#عکاسی #رخ‌نما
🔸تب سلفی
▫️#یونس_شکرخواه
داستان برمی‌گردد به شبکه‌های اجتماعی که پشت سر هم می‌آیند و می‌روند، مثلا گوگل که تست کرد و موفق نبود و فیسبوک که به موفقیت رسید یا همین اینستاگرام که منبع انواع سلفی‌هاست با خرید فیسبوک آسیب دید و بسیاری با آن خداحافظی کردند.
این نشان می‌دهد که این جنس بازارها ذائقه‌ای است و زندگی حباب‌وار دارد. مثل حباب راحت شکل می‌گیرد، بزرگ می‌شود و همان‌قدر راحت می‌ترکد. عکس #سلفی هم از این ذائقه‌محوری مستثنا نیست؛ از دید من یک تب است و ماندگار نخواهد بود. چرا که یک بازار اقتصادی را به طرف خود می‌کشد، مثل وسایلی که برای سلفی گرفتن به فروش می‌روند که ساخت چین و آمریکا و کشورهای مختلف است. طبیعی است که همراه این تب و ذائقه همه‌گیر، صنعت هم وارد شود و بازارهای متعددی به‌وجود آید ولی این، دلیلی بر ماندگاری این پدیده نیست. چراکه شبکه‌های اجتماعی مثل اتاق‌های شیشه‌ای شده که فروشنده‌ها و بازاریاب‌ها را به دور خود جمع می‌کند.
- عکس سلفی یک تب است مانند تب‌های دیگر که در فضاهای اجتماعی شکل می‌گیرد. مثلا در حال حاضر شما کمتر خاطره نویسی و وبلاگ نویسی می‌بینید. ما گورستان انبوهی از وبلاگ‌های مرده داریم، شما مطمئن باشید روزی خواهد آمد که گورستانی از اکانت‌های بلااستفاده اینستاگرام خواهیم داشت. شما اینها را تجربه می‌کنید و یکی از نمودهای این تجربه از بین رفتن تب عکس سلفی است.
- محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی هرکدام بر اساس یک ایده است؛ شما در توییتر به طرف نوشتن متن‌های کوتاه و جملات قصار کشیده می‌شوید و از کاراکترهای محدودی فراتر نمی‌رود. در اینستاگرام بحث تصویر است و شما از طریق عکس حرف می‌زنید. اما می‌بینید به غلط در اینستاگرام کپشن‌های طولانی می‌نویسند یا از ده‌ها هشتگ استفاده می‌کنند؛ مثلا یک عکس از لیوان گرفته‌اند و هشتگ ساخته‌اند به عنوان شبکه آبیاری! خب معلوم است که بیننده دیگر سراغ این فرد نمی‌آید.
- سلفی اصلی، سلفی اسکار بود. یک سری سلبریتی دورهم جمع شدند و یکی از آنها آن عکس را ثبت کرد. آن اولین سلفی بود که ماندگار شد. به نظرم اگر عکس سلفی در این فضا موفق می‌شود به یک دلیل خاص است. ما همیشه یک فرد را از نگاه دوربینش دیده‌ایم و حالا دوست داریم خودش را ببینیم. آن تمبر کوچک اکانت، جوابگوی ما نیست. یعنی یک روز وقتی از آن فضا بیرون می‌آیید و حریم خصوصی‌تان را برای دیگران آشکار می‌کنید، برای یک بار جذاب است. اما وقتی با هویت واقعی در شبکه‌های مجازی اکانت دارید عکس سلفی چیز جذابی نیست.
- شاید اسم و اصطلاح سلفی که نو بود هم در فراگیر شدنش تاثیر گذاشت. مثلا اگر نامش سلف‌پرتره بود (چون از قبل یک صبغه‌ای و سبکی در عکاسی داشت) همه‌گیر نمی‌شد. آن نفر اولی که از خودش عکاسی کرد، شاید هیچ وقت فکر نمی‌کرد به یک اتفاق فراگیر تبدیل شود. اما اگر شما فکر کنید سلفی یک روند پایدار است، اصلا این‌طور نیست و مثل هزار هزار اتفاق دیگر تبش سرد می‌شود.
