عرصه‌های ارتباطی
#کتاب 🔸اینترنت و سواد مجازی ▫️دوشنبه ۲۰ آبان ۹۸ ▫️رونمایی از کتاب اینترنت و سواد مجازی ▫️پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات @younesshokrkhah
#کتاب 🔸اینترنت و سواد مجازی
موضوع #اینترنت در اذهان عمومی ما هنوز موقعیت درستی ندارد. مفهوم #سواد مجازی و حتی خود مفهوم فضای #مجازی هم چنین وضعی را دارد. هنوز امروز نمی‌دانیم درباره اینترنت باید از چه تعریفی استفاده کنیم؟ معنای لغوی آن یعنی درون نت اما آنچه در آن در جامعه ما جاری و ساری است تنها عارضه دانلود است و هنوز بویی از شبکه بودنش نبرده‌ایم. این مساله خیلی دردآور است. خیلی‌ها فکر می‌کنند اینترنت امری است نجات‌بخش و دسترسی به آن اتفاقی بزرگ را برای ما رقم می‌زند اما واقعیت این است که اینترنت برای ما در ایران تنها اکسس فراهم کرده است و موقعیت ساخته اما یاد نگرفته‌ایم که اینترنت قرار بوده تکنولوژی توزیع باشد و هم افزایی ایجاد کند. هنوز دقت نداریم که اگر کتابی در اینترنت هست ما به ازای بیرونی دارد. همچنین اینترنت زمان‌شکن و مکان‌شکن است.
طبق بررسی‌های این کتاب ما در ایران در مجموع حدود ۸۰ مطالعه درباره سواد رسانهای نداریم؛ پس مفهوم سواد درگیر درک بیشتر است.
کار دشواری که دکتر عاملی و همکارشان انجام دادند، پرداختن به یک پدیده بزرگ است که نکات عدیده‌ای در خود جای داده است. این عزیزان تلاش کردند برای یک امر بی نام، نام وضع کنند.
کتاب اینترنت و سواد مجازی از چند منظر درخور اهمیت است. دوستان در فضایی پا گذاشتند که زیاد رد پا جلویشان نبوده است. دکتر عاملی سال‌هاست در مورد مفهوم دو فضایی شدن کار می‌کنند و در این کتاب می‌گویند باید به تغییر سرمشق دقت کنیم تا ببینیم مسیر ما کجاست. این مولفان به پدیده‌ای پرداختند که در قلب آن تکنولوژی وجود دارد. کتاب اینترنت و سواد مجازی دچار مردگی سریع نخواهد شد. این کتاب سرشار از رد پاهای فراوان برای علاقه‌مندان این حوزه است. این کتاب یک منظره فکری است که هر کس بنا بر علاقه خود می‌تواند در قسمتی از آن اطراق کند.
دوشنبه ۲۰ آبان ۹۸ | رونمایی از کتاب اینترنت و سواد مجازی | پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
موضوع #اینترنت در اذهان عمومی ما هنوز موقعیت درستی ندارد. مفهوم #سواد مجازی و حتی خود مفهوم فضای #مجازی هم چنین وضعی را دارد. هنوز امروز نمی‌دانیم درباره اینترنت باید از چه تعریفی استفاده کنیم؟ معنای لغوی آن یعنی درون نت اما آنچه در آن در جامعه ما جاری و ساری است تنها عارضه دانلود است و هنوز بویی از شبکه بودنش نبرده‌ایم. این مساله خیلی دردآور است. خیلی‌ها فکر می‌کنند اینترنت امری است نجات‌بخش و دسترسی به آن اتفاقی بزرگ را برای ما رقم می‌زند اما واقعیت این است که اینترنت برای ما در ایران تنها اکسس فراهم کرده است و موقعیت ساخته اما یاد نگرفته‌ایم که اینترنت قرار بوده تکنولوژی توزیع باشد و هم افزایی ایجاد کند. هنوز دقت نداریم که اگر کتابی در اینترنت هست ما به ازای بیرونی دارد. همچنین اینترنت زمان‌شکن و مکان‌شکن است.
طبق بررسی‌های این کتاب ما در ایران در مجموع حدود ۸۰ مطالعه درباره سواد رسانهای نداریم؛ پس مفهوم سواد درگیر درک بیشتر است.
کار دشواری که دکتر عاملی و همکارشان انجام دادند، پرداختن به یک پدیده بزرگ است که نکات عدیده‌ای در خود جای داده است. این عزیزان تلاش کردند برای یک امر بی نام، نام وضع کنند.
