🔸امید روشن‌ضمیر درگذشت
خبر رسید که #امید_روشن‌ضمیر درگذشت؛ دوست و همکاری که در ده‌پانزده سال اخیر کم‌کار و منزوی شده بود. خاص بود و موقر و بی‌هیاهو، و خوش‌قول و منظم و خیلی جدی. آن قدر جدی و در مواردی چنان متعصب که بخاطر چاپ نکته‌ای -یا فقدان نکته‌ای خاص- در یکی از مطالب زنده‌یاد دکتر هوشنگ کاوسی، با ما و مجله فیلم قطع ارتباط کرد. اما حتی همین تعصبش هم احترام‌برانگیز بود. روشن‌ضمیر، متولد ۱۳۳۳ تهران، و فارغ‌التحصیل سینما از دانشگاه نیویورک بود. از ۱۳۵۹ فعالیت مطبوعاتی را با دفترهای سینما و ١٠ سال بعد همکاری‌اش را با ماهنامه فیلم آغاز کرد اما در زمینه مطبوعات، گزیده‌کار بود. سفارش نمی‌پذیرفت و فقط درباره چیزهایی می‌نوشت که دوست داشت. چند کتاب ترجمه کرد: سینما از نظر چند نویسنده، پیام سینما (۵۸)، پیام سینما (۶۰)، سینما و رئالیسم (۶۲)، سینمای جان فورد (۷۱)، پاتر پانچالی (فیلمنامه، ۷۶)، گلن‌گری گلن‌راس (نمایشنامه، ۷۷) و شبیه یک شرح‌حال (۷۷). او کتاب از غربتی به غربت دیگر (۷۱) را هم درباره سینمای ویم وندرس نوشته و تجربه‌هایی هم در زمینه دستیاری کارگردان داشت. درگذشت او را تسلیت می‌گوییم.
@filmemrooz_official
خبر رسید که #امید_روشن‌ضمیر درگذشت؛ دوست و همکاری که در ده‌پانزده سال اخیر کم‌کار و منزوی شده بود. خاص بود و موقر و بی‌هیاهو، و خوش‌قول و منظم و خیلی جدی. آن قدر جدی و در مواردی چنان متعصب که بخاطر چاپ نکته‌ای -یا فقدان نکته‌ای خاص- در یکی از مطالب زنده‌یاد دکتر هوشنگ کاوسی، با ما و مجله فیلم قطع ارتباط کرد. اما حتی همین تعصبش هم احترام‌برانگیز بود. روشن‌ضمیر، متولد ۱۳۳۳ تهران، و فارغ‌التحصیل سینما از دانشگاه نیویورک بود. از ۱۳۵۹ فعالیت مطبوعاتی را با دفترهای سینما و ١٠ سال بعد همکاری‌اش را با ماهنامه فیلم آغاز کرد اما در زمینه مطبوعات، گزیده‌کار بود. سفارش نمی‌پذیرفت و فقط درباره چیزهایی می‌نوشت که دوست داشت. چند کتاب ترجمه کرد: سینما از نظر چند نویسنده، پیام سینما (۵۸)، پیام سینما (۶۰)، سینما و رئالیسم (۶۲)، سینمای جان فورد (۷۱)، پاتر پانچالی (فیلمنامه، ۷۶)، گلن‌گری گلن‌راس (نمایشنامه، ۷۷) و شبیه یک شرح‌حال (۷۷). او کتاب از غربتی به غربت دیگر (۷۱) را هم درباره سینمای ویم وندرس نوشته و تجربه‌هایی هم در زمینه دستیاری کارگردان داشت. درگذشت او را تسلیت می‌گوییم.
@filmemrooz_official