زمانی در گوگل گذاشتن آواتار مد شد و خیلی سر وصدا کرد، اما الان از آن خبری نیست و هیچ کس یادش نیست نام آن نرم‌افزار آواتارساز چه بود؟ سلفی هم مثل همان است. برای بعضی از پدیده‌ها، فراگیری الزاما به معنای پایداری نیست. مانند زندگی یک حباب است.
▫️همشهری جوان، شماره ۴۵۵، ۲۷ اردیبهشت ۹۳
🔸تب سلفی
▫️#یونس_شکرخواه
داستان برمی‌گردد به شبکه‌های اجتماعی که پشت سر هم می‌آیند و می‌روند، مثلا گوگل که تست کرد و موفق نبود و فیسبوک که به موفقیت رسید یا همین اینستاگرام که منبع انواع سلفی‌هاست با خرید فیسبوک آسیب دید و بسیاری با آن خداحافظی کردند.
این نشان می‌دهد که این جنس بازارها ذائقه‌ای است و زندگی حباب‌وار دارد. مثل حباب راحت شکل می‌گیرد، بزرگ می‌شود و همان‌قدر راحت می‌ترکد. عکس #سلفی هم از این ذائقه‌محوری مستثنا نیست؛ از دید من یک تب است و ماندگار نخواهد بود. چرا که یک بازار اقتصادی را به طرف خود می‌کشد، مثل وسایلی که برای سلفی گرفتن به فروش می‌روند که ساخت چین و آمریکا و کشورهای مختلف است. طبیعی است که همراه این تب و ذائقه همه‌گیر، صنعت هم وارد شود و بازارهای متعددی به‌وجود آید ولی این، دلیلی بر ماندگاری این پدیده نیست. چراکه شبکه‌های اجتماعی مثل اتاق‌های شیشه‌ای شده که فروشنده‌ها و بازاریاب‌ها را به دور خود جمع می‌کند.
- عکس سلفی یک تب است مانند تب‌های دیگر که در فضاهای اجتماعی شکل می‌گیرد. مثلا در حال حاضر شما کمتر خاطره نویسی و وبلاگ نویسی می‌بینید. ما گورستان انبوهی از وبلاگ‌های مرده داریم، شما مطمئن باشید روزی خواهد آمد که گورستانی از اکانت‌های بلااستفاده اینستاگرام خواهیم داشت. شما اینها را تجربه می‌کنید و یکی از نمودهای این تجربه از بین رفتن تب عکس سلفی است.
- محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی هرکدام بر اساس یک ایده است؛ شما در توییتر به طرف نوشتن متن‌های کوتاه و جملات قصار کشیده می‌شوید و از کاراکترهای محدودی فراتر نمی‌رود. در اینستاگرام بحث تصویر است و شما از طریق عکس حرف می‌زنید. اما می‌بینید به غلط در اینستاگرام کپشن‌های طولانی می‌نویسند یا از ده‌ها هشتگ استفاده می‌کنند؛ مثلا یک عکس از لیوان گرفته‌اند و هشتگ ساخته‌اند به عنوان شبکه آبیاری! خب معلوم است که بیننده دیگر سراغ این فرد نمی‌آید.
- سلفی اصلی، سلفی اسکار بود. یک سری سلبریتی دورهم جمع شدند و یکی از آنها آن عکس را ثبت کرد. آن اولین سلفی بود که ماندگار شد. به نظرم اگر عکس سلفی در این فضا موفق می‌شود به یک دلیل خاص است. ما همیشه یک فرد را از نگاه دوربینش دیده‌ایم و حالا دوست داریم خودش را ببینیم. آن تمبر کوچک اکانت، جوابگوی ما نیست. یعنی یک روز وقتی از آن فضا بیرون می‌آیید و حریم خصوصی‌تان را برای دیگران آشکار می‌کنید، برای یک بار جذاب است. اما وقتی با هویت واقعی در شبکه‌های مجازی اکانت دارید عکس سلفی چیز جذابی نیست.
