Forwarded from کافه ارتباطات (منصور ساعی)
ضرورت مستندسازی تجربه مواجهه ایرانی با «کرونا»
📝منصور ساعی، استادیار ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
✅ایران به عنوان کشور در چشم باد حوادثی تلخ، درتاریخ زبان زد است. مردمان این سرزمین به درازنای تاریخ طولانی اش، از هجوم اقوام بیگانه و تاخت و تاز و خونریزی «دیگری» در ایران گرفته تا وقوع بلایای طبیعی همچون سیل و زلزله و فجایع غیرطبیعی نظیر جنگ ها و بیماری ها نظیر وبا و سل و جذام و اخیرا اپیدمی جهانی کرونا، بحران ها و رویدادهای تلخ و تراژیک بی شماری را تجربه کرده اند.
✅شاید از خود بپرسیم، این تکرارشوندگی بحران ها و رویدادهای تراژیک چه نتیجه ای جز تلنبارشدن غم روی غم داشته است؟ آیا به درس و برنامه حاکمیت برای سیاست گذاری و اقدام برای پیشگیری و کنترل مطلوب بحران تبدیل شده است یا برگ غم انگیز دیگری به حافظه تاریخی مردمان ایران زمین اضافه شده است؟ اینکه چرا امروزه با وجود زیست در جامعه شبکه ای و جامعه دانایی محور قرن بیست ویکم هنوز از در مواجهه با بحران ها غافلگیر می شویم و برنامه و آمادگی قبلی هماهنگ و تمرین شده ای برای مواجهه درست با بحران های طبیعی و غیر طبیعی نداریم؟ به نظرمی رسد، پاسخ روشن است: «عدم مستندسازی تجربه زمان بحران»
✅مستندسازی تجربه در زمان بحران تنها تهیه و انتشار خبر و گزارش سریع، شفاف و به موقع رویدادها و آگاهی ها نیست. مستندسازی تنها داستان موفقیت ها و به خودنمایی های فردی و سازمانی نیست. مستندسازی تنها داستان شکست ها و ناکامی ها نیست.تنها ثبت همکاری و کارتیمی و مشارکت هماهنگ همه سازمان ها و مردم نیست، تنها مدیریت پیام ها و اخبار، شایعات و اخبار جعلی نیست. تنها خبرهای خوب نجات جان انسان ها و امیدبخشی و افزایش تاب آوری اجتماعی نیست. مستندسازی تجربه تنها مدیریت بودجه و منابع و امکانات نیست، بلکه همه اینها و اضافه بر اینهاست.
✅مستندسازی تجربه زیسته بحران یعنی تهیه گزارش های تحقیقاتی بی طرفانه از تمام ابعاد رویداد،تلاش ها، ناکامی ها، خطاها،کوتاهی ها،موفقیت ها،ابتکارها، خلاقیت ها، برنامه ها، هماهنگی ها، ناهماهنگی ها، قانونگریزی ها،فسادها و احتکارها و..است.
✅مستندسازی تجربه بحران به تصمیم سازی و سیاست گذاری داده محور و شفاف می انجامد. به یک سیستم سیاسی و یک نظام اجتماعی خلاء ها و چالشها و فرصتها را یادآور می شود وبرای مواجهه با بحرانهای احتمالی پیش رو چشم انداز را روشن می کند.
✅مستندسازی تجربه بحران یک حق اساسی نسل های اجتماعی فعلی و نسل های آینده است تا بدانند که چه گذشت و چه باید کرد و در آینده چگونه از تکرار فجایع پیشگیری و چگونه آن را مدیریت کنند.
✅ در بحران های طبیعی ایران در چند دهه گذشته از جمله زلزله رودبار و منجیل،بم، آذربایجان،کرمانشاه مستندسازی تجربه مواجهه با بحران انجام نشده است.
✅تنها در مورد پلاسکو و سیل شمال و جنوب بهار نود و هشت، گزارش های ملی از سوی دانشگاهیان نوشته شد،این گزارش های ملی گرچه خیلی ارزشمند هستند اما به معنای واقعی دارای چارچوب مستندسازی تجربه مواجهه با بحران نیستند چون بعداز بحران نوشته شده اند مبتنی بر روایت رسانه ها و افراد درگیر در آن بحران متکی است و ناقص است و تیم تحقیقات و مستندساز مشاهده مشارکتی ندارد و روایت های دست دوم را شنيده است.
✅در بحران کرونا، یک ضرورت و اقدام فوری مبتني بی مسئولیت اجتماعی و انسانی ملی برای مستندسازی جامع از سوی دولت باید انجام شود
✅دولت همین الان و در زمان بحران کرونا باید مستندسازی کند نه بعد از بحران. یعنی تا زمانی که شواهد و فکت ها در دسترس هستند و همه چیز در میدان قابل رصد است، باید این کار انجام شود. فردا دیر است.
