را خواهید خواند:
هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی همچنان گفت‌وگو را بهترین راه علاج دردهای جامعه می‌داند، هرچند منظورش از این نوع گفت‌وگو، برخورداری طرفین از شرایط یکسان است. او در مصاحبه با ماهنامۀ مدیریت ارتباطات به پرسش‌های گوناگونی دربارۀ گفت‌وگو پاسخ داده است. از جمله این که آیا گفت‌وگو در ایران به انسداد رسیده است یا خیر؟
میلاد نوری، مدرس و پژوهشگر فلسفه هم در مطلبی با عنوان توده‌های بی‌شکل به این سوال پاسخ داده است که رسانه چه‌طور افراد با هویت‌های جدا و منفرد را به جماعتی همگن تبدیل میکند؟ همچنین رضا شاه‌نظر، آشنایی با پایتون و مزایای استفاده از آن در علم داده را در مطلبی با عنوان این ابزار دوست‌داشتنی بررسی کرده است.
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سردربیاورید.
صاحب امتیاز: دایره رنگی ایده‌آل، مدیرمسئول: امیر عباس تقی‌پور، سردبیر: علی ورامینی، تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، مسعود شاه‌حسینی، محسن محمودی، نرگس کیانی، رضا صائمی، سبا دادخواه، مهدی‌یار موسوی، فاطمه باباخانی و با تشکر از امیرحسن موسوی، رئیس شورای سیاست‌گذاری: سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور، جلد: جلیل نوربخش، گرافیک: نگار آشتیانی، شبکههای اجتماعی: فاطمه تقی‌پور، دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات؛ بهروز تقی‌پور، محمد تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی و آزاده آخوندی.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید. همچنین برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید.
@cm_magazine
🔸درباره هوش مصنوعی و طبیعی
شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی با پرونده‌ای درباره حدود #هوش‌مصنوعی و تفاوت‌ها و شباهت‌هایش با هوش طبیعی منتشر شد. در این پرونده پرسش‌هایی بنیادین بررسی می‌شوندشوند.
▫️پرسش‌های کشنده
چندی پیش سلسله‌نشست‌هایی به همت مدرسه تردید دربارۀ مباحث میان‌رشته‌ای هوش مصنوعی برگزار شد و کوشید به سوالاتی از این دست پاسخ دهد که وقتی از هوش صحبت می‌کنیم، منظورمان چیست و خط مرز آن با مفاهیم همسایه همچون آگاهی، ذهن، احساسات و... کجاست؟ ملاک هوشمندی چیست و وقتی می‌گوییم آیا هوش مصنوعی می‌تواند فکر کند، منظورمان از فکر کردن چیست؟ وقتی می‌گوییم آیا می‌تواند احساس کند منظورمان از احساس چیست؟ و وقتی سوال‌مان این است که آیا می‌تواند آگاه باشد، منظور از آگاهی چیست؟ در بخشی از پرونده شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات متن مکتوب بعضی از سخنرانی‌های سلسله‌نشست مذکور از جمله سخنرانی کاوه بهبهانی، پژوهشگر و مترجم فلسفه، میثم محمدامینی، مترجم و پژوهشگر فلسفه علم، هاله عسگری‌نیا، دانشجوی دکتری فلسفه در دانشگاه توئنته هلند، سعیده بابایی، پژوهشگر حوزه اخلاق هوش مصنوعی، ابوطالب صفدری، پژوهشگر حوزۀ اخلاق و فلسفه فناوری و یاسر خوشنویس پژوهشگر مطالعات علم و فناوری آمده است، سخنرانی‌هایی که در آنها تلاش شده است پرسش‌هایی بنیادین بررسی شود.
در دیگر بخش‌های شماره ۱۶۰ ماهنامه مدیریت ارتباطات این مطالب را خواهید خواند:
هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی همچنان گفت‌وگو را بهترین راه علاج دردهای جامعه می‌داند، هرچند منظورش از این نوع گفت‌وگو، برخورداری طرفین از شرایط یکسان است. او در مصاحبه با ماهنامۀ مدیریت ارتباطات به پرسش‌های گوناگونی دربارۀ گفت‌وگو پاسخ داده است. از جمله این که آیا گفت‌وگو در ایران به انسداد رسیده است یا خیر؟
میلاد نوری، مدرس و پژوهشگر فلسفه هم در مطلبی با عنوان توده‌های بی‌شکل به این سوال پاسخ داده است که رسانه چه‌طور افراد با هویت‌های جدا و منفرد را به جماعتی همگن تبدیل میکند؟ همچنین رضا شاه‌نظر، آشنایی با پایتون و مزایای استفاده از آن در علم داده را در مطلبی با عنوان این ابزار دوست‌داشتنی بررسی کرده است.
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سردربیاورید.