- شاید اسم و اصطلاح سلفی که نو بود هم در فراگیر شدنش تاثیر گذاشت. مثلا اگر نامش سلف‌پرتره بود (چون از قبل یک صبغه‌ای و سبکی در عکاسی داشت) همه‌گیر نمی‌شد. آن نفر اولی که از خودش عکاسی کرد، شاید هیچ وقت فکر نمی‌کرد به یک اتفاق فراگیر تبدیل شود. اما اگر شما فکر کنید سلفی یک روند پایدار است، اصلا این‌طور نیست و مثل هزار هزار اتفاق دیگر تبش سرد می‌شود.
زمانی در گوگل گذاشتن آواتار مد شد و خیلی سر وصدا کرد، اما الان از آن خبری نیست و هیچ کس یادش نیست نام آن نرم‌افزار آواتارساز چه بود؟ سلفی هم مثل همان است. برای بعضی از پدیده‌ها، فراگیری الزاما به معنای پایداری نیست. مانند زندگی یک حباب است.
▫️همشهری جوان، شماره ۴۵۵، ۲۷ اردیبهشت ۹۳
عرصه‌های ارتباطی
#موزه #فرهنگ #تاریخ 🔸ماجرای #سلفی گرفتن یک گردشگر اتریشی در موزه‌ای در #ایتالیا که دو انگشت پای خواهر #ناپلئون را کند
#موزه #فرهنگ #تاریخ
🔸سلفی یک گردشگر دو انگشت پای خواهر ناپلئون را کند
یک گردشگر اتریشی به هنگام #سلفی گرفتن با مجسمه خواهر #ناپلئون_بناپارت در موزه‌ای در ایتالیا، بخشی از آن را تخریب کرد.
به گزارش تارنمای روزنامه نشنال، این بانوی اتریشی که نام و هویت او رسانه‌ای نشده است قصد داشت با مجسمه پائولین بناپارت ساخته #آنتونیو_کانووا (۱۸۲۲-۱۷۵۷) هنرمند ایتالیایی دوره #نئوکلاسیک عکس سلفی بگیرد که موجب کنده شدن دو انگشت از پای این تندیس شد.
این ماجرا روز ۳۱ ژوئیه (۱۰ مرداد ۹۹) در موزه آنتونیو کانووا در پوسانیو واقع در شمال شرق #ایتالیا اتفاق افتاد. به نقل از صفحه فیسبوک این موزه، نگهبانان چند دقیقه پس از آن که گردشگر اتریشی با عجله موزه را ترک کرد، متوجه خسارت به بار آمده شدند. کارکنان موزه با بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته به ماجرا پی بردند و متوجه شدند همه چیز سر گرفتن یک عکس سلفی اتفاق افتاده است.
به موجب شیوه‌نامه‌های جلوگیری از شیوع #کرونا، گردشگران خارجی برای بازدید از موزه‌های ایتالیا لازم است قبل از ورود نام خود را ثبت کنند. این امر باعث شد موزه آنتونیو کانووا فورا شخص مقصر را شناسایی کند. #مویرا_ماسکوتو مدیر #موزه در گفتگو با رسانه‌های اتریش اعلام کرد کارکنانش موفق شده‌اند تکه‌های شکسته شده مجسمه را پیدا کنند، امری که به ترمیم آن کمک خواهد کرد.
متولیان این موزه ایتالیایی ضمن اعلام این خبر از بازدیدکنندگان درخواست کردند بیشتر مراقب باشند.
این اولین بار نیست که سلفی گرفتن در موزه خسارت به بار می‌آورد. در فوریه سال ۲۰۱۷، زیرپای یک بازدیدکننده به هنگام عکس گرفتن خالی شده و یکی از کدوتنبل‌های مجموعه یایویی کوساما از دستش رها شد و به مجموعه اتاق آینه‌های بی‌کران این هنرمند معروف ژاپنی خورد. با وجود آن که خسارت وارده جزئی بود اما این اتاق به طور موقت تعطیل شد.
