#کرونا 🔸مشکلات روانی در آمریکا‌
نتایج یک پژوهش که ١۴ اوت ٢٠٢٠ از سوی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا منتشر شد نشان می‌دهد که در فاصله ماه‌های آوریل تا ژوئن ٢٠٢٩ میلادی، ۴٠.٩ درصد از داوطلبان بزرگسال حاضر در این پژوهش گفته‌اند که به خاطر شیوع کرونا دچار مشکلات روانی شده‌اند. به گزارش رادیو ملی چین ٣٠.٩ در صد از آنان گفته‌اند که اضطراب یا #افسردگی دارند. همچنین ١٣ درصد از آنان در این مدت روی به استفاده از دارو برای حل مشکلات روانی روی آورده‌اند و یا میزان مصرف داروهای خود را افزایش داده‌اند و ١١ درصد نیز از فکر کردن جدی به #خودکشی حرف زده‌اند.

#روزنامه‌نگاری #خبرنویسی
🔸درباره بازتاب‌ خبرهای خودکشی در رسانه‌ها
در روزهای اخیر بار دیگر دو خبر #خودکشی در فضای مجازی انتشار وسیع یافت. ضمن اعلام همدردی با بازماندگان و دوستان درگذشتکان، تذکر مواردی را به رسانه‌ها، کاربران مجازی و شهروند- خبرنگاران ضروری می‌دانیم.
۱. خودکشی امری پیچیده و چند عاملی است. نمی‌توان بدون اطلاع و آگاهی از داده‌های بررسی شده، بر مبنای حدس و گمان به تحلیل و گمانه‌زنی پرداخت.
تحلیل‌های دراماتیک، درج اخبار بدون رعایت اصول مورد توافق جهانی در مورد نحوه انعکاس خبر خودکشی در #رسانه‌ها نه تنها اخلاقی نیست، بلکه می‌تواند باعث بالا رفتن خطر احتمال خودکشی به­‌ویژه در کسانی شود که آسیب‌پذیر هستند و اکنون با فراگیری شبکه‌های اجتماعی جدید بیش از هر زمان دیگری در معرض این اخبار پر آب و تاب و ملتهب خودکشی هستند.
لطفا و لطفا از انعکاس و بازنشر آن‌چه به خودکشی مربوط است در صفحات شخصی خود، در گروه‌های دوستانه و خانوادگی و مواردی چون این بپرهیزید. اگر ملاحظات و استانداردسازی‏‌های لازم در درج خبر خودکشی رعایت نشود، می‏‌تواند جرقه­‌هایی برای وقوع اتفاقات ناگوار باشد.
خوشبختانه رسانه‌های رسمی در سال‌های اخیر در انعکاس اخبار خودکشی پیش‌روتر از گذشته اقدام کرده‌اند. آن را به فال نیک می‌گیریم و مجددا استدعا داریم در انتشار خبر خودکشی راهنمای ملی انعکاس اخبار خودکشی را مدنظر داشته باشید.
در این راهنما به مواردی چون پرهیز از درج تیترهای پر آب و تاب و دراماتیک‌سازی، پرهیز از درج خبر در صفحه اول و تیتر اول، ممانعت از قهرمان سازی از فرد درگذشته و تک عاملی جلوه دادن خودکشی اشاره شده است.
▫️بخشی از اطلاعیه‌ مشترک انجمن علمی روان‌‌پزشکان ایران و جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران

#روزنامه‌نگاری #خبرنویسی
🔸پوشش خبری خودکشی سلبریتی‌ها
علیرضا شریفی یزدی روانشناس اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح بهترین عملکرد رسانه در بازنمایی اخباری همچون خودکشی سلبریتی‌ها بیان کرد: رسانه قبل از این که بخواهد خبری را منتشر کند باید اخلاق خبر را رعایت کند؛ یعنی وقتی ما دقیق نمی‌دانیم که علت فوت فردی خاص، مسمومیت دارویی بوده است یا خودکشی (مانند جریانی که فروردین ماه امسال در مورد خبر فوت یکی از مجریان زن تلویزیون رخ داد) و هنوز یک مرجع ذیصلاح که در این گونه موارد عمدتا پزشکی قانونی است، خودکشی را تایید نکرده است، نباید اظهارنظر یا اتخاذ موضع کنیم.
وی افزود: بر این اساس تا زمانی که این مساله اثبات نشده است، حق نداریم بر اساس علایق و سلیقه خود کاری را انجام دهیم یا خبری را با ذهنیت خود منتشر کنیم.
این روانشناس اجتماعی ادامه داد: مراجعه کنندگانی را قبل از مرگشان داشته ام که هدفشان از مصرف مثلا ۲۰ قرص آرام‌بخش، نه #خودکشی که صرفا خلاص شدن لحظه ای از افکار آزاردهنده یا آرام شدن و خوابیدن هست؛ در نتیجه فوت چنین فردی اگرچه از سوی مردم خودکشی عنوان می شود اما فاعل این داستان اصلا چنین قصدی نداشته است. متن کامل