صاحب امتیاز: دایره رنگی ایده‌آل، مدیرمسئول: امیر عباس تقی‌پور، سردبیر: علی ورامینی، تحریریه: حسن نمکدوست تهرانی، مسعود شاه‌حسینی، محسن محمودی، نرگس کیانی، رضا صائمی، سبا دادخواه، مهدی‌یار موسوی، فاطمه باباخانی و با تشکر از امیرحسن موسوی، رئیس شورای سیاست‌گذاری: سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، مدیر اجرایی و هماهنگی: بهنام تقی‌پور، جلد: جلیل نوربخش، گرافیک: نگار آشتیانی، شبکههای اجتماعی: فاطمه تقی‌پور، دیگر همکاران ماهنامه مدیریت ارتباطات؛ بهروز تقی‌پور، محمد تقی‌پور، روشن مهدوی، سمیرا کیانی و آزاده آخوندی.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید. همچنین برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید.
@cm_magazine
#کیوسک▫️مدیریت ارتباطات
🔸روابطعمومی برای دیکتاتورها
شماره ۱۶۱ ماهنامه مدیریت ارتباطات با پرونده‌ای ویژه دربارۀ روابط عمومی دیکتاتورها با مدیر مسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد.
پروندهٔ اصلی این شمارهٔ که جلد این شماره هم به آن اختصاص دارد، دربارهٔ شرکت‌های روابطعمومی و سفیدشویی اقتدارگرایی است. مسئلۀ بنیادی این پرونده آن است که امروزه رهبران اقتدارگرا در تمام جهان می‌دانند که یک تصویر خوب در خارج از کشور، مزایای زیادی برای‌شان به همراه دارد. این تصویر، دستیابی به اهداف سیاست خارجی را آسان‌تر و به حاشیه راندن منتقدان خارج‌نشین را امکان‌پذیرتر میکند، همچنین کار را برای تبعیدی‌ها سخت‌تر و عرصه را بر کنشگران داخلی تنگ‌تر می‌سازد و موجب تقویت مشروعیت این دولت‌ها در خارج از کشور می‌شود. پس شرکت‌های روابطعمومی و مشاوران لابی‌گر، ابزارهای مفیدی برای بسیاری از رژیم‌ها هستند تا خود را حکومتی "عادی" جلوه دهند. دیکتاتورها از سراسر جهان نمایندگانی را در لندن و واشنگتن استخدام می‌کنند تاسوابق حقوق بشری خود را اصلاح کنند و اتهامات فساد را کم‌اهمیت جلوه دهند.
🔸روابطعمومی برای دیکتاتورها
شماره ۱۶۱ ماهنامه مدیریت ارتباطات با پرونده‌ای ویژه دربارۀ روابط عمومی دیکتاتورها با مدیر مسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد.
پروندهٔ اصلی این شمارهٔ که جلد این شماره هم به آن اختصاص دارد، دربارهٔ شرکت‌های روابطعمومی و سفیدشویی اقتدارگرایی است. مسئلۀ بنیادی این پرونده آن است که امروزه رهبران اقتدارگرا در تمام جهان می‌دانند که یک تصویر خوب در خارج از کشور، مزایای زیادی برای‌شان به همراه دارد. این تصویر، دستیابی به اهداف سیاست خارجی را آسان‌تر و به حاشیه راندن منتقدان خارج‌نشین را امکان‌پذیرتر میکند، همچنین کار را برای تبعیدی‌ها سخت‌تر و عرصه را بر کنشگران داخلی تنگ‌تر می‌سازد و موجب تقویت مشروعیت این دولت‌ها در خارج از کشور می‌شود. پس شرکت‌های روابطعمومی و مشاوران لابی‌گر، ابزارهای مفیدی برای بسیاری از رژیم‌ها هستند تا خود را حکومتی "عادی" جلوه دهند. دیکتاتورها از سراسر جهان نمایندگانی را در لندن و واشنگتن استخدام می‌کنند تاسوابق حقوق بشری خود را اصلاح کنند و اتهامات فساد را کم‌اهمیت جلوه دهند.
#کیوسک🔸ماهنامه مدیریت ارتباطات
▫️نگاهی به شماره ۱۶۳ ماهنامه مدیریت ارتباطات
▫️شماره ۱۶۳ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیر مسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد. در این شماره مفاهیم مهمِ پروپاگاندا، اطلاعات نادرست، دروغ پراکنی و سایبربولی بررسی شده‌اند و اینکه مجموع پیاده شدن اینها چطور می‌توانند فهم غیر واقعی به کاربران بی‌شمار بدهند.