در همان سال سلفی گرفتن یک بازدیدکننده در نمایشگاه 14th Factory آمریکا، ۲۰۰ هزار دلار خسارت برجای گذاشت. یک خانم به هنگام عکس گرفتن با یکی از مجسمه‌های این نمایشگاه به پایه آن تکیه داده بود اما سست و ضعیف بودن این پایه باعث شد مجسمه روی تندیس کناری سقوط کند و در یک چشم بهم زدن تقریبا یک‌چهارم مجسمه‌های نمایشگاه روی زمین افتاده و شکستند. ایرنا
🔸سلفی یک گردشگر دو انگشت پای خواهر ناپلئون را کند
یک گردشگر اتریشی به هنگام #سلفی گرفتن با مجسمه خواهر #ناپلئون_بناپارت در موزه‌ای در ایتالیا، بخشی از آن را تخریب کرد.
به گزارش تارنمای روزنامه نشنال، این بانوی اتریشی که نام و هویت او رسانه‌ای نشده است قصد داشت با مجسمه پائولین بناپارت ساخته #آنتونیو_کانووا (۱۸۲۲-۱۷۵۷) هنرمند ایتالیایی دوره #نئوکلاسیک عکس سلفی بگیرد که موجب کنده شدن دو انگشت از پای این تندیس شد.
این ماجرا روز ۳۱ ژوئیه (۱۰ مرداد ۹۹) در موزه آنتونیو کانووا در پوسانیو واقع در شمال شرق #ایتالیا اتفاق افتاد. به نقل از صفحه فیسبوک این موزه، نگهبانان چند دقیقه پس از آن که گردشگر اتریشی با عجله موزه را ترک کرد، متوجه خسارت به بار آمده شدند. کارکنان موزه با بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته به ماجرا پی بردند و متوجه شدند همه چیز سر گرفتن یک عکس سلفی اتفاق افتاده است.
به موجب شیوه‌نامه‌های جلوگیری از شیوع #کرونا، گردشگران خارجی برای بازدید از موزه‌های ایتالیا لازم است قبل از ورود نام خود را ثبت کنند. این امر باعث شد موزه آنتونیو کانووا فورا شخص مقصر را شناسایی کند. #مویرا_ماسکوتو مدیر #موزه در گفتگو با رسانه‌های اتریش اعلام کرد کارکنانش موفق شده‌اند تکه‌های شکسته شده مجسمه را پیدا کنند، امری که به ترمیم آن کمک خواهد کرد.
متولیان این موزه ایتالیایی ضمن اعلام این خبر از بازدیدکنندگان درخواست کردند بیشتر مراقب باشند.
این اولین بار نیست که سلفی گرفتن در موزه خسارت به بار می‌آورد. در فوریه سال ۲۰۱۷، زیرپای یک بازدیدکننده به هنگام عکس گرفتن خالی شده و یکی از کدوتنبل‌های مجموعه یایویی کوساما از دستش رها شد و به مجموعه اتاق آینه‌های بی‌کران این هنرمند معروف ژاپنی خورد. با وجود آن که خسارت وارده جزئی بود اما این اتاق به طور موقت تعطیل شد.
