عرصه‌های ارتباطی
Photo
#چهره #زوم #ارتباطات
🔸مانوئل کاستلز
#مانوئل_کاستلز در نهم فوریه ۱۹۴۲ در شهر بارسلون اسپانیا متولد شد. دوران نوجوانی خود را در همانجا گذراند و در سن ۱۶ سالگی دوران دبیرستان را تمام کرد و در دانشگاه والنسیا به تحصیل حقوق به اقتصاد پرداخت. او نویسنده سه گانه مهم اثر اطلاعات است و در بین نظریه‌پردازان علم ارتباطات نویسنده‌ای متمایز است. او در حوزه‌های جامعه‌شناسی شهری، مطالعات سازمانی، مطالعات فضای مجازی در جنبش‌های اجتماعی جامعه شناسی و فرهنگ اقتصاد سیاسی را هم مطالعه می‌کند تا یک تحلیل بین رشته‌ای از جهان پیچیده امروز به دست آورد.
▫️معروف‌ترین آثار ترجمه شده وی:
- کتاب :تحولات حکمرانی در عصر جهانی شدن، مترجم :مهدی مقتدری
- کتاب: قدرت ارتباطات، مترجم: حسین بصیریان جهرمی
- کتاب: شبکه‌های خشم و امید، مترجم: مجتبی قلی پور
- کتاب سه جلدی: عصر اطلاعات
مترجم: احمد علی قلیان و افشین خاکباز
▫️ارائه نظریه جامعه شبکه‌ای:
نظریه #جامعهشبکهای را می‌توان شکلی از جامعه تعریف کرد که به گونه‌ای فزاینده روابط خود را شبکه‌های رسانه‌ای سازمان می‌دهد
شبکه‌هایی که به تدریج جایگزین شبکه‌های اجتماعی ارتباطات رودررو می‌شوند یا آنها را تکمیل می‌کنند.
جامعه شبکه‌ای بدان معنی است که شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای در حال شکل دادن به شیوه سازماندهی اصلی و ساختارهای بسیار مهم جامعه مدرن هستند. این شبکه‌ها تمام واحدها و قسمت‌های این صورت بندی (افراد، گروه‌ها و سازمان‌ها) را به طور روزافزونی به هم متصل می‌کنند.
▫️صفحه اینستاگرام انجمن:
https://instagram.com/atu_comm?utm_medium=copy_link
@ATU_COMM
🔸مانوئل کاستلز
#مانوئل_کاستلز در نهم فوریه ۱۹۴۲ در شهر بارسلون اسپانیا متولد شد. دوران نوجوانی خود را در همانجا گذراند و در سن ۱۶ سالگی دوران دبیرستان را تمام کرد و در دانشگاه والنسیا به تحصیل حقوق به اقتصاد پرداخت. او نویسنده سه گانه مهم اثر اطلاعات است و در بین نظریه‌پردازان علم ارتباطات نویسنده‌ای متمایز است. او در حوزه‌های جامعه‌شناسی شهری، مطالعات سازمانی، مطالعات فضای مجازی در جنبش‌های اجتماعی جامعه شناسی و فرهنگ اقتصاد سیاسی را هم مطالعه می‌کند تا یک تحلیل بین رشته‌ای از جهان پیچیده امروز به دست آورد.
▫️معروف‌ترین آثار ترجمه شده وی:
- کتاب :تحولات حکمرانی در عصر جهانی شدن، مترجم :مهدی مقتدری
- کتاب: قدرت ارتباطات، مترجم: حسین بصیریان جهرمی
- کتاب: شبکه‌های خشم و امید، مترجم: مجتبی قلی پور
- کتاب سه جلدی: عصر اطلاعات
مترجم: احمد علی قلیان و افشین خاکباز
▫️ارائه نظریه جامعه شبکه‌ای:
نظریه #جامعهشبکهای را می‌توان شکلی از جامعه تعریف کرد که به گونه‌ای فزاینده روابط خود را شبکه‌های رسانه‌ای سازمان می‌دهد
شبکه‌هایی که به تدریج جایگزین شبکه‌های اجتماعی ارتباطات رودررو می‌شوند یا آنها را تکمیل می‌کنند.
جامعه شبکه‌ای بدان معنی است که شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای در حال شکل دادن به شیوه سازماندهی اصلی و ساختارهای بسیار مهم جامعه مدرن هستند. این شبکه‌ها تمام واحدها و قسمت‌های این صورت بندی (افراد، گروه‌ها و سازمان‌ها) را به طور روزافزونی به هم متصل می‌کنند.