کتاب اینترنت و سواد مجازی از چند منظر درخور اهمیت است. دوستان در فضایی پا گذاشتند که زیاد رد پا جلویشان نبوده است. دکتر عاملی سال‌هاست در مورد مفهوم دو فضایی شدن کار می‌کنند و در این کتاب می‌گویند باید به تغییر سرمشق دقت کنیم تا ببینیم مسیر ما کجاست. این مولفان به پدیده‌ای پرداختند که در قلب آن تکنولوژی وجود دارد. کتاب اینترنت و سواد مجازی دچار مردگی سریع نخواهد شد. این کتاب سرشار از رد پاهای فراوان برای علاقه‌مندان این حوزه است. این کتاب یک منظره فکری است که هر کس بنا بر علاقه خود می‌تواند در قسمتی از آن اطراق کند.
دوشنبه ۲۰ آبان ۹۸ | رونمایی از کتاب اینترنت و سواد مجازی | پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
🔸کدامیک فاتح هستند: ما یا شبکه‌های اجتماعی؟
▫️هادی خانیکی
«شبكه‌ای شدن امر اجتماعی»، «رسانهای شدن سیاست» و «مجازی شدن زندگی روزمره» از جمله واقعیت‌های پیش روی جوامع دستخوش تغییر است كه این روزها در جامعه ما نیز چشم ها و ذهن‌ها را بیش از هر زمان دیگر به خود جلب كرده است. اینكه آیا آنچه به آسانی در #فضای‌مجازی می‌چرخد، پنجره‌هایی به سوی دانستن می‌گشاید یا پرده‌هایی به روی حقیقت می‌كشاند پرسش واقعی امروز ما است.
نیكلاس كار در كتاب ارزنده «اینترنت با مغز ما چه می‌كند» بازخوانی سخن #مارشال_مك‌لوهان در شناخت #رسانه‌ها كه «رسانه‌ها را همان پیام» می‌نامد، به نكته مهمی اشاره دارد.
او در پاسخ این پرسش كه ما یا رسانه‌ها كدامیك دیگری را به تسخیر خود درآورده‌ایم معتقد است شبكه‌ها ما را به انقیاد خود درآورده‌اند. به اعتبار این سخن «كار» می‌توان گفت اكنون باید بیش از هر زمان دیگری نگران سهولت بیش از اندازه در راه‌اندازی «دخمه‌های انعكاس توهم» در جهان #مجازی باشیم. شبكه‌های اجتماعی كه به درستی ظرفیت خلق جهانی متكثر، متنوع و گشوده در فهم و نقد را دارند، گاه این جهان را برای شكل‌گیری اندیشه‌های آزاد به خدمت می‌گیرند. دنیای قطبی شده رسانهای، بازار حرفهای نسنجیده را گرم می‌كند و می‌كوشد كنشگری را از میدان‌های آزادی و دموكراسی به پس‌كوچه‌های خشونت و نفرت بكشاند. هوشیار باشیم كه فضای نقاد شبكه‌ها به تسخیر آفرینندگان و فروشندگان سخنان بی‌پایه درنیاید.
▫️هادی خانیکی
«شبكه‌ای شدن امر اجتماعی»، «رسانهای شدن سیاست» و «مجازی شدن زندگی روزمره» از جمله واقعیت‌های پیش روی جوامع دستخوش تغییر است كه این روزها در جامعه ما نیز چشم ها و ذهن‌ها را بیش از هر زمان دیگر به خود جلب كرده است. اینكه آیا آنچه به آسانی در #فضای‌مجازی می‌چرخد، پنجره‌هایی به سوی دانستن می‌گشاید یا پرده‌هایی به روی حقیقت می‌كشاند پرسش واقعی امروز ما است.
نیكلاس كار در كتاب ارزنده «اینترنت با مغز ما چه می‌كند» بازخوانی سخن #مارشال_مك‌لوهان در شناخت #رسانه‌ها كه «رسانه‌ها را همان پیام» می‌نامد، به نكته مهمی اشاره دارد.
او در پاسخ این پرسش كه ما یا رسانه‌ها كدامیك دیگری را به تسخیر خود درآورده‌ایم معتقد است شبكه‌ها ما را به انقیاد خود درآورده‌اند. به اعتبار این سخن «كار» می‌توان گفت اكنون باید بیش از هر زمان دیگری نگران سهولت بیش از اندازه در راه‌اندازی «دخمه‌های انعكاس توهم» در جهان #مجازی باشیم. شبكه‌های اجتماعی كه به درستی ظرفیت خلق جهانی متكثر، متنوع و گشوده در فهم و نقد را دارند، گاه این جهان را برای شكل‌گیری اندیشه‌های آزاد به خدمت می‌گیرند. دنیای قطبی شده رسانهای، بازار حرفهای نسنجیده را گرم می‌كند و می‌كوشد كنشگری را از میدان‌های آزادی و دموكراسی به پس‌كوچه‌های خشونت و نفرت بكشاند. هوشیار باشیم كه فضای نقاد شبكه‌ها به تسخیر آفرینندگان و فروشندگان سخنان بی‌پایه درنیاید.