در همان سال سلفی گرفتن یک بازدیدکننده در نمایشگاه 14th Factory آمریکا، ۲۰۰ هزار دلار خسارت برجای گذاشت. یک خانم به هنگام عکس گرفتن با یکی از مجسمه‌های این نمایشگاه به پایه آن تکیه داده بود اما سست و ضعیف بودن این پایه باعث شد مجسمه روی تندیس کناری سقوط کند و در یک چشم بهم زدن تقریبا یک‌چهارم مجسمه‌های نمایشگاه روی زمین افتاده و شکستند. ایرنا
#عکاسانه #رخ‌نما
🔸درباره عکس سلفی
▫️#یونس_شکرخواه
داستان برمی‌گردد به #شبکه‌های‌اجتماعی که پشت سر هم می‌آیند و می‌روند، مثلا #گوگل که تست کرد و موفق نبود و #فیسبوک که به موفقیت رسید یا همین #اینستاگرام که منبع انواع سلفی‌هاست با خرید فیسبوک آسیب دید و بسیاری با آن خداحافظی کردند. این نشان می‌دهد که این جنس بازارها ذائقه‌ای است و زندگی حباب‌وار دارد. مثل حباب راحت شکل می‌گیرد، بزرگ می‌شود و همان‌قدر راحت می‌ترکد. #عکس_سلفی هم از این ذائقه‌محوری مستثنا نیست؛ از دید من یک تب است و ماندگار نخواهد بود. چرا که یک بازار اقتصادی را به طرف خود می‌کشد، مثل وسایلی که برای #سلفی گرفتن به فروش می‌روند که ساخت چین و آمریکا و کشورهای مختلف است. طبیعی است که همراه این تب و ذائقه همه‌گیر، صنعت هم وارد شود و بازارهای متعددی به‌وجود آید ولی این، دلیلی بر ماندگاری این پدیده نیست. چراکه شبکه‌های اجتماعی مثل اتاق‌های شیشه‌ای شده که فروشنده‌ها و بازاریاب‌ها را به دور خود جمع می‌کند.
- عکس سلفی یک تب است مانند تب‌های دیگر که در فضاهای اجتماعی شکل می‌گیرد. مثلا در حال حاضر شما کمتر خاطره‌نویسی و وبلاگ‌نویسی می‌بینید. ما گورستان انبوهی از وبلاگ‌های مرده داریم، شما مطمئن باشید روزی خواهد آمد که گورستانی از اکانت‌های بلااستفاده اینستاگرام خواهیم داشت. شما اینها را تجربه می‌کنید و یکی از نمودهای این تجربه از بین رفتن تب عکس سلفی است.
- محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی هرکدام بر اساس یک ایده است؛ شما در #توییتر به طرف نوشتن متن‌های کوتاه و جملات قصار کشیده می‌شوید و از کاراکترهای محدودی فراتر نمی‌رود. در اینستاگرام بحث تصویر است و شما از طریق عکس حرف می‌زنید. اما می‌بینید به غلط در اینستاگرام کپشن‌های طولانی می‌نویسند یا از ده‌ها هشتگ استفاده می‌کنند؛ مثلا یک عکس از لیوان گرفته‌اند و هشتگ ساخته‌اند به عنوان شبکه آبیاری! خب معلوم است که بیننده دیگر سراغ این فرد نمی‌آید.
- سلفی اصلی، سلفی #اسکار بود. یک‌سری سلبریتی دورهم جمع شدند و یکی از آنها آن عکس را ثبت کرد. آن اولین سلفی بود که ماندگار شد. به نظرم اگر عکس سلفی در این فضا موفق می‌شود به یک دلیل خاص است. ما همیشه یک فرد را از نگاه دوربینش دیده‌ایم و حالا دوست داریم خودش را ببینیم. آن تمبر کوچک اکانت، جوابگوی ما نیست. یعنی یک روز وقتی از آن فضا بیرون می‌آیید و حریم خصوصی‌تان را برای دیگران آشکار می‌کنید، برای یک بار جذاب است. اما وقتی با هویت واقعی در شبکه‌های مجازی اکانت دارید عکس سلفی چیز جذابی نیست.
- شاید اسم و اصطلاح سلفی که نو بود هم در فراگیر شدنش تاثیر گذاشت. مثلا اگر نامش سلف‌پرتره بود (چون از قبل یک صبغه‌ای و سبکی در #عکاسی داشت) همه‌گیر نمی‌شد. آن نفر اولی که از خودش عکاسی کرد، شاید هیچ وقت فکر نمی‌کرد به یک اتفاق فراگیر تبدیل شود. اما اگر شما فکر کنید سلفی یک روند پایدار است، اصلا این‌طور نیست و مثل هزار هزار اتفاق دیگر تبش سرد می‌شود.
