🔸دیپلماسی عمومی، قدرت نرم و روابط عمومی در پساتحریم و پساکرونا
▫️#منصور_ساعی
▫️استادیار ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
#دیپلماسی_عمومی، #قدرت_نرم و #روابط_عمومی چه نسبتی با هم دارند؟ نقش روابط عمومی در حوزه دیپلماسی در دوران پساتحریم و #پساکرونا چیست؟ پاسخ به این دو سوال، مستلز‌م شناخت دقیقی از مفهوم دیپلماسی عمومی و قدرت نرم است.
دیپلماسی در معنای سنتی آن به معنای مذاکرات، گفتگوها و مراوداتی رسمی است که بین حکومت‌ها و دولت‌ها از طریق مقامات سیاسی و نمایندگی آنها برقرار است که طی آن مقامات رسمی یک کشور تلاش‌هایی را برای نفوذ بر مقامات رسمی کشوری دیگر برای اتخاذ مواضعی خاص انجام می‌دهند.
اما مخاطب دیپلماسی عمومی، مردم یک کشور هستند نه صرفا مقامات سیاسی. رویدادهایی همچون برگزاری جشنواره‌های فرهنگی و هنری، تبادل دانشجو بین دو کشور، ارتباطات علمی و فرهنگی (توریسم علمی یا برگزاری همایش‌های علمی و فرهنگی) تولید محتواهای فرهنگی (هنر، موسیقی، نقاشی و شعر و ادبیات و رمان) یا رسانه‌ای (مانند عکس، فیلم و انیمیشن و بازی و...) و تولید محتوا در رسانه‌های آنلاین و رسانه‌های اجتماعی با زبان ملت‌های هدف یا مقصد از جمله حوزه‌های دیپلماسی عمومی هستند. در واقع طی این رویدادها، از یک فرهنگ و ملت شناخت ایجاد می‌کند و یک گفتگو و تعامل فرهنگی بین یک فرهنگ-ملت و سایر ملت-فرهنگ‌ها شکل می‌گیرد.
برجسته‌ترین مفهوم و دغدغه در حوزه دیپلماسی عمومی، مفهوم منافع ملی و هویت ملی است. در واقع دیپلماسی عمومی سعی دارد که با تاکید بر آداب و رسوم و سنن ملی و فرهنگی یک کشور به عنوان یک قدرت نرم در راستای تامین منافع ملی، تصویرسازی مثبت از هویت ملی و ایجاد خوشنامی و شهرت مطلوب کشور و ملت نقش ایفا کند.همان چیزی که گمشدۀ روابط عمومی است.
قدرت نرم بر خلاف قدرت سخت (قدرت نظامی و اقتصادی)، رفتار همراه با جذابیتی (فرهنگ و هنر و ادبیات) است که قابل رویت اما غیر ملموس است. قدرت نرم ذهن و ذائقه #مخاطب را به تسخیر خود در می‌آورد و مخاطب وارد یک گفتگوی ذهنی و تعلق احساسی با فرهنگ فرستنده می‌شود.
در واقع می‌توان قدرت نرم دارایی ناملموس ولی ارزشمند، حیاتی و مهم یک ملت است. در دوره کنونی که عصر #ارتباطات و جامعه شبکه‌ای نامگذاری شده، دیپلماسی عمومی معطوف به قدرت نرم تاثیر بسزایی بر شناخت ملت‌ها از همدیگر و شکل‌گیری گفتگوی فرهنگ‌ها به جای تضاد و تقابل فرهنگ‌ها دارد.
روابط عمومی به عنوان یک نهاد ارتباطی در عرصه ملی و بین‌المللی متولی و مجری دیپلماسی عمومی و قدرت نرم است. در دوره کنونی مخاطبان روابط عمومی به مخاطبان ملی و محلی محدود نیست بلکه با گسترش رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های آنلاین دارای مخاطبان و کاربرانی فراملی است. بنابراین استراتژی‌ها و رویکردهای ارتباطی و تولیدات رسانه‌ای باید با هدف شناساندن فرهنگ و هویت ملی به عنوان مهمترین شاخص قدرت نرم و حرکت در راستای تامین منافع ملی از طریق معرفی ظرفیت‌ها و فرصت‌هاست.