عرصه‌های ارتباطی
🔸مبارزان میدان بلاک و آنفالو ▫️یادداشت #آزاده_محمدحسین ـ روزنامه‌نگار
ما مبارزان عرصه حرفیم، مبارزان صحنه واژه، مبارزان میدان «بلاک» و «آنفالو»؛ این آخری را اما به‌نظرم بهتر از دوتای دیگر بلدیم. می‌دانی، کاری ندارد؛ یک دکمه است که به مدد دانش امروز دیگر حتی فشار هم نمی‌خواهد، لمسش کنی کار تمام است و خلاص.
ما مبارزان صحنه نشنیدنیم؛ صحنه «گفت»، نه «شنود». یاد گرفته‌ایم ما بگوییم و دیگران گوش کنند. آموخته‌ایم واژه‌ها را یک به یک کنار هم بچینیم، بزک کنیم، رنگ و لعاب بدهیم و بعد ماشه جنگی‌اش را بکشیم و مستقیم شلیک کنیم به‌صورت طرف مقابل‌مان.
آداب گفت‌وگو را نیاموخته و درهایش را یک به یک بسته‌ایم. تقصیر ما نیست شاید. در روزگارانی زیسته‌ایم که هر لحظه و هر آن به شکل و شمایلی نادیده‌مان گرفته‌اند و راستش را بخواهی آموخته‌ایم خودمان دست به‌کار شویم و حق‌مان را طلب کنیم؛ اما چگونه؟ این را نیاموخته‌ایم.
ما همدیگر را در دنیایی که نعل به نعل همچون نامش مجاز است، می‌دریم و لت‌و‌پار می‌کنیم. برای محکم‌کاری و راحتی خیال‌مان از اثربخشی ضربات #مجازی، عزیزان یکدیگر را هم با سخیف‌ترین و رکیک‌ترین واژه‌ها مورد عنایت ویژه قرار می‌دهیم؛ بی‌توجه به اینکه شاید آنان روح‌شان هم از مبارزه خیالی ما بی‌خبر باشد.
در میدان جنگ ما مبارزان، تو نمی‌توانی میانه‌رو باشی؛ یا «بر» مایی یا «با» ما؛ در غیراین‌‌صورت بی‌خاصیتی بیش نیستی که فقط جای ما و آنان را تنگ کرده‌ای.
از تو چه پنهان دنیای ما مبارزان آنفالو و بلاک، قواعد مشخصی هم ندارد؛ هربار می‌توانی به یک طرف غش کنی و به‌محض آنکه واژه یا واژه‌هایی جدید و پرطمطراق کشف کردی، به آن سمتی بچرخی که بیشتر در تیررس نگاه‌هاست.
دست خودمان نیست؛ گروهی از ما که کم هم نیستیم تشنه دیده شدنیم و #لایک گرفتن و امان از این لایک که بابت کوبیده‌شدنش بر پیشانی صفحات رنگارنگ دنیای مجازی‌مان، چه هزینه‌ها که نمی‌دهیم!
ما مبارزان صحنه هیچیم؛ امروز هستیم و فردا نه!
پس اگر دوست داری تو هم به لشکر بلاکیان و آنفالوکنندگان بپیوند، بلکه رستگار شوی!
این روزها انگار دنیا نیاز دارد به گسترش نبرد و نبردهایی که ما سربازانش باشیم
▫️روزنامه همشهری | سه‌شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۸
ما مبارزان صحنه نشنیدنیم؛ صحنه «گفت»، نه «شنود». یاد گرفته‌ایم ما بگوییم و دیگران گوش کنند. آموخته‌ایم واژه‌ها را یک به یک کنار هم بچینیم، بزک کنیم، رنگ و لعاب بدهیم و بعد ماشه جنگی‌اش را بکشیم و مستقیم شلیک کنیم به‌صورت طرف مقابل‌مان.
آداب گفت‌وگو را نیاموخته و درهایش را یک به یک بسته‌ایم. تقصیر ما نیست شاید. در روزگارانی زیسته‌ایم که هر لحظه و هر آن به شکل و شمایلی نادیده‌مان گرفته‌اند و راستش را بخواهی آموخته‌ایم خودمان دست به‌کار شویم و حق‌مان را طلب کنیم؛ اما چگونه؟ این را نیاموخته‌ایم.
ما همدیگر را در دنیایی که نعل به نعل همچون نامش مجاز است، می‌دریم و لت‌و‌پار می‌کنیم. برای محکم‌کاری و راحتی خیال‌مان از اثربخشی ضربات #مجازی، عزیزان یکدیگر را هم با سخیف‌ترین و رکیک‌ترین واژه‌ها مورد عنایت ویژه قرار می‌دهیم؛ بی‌توجه به اینکه شاید آنان روح‌شان هم از مبارزه خیالی ما بی‌خبر باشد.
