🎼 برای خرید ساز، باید به صدای آن توجه کنیم لذا بهتراست تجربه‌ای در زمینه نوازندگی داشته‌باشیم و یا از کسی که نوازنده است و یا در این خصوص تخصص دارد، کمک بگیریم؛ به این دلیل که سازها از نظر وزن، فیزیک و ظاهر مشابه هستند ولی در ۹۹ درصد موارد صدای آن‌ها متفاوت است. 
این سازنده تأکید کرد: #ساز، یک صنعت دست بسیار با ارزش است که باید با بسته‌بندی مرغوب عرضه شود.
#فریدون_شکرخواه برادر مرحوم #فرامرز_شکرخواه خاطرنشان کرد: بهتر است ساز در جعبه‌ای قرار گیرد که ضد ضربه باشد و رطوبت به آن نفوذ نکند. در گذشته اغلب، سازها در کاورهایی که از ورود رطوبت جلوگیری نمی‌کنند؛ نگه‌داری می‌شدند و در نتیجه ممکن بود آسیب ببینند لذا می‌توان برای از بین بردن رطوبت هوا، از نفتالین نیز استفاده کرد.
وی تصریح کرد: تغییر شرایط آب‌وهوایی در صدای ساز تغییر ایجاد می‌کند اما این‌که ساز با تغییرات جوی دچار آسیب و مشکل فنی نشود، مهم‌تر است؛ زیرا اگر ساز آسیب ببیند ترمیم آن سخت و یا غیرممکن می‌شود و دیگر نمی‌توان از آن استفاده کرد.
این سازنده تار با بیان این‌که  حدود ۴۰ سال در زمینه ساخت ساز فعالیت می‌کند تشریح کرد: به‌عقیده من باتوجه به تجربه‌ای که از فعالیت در این زمینه به‌دست آورده‌ام، چوب درخت توت با قطر حداقل ۴۵ سانتی‌متر برای ساخت صفحه سه‌تار مناسب است؛ قسمتی از چوب که بین مرکز و پوسته‌ی تنه قرار دارد بهترین قسمت برای ساخت صفحه است.
شکرخواه افزود: هرچه خط‌هایی که روی چوب وجود دارد به یکدیگر نزدیک‌تر باشند برای ساخت صفحه ساز مناسب‌تر است؛ هم‌چنین بهتر است این خط‌ها در راستای طول ساز قرار گیرند، اما برای ساخت صفحه تار پوست بره‌ تودلی مناسب است که در حال‌حاضر کم‌تر از آن استفاده می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: علاوه‌ بر این، سازها باید طوری ساخته‌شوند که مدت زمان زیادی بتوان از آن‌ها استفاده کرد و هم‌چنین اصول ساخت آن‌ها نیز رعایت شود؛ اما امروزه می‌بینیم به دلیل عدم رعایت این اصول، سازها با ضربه‌های کوچک و حضور در هوای مرطوب آسیب می‌بینند که این موارد و موارد دیگری مثل اتصالات، خم دادن‌ها و فشارها را نمی‌توان از ظاهر ساز تشخیص داد.
این سازنده تار و سه‌تار در خصوص اهمیت توجه به منافع هنرجویان تصریح کرد: اگر سازنده‌‌ها منافع هنرجو در زمینه‌ قیمت و کیفیت را در اولویت قرار دهند به این هنر و صنعت دست باارزش کمک می‌کنند و با این‌کار برای #فرهنگ و #هنر خود ارزش قائل می‌شوند.
▫️خبرنگار: زهرا عطارپور | دبیر: شیما عباس زاده | دبیر: مهدی نعیمیان راد

#خانواده🔸صفحه نخست روزنامه شهرآرا چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۹ با گزارشی در صفحه اول پیرامون سالگرد مرگ برادرم #فرامرز_شکرخواه: ساز دلت را کوک کن
صمیمانه سپاسگزارم از همکاران روزنامه‌نگار در شهرآرا به سبب قدرشناسی و توجه به چهره‌های شهر پرستاره مشهد. #فرامرز_شکرخواه به گاه درگذشت تیتر یک همین روزنامه بود: تمام سازها اینجا ناتمام‌اند

#موسیقی #خانواده🔸ساز عاشقی
#فرامرز_شکرخواه لینک

#خانواده🔸گزارش روزنامه شهرآرا ۲۳ مهر ۱۳۹۹ در سومین سالگرد مرگ برادرم #فرامرز_شکرخواه

#موسیقی #خانواده #تاریخ
🔸یاد و خاطره
ردیف اول از سمت راست: استاد #احمد_آزادبیگی (دف‌نواز)، برادرم #فرامرز_شکرخواه، پدرم #یوسف_شکرخواه سال ١٣٧٨ پیش از اجرا و سخنرانی در دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد که به دعوت دکتر لطفی استاد ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد (ردیف دوم نفر اول از سمت چپ) صورت گرفته است.
▫️عکس و اطلاعات مربوط به عکس از استاد احمد آزادبیگی عزیز است