#روزنامه‌نگاری #خبرنویسی #خودکشی
🔸به روز رسانی راهنمای انعکاس اخبار خودکشی در رسانه‌ها: یک مقاله آموزش مداوم
▫️نویسندگان: مهدیه نبردی، رضا وزیری‌نژاد، حسن احمدی‌نیا، عبداله رحمانی، محسن رضائیان
▫️مجله دانشگاه علوم پزشکي رفسنجان، آبان ۱۳۹۹، دوره ۱۹، شماره ۸، صص ۸۳۳ تا ۸۶۸
🔹فایل پیوست را دانلود کنید

#روزنامه‌نگاری
🔸از تیترهای پرآب‌وتاب و دراماتیک‌سازی خودکشی پرهیز کنید
انجمن علمی روانپزشکان ایران و انجمن علمی پیشگیری از #خودکشی با صدور بیانیه‌ای مشترک به پوشش رسانه‌ای دو خبر خودکشی در روزهای اخیر واکنش نشان دادند. متن کامل

#خودکشی🔸خودکشی به‌مثابۀ روان‌درد
▫️ دیگر نمی‌توانم این درد را تحمل کنم
▫️نوشته ادوارد اشنایدمن
متن کامل

#روزنامه‌نگاری🔸متن کامل راهنمای انعكاس اخبار خودكشی در رسانه‌ها
دكتر سیدمهدی حسن‌زاده عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران و دبیر علمی اولین سمینار ملی بررسی رفتارهای #خودکشی و راهکارهای پیشگیری از آن در ایران، گردآوری و تدوین متن راهنمای انعكاس اخبار خودكشی در رسانه‌ها را برعهده داشته است. در تدوین این متن همچنین دكتر احمد حاجبی، دكتر میترا حفاظی، دكتر آفرین رحیمی موقر، دكتر معصومه امین‌اسماعیلی، دكتر عزیزه ابراهیم‌پور و علی بهرام‌نژاد نیز مشاركت داشته‌اند.
🔹فایل پیوست را دانلود کنید

🔸مسئله خودکشی
🔹#نرگس_کیانی
▫️نگاهی به دوگانه‌ای که مرگ کیومرث پوراحمد در برابرمان گذاشت.
از ظهر روز چهارشنبه ١۶ فروردین که خبر آمد #کیومرث_پوراحمد در ویلایی در شهرک ساحلی انزلی به زندگی خود پایان داده است، بحث بر سر اینکه از اقدام او باید با عنوان "خودکشی"، "مرگ خودخواسته"،"پایان دادن به زندگی" یا "درگذشت" و "فوت" یاد کرد بالا گرفت. برخی، عملکرد رسانه‌ها و شهروند- خبرنگاران را در فضای مجازی، در انتشار گسترده این خبر و جزئیات آن را تقبیح کردند و آن را حائز مصادیق "تشویق به تقلید" دانستند و برخی آن را فرصتی برای سوگواری جمعیِ جامعه ترومازده‌ای دانستند که مدت‌هاست اندوهی بزرگ را بی‌آنکه چشم‌اندازی برای بهبود داشته باشد بر دوش می‌کشد. جامعه اندوهگینی که معتقد بود شرایط فعلی در سوق دادن نخبگان به مهاجرت یا #خودکشی که مجید رضائیان، استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم در گفت‌وگو با هم‌میهن دوسوی یک موضوع می‌داندشان مؤثر است به‌گونه‌ای که شخص وقتی می‌بیند نمی‌تواند "این‌جا" را تحمل کند یا آن را ترک می‌کند یا دست به خودکشی می‌زند. سوگواری جمعی جامعه ترومازده تا آنجا پیش رفت که اقدام به انتشار عکسی از پیکر بی‌جان کیومرث پوراحمد در فضای مجازی هم کرد. اقدامی که اگرچه از یک‌سو با انتقاداتی گسترده مواجه شد اما از نظر امیرحسین جلالی ندوشن، روان‌پزشک اجتماعی قابل‌درک بود و می‌شد آنچه را در چند روز اخیر، در رسانه‌ها و فضای مجازی گذشت، بی‌آنکه بخواهیم تمامیتش را تائید کنم، نوعی تخلیه هیجانی و تلاش برای سوگواری دانست. نکته‌ای که نشان می‌دهد مدیران و مسئولانی که از تیترهای حاوی کلمات "خودکشی"و "مرگ خودخواست" انتقاد می‌کنند باید نگاه‌خود را به این پدیده‌های چندوجهی روان‌شناختی، جامعه‌شناختی،انسان‌شناختی و فلسفی تغییر دهند.
▫️روزنامه هم‌میهن ١٩ فروردين ١۴٠٢