▫️صفحه اینستاگرام انجمن:
https://instagram.com/atu_comm?utm_medium=copy_link
@ATU_COMM
🔸پیدا و پنهان پلتفرمی نوشتن
▫️پست پانصدم #هادی_خانیکی در اینستاگرام
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگذارد
هر کسی عربده‌ای این‌که مبین آن‌که مپرس
- حافظ
١) این پانصدمین پست اینستاگرامی من است و شاید انتظار باشد که از تجربه اندکم در باب گفت‌وگوهای شبکه‌ای و نوشتن‌های پلتفرمی سخنی بگویم.
٢) "پلتفرمی نوشتن" که چرخاندن قلم از روی متن نوشتاری یا متن تصویری به میدان شبکه‌ای است می‌تواند در نسل چهارم #ارتباطات قرار گیرد؛ در نسل اول - ارتباطات شفاهی - قدرت در گفتن بود و در نسل دوم - ارتباطات نوشتاری و چاپی - قلم میدان‌دار انتقال پیام شد. در نسل سوم - ارتباطات دیداری و شنیداری - بار گفتن و نوشتن به دوش دوربین افتاد و اکنون در ورود به #جامعهشبکهای که ارتباطات چارچوب‌ها و انگاره‌های جدیدی دارد این پلتفرم‌های متن‌محور، عکس و ویدئو‌محور، صوت‌محور و یا تلفیقی از تمامی این‌ها هستند که میان‌دار "گفتن و شنیدن"، "نوشتن و خواندن"، "دیدن و دیده شدن" و محل و مجرای تبادل‌ها و تعامل‌های ارتباطی‌اند.
٣) مؤثرترین نقش رسانه‌ها از قالب شفاهی تا صورت شبکه‌ای خلق "وضعیت گفت‌وگویی" است. گفت‌وگو هدف و رسانه وسیله است. پس پرسش اصلی این است که آیا ارتباطات پلتفرمی قابلیت‌ها و ظرفیت‌هایی برای گفت‌وگو بر سر مسائل مزمن و جدید جامعه و جهان ما و جستجو برای مهار و حل آنها داشته و دارند یا نه؟ سویه‌ی سازنده‌ی پلتفرمی نوشتن کدام است و سویه‌ی تخریب‌گر آن کدام؟
۴) سویه‌ی سازنده کنشگری شبکه‌ای و نوشتن و گفتن و خواندن و شنیدن پلتفرمی، نزدیک شدن به گفت‌وگو و الزامات آن است؛ یعنی پذیرفتن وجود و حقوق "دیگری متفاوت" در فضای ارتباطی. چنان‌که سویه‌ی مخرب آن بر پایه‌ی "خود حق‌پنداری" و تک‌گویی و ادعای مالکیت مطلق حقیقت شکل گرفته و می‌گیرد. هرچند ظرفیت‌ها و قابلیت‌های گفت‌وگویی شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های ارتباطی از توییتر و فیس‌بوک و اینستاگرام و واتس‌اپ و تلگرام تا تردز و بلو اسکای و پادکست و کلاب‌هاوس یکسان نیست، اما توجه به وجه قالب هرگونه کنشگری مجازی ضروری است: این‌که کنش ارتباطی ما در مسیر دامن زدن به فردگرایی، چندپارگی و رادیکالیسم خشونت‌بار است و یا تقویت رفتارهای مدنی، همبستگی اجتماعی و گفت‌وگوهای انتقادی؟
۵) سویه‌ی نخست نوشتن پلتفرمی سر از فعالیت در میانه‌ی "حوزه عمومی دیجیتال" در می‌آورد؛ پدیده‌ای که با ضعف نهادهای مدنی و پردامنگی قدرت سیاسی و انحصار رسانه‌ای در جامعه ما نوعی نقش‌آفرینی اثربخش و افق‌گشاست.
سویه‌ی دوم این کنشگری به هم‌سویی با "پروپاگاندای رایانشی" می‌انجامد؛ رخدادی که به کمک ارتش‌های سایبری، ربات‌ها و الگوریتم‌های شبکه‌ای هژمونی دروغ و خودمداری و خودکامگی را برای تضعیف فرایندهای دموکراتیک و گفت‌وگویی و تخریب رویکردهای اصلاح‌گرایانه و انتقادی هدف قرار داده است. نوشتن پلتفرمی با سویه‌ی نخست در همه شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های مجازی دشوار است، اما هم مطلوب است و هم ممکن.
