🔸 سخنرانی استاد #شجریان در شبی که مجله #بخارا در کانون زبان فارسی به افتخار استاد #عبدالوهاب_شهیدی با حضور، استاد #سایه و دیگر نام آوران بزرگ‌ #موسیقی ایران #هوشنگ‌_ظریف، #حسن_ناهید و... برگزار کردیم. با ارزوی سلامتی برای استاد شجریان.
https://t.iss.one/bukharamag
@younesshokrkhah

#شعر 🔸بسته
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهانم باز بسته است
#سایه

معرفی اساتید درجه یک تاریخ تئاتر مشهد به نسل امروز #تئاتر و هویت بخشی از اهداف نگارش و انتشار این شناخت‌نامه‌هاست.
#سایه_همایون جلد سوم از سری کتاب‌های «تاریخ دیروز و امروز تئاتر مشهد» است،. جلدهای یک و دوم با عناوین «بر بسیط بارش مهتاب» و «آقای صدای خاطره‌انگیز» به‌ترتیب نگاهی به زندگی و اندیشه‌های زنده‌یاد فریدون صلاحی و زنده‌یاد رضا رضاپور پرداخته است.
#جواد_اشکذری این سری از کتاب‌هایش را با عنوان نذر فرهنگی و با هدف هویت‌بخشی در تئاتر مشهد منتشر می‌کند و در نظر دارد این مجموعه را به عدد ٨ برساند.
این کتاب در ٧ بخش و ١۶٠ صفحه منتشر شده است: مقدمه، زندگی‌نامه، آثار، معرفی آثار، گفتگو، همایون‌نامه، از نگاه دیگران و تصاویر.
در این کتاب یاداشت‌هایی از اساتید و هنرمندان بزرگی چون محمدعلی لطفی مقدم، داریوش ارجمند، داوود کیانیان، رضا صابری، غلامرضا موسوی، مهدی صباغی، ایرج صغیری، تیمور قهرمان، سعید تشکری، رضا حسینی، محسن مصطفی‌زاده، حمیدرضا سهیلی و احمد مینایی و نیز زنده‌یادان انوشیروان ارجمند، احمد میرباذل، اصغر میرخدیوی، رضا رضاپور، ماشاا... وحیدی، فریدون صلاحی درباره جایگاه مرحوم همایونی در تئاتر مشهد منتشر شده است.
از اقدامات بااهمیت این هنرمند فقید می‌توان به احیای تئاتر گلشن، سرپرستی گروه تئاتر مانی، کارگردانی اولین تئاترهای موزیکال تاریخ تئاتر مشهد چون آرشین مالالان و مشهدی عباد، تاسیس گروه‌های تاثیرگذار تئاتر آرش و فرودسی، نگارش اولین پژوهش تاریخ تئاتر مشهد با عنوان کتاب سرگذشت تئاتر مشهد و نویسندگی و كارگردانی و بازیگری تئاترهای مستأجر، بازگشت، جعفرخان از فرنگ برگشته، زارع شیكاگو، چاره‌جویی، نادر پسر شمشیر، معجزه، خر با بار نمك، عقل برتر از احساسات و سایه‌های بلند اشاره کرد.

@shafiei_kadkani
🔸سایه؛ آینه‌دار غم‌ها و شادی‌های انسانِ عصر ما
▫️به بهانهٔ زادروز سایه
شعرِ #سایه استمرار بخشی از جمال‌شناسیِ شعر حافظ است. آنهایی که بوطیقای حافظ را به نیکی می‌شناسند، از #شعر سایه سرمست می‌شوند. از لحظه‌ای که خواجهٔ شیراز دست به آفرينش چنین اسلوبی زده است و مایه حیرت جهانیان شده است تا به امروز، شاعران بزرگی کوشیده‌اند در فضای هنر او، پرواز کنند و گاه در این راه دستاوردهای دلپذیری هم داشته‌اند. اما با اطمینان می‌توانم بگویم که از روزگار خواجه تا به امروز، هیچ شاعری، نتوانسته است به اندازهٔ سایه در این راه موفق باشد. این سخن را از سرِ کمالِ اطلاع و جستجو در تاریخ ادبیات فارسی می‌نویسم و به قول قائلش:
می‌گویم و می‌آیمش از عهده بُرون.
سایه، در عین بهره‌وریِ خلّاق از بوطیقای حافظ، همواره در آن کوشیده است که آرزوها و غم‌های انسان عصر ما را در شعر خویش تصویر کند، بر خلاف تمامی کسانی که با جمال‌شناسی شعر حافظ، به تکرار سخنان او و دیگران پرداخته‌اند.
سایه بی‌آنکه مدعی خلق جهانی ویژهٔ خویش باشد آینه‌دار غم‌ها و شادی‌های انسان عصر ماست و اگر کسانی باشند که بر باد رفتن آرزوهای بزرگ انسان عدالت خواه قرن بیستم را با تمام وجودِ خود تجربه کرده باشند، وقتی از زبان سایه می‌شنوند:
چه جای گُل که درختِ کهن زِ ریشه بسوخت
ازین سَمومِ نفس‌کُش که در جوانه گرفت
همدلی‌شان با سایه کم از همدلی دردمندان دورهٔ «امیر مبارزالدين» با خواجه شیراز نیست. آنجا که فرمود:
ازین سَموم که بر طرفِ بوستان بگذشت
عجب که بوی گُلی هست و رنگِ یاسمنی
آنچه هنرِ سایه را در برابر تمام غزل‌سرایان بعد از حافظ امتیاز بخشیده، همین است که او ظرایف بوطیقای حافظ را در خدمت تصویرگری بهارها و زمستان‌های تاریخیِ انسان درآورده است و در این راه، سرآمدِ همهٔ اقرانِ خویش، در طول این هفتصد سال بوده است. می‌بینید که بدین گونه سایه، در جهان ویژهٔ خویش، یکی از نوادرِ قرون و اعصار است.
#محمدرضا_شفیعی‌کدکنی