✅دولت مسئولیت مستندسازی این تجربه را باید به نهادهای علمی و مدنی یک تیم بین رشته ای علاقه مند و متخصص بی طرف واگذار کند تا به طور شفاف تمام ابعاد این بحران مستند شود و در سیاستگذاری های ملی مورد بهره برداری قرار گیرد. نتایج مستندسازی تجربه ها به درس ملی برای دولت و ملت تبدیل می شود.
#کافه_ارتباطات
#مستندسازی_تجربه
#مواجهه_با_بحران
#مواجهه_ایرانی_با_بحران
#مسئولیت_ملی
#حق_اساسی_نسلی
#دولت_مسئول
@coffee_comm
📝منصور ساعی، استادیار ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
✅ایران به عنوان کشور در چشم باد حوادثی تلخ، درتاریخ زبان زد است. مردمان این سرزمین به درازنای تاریخ طولانی اش، از هجوم اقوام بیگانه و تاخت و تاز و خونریزی «دیگری» در ایران گرفته تا وقوع بلایای طبیعی همچون سیل و زلزله و فجایع غیرطبیعی نظیر جنگ ها و بیماری ها نظیر وبا و سل و جذام و اخیرا اپیدمی جهانی کرونا، بحران ها و رویدادهای تلخ و تراژیک بی شماری را تجربه کرده اند.
✅شاید از خود بپرسیم، این تکرارشوندگی بحران ها و رویدادهای تراژیک چه نتیجه ای جز تلنبارشدن غم روی غم داشته است؟ آیا به درس و برنامه حاکمیت برای سیاست گذاری و اقدام برای پیشگیری و کنترل مطلوب بحران تبدیل شده است یا برگ غم انگیز دیگری به حافظه تاریخی مردمان ایران زمین اضافه شده است؟ اینکه چرا امروزه با وجود زیست در جامعه شبکه ای و جامعه دانایی محور قرن بیست ویکم هنوز از در مواجهه با بحران ها غافلگیر می شویم و برنامه و آمادگی قبلی هماهنگ و تمرین شده ای برای مواجهه درست با بحران های طبیعی و غیر طبیعی نداریم؟ به نظرمی رسد، پاسخ روشن است: «عدم مستندسازی تجربه زمان بحران»
✅مستندسازی تجربه در زمان بحران تنها تهیه و انتشار خبر و گزارش سریع، شفاف و به موقع رویدادها و آگاهی ها نیست. مستندسازی تنها داستان موفقیت ها و به خودنمایی های فردی و سازمانی نیست. مستندسازی تنها داستان شکست ها و ناکامی ها نیست.تنها ثبت همکاری و کارتیمی و مشارکت هماهنگ همه سازمان ها و مردم نیست، تنها مدیریت پیام ها و اخبار، شایعات و اخبار جعلی نیست. تنها خبرهای خوب نجات جان انسان ها و امیدبخشی و افزایش تاب آوری اجتماعی نیست. مستندسازی تجربه تنها مدیریت بودجه و منابع و امکانات نیست، بلکه همه اینها و اضافه بر اینهاست.
✅مستندسازی تجربه زیسته بحران یعنی تهیه گزارش های تحقیقاتی بی طرفانه از تمام ابعاد رویداد،تلاش ها، ناکامی ها، خطاها،کوتاهی ها،موفقیت ها،ابتکارها، خلاقیت ها، برنامه ها، هماهنگی ها، ناهماهنگی ها، قانونگریزی ها،فسادها و احتکارها و..است.
✅مستندسازی تجربه بحران به تصمیم سازی و سیاست گذاری داده محور و شفاف می انجامد. به یک سیستم سیاسی و یک نظام اجتماعی خلاء ها و چالشها و فرصتها را یادآور می شود وبرای مواجهه با بحرانهای احتمالی پیش رو چشم انداز را روشن می کند.
✅مستندسازی تجربه بحران یک حق اساسی نسل های اجتماعی فعلی و نسل های آینده است تا بدانند که چه گذشت و چه باید کرد و در آینده چگونه از تکرار فجایع پیشگیری و چگونه آن را مدیریت کنند.
✅ در بحران های طبیعی ایران در چند دهه گذشته از جمله زلزله رودبار و منجیل،بم، آذربایجان،کرمانشاه مستندسازی تجربه مواجهه با بحران انجام نشده است.
✅تنها در مورد پلاسکو و سیل شمال و جنوب بهار نود و هشت، گزارش های ملی از سوی دانشگاهیان نوشته شد،این گزارش های ملی گرچه خیلی ارزشمند هستند اما به معنای واقعی دارای چارچوب مستندسازی تجربه مواجهه با بحران نیستند چون بعداز بحران نوشته شده اند مبتنی بر روایت رسانه ها و افراد درگیر در آن بحران متکی است و ناقص است و تیم تحقیقات و مستندساز مشاهده مشارکتی ندارد و روایت های دست دوم را شنيده است.
