#خبر 🔸 ﮔﺰﻳﻨﺶ و اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ شدن
#راﺟﺮ_ﻓﻮﻟﺮ، اﺳﺘﺎد زﺑﺎنﺷﻨﺎسی در داﻧـﺸﮕﺎه اﻳـﺴﺖ اﻧﺠﻠﻴﺎ میﮔﻮﻳﺪ: ﻫﻤـه ﻣﻌﺎنی در ﺗﺌـﻮری ﻋﻤﻮمی زﺑﺎنﺷﻨﺎسی ﺑﻪﻃﺮزی اﺟﺘﻤﺎعی ﺳﺎﺧﺘﻪ میﺷﻮﻧﺪ و #ﮔﻔﺘﻤـﺎن ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل و روﻳه اﺟﺘﻤﺎعی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻧﺘﻘﺎدی زﺑـﺎنﺷﻨﺎﺳـﺎﻧﻪ ﺑﻬﺘـﺮ درك میﺷﻮد. ﭘﺲ اﻳﻦ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد واقعی، اﺗﻔﺎق می‌اﻓﺘﺪ، ﻣﺜﻼً ﻣﺮبی ﻓﻮﺗﺒﺎل در اﺗﻮﺑﺎن ﺗﺼﺎدف میﻛﻨﺪ، ﻳﻚ وزﻳﺮ اﺳـﺘﻌﻔﺎ می‌دﻫﺪ، ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎی ﻣﺴﺎﻓﺮﺑﺮی ﺳﻘﻮط میﻛﻨﺪ، زﻣﻴﻦﻟﺮزه ﻳﻚ ﺷﻬﺮ را وﻳﺮان میﻛﻨﺪ و ...... و ﻫﻤه اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ میﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎ ﻫﻤواره در ﻣﻌﺮض ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎی سنتی ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻗـﺮار دارﻧـﺪ: اﻟﺰاﻣﺎ ﺣﺎوی ارزش ﺧﺒﺮی ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ، ﺑـﻪ ”ﺧﺒـﺮ“ ﺗﺒﺪﻳﻞ میﺷﻮﻧﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎﻳﺪ آنﻫﺎ را وارد ﮔﺰارشﻫﺎی ﺧﺒﺮی ﻛﺮد. ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و ﺗﺒﺪﻳﻞ آن ﺑـﻪ ﺧﺒﺮﻓﺮاﻳﻨﺪی دوﻋﻨﺼﺮی ﺑﻪ ﺷﻤﺎره می‌آﻳﺪ: #ﮔﺰﻳﻨﺶ و #اﺳﺘﺤﺎﻟﻪشدن.
ﭘﺲ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞﺷـﺪن ﻳﻚ ”روﻳﺪاد“ ﺑـﻪ ﻳﻚ ”ﺧﺒﺮ“ ﺑﺮوز ﺟﺎﻧﺒﺪاری میﺗﻮاﻧﺪ اﻣﺮی اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﻮد و ﻳﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ، ﺟﻬﺎن رﺳﺎﻧﻪای میﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻬﺎن واقعی ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺟﻬﺎن رﺳﺎﻧﻪای ﺷﺪه ﺟﻬﺎنی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻀﺎوت ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﭘﺎی ﺧﻮد روﻳﺪاد در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ، ارزشﻫﺎی ﺧﺒﺮی ﻣﻮﺟﻮد در روﻳﺪاد میﺗﻮانند ﺑﻪ اﻣﺮ ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد ﺑﺮای ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﺗـﺎ ﺣﺪودی ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ، اﻣﺎ اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦ ارزشﻫﺎ، میﺗﻮان ﺑـﻪ دو دﺳـﺘﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار در زﻣﻴﻨـه ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ ﻛﻨﻨﺪه اﺷﺎره ﻛﺮد:
۱. ﻋﻮاﻣﻞ درون رﺳﺎﻧﻪای: ﻣﺜﻞ اِﻋﻤﺎل ﻧﻈـﺮ آﺷﻜﺎر و ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﺒﺮ، ﺗﺄﺛﻴﺮﭘﺬﻳﺮی ﻛﺎدرﻫﺎی درون رﺳـﺎﻧﻪ از ارزشﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌه ﺧﺎرج از رﺳﺎﻧﻪ، اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺮ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران و ﮔﺰینشگران درون رﺳﺎﻧﻪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻫﺮ رﺳﺎﻧﻪ از ﻟﺤاظ کمی و کیفی ﺑﺮای اراﺋﻪ ﺧﺒﺮ.
۲. ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺮون رﺳـﺎﻧﻪای: اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺒﺮی، ﮔﺮوهﻫﺎی ﻓﺸﺎر، اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ اﺷﺨﺎص حقیقی، آگهی‌دﻫﻨﺪﮔﺎن، محدودﻳﺖﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮنی و ﺣﻘﻮقی.
و ﺳﭙﺲ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ”ﻣﻌﻨﻲ“ در اﺧﺒﺎر رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺮداﺷـﺖ ذﻫﻨﻲ میﻣﺎﻧﺪ و اﻳـﻦ اﻣﺮ ﻧﺎشی از رﺧﺪادﻫﺎی ﺑـﻴﻦطیفی اﺳـﺖ ﻛـﻪ از ”ﮔﺰﻳﻨﺶ“ ﺗﺎ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ اﻣﺘﺪاد میﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺄﺛﻴﺮﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺣﺴﺎسی ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻫﺮ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻣﻨﺘﻘﻞ میﻛﻨﻨﺪ، اﻟﺰاﻣﺎ از ﺟﻨﺲ روﻳﺪادی ﻛﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮه ﺷﺪه، ﻧﻴﺴﺖ.