در میدان جنگ ما مبارزان، تو نمی‌توانی میانه‌رو باشی؛ یا «بر» مایی یا «با» ما؛ در غیراین‌‌صورت بی‌خاصیتی بیش نیستی که فقط جای ما و آنان را تنگ کرده‌ای.
از تو چه پنهان دنیای ما مبارزان آنفالو و بلاک، قواعد مشخصی هم ندارد؛ هربار می‌توانی به یک طرف غش کنی و به‌محض آنکه واژه یا واژه‌هایی جدید و پرطمطراق کشف کردی، به آن سمتی بچرخی که بیشتر در تیررس نگاه‌هاست.
دست خودمان نیست؛ گروهی از ما که کم هم نیستیم تشنه دیده شدنیم و #لایک گرفتن و امان از این لایک که بابت کوبیده‌شدنش بر پیشانی صفحات رنگارنگ دنیای مجازی‌مان، چه هزینه‌ها که نمی‌دهیم!
ما مبارزان صحنه هیچیم؛ امروز هستیم و فردا نه!
پس اگر دوست داری تو هم به لشکر بلاکیان و آنفالوکنندگان بپیوند، بلکه رستگار شوی!
این روزها انگار دنیا نیاز دارد به گسترش نبرد و نبردهایی که ما سربازانش باشیم
▫️روزنامه همشهری | سه‌شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۸
🔸نوشتن برای بچه‌ها
▫️درباب متن و فرامتن؛ فلسفه و تکنیک
#یونس_شکرخواه
نوشتن درباره بچه‌ها و نوشتن برای بچه‌ها با هم متفاوت است. هر دو خوب است و کاری هست برای خودش. اما من فکر می‌کنم دومی بهتر است: نوشتن برای بچه‌ها.
ماجرای این نوع روزنامه‌نگاری برای من از دوران کودکی‌ام و زندگی با #کیهان‌بچه‌ها آغاز می‌شود؛ نشریه‌ای که هنوز منتشر می‌شود و شاید یاد هیچ نشریه دیگری تا آن اندازه که هر هفته کیهان بچه‌ها را با هیجان به دست می‌گرفتم و همه جایش را می‌خواندم؛ در من ماندگار نشده است.
بعدها بازی‌های روزگار مرا با بچه بزرگ‌هایی رو در رو نشاند که یا کودکی‌شان را در جیب‌هایشان این طرف و آن طرف می‌بردند و یا مثل خودم آنرا بر روی لباس‌شان سنجاق کرده بودند: مرحوم #امیر_فردی؛ مرحوم #قیصر_امین‌پور؛ #جواد_محقق؛ #مسعود_شهامی‌پور؛ #لیلا_رستگار؛ #احمد_غلامی؛ #فرانک_عطیف؛ #مناف_یحیی‌پور؛ #فریده_خلعتبری و نام‌های دیگر و دیگر .....
با آن‌ها گاه و بی‌گاه؛ اینجا و آنجا؛ باید در همین باره‌ها حرف و گپ و گفت می‌داشتیم و شاید چسب اصلی همه این‌ها؛ همان کودک درون بود که زخم خورده بود و باز کنجکاوانه راه می‌رفت و می‌خواست به همه چیز سرک بکشد، چیستان حل کند و نقاشی کند بر روی تابلوی بی‌انتهای چسبیده به دیوار خاطره‌ها.
این‌ها را گفتم تا سوای اعلام نسبت قطع نشده‌ام با کودکی، به سبب‌های حرفهای هم اشاره کرده باشم. تجارب من در قاب همین نسبت‌‌ها و سبب‌ها به من می‌گوید:
- روزنامه‌نگاری برای #کودکان در ایران از نظر مضمونی بیشتر در عرصه‌های داستان؛ شعر و خبر و از جنبه گرافیکی در عرصه نقاشی و نه مثلا #گرافیک‌اطلاع‌رسان و یا #گرافیک‌خبری به پیش رفته و رشد داشته است و در این عرصه گرافیکی به ویژه در قالب کتاب حتی در کانون‌هایی مثل #بلونیا درخشیده است.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز با #سبک #هرم‌وارونه نفس می‌کشد و #سبک‌تاریخی را با باور نمی‌نویسد.
