🔸تجربه؛ پیاده‌رَوی با شفیعی‌کدکنی
شمارۀ تازۀ ماهنامۀ #تجربه تصویر دکتر #محمد‌رضا_شفیعی‌کدکنی را بر روی جلد دارد و بهانۀ آن ٨٢ ساله شدن استاد محبوبی است که همچنان با جوان‌ها دم‌خور است و بی هیچ مجامله و اغراق، شکوه او درفرهنگ و ادبیات معاصر ایران و در عرصه‌های آکادمیک، از بخت یاری‌های زیستن در این زمانه است. #پژمان_موسوی سردبیر جدید تجربه ضمن روایت یک پیاده روی پاییزی خبر داده استاد هم گرفتار کرونا شده بود و خوش بختانه از آن رسته است. مشکل شفیعی کدکنی با #کرونا اما نه به خاطر بیماری خودش که به سبب تعطیل شدن کلاس‌های سه‌شنبه‌هاست که حس و حال آن به ضرب‌المثل بدل شده و استاد هم دل‌تنگ آن است. یکی دیگر از موضوعاتی که سردبیر تجربه با دکتر شفیعی در میان گذاشته «امتناع تفکر» است و جالب این که نشریه هنگامی منتشر می‌شود که #آرامش_دوستدار فیلسوف ایرانی که مدعی بود اول بار بحث امتناع تفکر را او مطرح کرده درگذشته و البته به او اشاره نشده است. #یونس_شکرخواه، #روزنامه‌نگار پرسابقه و استاد #ارتباطات، شرح دل‌دادگی خود به دنیای شفیعی را نوشته و #هادی_خانیکی دیگر استاد ارتباطات که او نیز خراسانی است به نقل‌قولی از یک خراسانی دیگر دربارۀ این خراسانی پرآوازه پرداخته است. جمله‌ای از اخوان ثالث دربارۀ شفیعی کدکنی: بودنی دارد چون اوج سرودن، از پُرباری. #سما_بابایی که در دورۀ جدید دبیری تحریریه را بر عهده دارد نگاهی انداخته به اشعار استفاده شده از شفیعی‌کدکنی در موسیقی ایرانی و توصیف خود دربارۀ او را در عنوان نوشته منعکس کرده است: شاعری که آخر ندارد. چنان‌که گفته شد اما وجه غالب شفیعی‌کدکنی رابطۀ او با جوانان و کلاس‌های اوست. در روزگاری که دغدغه‌ها دیگر شده و بیشتر سؤال می‌کنند تا از آنان سؤال نپرسند و دانش داشته یا نداشته به چالش کشیده نشود شفیعی‌کدکنی در سه‌شبه‌های پرشور دانشگاه تهران، دانشجویان ایستاده و نشسته و مشتاق را به وجد می‌آورد و شرح این سه‌شنبه‌ها را #نیما_ظاهری در این پرونده نوشته است و گزارش خود را باشعر #قیصر_امین‌پور دربارۀ همین سه‌شنبه‌ها به پایان برده است: راستی باز هم می‌توانم/ بار دیگر از این پله‌ها/ خسته/ بالا بیایم/ تا تو را/ لحظه‌ای بی‌تعارف/ روی آن صندلی‌های چوبی/ با همان خندۀ بی‌تکلف ببینم؟ تجربه، مجله هنر و ادبیات است اما در سال‌های اخیر وزن ادبیات در آن بیش از سینما بوده و شمارۀ آبان با مطالب سینمایی نشان می‌دهد که می‌خواهند بیشتر به سینما بپردازند و احتمالا باید منتظر پزونده‌هایی دربارۀ سریال‌های شبکۀ نمایش خانگی یا گفت‌و‌گویی اختصاصی با #اصغر_فرهادی به بهانۀ فیلم قهرمان هم باشیم. گفت‌و‌گو با #حنانۀ_سلطانی نویسندۀ رمان شاه ١٢٩٨ تهران، ١٣۵٠ شیراز نیز بسیار خواندنی است. نویسنده در این رمان با فرض ترور محمد‌رضا شاه در جریان جشن‌های ٢۵٠٠ ساله در ۵٠ سال قبل داستان‌پردازی کرده است. کتابی که به عنوان رمان ماه مجله هم معرفی شده است. هم مصاحبه را پیش از خرید و خواندن رمان می‌توان خواند و با علاقه و آگاهی بیشتر خواند و هم بعد از خواندن آن. بهتر اما این است که هم رمان را بخریم و بخوانیم و هم مجله را و این مصاحبه را بخوانیم!
از ویژگی‌های تجربه که از مهر ماه و درشمارۀ اول دورۀ جدید هم مشهود بود توجه به وضعیت افغانستان به خصوص با دغدغه‌های زبان فارسی است تا جایی که #احمد_طالبی‌نژاد در مطلبی دربارۀ مستند میراث ماندگار که به #فریدون_علاء پرداخته هم گریزی به تخصص چشم پزشکی دکتر #عبدالله_عبدالله رییس امور اجرایی در دولت ساقط شدۀ کابل زده است. در یادداشت مدیر مسؤول هم به نکتۀ جالبی دربارۀ برنده نوبل ادبیات ٢٠٢١ اشاره شده که متفاوت و درخور تأمل است. چرا که عبدالرزاق قُرنح، برنده بریتانیایی- تانرانیایی نوبل ادبیات امسال زنگباری تبار است؛ جزیره‌ای نیمه خودمختار در شرق آفریقا و زنگبار در فرهنگ ما معادل کل آفریقا هم بوده است.. عصر ایران