#زوم #سینماویژن
🔸آندره بازن و واقع‌گرایی
موثرترين سينماي واقع‌گرا از آن #اندره_بازن (۱۹۵۸-۱۹۱۸) است كه در دهه چهل مینوشت و درك او از سينما مبتنی بر شناخت صدا، رنگ و طيفی از نظام‌های پيشرفته روایی بود. برای بازن، سينما به بازسازي جهان جديد مبتنی بر تصويرگری رئاليستی نياز داشت.
او معتقد بود سينما بايد اين توان غيرموازی را داشته باشد تا بيننده خود را به جهانی متفاوت با جهان واقعی بكشاند به گونه‌ای كه بيننده بتواند در آن جهان به تبادل واقعيت‌ها با جهان واقعی اطراف خود بپردازد.
Andre bazin
▫️#پترا_کوپرس
🔸آندره بازن و واقع‌گرایی
موثرترين سينماي واقع‌گرا از آن #اندره_بازن (۱۹۵۸-۱۹۱۸) است كه در دهه چهل مینوشت و درك او از سينما مبتنی بر شناخت صدا، رنگ و طيفی از نظام‌های پيشرفته روایی بود. برای بازن، سينما به بازسازي جهان جديد مبتنی بر تصويرگری رئاليستی نياز داشت.
او معتقد بود سينما بايد اين توان غيرموازی را داشته باشد تا بيننده خود را به جهانی متفاوت با جهان واقعی بكشاند به گونه‌ای كه بيننده بتواند در آن جهان به تبادل واقعيت‌ها با جهان واقعی اطراف خود بپردازد.
Andre bazin
▫️#پترا_کوپرس
#سینماویژن🔸عمق میدان در سینما چیست؟
▫️نوشته #کارن_بکستن*
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
عبارت عمق میدان (depth of field) به گستره و محدوده‌ای که تمام اشیا در کادر فیلم با وضوح و به روشنی دیده می‌شوند، اشاره می‌کند
اگر از لنز زاویه باز (wide angle) استفاده کنیم، همه چیز در پس‌زمینه و پیش‌زمینه به خوبی دیده می‌شود.
اما در عمق میدان کم (shallow field) تنها بخش کوچکی از شیء قابل رؤیت است و بقیه آن محو و غیر قابل تشخیص به نظر می‌رسد.
کارگردانانی چون #ژان_رنوار (Jean Renoir)، #روبرتو_روسیلینی (Roberto Rossellini) و #اورسن_ولز (Orson Welles) در فیلم‌هایشان از عمق میدان باز (wide depth of field) استفاده می‌کردند.
علاوه بر این، ویژگی دیگر فیلم‌های آنان، استفاده از دکورهایی بود که با کمال دقت و وسواس در صحنه چیده می‌شدند. آنها از بازیگران و الگوهای حرکتی آنان چنان بهره می‌بردند که نگاه هر بیننده‌ای را بر پرده سینما به دنبال خود می‌کشاند. این کارگردانان با استفاده از این تکنیک‌ها نوعی توهم سه بعدی ایجاد می‌کردند.
#اندره باز_ (Andre Bazin)، منتقد معروف سینما، این شیوه‌ها را به دلیل زیبایی‌شناسی واقعگرایانة آنها مورد تحسین و تأیید قرار داده است.
Karen Backsten *
▫️نوشته #کارن_بکستن*
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
عبارت عمق میدان (depth of field) به گستره و محدوده‌ای که تمام اشیا در کادر فیلم با وضوح و به روشنی دیده می‌شوند، اشاره می‌کند
اگر از لنز زاویه باز (wide angle) استفاده کنیم، همه چیز در پس‌زمینه و پیش‌زمینه به خوبی دیده می‌شود.
اما در عمق میدان کم (shallow field) تنها بخش کوچکی از شیء قابل رؤیت است و بقیه آن محو و غیر قابل تشخیص به نظر می‌رسد.
کارگردانانی چون #ژان_رنوار (Jean Renoir)، #روبرتو_روسیلینی (Roberto Rossellini) و #اورسن_ولز (Orson Welles) در فیلم‌هایشان از عمق میدان باز (wide depth of field) استفاده می‌کردند.
علاوه بر این، ویژگی دیگر فیلم‌های آنان، استفاده از دکورهایی بود که با کمال دقت و وسواس در صحنه چیده می‌شدند. آنها از بازیگران و الگوهای حرکتی آنان چنان بهره می‌بردند که نگاه هر بیننده‌ای را بر پرده سینما به دنبال خود می‌کشاند. این کارگردانان با استفاده از این تکنیک‌ها نوعی توهم سه بعدی ایجاد می‌کردند.
#اندره باز_ (Andre Bazin)، منتقد معروف سینما، این شیوه‌ها را به دلیل زیبایی‌شناسی واقعگرایانة آنها مورد تحسین و تأیید قرار داده است.
Karen Backsten *