- تحریریه‌های #روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز برای خود بچه‌ها صندلی ندارد - #دوچرخه همشهری را استثنا می‌کنم با ادای احترام به لیلا رستگار و دیگران در ادامه او و نیز #آفتابگردان را با خبرنگاران افتخاری‌اش که مثل شهاب امد و مثل شهاب رفت.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران بیشتر خبر زده است و فرم‌گرا و متاسفانه هنوز غفلت آشکاری دارد نسبت به فرصت‌ها و مخاطراتی که کودکان با آن‌ها مواجه هستند.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز یک #متن بی‌فرامتن است. از زاویه یک آشنا با مقولات و نظریه‌های ارتباطی به صراحت می‌گویم حتی درصد ناچیزی از نظریه‌های رسانهای مرتبط با کودکان در ایران تالیف و ترجمه نشده است: نمونه‌اش دایره‌المعارف ۸۸۶ صفحه‌ای کودکان و رسانه‌های #انتشارات_سیج با نمایه‌ای مضمونی مشتمل بر ۷۰ صفحه.
متن‌های بی‌فرامتن لاغر می‌مانند و درست فهم نمی‌شوند. من فکر می‌کنم نهادهایی مثل کانون پرورش فکری؛ #ناشران تخصصی عرصه کودکان؛ مدارس روزنامه‌نگاری و همچنین خود دست اندرکاران عرصه روزنامه‌نگاری برای کودکان کارهای ناتمامی در این بحث #فرامتن دارند و شاید تا تولید ادبیات در این عرصه به بلوغ نرسد؛ کودکان ما دچار سوء تغذیه محتوایی بمانند.
- من می‌پرسم بچه‌ها با چه فرصت‌ها و مخاطراتی مواجه هستند؟ به گمان من برخی مقوله‌ها سایه‌وار با آن‌ها حرکت می‌کنند: رفاه، آموزش؛ مسائل خانوادگی و تجارب مربوط به اجتماعی شدن چه از جنبه فیزیکی و چه از جنبه #مجازی، سلامت و بهداشت و بالاخره متاسفانه آزار و اذیت.
- تردیدی ندارم که به فهرست فوق می‌توان باز هم افزود. اما من به عمده‌ترین‌ها اشاره کردم و شاید هم این‌ها همان حلقه‌های گمشده در زنجیر طولانی روزنامه‌نگاری برای کودکان باشند.
- من می‌پرسم چگونه می‌توان ابتدا مقوله‌‌هایی مثل رفاه، آموزش؛ مسائل خانوادگی و تجارب مربوط به اجتماعی شدن، سلامت و بهداشت و کودک آزاری را دستور کار دائمی قرار داد و سپس نحوه پوشش دادن حرفهای آن‌ها را هم آموخت؟ اولی بحث #فلسفه است و دومی بحث #علم و #تکنیک.
و ما و کودکان؛ هنوز سخت به هر دو محتاج.
▫️درباب متن و فرامتن؛ فلسفه و تکنیک
#یونس_شکرخواه
نوشتن درباره بچه‌ها و نوشتن برای بچه‌ها با هم متفاوت است. هر دو خوب است و کاری هست برای خودش. اما من فکر می‌کنم دومی بهتر است: نوشتن برای بچه‌ها.
ماجرای این نوع روزنامه‌نگاری برای من از دوران کودکی‌ام و زندگی با #کیهان‌بچه‌ها آغاز می‌شود؛ نشریه‌ای که هنوز منتشر می‌شود و شاید یاد هیچ نشریه دیگری تا آن اندازه که هر هفته کیهان بچه‌ها را با هیجان به دست می‌گرفتم و همه جایش را می‌خواندم؛ در من ماندگار نشده است.
بعدها بازی‌های روزگار مرا با بچه بزرگ‌هایی رو در رو نشاند که یا کودکی‌شان را در جیب‌هایشان این طرف و آن طرف می‌بردند و یا مثل خودم آنرا بر روی لباس‌شان سنجاق کرده بودند: مرحوم #امیر_فردی؛ مرحوم #قیصر_امین‌پور؛ #جواد_محقق؛ #مسعود_شهامی‌پور؛ #لیلا_رستگار؛ #احمد_غلامی؛ #فرانک_عطیف؛ #مناف_یحیی‌پور؛ #فریده_خلعتبری و نام‌های دیگر و دیگر .....
با آن‌ها گاه و بی‌گاه؛ اینجا و آنجا؛ باید در همین باره‌ها حرف و گپ و گفت می‌داشتیم و شاید چسب اصلی همه این‌ها؛ همان کودک درون بود که زخم خورده بود و باز کنجکاوانه راه می‌رفت و می‌خواست به همه چیز سرک بکشد، چیستان حل کند و نقاشی کند بر روی تابلوی بی‌انتهای چسبیده به دیوار خاطره‌ها.