🔸بازنگری روند نادیده گرفتن واقعیت‌ها
🔹#مجید_رضاییان
▫️استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم
مسئله خودکشی #کیومرث_پوراحمد و انتشار اخبار آن در رسانه‌ها را از سه زاویه می‌توان بررسی کرد. ما در علم ارتباطات معتقدیم که یک جامعه پویا از مزیتی به نام "نرخ مشارکت" برخوردار است. نرخ مشارکت فارغ از میزان آن، موجب مبتلا نشدن جامعه به "بن‌بست ارتباطی" می‌شود. بن‌بست ارتباطی زمانی رخ می‌دهد که نرخ مشارکت به حداقل رسیده باشد و اینجاست که موضوعی به نام "بحران مشروعیت" مطرح می‌شود. زمانی که جامعه در پی به‌حداقل رسیدن نرخ مشارکت دچار بن‌بست ارتباطی می‌شود در وضعیت بغرنج بحران مشروعیت قرار می‌گیرد. به باور من #خودکشی کیومرث پوراحمد، راوی "قصه‌های مجید" که به همه ما امید داده تلنگری بسیار بزرگ است و می‌توان آن را نشانه‌ای در اثبات این ادعا تلقی کرد که جامعه دچار "بن‌بست ارتباطی" است. متن کامل