در واقع روابط عمومی در دوران کنونی با در پیش گرفتن راهبرد دیپلماسی عمومی سعی در تقویت قدرت نرم کشور در عرصه بین‌المللی را در برنامه اصلی خود قرار دهد. در دوره کنونی، به دلیل شیفت پارادایمی محتوا و اهمیت بصری سازی اطلاعات در دنیای آنلاین، تدوین و به اشتراک گذاری یک پیام ویدئویی، یک اینفوگرافی، یک موسیقی برابر با هزاران کلمه کتاب و سخنرانی و جلسات مذاکره رسمی سیاسی و اقتصادی است.
ایجاد خوشنامی و تصویرسازی مثبت از فرهنگ و هویت ایرانی در ذهن افکار عمومی بین‌المللی می‌تواند به توسعه و رونق اقتصادی ایران کمک کند. زیرا با رفع تحریم‌ها و گشودن مرزها، زیربنای مشارکت در سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در ایران، وجود یک تصویر و تجربه مثبت از جامعه و فرهنگ ایرانی و شکل‌گیری اعتماد اجتماعی است. از این رهگذر می‌توان گفت که روابط عمومی می‌تواند علاوه بر کنشگری در توسعه گفتگوهای ملی در داخل کشور، به تقویت و توسعه شناخت افکار عمومی جهانی از زیبایی‌ها و ظرفیت‌ها و فرصت‌ها و توانمندهای تاریخی، فرهنگی و هنری و علمی ایران یاری رساند.
بر همین مبنا می‌توان گفت روابط عمومی ایرانی می‌تواند پیشران دیپلماسی عمومی و تقویت سرمایه اجتماعی و قدرت نرم در عرصه داخلی و بین‌المللی در دوران پساتحریم و پساکرونا برای کشورمان باشد.
روابط عمومی وزارت امورخارجه و تمام نهادها و سازمان‌ها و شرکت‌هایی ایرانی که دارای مخاطب و مشتری بین‌المللی هستند، باید در دوران پساتحریم از رویکرد دیپلماسی عمومی برای ارتباط و تعامل و مدیریت تصویر و بازسازی تصویر و شهرت ایران و ایرانی و فرهنگ ایرانیان بهره بگیرند.
@coffee_comm
▫️#منصور_ساعی
▫️استادیار ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
#دیپلماسی_عمومی، #قدرت_نرم و #روابط_عمومی چه نسبتی با هم دارند؟ نقش روابط عمومی در حوزه دیپلماسی در دوران پساتحریم و #پساکرونا چیست؟ پاسخ به این دو سوال، مستلز‌م شناخت دقیقی از مفهوم دیپلماسی عمومی و قدرت نرم است.
دیپلماسی در معنای سنتی آن به معنای مذاکرات، گفتگوها و مراوداتی رسمی است که بین حکومت‌ها و دولت‌ها از طریق مقامات سیاسی و نمایندگی آنها برقرار است که طی آن مقامات رسمی یک کشور تلاش‌هایی را برای نفوذ بر مقامات رسمی کشوری دیگر برای اتخاذ مواضعی خاص انجام می‌دهند.
اما مخاطب دیپلماسی عمومی، مردم یک کشور هستند نه صرفا مقامات سیاسی. رویدادهایی همچون برگزاری جشنواره‌های فرهنگی و هنری، تبادل دانشجو بین دو کشور، ارتباطات علمی و فرهنگی (توریسم علمی یا برگزاری همایش‌های علمی و فرهنگی) تولید محتواهای فرهنگی (هنر، موسیقی، نقاشی و شعر و ادبیات و رمان) یا رسانه‌ای (مانند عکس، فیلم و انیمیشن و بازی و...) و تولید محتوا در رسانه‌های آنلاین و رسانه‌های اجتماعی با زبان ملت‌های هدف یا مقصد از جمله حوزه‌های دیپلماسی عمومی هستند. در واقع طی این رویدادها، از یک فرهنگ و ملت شناخت ایجاد می‌کند و یک گفتگو و تعامل فرهنگی بین یک فرهنگ-ملت و سایر ملت-فرهنگ‌ها شکل می‌گیرد.