این‌ها را گفتم تا سوای اعلام نسبت قطع نشده‌ام با کودکی، به سبب‌های حرفهای هم اشاره کرده باشم. تجارب من در قاب همین نسبت‌‌ها و سبب‌ها به من می‌گوید:
- روزنامه‌نگاری برای #کودکان در ایران از نظر مضمونی بیشتر در عرصه‌های داستان؛ شعر و خبر و از جنبه گرافیکی در عرصه نقاشی و نه مثلا #گرافیک‌اطلاع‌رسان و یا #گرافیک‌خبری به پیش رفته و رشد داشته است و در این عرصه گرافیکی به ویژه در قالب کتاب حتی در کانون‌هایی مثل #بلونیا درخشیده است.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز با #سبک #هرم‌وارونه نفس می‌کشد و #سبک‌تاریخی را با باور نمی‌نویسد.
- تحریریه‌های #روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز برای خود بچه‌ها صندلی ندارد - #دوچرخه همشهری را استثنا می‌کنم با ادای احترام به لیلا رستگار و دیگران در ادامه او و نیز #آفتابگردان را با خبرنگاران افتخاری‌اش که مثل شهاب امد و مثل شهاب رفت.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران بیشتر خبر زده است و فرم‌گرا و متاسفانه هنوز غفلت آشکاری دارد نسبت به فرصت‌ها و مخاطراتی که کودکان با آن‌ها مواجه هستند.
- روزنامه‌نگاری برای کودکان در ایران هنوز یک #متن بی‌فرامتن است. از زاویه یک آشنا با مقولات و نظریه‌های ارتباطی به صراحت می‌گویم حتی درصد ناچیزی از نظریه‌های رسانهای مرتبط با کودکان در ایران تالیف و ترجمه نشده است: نمونه‌اش دایره‌المعارف ۸۸۶ صفحه‌ای کودکان و رسانه‌های #انتشارات_سیج با نمایه‌ای مضمونی مشتمل بر ۷۰ صفحه.
متن‌های بی‌فرامتن لاغر می‌مانند و درست فهم نمی‌شوند. من فکر می‌کنم نهادهایی مثل کانون پرورش فکری؛ #ناشران تخصصی عرصه کودکان؛ مدارس روزنامه‌نگاری و همچنین خود دست اندرکاران عرصه روزنامه‌نگاری برای کودکان کارهای ناتمامی در این بحث #فرامتن دارند و شاید تا تولید ادبیات در این عرصه به بلوغ نرسد؛ کودکان ما دچار سوء تغذیه محتوایی بمانند.
- من می‌پرسم بچه‌ها با چه فرصت‌ها و مخاطراتی مواجه هستند؟ به گمان من برخی مقوله‌ها سایه‌وار با آن‌ها حرکت می‌کنند: رفاه، آموزش؛ مسائل خانوادگی و تجارب مربوط به اجتماعی شدن چه از جنبه فیزیکی و چه از جنبه #مجازی، سلامت و بهداشت و بالاخره متاسفانه آزار و اذیت.
- تردیدی ندارم که به فهرست فوق می‌توان باز هم افزود. اما من به عمده‌ترین‌ها اشاره کردم و شاید هم این‌ها همان حلقه‌های گمشده در زنجیر طولانی روزنامه‌نگاری برای کودکان باشند.
- من می‌پرسم چگونه می‌توان ابتدا مقوله‌‌هایی مثل رفاه، آموزش؛ مسائل خانوادگی و تجارب مربوط به اجتماعی شدن، سلامت و بهداشت و کودک آزاری را دستور کار دائمی قرار داد و سپس نحوه پوشش دادن حرفهای آن‌ها را هم آموخت؟ اولی بحث #فلسفه است و دومی بحث #علم و #تکنیک.
و ما و کودکان؛ هنوز سخت به هر دو محتاج.
🔸کیفیت دوفضایی سوگواری در عصر دیجیتال
▫️سوگواری نیز مانند دیگر عرصه‌های تجربه دچار کیفیتی دوفضایی در #عصر_دیجیتال شده‌است که به مدد فناوری‌های ثبت و بایگانی، این کردار اجتماعی فرهنگی را واجد جنبه‌های نمایشی، عادتی و آیینی می‌سازد.
مقاله تجربه #دوفضایی شده #کاربران ایرانی از سوگواری مجازی؛ #شبکه_اجتماعی #فیسبوک اثر مشترکی از #سعیدرضا_عاملی، #یونس_شکرخواه و #سیده‌تمنا_منصوری است که در شماره ۴۸ فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات انتشار یافته است.
این مطالعه در مورد رابطه میان مرگ، خاطره و فضای #مجازی است که تجربه سوگ مرگ و یادآوری خاطرات سوگوارانه افراد معمولی جامعه را مورد پژوهش قرار داده است؛ با فرض اینکه ترس از فقدان، رانه روانی قوی برای تمایل انسان به مستندسازی، حفظ و بادوام‌ساختن داشته‌های خویش و اشتراک‌گذاری آن با دیگران است و نیز ابژه‌های مادی خاطره در فضای مجازی نه‌تنها مادیت خود را از دست نمی‌دهند، بلکه به‌مانند دارایی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شوند.