- زمانی در گوگل، گذاشتن #آواتار مد شد و خیلی سر و صدا کرد، اما الان از آن خبری نیست و هیچ کس یادش نیست نام آن نرم‌افزار آواتارساز چه بود؟ سلفی هم مثل همان است. برای بعضی از پدیده‌ها، فراگیری الزاما به معنای پایداری نیست. مانند زندگی که خودش یک حباب است
▫️همشهری جوان - شماره ۴۵۵ - ۲۷ اردیبهشت ۹۳
🔸درباره عکس سلفی
▫️#یونس_شکرخواه
داستان برمی‌گردد به #شبکه‌های‌اجتماعی که پشت سر هم می‌آیند و می‌روند، مثلا #گوگل که تست کرد و موفق نبود و #فیسبوک که به موفقیت رسید یا همین #اینستاگرام که منبع انواع سلفی‌هاست با خرید فیسبوک آسیب دید و بسیاری با آن خداحافظی کردند. این نشان می‌دهد که این جنس بازارها ذائقه‌ای است و زندگی حباب‌وار دارد. مثل حباب راحت شکل می‌گیرد، بزرگ می‌شود و همان‌قدر راحت می‌ترکد. #عکس_سلفی هم از این ذائقه‌محوری مستثنا نیست؛ از دید من یک تب است و ماندگار نخواهد بود. چرا که یک بازار اقتصادی را به طرف خود می‌کشد، مثل وسایلی که برای #سلفی گرفتن به فروش می‌روند که ساخت چین و آمریکا و کشورهای مختلف است. طبیعی است که همراه این تب و ذائقه همه‌گیر، صنعت هم وارد شود و بازارهای متعددی به‌وجود آید ولی این، دلیلی بر ماندگاری این پدیده نیست. چراکه شبکه‌های اجتماعی مثل اتاق‌های شیشه‌ای شده که فروشنده‌ها و بازاریاب‌ها را به دور خود جمع می‌کند.
- عکس سلفی یک تب است مانند تب‌های دیگر که در فضاهای اجتماعی شکل می‌گیرد. مثلا در حال حاضر شما کمتر خاطره‌نویسی و وبلاگ‌نویسی می‌بینید. ما گورستان انبوهی از وبلاگ‌های مرده داریم، شما مطمئن باشید روزی خواهد آمد که گورستانی از اکانت‌های بلااستفاده اینستاگرام خواهیم داشت. شما اینها را تجربه می‌کنید و یکی از نمودهای این تجربه از بین رفتن تب عکس سلفی است.
- محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی هرکدام بر اساس یک ایده است؛ شما در #توییتر به طرف نوشتن متن‌های کوتاه و جملات قصار کشیده می‌شوید و از کاراکترهای محدودی فراتر نمی‌رود. در اینستاگرام بحث تصویر است و شما از طریق عکس حرف می‌زنید. اما می‌بینید به غلط در اینستاگرام کپشن‌های طولانی می‌نویسند یا از ده‌ها هشتگ استفاده می‌کنند؛ مثلا یک عکس از لیوان گرفته‌اند و هشتگ ساخته‌اند به عنوان شبکه آبیاری! خب معلوم است که بیننده دیگر سراغ این فرد نمی‌آید.
- سلفی اصلی، سلفی #اسکار بود. یک‌سری سلبریتی دورهم جمع شدند و یکی از آنها آن عکس را ثبت کرد. آن اولین سلفی بود که ماندگار شد. به نظرم اگر عکس سلفی در این فضا موفق می‌شود به یک دلیل خاص است. ما همیشه یک فرد را از نگاه دوربینش دیده‌ایم و حالا دوست داریم خودش را ببینیم. آن تمبر کوچک اکانت، جوابگوی ما نیست. یعنی یک روز وقتی از آن فضا بیرون می‌آیید و حریم خصوصی‌تان را برای دیگران آشکار می‌کنید، برای یک بار جذاب است. اما وقتی با هویت واقعی در شبکه‌های مجازی اکانت دارید عکس سلفی چیز جذابی نیست.