@hadikhaniki
▫️پست پانصدم #هادی_خانیکی در اینستاگرام
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگذارد
هر کسی عربده‌ای این‌که مبین آن‌که مپرس
- حافظ
١) این پانصدمین پست اینستاگرامی من است و شاید انتظار باشد که از تجربه اندکم در باب گفت‌وگوهای شبکه‌ای و نوشتن‌های پلتفرمی سخنی بگویم.
٢) "پلتفرمی نوشتن" که چرخاندن قلم از روی متن نوشتاری یا متن تصویری به میدان شبکه‌ای است می‌تواند در نسل چهارم #ارتباطات قرار گیرد؛ در نسل اول - ارتباطات شفاهی - قدرت در گفتن بود و در نسل دوم - ارتباطات نوشتاری و چاپی - قلم میدان‌دار انتقال پیام شد. در نسل سوم - ارتباطات دیداری و شنیداری - بار گفتن و نوشتن به دوش دوربین افتاد و اکنون در ورود به #جامعهشبکهای که ارتباطات چارچوب‌ها و انگاره‌های جدیدی دارد این پلتفرم‌های متن‌محور، عکس و ویدئو‌محور، صوت‌محور و یا تلفیقی از تمامی این‌ها هستند که میان‌دار "گفتن و شنیدن"، "نوشتن و خواندن"، "دیدن و دیده شدن" و محل و مجرای تبادل‌ها و تعامل‌های ارتباطی‌اند.
٣) مؤثرترین نقش رسانه‌ها از قالب شفاهی تا صورت شبکه‌ای خلق "وضعیت گفت‌وگویی" است. گفت‌وگو هدف و رسانه وسیله است. پس پرسش اصلی این است که آیا ارتباطات پلتفرمی قابلیت‌ها و ظرفیت‌هایی برای گفت‌وگو بر سر مسائل مزمن و جدید جامعه و جهان ما و جستجو برای مهار و حل آنها داشته و دارند یا نه؟ سویه‌ی سازنده‌ی پلتفرمی نوشتن کدام است و سویه‌ی تخریب‌گر آن کدام؟
۴) سویه‌ی سازنده کنشگری شبکه‌ای و نوشتن و گفتن و خواندن و شنیدن پلتفرمی، نزدیک شدن به گفت‌وگو و الزامات آن است؛ یعنی پذیرفتن وجود و حقوق "دیگری متفاوت" در فضای ارتباطی. چنان‌که سویه‌ی مخرب آن بر پایه‌ی "خود حق‌پنداری" و تک‌گویی و ادعای مالکیت مطلق حقیقت شکل گرفته و می‌گیرد. هرچند ظرفیت‌ها و قابلیت‌های گفت‌وگویی شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های ارتباطی از توییتر و فیس‌بوک و اینستاگرام و واتس‌اپ و تلگرام تا تردز و بلو اسکای و پادکست و کلاب‌هاوس یکسان نیست، اما توجه به وجه قالب هرگونه کنشگری مجازی ضروری است: این‌که کنش ارتباطی ما در مسیر دامن زدن به فردگرایی، چندپارگی و رادیکالیسم خشونت‌بار است و یا تقویت رفتارهای مدنی، همبستگی اجتماعی و گفت‌وگوهای انتقادی؟
۵) سویه‌ی نخست نوشتن پلتفرمی سر از فعالیت در میانه‌ی "حوزه عمومی دیجیتال" در می‌آورد؛ پدیده‌ای که با ضعف نهادهای مدنی و پردامنگی قدرت سیاسی و انحصار رسانه‌ای در جامعه ما نوعی نقش‌آفرینی اثربخش و افق‌گشاست.
سویه‌ی دوم این کنشگری به هم‌سویی با "پروپاگاندای رایانشی" می‌انجامد؛ رخدادی که به کمک ارتش‌های سایبری، ربات‌ها و الگوریتم‌های شبکه‌ای هژمونی دروغ و خودمداری و خودکامگی را برای تضعیف فرایندهای دموکراتیک و گفت‌وگویی و تخریب رویکردهای اصلاح‌گرایانه و انتقادی هدف قرار داده است. نوشتن پلتفرمی با سویه‌ی نخست در همه شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های مجازی دشوار است، اما هم مطلوب است و هم ممکن.
@hadikhaniki