✅در بحران کرونا، یک ضرورت و اقدام فوری مبتني بی مسئولیت اجتماعی و انسانی ملی برای مستندسازی جامع از سوی دولت باید انجام شود
✅دولت همین الان و در زمان بحران کرونا باید مستندسازی کند نه بعد از بحران. یعنی تا زمانی که شواهد و فکت ها در دسترس هستند و همه چیز در میدان قابل رصد است، باید این کار انجام شود. فردا دیر است.
✅دولت مسئولیت مستندسازی این تجربه را باید به نهادهای علمی و مدنی یک تیم بین رشته ای علاقه مند و متخصص بی طرف واگذار کند تا به طور شفاف تمام ابعاد این بحران مستند شود و در سیاستگذاری های ملی مورد بهره برداری قرار گیرد. نتایج مستندسازی تجربه ها به درس ملی برای دولت و ملت تبدیل می شود.
#کافه_ارتباطات
#مستندسازی_تجربه
#مواجهه_با_بحران
#مواجهه_ایرانی_با_بحران
#مسئولیت_ملی
#حق_اساسی_نسلی
#دولت_مسئول
@coffee_comm
#تکنوکلاس
بسیاری از آن‌ها در تنهایی با مشکلات روان‌شناختی روبه‌رو شدند، چرا که دور از اعضای خانواده و عزیزان خود زندگی می‌کردند اما ما خوشبختانه در کشورهای خود با چنین مشکلی روبه‌رو نیستیم.
🔸شکرخواه - ما ابتدا با #اپیدمی و سپس #پاندمی روبه‌رو شدیم اما اکنون در مقابل یک بمباران اطلاعاتی قرار گرفته‌ایم و قادر نیستیم میان اخبار درست و غلط تفکیک قائل شویم و با مفهومی جدید به نام #اینفودمی (infodemic) روبه‌رو هستیم. چگونه می‌توانیم در مقابل اینفودمی بایستیم؟ چه فرد یا افرادی قرار است ما را در مقابله با آن هدایت کنند؟
🔹شینواری -این پرسش تنها مختص به بازه کنونی نیست و از زمان ظهور #شبکه‌های_اجتماعی موضوعیت پیدا کرده است. در دین ما نیز این مسئله ذکر شده است؛ اینکه مادامی که از #صحت_خبری اطمینان پیدا نکرده‌اید، آن را به گوش دیگری نرسانید. زمانی که شما خبری را در رسانه‌های جمعی منتشر می‌کند، در قبال آن #مسئولیت دارید و این معضلی است که تمامی جهان با آن روبه‌رو است. بنابراین برای مبارزه با اینفودمیک، کشورها باید مجموعه مقرراتی را تعیین و بر انتشار #اطلاعات نظارت کنند، به ویژه در بازه همه‌گیری جهانی. ما باید بتوانیم فقط اخبار صحیح را از منابع صحیح دریافت کنیم.
🔸شکرخواه -به نظر من برای مبارزه با اینفودمیک، سه بخش می‌توانند نقشی حیاتی ایفا کند:
اول. #حلقه_آکادمیک در جوامع؛ آن‌ها باید بدانند که در قبال ترویج اطلاعات غلط باید کاری انجام دهند.
دوم: #ان‌جی‌اوها هستند؛ آن‌ها می‌توانند به خوبی اعضا و حامیان خود را آگاه کنند.
و سوم: رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های کاغذی هستند؛ چرا که در طول زمان اعتبار کسب کرده‌اند و مردم به آن‌ها اعتماد دارند.آیا به نظر شما، می‌توان در بازه کنونی از اخلاق کووید-۱۹ صحبت به میان آورد؟ ما اصول اخلاقی متعددی داریم. اما مشکل ما این است که چگونه این مشکل را به سمتی هدایت کنیم که بتوانیم دستاوردی داشته باشیم. بنابراین مهم است که در این روزها، که به روزهای قرنطینه شهرت پیدا کرده، جوانب متعدد این مشکل را بشناسیم. به طور مثال در مورد خانواده؛ تا پیش از این ما در دفاتر و شرکت‌های خود کار می‌کردیم، اما امروز دفاترمان را به خانه آوردهایم.
🔹شینواری -بله، این روزها تعاملات ما با خانواده افزایش پیدا کرده است، در نظام آموزشی تحول ایجاد شده و به سوی #آموزش_آنلاین و غیرحضوری روی آوردهایم. روابط معلمان و دانش‌آموزان تغییر و همه‌چیز صورت پیچیده‌ای پیدا کرده است. همان‌طور که همه می‌گویند، ما در آستانه ورود به عصر جدیدی قرار گرفته‌ایم. ما باید دوباره خودمان را پیدا کنیم. پدیده‌های بسیاری به وجود آمده‌اند که نیازمند تفکر دوباره‌اند.