@younesshokrkhah
#راﺟﺮ_ﻓﻮﻟﺮ، اﺳﺘﺎد زﺑﺎنﺷﻨﺎسی در داﻧـﺸﮕﺎه اﻳـﺴﺖ اﻧﺠﻠﻴﺎ میﮔﻮﻳﺪ: ﻫﻤـه ﻣﻌﺎنی در ﺗﺌـﻮری ﻋﻤﻮمی زﺑﺎنﺷﻨﺎسی ﺑﻪﻃﺮزی اﺟﺘﻤﺎعی ﺳﺎﺧﺘﻪ میﺷﻮﻧﺪ و #ﮔﻔﺘﻤـﺎن ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل و روﻳه اﺟﺘﻤﺎعی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻧﺘﻘﺎدی زﺑـﺎنﺷﻨﺎﺳـﺎﻧﻪ ﺑﻬﺘـﺮ درك میﺷﻮد. ﭘﺲ اﻳﻦ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد واقعی، اﺗﻔﺎق می‌اﻓﺘﺪ، ﻣﺜﻼً ﻣﺮبی ﻓﻮﺗﺒﺎل در اﺗﻮﺑﺎن ﺗﺼﺎدف میﻛﻨﺪ، ﻳﻚ وزﻳﺮ اﺳـﺘﻌﻔﺎ می‌دﻫﺪ، ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎی ﻣﺴﺎﻓﺮﺑﺮی ﺳﻘﻮط میﻛﻨﺪ، زﻣﻴﻦﻟﺮزه ﻳﻚ ﺷﻬﺮ را وﻳﺮان میﻛﻨﺪ و ...... و ﻫﻤه اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ میﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎ ﻫﻤواره در ﻣﻌﺮض ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎی سنتی ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻗـﺮار دارﻧـﺪ: اﻟﺰاﻣﺎ ﺣﺎوی ارزش ﺧﺒﺮی ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ، ﺑـﻪ ”ﺧﺒـﺮ“ ﺗﺒﺪﻳﻞ میﺷﻮﻧﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎﻳﺪ آنﻫﺎ را وارد ﮔﺰارشﻫﺎی ﺧﺒﺮی ﻛﺮد. ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و ﺗﺒﺪﻳﻞ آن ﺑـﻪ ﺧﺒﺮﻓﺮاﻳﻨﺪی دوﻋﻨﺼﺮی ﺑﻪ ﺷﻤﺎره می‌آﻳﺪ: #ﮔﺰﻳﻨﺶ و #اﺳﺘﺤﺎﻟﻪشدن.
ﭘﺲ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞﺷـﺪن ﻳﻚ ”روﻳﺪاد“ ﺑـﻪ ﻳﻚ ”ﺧﺒﺮ“ ﺑﺮوز ﺟﺎﻧﺒﺪاری میﺗﻮاﻧﺪ اﻣﺮی اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﻮد و ﻳﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ، ﺟﻬﺎن رﺳﺎﻧﻪای میﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻬﺎن واقعی ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺟﻬﺎن رﺳﺎﻧﻪای ﺷﺪه ﺟﻬﺎنی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻀﺎوت ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﭘﺎی ﺧﻮد روﻳﺪاد در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ، ارزشﻫﺎی ﺧﺒﺮی ﻣﻮﺟﻮد در روﻳﺪاد میﺗﻮانند ﺑﻪ اﻣﺮ ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد ﺑﺮای ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﺗـﺎ ﺣﺪودی ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ، اﻣﺎ اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦ ارزشﻫﺎ، میﺗﻮان ﺑـﻪ دو دﺳـﺘﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار در زﻣﻴﻨـه ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ ﻛﻨﻨﺪه اﺷﺎره ﻛﺮد:
۱. ﻋﻮاﻣﻞ درون رﺳﺎﻧﻪای: ﻣﺜﻞ اِﻋﻤﺎل ﻧﻈـﺮ آﺷﻜﺎر و ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﺒﺮ، ﺗﺄﺛﻴﺮﭘﺬﻳﺮی ﻛﺎدرﻫﺎی درون رﺳـﺎﻧﻪ از ارزشﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌه ﺧﺎرج از رﺳﺎﻧﻪ، اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺮ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران و ﮔﺰینشگران درون رﺳﺎﻧﻪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻫﺮ رﺳﺎﻧﻪ از ﻟﺤاظ کمی و کیفی ﺑﺮای اراﺋﻪ ﺧﺒﺮ.
۲. ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺮون رﺳـﺎﻧﻪای: اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺒﺮی، ﮔﺮوهﻫﺎی ﻓﺸﺎر، اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ اﺷﺨﺎص حقیقی، آگهی‌دﻫﻨﺪﮔﺎن، محدودﻳﺖﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮنی و ﺣﻘﻮقی.
و ﺳﭙﺲ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ”ﻣﻌﻨﻲ“ در اﺧﺒﺎر رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺮداﺷـﺖ ذﻫﻨﻲ میﻣﺎﻧﺪ و اﻳـﻦ اﻣﺮ ﻧﺎشی از رﺧﺪادﻫﺎی ﺑـﻴﻦطیفی اﺳـﺖ ﻛـﻪ از ”ﮔﺰﻳﻨﺶ“ ﺗﺎ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ اﻣﺘﺪاد میﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺄﺛﻴﺮﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺣﺴﺎسی ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻫﺮ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻣﻨﺘﻘﻞ میﻛﻨﻨﺪ، اﻟﺰاﻣﺎ از ﺟﻨﺲ روﻳﺪادی ﻛﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮه ﺷﺪه، ﻧﻴﺴﺖ.
@younesshokrkhah
#خبر #زوم #ارتباطات
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.