- شاید اسم و اصطلاح سلفی که نو بود هم در فراگیر شدنش تاثیر گذاشت. مثلا اگر نامش سلف‌پرتره بود (چون از قبل یک صبغه‌ای و سبکی در #عکاسی داشت) همه‌گیر نمی‌شد. آن نفر اولی که از خودش عکاسی کرد، شاید هیچ وقت فکر نمی‌کرد به یک اتفاق فراگیر تبدیل شود. اما اگر شما فکر کنید سلفی یک روند پایدار است، اصلا این‌طور نیست و مثل هزار هزار اتفاق دیگر تبش سرد می‌شود.
- زمانی در گوگل، گذاشتن #آواتار مد شد و خیلی سر و صدا کرد، اما الان از آن خبری نیست و هیچ کس یادش نیست نام آن نرم‌افزار آواتارساز چه بود؟ سلفی هم مثل همان است. برای بعضی از پدیده‌ها، فراگیری الزاما به معنای پایداری نیست. مانند زندگی که خودش یک حباب است
▫️همشهری جوان - شماره ۴۵۵ - ۲۷ اردیبهشت ۹۳
#تبلت 🔸چرخنده با سلفی
شرکت #اچ‌پی (HP) از تبلت ویندوزی جدیدی رونمایی کرد که دوربین سلفی چرخان دارد و نخستین تبلتی است که چنین امکانی را داراست. #تبلت اچ‌پی یک دوربین ١٣ مگاپیکسلی چرخان دارذ که در صورت نیاز تا ١٨٠ درجه می‌جرخد و برای دوربین #سلفی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. تبلت جدید اج‌پی با نمایشگر ١١ اینچی۴ گیگ رم و ١٢٨ گیگ حافظه از ویندوز ١١ پشتیبانی می‌کند. اچ‌پی این تبلت را با قیمت پایه ۵٠٠ دلار عرضه می‌کند.
شرکت #اچ‌پی (HP) از تبلت ویندوزی جدیدی رونمایی کرد که دوربین سلفی چرخان دارد و نخستین تبلتی است که چنین امکانی را داراست. #تبلت اچ‌پی یک دوربین ١٣ مگاپیکسلی چرخان دارذ که در صورت نیاز تا ١٨٠ درجه می‌جرخد و برای دوربین #سلفی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. تبلت جدید اج‌پی با نمایشگر ١١ اینچی۴ گیگ رم و ١٢٨ گیگ حافظه از ویندوز ١١ پشتیبانی می‌کند. اچ‌پی این تبلت را با قیمت پایه ۵٠٠ دلار عرضه می‌کند.
عرصه‌های ارتباطی
#عکاسانه 🔸حاجی میرزمان و جعبه جادویی او در کابل ▫️یک گزارش از فرانس پرس #حاجی_میرزمان نوجوانی بیش نبود که با کمرای (دوربین) جعبه چوبی دست‌ساز در استودیوی پسر عمویش در مرکز شهر کابل شروع به عکاسی کرد. او با استفاه از «جعبه جادویی» خود در پیاده‌رو، پرتره‌های…
#حاجی_میرزمان می‌گوید که در دهه ۷۰ زندگی‌اش #دوربین چاپ فوری او از جنگ‌ها، تهاجمات و ممنوعیت #عکاسی از سوی #طالبان جان سالم به در برده است اما هم اکنون به‌دلیل #فناوری‌دیجیتالی، در خطر نابودی است. یورونیوز به نقل از فرانس‌پرس می‌نویسد: او در حالی که جعبه را روی سه‌پایه چوبی آن نصب می‌کرد در خانه کوچکش در کابل به خبرگزاری فرانسه گفت: این دوربین‌ها دیگر بازنشسته شده‌اند. فقط این آخرین دوربین باقی‌مانده را نگه می‌دارم.
داخل جعبه هم دوربین است و هم #اتاق‌تاریک برای #چاپ عکس. میرزمان برای نشان دادن نحوه عملکرد آن کاغذ عکاسی و مایع چاپ عکس را در داخل جعبه قرار داده و برای عکسبرداری آماده می‌شود. او برای مدت کوتاهی پوشش لنز را برمی‌دارد و فورا یک نگاتیو بیرون می‌آورد. بعد نگاتیو را پردازش کرده و بعد از چند دقیقه عکس را چاپ می‌کند.
میرزمان می‌گوید: امروزه #عکاسان همه از دوربین‌های دیجیتال استفاده می‌کنند. افراد کمی می‌دانند که این دوربین چگونه کار می‌کند.
عکاس کابلی می‌گوید که جعبه‌های عکاسی توسط نجاران داخلی ساخته شده اما لنزها وارداتی است.
عصر طلایی #جعبه‌های‌عکاسی در #افغانستان زمانی بود که خدمت سربازی در دهه ۱۹۵۰ اجباری شد، به این معنی که هزاران نفر به عکس برای کارت شناسایی نظامی نیاز داشتند.
طالبان زمانی که از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ قدرت را در افغانستان در اختیار داشت، عکاسی را ممنوع کرد و تنها به میرزمان اجازه دادند تا با دوربین جعبه‌ای عکس‌های رسمی بگیرد.
پس از سقوط طالبان، وقتی دانش‌آموزان به مدارس بازگشتند و کارت شناسایی اجباری شد، این دستگاه‌ها دوباره رونق گرفتند. طالبان از زمان بازگشت به قدرت در ماه اوت، هنوز اظهارنظری درباره عکس گرفتن نکرده‌اند اما جنگجویان جوان طالبان اغلب در حال گرفتن عکس از یکدیگر یا #سلفی با گوشی تلفن همراه خود دیده می‌شوند.
میرزمان به هر چهار پسرش عکاسی را آموزش داده است اما هیچ‌کدام از آنها از دوربین‌های جعبه‌ای استفاده نمی‌کنند.
آخرین کمرای (دوربین) فوری باقی مانده از این خانواده اکنون در بیرون استودیوی آنها به نمایش گذاشته شده است، دوربینی که یادآور تاریخ عکاسی افغانستان است.
داخل جعبه هم دوربین است و هم #اتاق‌تاریک برای #چاپ عکس. میرزمان برای نشان دادن نحوه عملکرد آن کاغذ عکاسی و مایع چاپ عکس را در داخل جعبه قرار داده و برای عکسبرداری آماده می‌شود. او برای مدت کوتاهی پوشش لنز را برمی‌دارد و فورا یک نگاتیو بیرون می‌آورد. بعد نگاتیو را پردازش کرده و بعد از چند دقیقه عکس را چاپ می‌کند.
میرزمان می‌گوید: امروزه #عکاسان همه از دوربین‌های دیجیتال استفاده می‌کنند. افراد کمی می‌دانند که این دوربین چگونه کار می‌کند.
عکاس کابلی می‌گوید که جعبه‌های عکاسی توسط نجاران داخلی ساخته شده اما لنزها وارداتی است.
عصر طلایی #جعبه‌های‌عکاسی در #افغانستان زمانی بود که خدمت سربازی در دهه ۱۹۵۰ اجباری شد، به این معنی که هزاران نفر به عکس برای کارت شناسایی نظامی نیاز داشتند.
طالبان زمانی که از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ قدرت را در افغانستان در اختیار داشت، عکاسی را ممنوع کرد و تنها به میرزمان اجازه دادند تا با دوربین جعبه‌ای عکس‌های رسمی بگیرد.
پس از سقوط طالبان، وقتی دانش‌آموزان به مدارس بازگشتند و کارت شناسایی اجباری شد، این دستگاه‌ها دوباره رونق گرفتند. طالبان از زمان بازگشت به قدرت در ماه اوت، هنوز اظهارنظری درباره عکس گرفتن نکرده‌اند اما جنگجویان جوان طالبان اغلب در حال گرفتن عکس از یکدیگر یا #سلفی با گوشی تلفن همراه خود دیده می‌شوند.
میرزمان به هر چهار پسرش عکاسی را آموزش داده است اما هیچ‌کدام از آنها از دوربین‌های جعبه‌ای استفاده نمی‌کنند.
آخرین کمرای (دوربین) فوری باقی مانده از این خانواده اکنون در بیرون استودیوی آنها به نمایش گذاشته شده است، دوربینی که یادآور تاریخ عکاسی افغانستان است.