#کیومرث_پوراحمد🔸کیومرث قصه‌گو
🔹#نعمت‌الله_فاضلی ۱۸ فروردین ۱۴۰۲
پوراحمد از نوادگان کیومرث، نخستین شاه و نمونه‌ی اعلای انسان نیک، ابدی شد. او با دوربین قصه می‌گفت. "قصه های مجید" او غم‌ها و غصه‌های نسل جوان نوجوی ایرانی است که می‌کوشد کیومرث‌وار در جهان امروزی و مدرن بشکفد و ایرانی بزیید. ایران سرزمین قصه‌هاست. سرچشمه‌ی قصه‌های مجید و قصه‌ی زندگی پوراحمد هم از همین سرزمین قصه‌ها بود. امروز این خاک قصه‌خیز غصه‌دار است؛ غصه‌هایی که گلوی قصه گوهایش را فشرده و تا مرگ آن‌ها را می‌برد.
پوراحمد قصه‌گو خودکشی کرد تا تلخ‌ترین قصه‌ی اینجا و اکنون ما را روایت کند. نیک بنگریم این پوراحمد قصه‌گو نیست که خودکشی کرد؛ جامعه است که زندگی را چنان زجرآور می‌کند که ارزش زیستن را زایل نموده و جان‌ها را از تن‌ها گریزان می‌سازد. #امیل_دورکهیم، از پیامبران بزرگ علم اجتماعی و خالق اثر معروفش #خودکشی در دهه‌های نخست قرن بیستم نوشت: "این فرانسوی‌ها نیستند که خودکشی می‌کنند، بل این جامعه فرانسه است که خودکشی می‌کند".
امروز سخن دورکهیم درباره‌ی ایران نیز صادق است. سازمان بهزیستی می‌گوید در ۱۴۰۱ به هفت میلیون نفر که در فکر خودکشی بوده‌اند، مشاوره داده است. قطعا تعداد کسانی که در فکر خلاص شدن از بار زندگی‌اند بسیار بیش از اینهاست و همه‌ی آن‌ها که خودکشی را اندیشیده‌اند به بهزیستی و مشاوره نرفته‌اند. دورکیم نشان داد خودکشی شکل‌های گوناگون داد و ریشه اغلب آن‌ها جامعه است. مذهب، اقتصاد، سیاست و وضع و حال جامعه تعیینکننده کم و کیف خودکشی‌هاست. ده‌ها هزاری نفری که سالانه در تصادفات اتومبیل کشته و لت و پار می‌شوند؛ همین طور هزاران هزار نفری که اعتیاد به موادمخدر جان‌شان را می‌گیرد؛ و همه ی آنها که در جنگ ها از بین می روند؛ از نگاه جامعه شناسانه ی دورکهیم خودکشی کرده‌اند. بنابراین، برای احیای زندگی و دمیدن روح حیات، تنها یک راه وجود دارد: مانع خودکشی جامعه شویم. سخت بی‌راهه می‌رویم که اگر خودکشی جامعه را به روان‌شناسی و اخلاق تقلیل دهیم و مرگ پوراحمدها را ناشی از بیماری جسمی یا روانی یا اخلاقی آن‌ها بدانیم. وقتی هوا آلوده است، لاجرم آدم ها از نفس می پیافتند و برای نجات مردم باید هوا را پاک کرد نه این که مردم را نصیحت یا سرزنش کنیم. هوای جامعه وقتی پاک و قابل استنشاق است که
۱) پوراحمدها بتوانند قصه‌های شان را بگویند‌
۲) آدم‌ها در هوای آزاد، آزادی را استنشاق کنند؛
۳) قصه های زندگی پر از غصه نباشد و جای "شادی" در قصه‌ی زندگی تک تک آدم‌ها محکم و محترم و عزیز باشد؛
۴) زبان حکومت برای سخن گفتن با شهروندان، زبان شهروندی باشد نه زبان شهریاری؛
۵) انسان در کانون حیات جمعی، سیاست، حوزه عمومی و جامعه باشد و همه چیز در خدمت انسان باشد نه تقدیس قدرت؛
۶) زندگی پاس داشته شود نه مرگ؛
۷) شاعران، موسیقیدانان، ادیبان، نقاشان، نویسندگان، قصه‌گویان، اندیشمندان در مقام راویان جامعه و انسان قدر ببینند و استقلال اندیشه و وجودشان به رسمیت شناخته شود.
۸) صلح سرلوحه آموزش ها و نظام آموزشی باشد نه ستیزگری و غیرت‌سازی و دشمن‌گرایی؛
۹) تبعیض و تحقیر  و طرد اجتماعی در شکل های گوناگون مذهبی، قومی، جنسیتی، زبانی و اجتماعی و اقتصادی نه تنها توجیه نشود، بل که برای امحای آنها کوشش شود؛
۱۰) تفاوت‌های فردی، اجنماعی و فرهنگی به رسمیت شناخته شود و افراد مجاز شوند سبک و سلیقه شان در زندگی را دنبال کنند. اینها سرنخ‌ها و سرفصل‌های اولیه و بدیهی برای ساختن "جامعه سالم" است. محققان اجتماعی دهه‌هاست در این باره گفته و اجماع کرده‌اند. اینها که نباشد سرمایه و اعتماد اجتماعی می‌فرساید و جامعه فرومی پاشد و افراد هم امیدشان را از دست می‌دهند. خودکشی انبوه در جامعه ناسالم رخ می‌دهد. نهادهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را سالم و حیات بخش کنیم، افرد شوق زیستن را به طور غریزی دارند و نیازی به پند و اندرز ندارند. پوراحمد قصه‌گو با رفتنش هم قصه‌ی تراژیک جامعه‌ی ما را گفت و با دوربین مرگ نشان‌مان داد. نمی‌دانم چشمان ما توان تماشای این قصه را دارد یا نه. منبع