این پژوهش به دنبال آن است تا بداند چه متغیرهایی در تجربه امتداد یادآوری خاطرات فرد متوفی به فضای مجازی (شبکه اجتماعی #فیسبوک) دخیل هستند. همچنین دلایل امتداد تجربه سوگ توسط کاربران سوگوار را در این شبکه اجتماعی می‌کاود تا در انتها به چگونگی تغییر کردارهای مرتبط با یادآوری خاطرات سوگوارانه در شبکه اجتماعی فیسبوک در مقایسه با جهان واقعی، دست یابد.
www.irna.ir/news/83782166
▫️سوگواری نیز مانند دیگر عرصه‌های تجربه دچار کیفیتی دوفضایی در #عصر_دیجیتال شده‌است که به مدد فناوری‌های ثبت و بایگانی، این کردار اجتماعی فرهنگی را واجد جنبه‌های نمایشی، عادتی و آیینی می‌سازد.
مقاله تجربه #دوفضایی شده #کاربران ایرانی از سوگواری مجازی؛ #شبکه_اجتماعی #فیسبوک اثر مشترکی از #سعیدرضا_عاملی، #یونس_شکرخواه و #سیده‌تمنا_منصوری است که در شماره ۴۸ فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات انتشار یافته است.
این مطالعه در مورد رابطه میان مرگ، خاطره و فضای #مجازی است که تجربه سوگ مرگ و یادآوری خاطرات سوگوارانه افراد معمولی جامعه را مورد پژوهش قرار داده است؛ با فرض اینکه ترس از فقدان، رانه روانی قوی برای تمایل انسان به مستندسازی، حفظ و بادوام‌ساختن داشته‌های خویش و اشتراک‌گذاری آن با دیگران است و نیز ابژه‌های مادی خاطره در فضای مجازی نه‌تنها مادیت خود را از دست نمی‌دهند، بلکه به‌مانند دارایی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شوند.
این پژوهش به دنبال آن است تا بداند چه متغیرهایی در تجربه امتداد یادآوری خاطرات فرد متوفی به فضای مجازی (شبکه اجتماعی #فیسبوک) دخیل هستند. همچنین دلایل امتداد تجربه سوگ توسط کاربران سوگوار را در این شبکه اجتماعی می‌کاود تا در انتها به چگونگی تغییر کردارهای مرتبط با یادآوری خاطرات سوگوارانه در شبکه اجتماعی فیسبوک در مقایسه با جهان واقعی، دست یابد.
www.irna.ir/news/83782166
#سینما
🔸بازار مجازی جشنواره کن
نخستین دوره بازار مجازی فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم #کن از فردا آغاز به کار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، نخستین دوره بازار #مجازی فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم کن (Marche du Film) از ۲ تیر ۱۳۹۹ (۲۲ ژوئن ۲۰۲۰) آغاز می‌شود و به‌مدت پنج روز ادامه خواهد داشت.
این نخستین دوره است که بازار فیلم کن به دلیل شیوع #کرونا در جهان، به شکل مجازی و با حضور مجازی حدود بیش از ۵۰ کشور جهان برگزار می‌شود.
🔸بازار مجازی جشنواره کن
نخستین دوره بازار مجازی فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم #کن از فردا آغاز به کار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، نخستین دوره بازار #مجازی فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم کن (Marche du Film) از ۲ تیر ۱۳۹۹ (۲۲ ژوئن ۲۰۲۰) آغاز می‌شود و به‌مدت پنج روز ادامه خواهد داشت.
این نخستین دوره است که بازار فیلم کن به دلیل شیوع #کرونا در جهان، به شکل مجازی و با حضور مجازی حدود بیش از ۵۰ کشور جهان برگزار می‌شود.