#موسیقی #خانواده
🔸تمام سازها اینجا ناتمام‌اند
#رخ‌نما ▫️گزارش نخستین سالگرد درگذشت #فرامرز_شکرخواه
▫️ ٢۶ مهر ۹۷
ضحی زردکانلو: بزرگ بود و از اهالی امروز بود و با تمام افق‌های باز نسبت داشت... با خانواده، با استاد، با شاگرد و با دوستانش که حرف می‌زنم، مدام شعر «دوست» سهراب از برابر دیدگانم عبور می‌کند. گویی واژه‌واژه‌اش را از روی مردی نوشته است که صبح‌به‌صبح با صدای گنجشک‌ها ساز می‌زند. به آدم‌ها و به حیات مهر می‌ورزد. با کبوتران مهربان است. در گوشش بخشی‌های خراسان، لطفی، میرزا عبدا... و شجریان می‌خوانند.
🔹تمام سازها اینجا ناتمام‌اند
🔸گفتگو با #یونس_شکرخواه به‌مناسبت دومین سالگرد درگذشت برادرش فرامرز
🔹فرامرز، معلم یگانه موسیقی بود
▫️دو سال گذشت از رفتن مردی که از جنس برگ بود، سازه‌اش ساز بود و حرفش دوستی. پاییز ۹۶، فرامرز شکرخواه را پس از ۵۲ بهار از درخت چید و بال پروازش کرد. فرامرز شکرخواه از استادان بنام موسیقی ایرانی و از چیره‌دستان در ساخت ساز بود.
🔸ساز دلت را کوک کن
▫️گزارش سومین سال درگذشت فرامرز
▫️ ۲۳ مهر ۱۳۹۹

#خانواده #یاد▫️هیاهویی نداشت
🔸نگاه گیتی حسابی به فرامرز شکرخواه
... گیتی حسابی، طراح لباس است و هنر دست او را بر تَن استاد شجریان نیز دیده‌ایم. او گرچه اکنون در تهران زندگی می‌کند، اما به واسطه دوستی دیرینه با مادر رعنا، #فرامرز_شکرخواه را می‌شناسد. برای او این هنرمند مشهدی در دو بخش شخصیت و هنر خلاصه می‌شود. خانم حسابی، خود به نوعی همراه اهالی موسیقی بوده و از آن‌ها بسیار شنیده است، درباره این چهره مشهدی می‌گوید: فرامرز، کارش بسیار دلنشین بود. جزو کسانی بود که در کار و اخلاق و برخورد، شریف بود. وقتی شنیدم از دنیا رفت واقعا، خلأیی در نبودش احساس کردم. بی‌گمان استاد شکرخواه این‌طور بوده که گیتی حسابی هر وقت به مشهد می‌آمده، با آن همه مشغله دوست داشته او را ببیند. درِ باز خانه شکرخواه در خاطر این آشنای قدیمی مانده است. تا آنجا که هم شاهد حضور هنرجویان در خانه‌اش بوده و هم از بودن شاگردانش در کارگاه سازگری او و رفاقت بین آن‌ها لذت برده است.
او در وصف هنرمندی شکرخواه می‌گوید: موضوع هنر، برایش درونی بود؛ من این‌طور تشخیص می‌دادم که هنرش برای دلش بود بعد مخاطبانش. با اینکه تسلط کافی داشت وقتی می‌پرسیدیم چرا آلبوم نمی‌دهید به بازار، فقط می‌خندید. هیچ وقت نخواست هیاهو کند؛ به فکر درست کردن آلبوم نبود. در هنرش، متواضع بود. برای اینکه می‌دانم ردیف‌ها را خیلی خوب می‌شناخت و در بداهه‌نوازی عالی بود، اما نه در فکر کنسرت بود نه اینکه آلبومی ارائه دهد.
حسابی می‌گوید: از این شخصیت‌ها ما در زمینه هنر داشتیم؛ خیلی‌ها دوست ندارند یا نخواستند یا برایشان مهم نبود مثل فرامرز شکرخواه با همه توانایی که در ردیف‌ها داشت؛ نخواست کاری بیرون بدهد، ولی هیچ‌کسی منکر توانایی‌اش نیست. من با #شجریان زندگی کردم و مثل بند تسبیح بودند که چهار نسل خانواده ما را به هم وصل کرده بودند. من خودم را عزادار او می‌دانم. از وقتی شجریان نخواند من هم کم‌کم کارم را کم کردم، چون دیگر دست و دلم به کار نمی‌رفتم.
یکی از افتخارات گیتی حسابی این است که توانسته تقریبا همه لباس‌های کنسرت‌های استاد شجریان را طراحی کند. او از وارستگی و فروتنی و تواضع شجریان یاد می‌کند و می‌گوید: فرامرز چقدر شبیه شجریان بود. هم دلی و هم جانی؛ همه‌شان این طریق را دارند....
▫️بخشی از گزارش ٢٣ مهر ماه ٩٩ سمیرا شاهیان در روزنامه شهرآرا

▫️یادی از برادرم
#یاد🔸هیاهویی نداشت
گیتی حسابی، طراح لباس است و هنر دست او را بر تن استاد شجریان دیده‌ایم. او درباره #فرامرز‌_شکرخواه می‌گوید: فرامرز، کارش بسیار دلنشین بود. جزو کسانی بود که در کار و اخلاق و برخورد، شریف بود. وقتی شنیدم از دنیا رفت واقعا، خلأیی در نبودش احساس کردم. هنر، برایش درونی بود؛ وقتی می‌پرسیدم چرا آلبوم نمی‌دهید به بازار، فقط می‌خندید. هیچ وقت نخواست هیاهو کند؛ در هنرش، متواضع بود. ردیف‌ها را خیلی خوب می‌شناخت و در بداهه‌نوازی عالی بود، اما نه در فکر کنسرت بود نه اینکه آلبومی ارائه دهد. از این شخصیت‌ها ما در زمینه هنر داشتیم؛ خیلی‌ها دوست ندارند یا نخواستند یا برایشان مهم نبود مثل فرامرز که با همه توانایی که در ردیف‌ها داشت؛ نخواست کاری بیرون بدهد، ولی هیچ‌کسی منکر توانایی‌اش نیست. من با شجریان زندگی کردم و مثل بند تسبیح بودند که چهار نسل خانواده ما را به هم وصل کرده بودند. من خودم را عزادار او می‌دانم. فرامرز چقدر شبیه شجریان بود. هم دلی و هم جانی، همه‌شان این طریق را دارند... +