برجسته‌ترین مفهوم و دغدغه در حوزه دیپلماسی عمومی، مفهوم منافع ملی و هویت ملی است. در واقع دیپلماسی عمومی سعی دارد که با تاکید بر آداب و رسوم و سنن ملی و فرهنگی یک کشور به عنوان یک قدرت نرم در راستای تامین منافع ملی، تصویرسازی مثبت از هویت ملی و ایجاد خوشنامی و شهرت مطلوب کشور و ملت نقش ایفا کند.همان چیزی که گمشدۀ روابط عمومی است.
قدرت نرم بر خلاف قدرت سخت (قدرت نظامی و اقتصادی)، رفتار همراه با جذابیتی (فرهنگ و هنر و ادبیات) است که قابل رویت اما غیر ملموس است. قدرت نرم ذهن و ذائقه #مخاطب را به تسخیر خود در می‌آورد و مخاطب وارد یک گفتگوی ذهنی و تعلق احساسی با فرهنگ فرستنده می‌شود.
در واقع می‌توان قدرت نرم دارایی ناملموس ولی ارزشمند، حیاتی و مهم یک ملت است. در دوره کنونی که عصر #ارتباطات و جامعه شبکه‌ای نامگذاری شده، دیپلماسی عمومی معطوف به قدرت نرم تاثیر بسزایی بر شناخت ملت‌ها از همدیگر و شکل‌گیری گفتگوی فرهنگ‌ها به جای تضاد و تقابل فرهنگ‌ها دارد.
روابط عمومی به عنوان یک نهاد ارتباطی در عرصه ملی و بین‌المللی متولی و مجری دیپلماسی عمومی و قدرت نرم است. در دوره کنونی مخاطبان روابط عمومی به مخاطبان ملی و محلی محدود نیست بلکه با گسترش رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های آنلاین دارای مخاطبان و کاربرانی فراملی است. بنابراین استراتژی‌ها و رویکردهای ارتباطی و تولیدات رسانه‌ای باید با هدف شناساندن فرهنگ و هویت ملی به عنوان مهمترین شاخص قدرت نرم و حرکت در راستای تامین منافع ملی از طریق معرفی ظرفیت‌ها و فرصت‌هاست.
در واقع روابط عمومی در دوران کنونی با در پیش گرفتن راهبرد دیپلماسی عمومی سعی در تقویت قدرت نرم کشور در عرصه بین‌المللی را در برنامه اصلی خود قرار دهد. در دوره کنونی، به دلیل شیفت پارادایمی محتوا و اهمیت بصری سازی اطلاعات در دنیای آنلاین، تدوین و به اشتراک گذاری یک پیام ویدئویی، یک اینفوگرافی، یک موسیقی برابر با هزاران کلمه کتاب و سخنرانی و جلسات مذاکره رسمی سیاسی و اقتصادی است.
ایجاد خوشنامی و تصویرسازی مثبت از فرهنگ و هویت ایرانی در ذهن افکار عمومی بین‌المللی می‌تواند به توسعه و رونق اقتصادی ایران کمک کند. زیرا با رفع تحریم‌ها و گشودن مرزها، زیربنای مشارکت در سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در ایران، وجود یک تصویر و تجربه مثبت از جامعه و فرهنگ ایرانی و شکل‌گیری اعتماد اجتماعی است. از این رهگذر می‌توان گفت که روابط عمومی می‌تواند علاوه بر کنشگری در توسعه گفتگوهای ملی در داخل کشور، به تقویت و توسعه شناخت افکار عمومی جهانی از زیبایی‌ها و ظرفیت‌ها و فرصت‌ها و توانمندهای تاریخی، فرهنگی و هنری و علمی ایران یاری رساند.
بر همین مبنا می‌توان گفت روابط عمومی ایرانی می‌تواند پیشران دیپلماسی عمومی و تقویت سرمایه اجتماعی و قدرت نرم در عرصه داخلی و بین‌المللی در دوران پساتحریم و پساکرونا برای کشورمان باشد.
روابط عمومی وزارت امورخارجه و تمام نهادها و سازمان‌ها و شرکت‌هایی ایرانی که دارای مخاطب و مشتری بین‌المللی هستند، باید در دوران پساتحریم از رویکرد دیپلماسی عمومی برای ارتباط و تعامل و مدیریت تصویر و بازسازی تصویر و شهرت ایران و ایرانی و فرهنگ ایرانیان بهره بگیرند.
@coffee_comm