#زوم #فرهنگ #مجازی #سایبر
🔸جنس و جای فرهنگ مجازی کجاست؟
▫️بازنمود فرهنگ است در فضای سایبر
▫️بین طبیعی و مجازی؛ قدرت فرهنگ سایبر همین‌جا است
▫️خلق می‌كند و خلق می‌شود با واقعیت‌های مجازی
هر آنچه از فرهنگ مادی تكنولوژی كامپیوتر برمی‌خیزد
▫️نهفته در فضای شناختی مشترك بین ماشین‌ها و افراد كه البته می‌توانند ماسك‌دار باشند (آواتار پوش‌ها)
▫️نهفته در تعامل رفتاری ماشین‌ها و خالقان ماشین‌ها
▫️نفس می‌كشد در قالب فلسفه‌های تازه، متدهای تازه، ابزارهای جدید و در دستمایه‌های انسان‌شناسان برای درك انسان دیجیتال زده
🔸جنس و جای فرهنگ مجازی کجاست؟
▫️بازنمود فرهنگ است در فضای سایبر
▫️بین طبیعی و مجازی؛ قدرت فرهنگ سایبر همین‌جا است
▫️خلق می‌كند و خلق می‌شود با واقعیت‌های مجازی
هر آنچه از فرهنگ مادی تكنولوژی كامپیوتر برمی‌خیزد
▫️نهفته در فضای شناختی مشترك بین ماشین‌ها و افراد كه البته می‌توانند ماسك‌دار باشند (آواتار پوش‌ها)
▫️نهفته در تعامل رفتاری ماشین‌ها و خالقان ماشین‌ها
▫️نفس می‌كشد در قالب فلسفه‌های تازه، متدهای تازه، ابزارهای جدید و در دستمایه‌های انسان‌شناسان برای درك انسان دیجیتال زده
Forwarded from عرصه‌های ارتباطی
🔸کیفیت دوفضایی سوگواری در عصر دیجیتال
▫️سوگواری نیز مانند دیگر عرصه‌های تجربه دچار کیفیتی دوفضایی در #عصر_دیجیتال شده‌است که به مدد فناوری‌های ثبت و بایگانی، این کردار اجتماعی فرهنگی را واجد جنبه‌های نمایشی، عادتی و آیینی می‌سازد.
مقاله تجربه #دوفضایی شده #کاربران ایرانی از سوگواری مجازی؛ #شبکه_اجتماعی #فیسبوک اثر مشترکی از #سعیدرضا_عاملی، #یونس_شکرخواه و #سیده‌تمنا_منصوری است که در شماره ۴۸ فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات انتشار یافته است.
این مطالعه در مورد رابطه میان مرگ، خاطره و فضای #مجازی است که تجربه سوگ مرگ و یادآوری خاطرات سوگوارانه افراد معمولی جامعه را مورد پژوهش قرار داده است؛ با فرض اینکه ترس از فقدان، رانه روانی قوی برای تمایل انسان به مستندسازی، حفظ و بادوام‌ساختن داشته‌های خویش و اشتراک‌گذاری آن با دیگران است و نیز ابژه‌های مادی خاطره در فضای مجازی نه‌تنها مادیت خود را از دست نمی‌دهند، بلکه به‌مانند دارایی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شوند.
این پژوهش به دنبال آن است تا بداند چه متغیرهایی در تجربه امتداد یادآوری خاطرات فرد متوفی به فضای مجازی (شبکه اجتماعی #فیسبوک) دخیل هستند. همچنین دلایل امتداد تجربه سوگ توسط کاربران سوگوار را در این شبکه اجتماعی می‌کاود تا در انتها به چگونگی تغییر کردارهای مرتبط با یادآوری خاطرات سوگوارانه در شبکه اجتماعی فیسبوک در مقایسه با جهان واقعی، دست یابد.
www.irna.ir/news/83782166
▫️سوگواری نیز مانند دیگر عرصه‌های تجربه دچار کیفیتی دوفضایی در #عصر_دیجیتال شده‌است که به مدد فناوری‌های ثبت و بایگانی، این کردار اجتماعی فرهنگی را واجد جنبه‌های نمایشی، عادتی و آیینی می‌سازد.
مقاله تجربه #دوفضایی شده #کاربران ایرانی از سوگواری مجازی؛ #شبکه_اجتماعی #فیسبوک اثر مشترکی از #سعیدرضا_عاملی، #یونس_شکرخواه و #سیده‌تمنا_منصوری است که در شماره ۴۸ فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات انتشار یافته است.
این مطالعه در مورد رابطه میان مرگ، خاطره و فضای #مجازی است که تجربه سوگ مرگ و یادآوری خاطرات سوگوارانه افراد معمولی جامعه را مورد پژوهش قرار داده است؛ با فرض اینکه ترس از فقدان، رانه روانی قوی برای تمایل انسان به مستندسازی، حفظ و بادوام‌ساختن داشته‌های خویش و اشتراک‌گذاری آن با دیگران است و نیز ابژه‌های مادی خاطره در فضای مجازی نه‌تنها مادیت خود را از دست نمی‌دهند، بلکه به‌مانند دارایی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شوند.
این پژوهش به دنبال آن است تا بداند چه متغیرهایی در تجربه امتداد یادآوری خاطرات فرد متوفی به فضای مجازی (شبکه اجتماعی #فیسبوک) دخیل هستند. همچنین دلایل امتداد تجربه سوگ توسط کاربران سوگوار را در این شبکه اجتماعی می‌کاود تا در انتها به چگونگی تغییر کردارهای مرتبط با یادآوری خاطرات سوگوارانه در شبکه اجتماعی فیسبوک در مقایسه با جهان واقعی، دست یابد.
www.irna.ir/news/83782166