▫️۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ ▫️#روزنامه_شهرآرا
بسیاری از آن‌ها در تنهایی با مشکلات روان‌شناختی روبه‌رو شدند، چرا که دور از اعضای خانواده و عزیزان خود زندگی می‌کردند اما ما خوشبختانه در کشورهای خود با چنین مشکلی روبه‌رو نیستیم.
🔸شکرخواه - ما ابتدا با #اپیدمی و سپس #پاندمی روبه‌رو شدیم اما اکنون در مقابل یک بمباران اطلاعاتی قرار گرفته‌ایم و قادر نیستیم میان اخبار درست و غلط تفکیک قائل شویم و با مفهومی جدید به نام #اینفودمی (infodemic) روبه‌رو هستیم. چگونه می‌توانیم در مقابل اینفودمی بایستیم؟ چه فرد یا افرادی قرار است ما را در مقابله با آن هدایت کنند؟
🔹شینواری -این پرسش تنها مختص به بازه کنونی نیست و از زمان ظهور #شبکه‌های_اجتماعی موضوعیت پیدا کرده است. در دین ما نیز این مسئله ذکر شده است؛ اینکه مادامی که از #صحت_خبری اطمینان پیدا نکرده‌اید، آن را به گوش دیگری نرسانید. زمانی که شما خبری را در رسانه‌های جمعی منتشر می‌کند، در قبال آن #مسئولیت دارید و این معضلی است که تمامی جهان با آن روبه‌رو است. بنابراین برای مبارزه با اینفودمیک، کشورها باید مجموعه مقرراتی را تعیین و بر انتشار #اطلاعات نظارت کنند، به ویژه در بازه همه‌گیری جهانی. ما باید بتوانیم فقط اخبار صحیح را از منابع صحیح دریافت کنیم.
🔸شکرخواه -به نظر من برای مبارزه با اینفودمیک، سه بخش می‌توانند نقشی حیاتی ایفا کند:
اول. #حلقه_آکادمیک در جوامع؛ آن‌ها باید بدانند که در قبال ترویج اطلاعات غلط باید کاری انجام دهند.
دوم: #ان‌جی‌اوها هستند؛ آن‌ها می‌توانند به خوبی اعضا و حامیان خود را آگاه کنند.
و سوم: رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های کاغذی هستند؛ چرا که در طول زمان اعتبار کسب کرده‌اند و مردم به آن‌ها اعتماد دارند.آیا به نظر شما، می‌توان در بازه کنونی از اخلاق کووید-۱۹ صحبت به میان آورد؟ ما اصول اخلاقی متعددی داریم. اما مشکل ما این است که چگونه این مشکل را به سمتی هدایت کنیم که بتوانیم دستاوردی داشته باشیم. بنابراین مهم است که در این روزها، که به روزهای قرنطینه شهرت پیدا کرده، جوانب متعدد این مشکل را بشناسیم. به طور مثال در مورد خانواده؛ تا پیش از این ما در دفاتر و شرکت‌های خود کار می‌کردیم، اما امروز دفاترمان را به خانه آوردهایم.
🔹شینواری -بله، این روزها تعاملات ما با خانواده افزایش پیدا کرده است، در نظام آموزشی تحول ایجاد شده و به سوی #آموزش_آنلاین و غیرحضوری روی آوردهایم. روابط معلمان و دانش‌آموزان تغییر و همه‌چیز صورت پیچیده‌ای پیدا کرده است. همان‌طور که همه می‌گویند، ما در آستانه ورود به عصر جدیدی قرار گرفته‌ایم. ما باید دوباره خودمان را پیدا کنیم. پدیده‌های بسیاری به وجود آمده‌اند که نیازمند تفکر دوباره‌اند.
▫️۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ ▫️#روزنامه_شهرآرا
🔸یک کمپین - ۴ ضلع
#مجید_رضائیان
▫️استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم
▫️اساساً #مسئولیت_اجتماعی شهروندان در ابتدای هر امری باید ارزیابی شود. در حال حاضر که بحث سلامت و بهداشت و مقابله با #کرونا مطرح است، در گام نخست باید کمپین‌های خیلی قوی و خوب ساماندهی شوند
https://tinyurl.com/y4qr639d
#مجید_رضائیان
▫️استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم
▫️اساساً #مسئولیت_اجتماعی شهروندان در ابتدای هر امری باید ارزیابی شود. در حال حاضر که بحث سلامت و بهداشت و مقابله با #کرونا مطرح است، در گام نخست باید کمپین‌های خیلی قوی و خوب ساماندهی شوند
https://tinyurl.com/y4qr639d