شبکههای اجتماعی و حمله به میانداران, ابر و مِه، روزنامه‌نگاران؛ اهالی همین‌جا هستند از جمله مقولات گسترده این شماره هستند
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سردربیاورید.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید. نسخه الکترونیکی آن را در طاقچه و مگیران بخوانید، همچنین برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید. جزئیات
▫️نگاهی به شماره ۱۶۳ ماهنامه مدیریت ارتباطات
▫️شماره ۱۶۳ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیر مسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی منتشر شد. در این شماره مفاهیم مهمِ پروپاگاندا، اطلاعات نادرست، دروغ پراکنی و سایبربولی بررسی شده‌اند و اینکه مجموع پیاده شدن اینها چطور می‌توانند فهم غیر واقعی به کاربران بی‌شمار بدهند.
شبکههای اجتماعی و حمله به میانداران, ابر و مِه، روزنامه‌نگاران؛ اهالی همین‌جا هستند از جمله مقولات گسترده این شماره هستند
ماهنامه مدیریت ارتباطات به شما کمک میکند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سردربیاورید.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا تهیه کنید. نسخه الکترونیکی آن را در طاقچه و مگیران بخوانید، همچنین برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید. جزئیات
🔸پنل هوش مصنوعی و آینده انسانی
به گزارش دبیرخانه دایمی کنفرانس روابطعمومی، در شانزدهمین همایش روابط عمومی الکترونیک، علاوه بر ارائه مقاله توسط صاحب نظران حوزه #ارتباطات و #هوش‌مصنوعی، پنلی با عنوان هوش‌مصنوعی و آینده انسانی برگزار خواهد شد. در این پنل؛ #معصومه_تقی‌زادگان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی درباره تکنوبدن و آینده انسان، #محمد_رهبری، پژوهشگر شبکههای اجتماعی، درباره آینده شبکههای اجتماعی در دوران تسلط هوش مصنوعی، #مینا_والی، هم‌بنیان‌گذار کارخانه نوآوری رسانه راه‌کار از هوش مصنوعی و آینده رسانه و #علی_ورامینی، سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات، درباره دیستوپیای موعود سخنانی خواهند گفت.
شانزدهمین همایش روابطعمومی الکترونیک با موضوع هوش مصنوعی؛ کاربردها، تکنولوژی و فلسفه در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ در هتل المپیک تهران برگزار خواهد شد.
علاقه‌مندان به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این همایش می‌توانند با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۳۵۶۷۳۲ تماس و یا به این سایت مراجعه کنند.
@cm_magazine
به گزارش دبیرخانه دایمی کنفرانس روابطعمومی، در شانزدهمین همایش روابط عمومی الکترونیک، علاوه بر ارائه مقاله توسط صاحب نظران حوزه #ارتباطات و #هوش‌مصنوعی، پنلی با عنوان هوش‌مصنوعی و آینده انسانی برگزار خواهد شد. در این پنل؛ #معصومه_تقی‌زادگان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی درباره تکنوبدن و آینده انسان، #محمد_رهبری، پژوهشگر شبکههای اجتماعی، درباره آینده شبکههای اجتماعی در دوران تسلط هوش مصنوعی، #مینا_والی، هم‌بنیان‌گذار کارخانه نوآوری رسانه راه‌کار از هوش مصنوعی و آینده رسانه و #علی_ورامینی، سردبیر ماهنامه مدیریت ارتباطات، درباره دیستوپیای موعود سخنانی خواهند گفت.
شانزدهمین همایش روابطعمومی الکترونیک با موضوع هوش مصنوعی؛ کاربردها، تکنولوژی و فلسفه در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ در هتل المپیک تهران برگزار خواهد شد.
علاقه‌مندان به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این همایش می‌توانند با شماره تلفن ۰۲۱۸۸۳۵۶۷۳۲ تماس و یا به این سایت مراجعه کنند.
@cm_magazine
#کیوسک🔸مدیریت ارتباطات
شماره ١٧٢ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی با پرونده‌ای ویژه با عنوان قهرمانِ مجرم ضمن پرداختن به زندگی و زمانه #پاول_دورف و تاسیس #تلگرام تلاش میکند به پرسشی فلسفی و حتی اخلاقی در مورد #آزادی‌بیان پاسخ دهد.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا و نسخه دیجیتال آنرا از مگیران و طاقچه تهیه کنید. برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید.
شماره ١٧٢ ماهنامه مدیریت ارتباطات به مدیرمسئولی #امیرعباس_تقی‌پور و سردبیری #علی_ورامینی با پرونده‌ای ویژه با عنوان قهرمانِ مجرم ضمن پرداختن به زندگی و زمانه #پاول_دورف و تاسیس #تلگرام تلاش میکند به پرسشی فلسفی و حتی اخلاقی در مورد #آزادی‌بیان پاسخ دهد.
نسخه چاپی مدیریت ارتباطات را از دیجی‌کالا و نسخه دیجیتال آنرا از مگیران و طاقچه تهیه کنید. برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید.