#سینماویژن
🔸سرگرمی و نظریه‌پردازان فیلم و تلویزیون
▫️نویسنده: #دیوید_ای‌بلک
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#سرگرمی (entertainment) از مفاهیمی است که معمولاً در جایگاه خود به کار نمی‌رود و در عین حال، برای نظریه‌پردازان فیلم و تلویزیون معنای ویژه و مهمی دارد.
سرگرمی غالبا در تضاد با اهداف جدی مطرح می‌شود و همین تضاد به یک برداشت غلط دامن زده است. بر اساس این برداشت، هر پژوهشگر یا نظریه‌پردازی که تولیدات #صنعت‌سرگرمی را بررسی می‌کند، خود را سرگرم یک کار سبک و بی‌اهمیت کرده‌است. جایگاه فیلم و تلویزیون به عنوان رسانه‌های سرگرم‌کننده همواره باعث ضعف نظری سینما و تلویزیون در نهادهای آکادمیک شده است.
بخش عمده‌ای از تولیدات سینمایی و ویدیویی با هدف سرگرم کردن ساخته می‌شوند و روزانه میلیون‌ها نفر پول و زمان صرف دیدن آنها می‌کنند. صنعت سرگرمی منابع شخصی و اجتماعی فراوانی را به خود اختصاص می‌دهد و بر خلاف آنچه برخی مخالفان نظریه تأثیرات رسانه‌ای مطرح می‌کنند، این صنعت به طرزی مؤثر و مستقیم، سمت و سوی تحلیل اجتماعی را تا حدودی تعیین می‌کند و آن را می‌سازد. هر اندازه یک شو تلویزیونی یا فیلمی سینمایی پیش پا افتاده و تأثیر آن نیز زودگذر باشد، باز هم تعداد مخاطبان و گستره نفوذ آن آن‌قدر چشمگیر است که ارزش بررسی در سطح آکادمیک را دارد، حتی اگر به عنوان یک «سرگرمی صرف» طبقه بندی شود.
پژوهش‌های آکادمیک سینمایی نیز به انتقاداتی که از سرگرمی صرف شده است، پاسخ گفته‌اند. این پژوهش‌ها بر این نکته پای می‌فشارند که عمق هنری و حتی فلسفی برخی از این فیلم‌ها، فارغ از محدودیت‌ها و الزامات صنعت فیلم‌های سرگرم‌کننده، بسیار چشمگیر است (متأسفانه حذف این الزامات محدودیت‌زا، همیشه با قطع حمایت‌های مالی نیز همراه است). فیلم، رسانه‌ای پر هزینه است که اگرچه شاعرانه نیز به شمار می‌آید، تولید آن به هیچ وجه مثل سرودن یک شعر، ساده نیست.
متقاعدکننده‌ترین راه برای نمایش "وزن" رسانه فیلم، برشمردن ارزش‌های هنری آن نیست، بلکه ارزش فیلم با تأثیر جمعی کارهای نظریه‌پردازان و منتقدانی آشکار می‌شود که معتقدند نوشتن درباره فیلم، مانند نوشتن درباره سایر کارهای هنری، هدفی ارزشمند به حساب می‌آید. البته همه متونی که درباره فیلم نوشته شده‌اند، کیفیت بالایی ندارند و بنابراین ماندگار نیستند. با این حال، وضعیت فیلم و سینما به نقطه‌ای رسیده است که افکار پژوهشگران سینمایی نسبت به رسانه فیلم، به عنوان همتایان فرهیخته سایر محققان در شاخه‌های گوناگون علوم انسانی، تبعیضی کور و بی‌رحمانه به حساب می‌آید.
DAVID A BLACK
🔸سرگرمی و نظریه‌پردازان فیلم و تلویزیون
▫️نویسنده: #دیوید_ای‌بلک
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#سرگرمی (entertainment) از مفاهیمی است که معمولاً در جایگاه خود به کار نمی‌رود و در عین حال، برای نظریه‌پردازان فیلم و تلویزیون معنای ویژه و مهمی دارد.
سرگرمی غالبا در تضاد با اهداف جدی مطرح می‌شود و همین تضاد به یک برداشت غلط دامن زده است. بر اساس این برداشت، هر پژوهشگر یا نظریه‌پردازی که تولیدات #صنعت‌سرگرمی را بررسی می‌کند، خود را سرگرم یک کار سبک و بی‌اهمیت کرده‌است. جایگاه فیلم و تلویزیون به عنوان رسانه‌های سرگرم‌کننده همواره باعث ضعف نظری سینما و تلویزیون در نهادهای آکادمیک شده است.
بخش عمده‌ای از تولیدات سینمایی و ویدیویی با هدف سرگرم کردن ساخته می‌شوند و روزانه میلیون‌ها نفر پول و زمان صرف دیدن آنها می‌کنند. صنعت سرگرمی منابع شخصی و اجتماعی فراوانی را به خود اختصاص می‌دهد و بر خلاف آنچه برخی مخالفان نظریه تأثیرات رسانه‌ای مطرح می‌کنند، این صنعت به طرزی مؤثر و مستقیم، سمت و سوی تحلیل اجتماعی را تا حدودی تعیین می‌کند و آن را می‌سازد. هر اندازه یک شو تلویزیونی یا فیلمی سینمایی پیش پا افتاده و تأثیر آن نیز زودگذر باشد، باز هم تعداد مخاطبان و گستره نفوذ آن آن‌قدر چشمگیر است که ارزش بررسی در سطح آکادمیک را دارد، حتی اگر به عنوان یک «سرگرمی صرف» طبقه بندی شود.
پژوهش‌های آکادمیک سینمایی نیز به انتقاداتی که از سرگرمی صرف شده است، پاسخ گفته‌اند. این پژوهش‌ها بر این نکته پای می‌فشارند که عمق هنری و حتی فلسفی برخی از این فیلم‌ها، فارغ از محدودیت‌ها و الزامات صنعت فیلم‌های سرگرم‌کننده، بسیار چشمگیر است (متأسفانه حذف این الزامات محدودیت‌زا، همیشه با قطع حمایت‌های مالی نیز همراه است). فیلم، رسانه‌ای پر هزینه است که اگرچه شاعرانه نیز به شمار می‌آید، تولید آن به هیچ وجه مثل سرودن یک شعر، ساده نیست.
متقاعدکننده‌ترین راه برای نمایش "وزن" رسانه فیلم، برشمردن ارزش‌های هنری آن نیست، بلکه ارزش فیلم با تأثیر جمعی کارهای نظریه‌پردازان و منتقدانی آشکار می‌شود که معتقدند نوشتن درباره فیلم، مانند نوشتن درباره سایر کارهای هنری، هدفی ارزشمند به حساب می‌آید. البته همه متونی که درباره فیلم نوشته شده‌اند، کیفیت بالایی ندارند و بنابراین ماندگار نیستند. با این حال، وضعیت فیلم و سینما به نقطه‌ای رسیده است که افکار پژوهشگران سینمایی نسبت به رسانه فیلم، به عنوان همتایان فرهیخته سایر محققان در شاخه‌های گوناگون علوم انسانی، تبعیضی کور و بی‌رحمانه به حساب می‌آید.
DAVID A BLACK