#شعر 🔸 پیک
تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت
به مردمی نه به فرمان چنان بران که تو دانی
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
#حافظ

#شعر 🔸 روز بزرگداشت #حافظ

#شعر 🔸 بزرگداشت حافظ
۲۰ مهر، روز بزرگداشت #حافظ است، حافظیه همیشه میزبان مردمی است که به خواجه شیراز علاقه‌مند هستند. خبرنگار همشهری در مقبره حافظ از محبوبیت و علاقه مردم به لسان‌الغیب پرسیده است.

#شعر🔸کهن‌ترین نسخه‌ی دیوان حافظ
▫️دکتر #مریم_مشرف
چاپ کهن‌ترین نسخهٔ کامل دیوان #حافظ از روی نسخهٔ مورخ ۸۰۱ باردیگر نور تازه‌ای بر حوزهٔ حافظ پژوهی افکند. این نسخه در سال ۱۳۹۴ به کوشش بهروز ایمانی در انتشارات مرکز پژوهشی میراث مکتوب به چاپ رسید.
نسخهٔ مورخ ۸۰۱ قدیم‌ترین نسخه‌ای است که تا کنون از مجموع غزلیات حافظ پیدا شده. پیشتر نسخهٔ مورخ ۸۰۳ کهن‌ترین نسخه حافظ به شمار می‌رفت. نسخهٔ ۸۰۱ در مجموعهٔ شماره ۵۱۹۴ کتابخانهٔ نورعثمانیه استانبول کشف شده و کاتب آن غیاث ابرقوهی است. خانلری ازمجموعهٔ دیگری (شماره ٔ۳۸۲۲) ازهمین کتابخانهٔ نورعثمانیه استفاده کرده بود که با نام نسخهٔ ک مورخ ۸۲۵ معرفی کرده است[۱]، ولی از وجود نسخهٔ سال۸۰۱ خبر نداشته است.
ادامه یادداشت:
https://www.bookcity.org/detail/26553/root/papers

#شعر 🔸 آفتاب
برآی ای آفتاب صبح امید
که در دست شب هجران اسیرم
#حافظ

#زوم #چهره
#موسیقی 🔸مرتضی حنانه
امروز سالروز درگذشت کسی است که همواره در پی تلاش برای چند صدایی کردن موسیقی ایران بود. مرتضی حنانه، آهنگساز، تنظیم کننده، مولف و پژوهشگر بود نظرش در این زمینه این بود که: تقلید از آن چه از اجدادمان یاد گرفته‌ایم، هنر نیست، سنت است. هدایت چرا بزرگ است؟ برای آن که دنبال رستم و اسفندیار و لیلی و مجنون و شیخ صنعان نرفته است. زبان، موضوع، احساس، اندیشه و تکنیک ویژه خویش را دارد. هنر یعنی همین. امروز اگر کسی بخواهد مثل #حافظ و #مولوی شعر بگوید، یک شاهی ارزش ندارد...اگر #نیما، نیما می‌شود، برای آن است که زحمت می‌کشد، فکرش را به کار می‌اندازد و شیوه خاص خودش را پیدا می‌کند. موسیقی ما طفیلی شعر است، آنگونه که باید پیشرفت نمی‌کند، وقتی از زیر بار شعر بیرون آمد آن وقت می‌شود فی‌نفسه موسیقی.
#مرتضی_حنانه
@chelcheraghmag

#موسیقی🔸محمدرضا شجریان
تار: #حسین_علیزاده، کمانچه: #کیهان_کلهر، تنبک: #همایون_شجریان
تو باخدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند
بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد
مگر دلالت این دولتش صبا بکند
#حافظ

#شعر🔸مرهم
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
#حافظ

#شعر🔸 هیچ
جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق
#حافظ

#شعر🔸زیرک
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
#حافظ

#موسیقی🔸ساز و آواز
▫️آواز: محمدرضا شجریان
▫️تار: حسین علیزاده
▫️کمانچه: کیهان کلهر
▫️تنبک: همایون شجریان
تو باخدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند
بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد
مگر دلالت این دولتش صبا بکند
#حافظ

#خوشنویسی #خط🔸دور گردون
دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نگشت
دائماً یکسان نماند حالِ دوران غم مخور
▫️شعر: #حافظ
▫️خوشنویس: استاد محمد حیدری

@shafiei_kadkani
#شعر🔸در قلمروِ نقدِ ادبی خلاقیّتِ فردی مهم نیست،
نقشِ تاریخی اهمیّت دارد
می‌توانیم با اطمینان بگوییم که هر شعر ماندنی به طور کلی هر اثر ادبی برجسته در تاریخ ادبیات، حاصل شکل‌گیری مجموعه‌ای از تجربه‌هاست، تجربه‌های یک نسل و غالباً چندین نسل.
شاهنامه #فردوسی، استمرار کارهای امثال دقیقی و قبل از دقیقی است. رباعیات #خیام حاصل سه قرن آزمون در حوزهٔ رباعی و شکل‌گیری مضامین خیامی در ادبیات دورهٔ اسلامی ماست، اگر از سوابق قبل از اسلامی آن و ترانه‌های ایرانی کهن صرف نظر کنیم.
مثنوی جلال‌الدین رومی نیز تبلور تجربه‌های تمام عارفان قبل از اوست به‌ویژه سنایی و عطار.
دیوان #حافظ که آخرین شاهکار بزرگ فرهنگ ملی ماست تبلور تمام آثار برجستهٔ شعری زبان فارسی است، از رودکی تا سعدی و حتی اوحدی مراغی و سلمان ساوجی و عماد فقیه کرمانی، یعنی اکثر معاصران حافظ وامدار یک‌یک شاعران قبل از خویش است، چه قدما و چه معاصرانش. این نکته را در مورد صائب و بیدل و بهار و شهریار هم می‌توان گفت و در مورد نیما و اخوان و فروغ هم می‌توان توضیح داد. با این تفاوت که هرچه فاصلهٔ زمانی دورتر باشد، ظهور این امر یعنی تکامل و تبلور تجربه‌ها را بهتر می‌توان احساس کرد.
در قلمرو نقد ادبی، آنچه در کار یک هنرمند مهم است خلاقیت فردی او نیست، بلکه نقش تاریخی اوست، یعنی پایگاهی که وی در زنجیرهٔ تکامل ادبی دارد. به همین دلیل، شعری که نتوان هیچ‌یک از اجزای آن را جز در تجربهٔ واحد گوینده‌اش تعقیب کرد پیش از خداوند خویش خواهد مرد، حتی اگر گوینده‌اش نبوغی برتر از نبوغ شکسپیر و مولوی و ابوتمام داشته باشد. منظور از نبوغ در اینجا استعداد محض است نه تجلیات آن که مسلماً نیازمند تمام تجربه‌های عظیم قبل از هنرمند است.
وقتی که ما در دیوان حافظ این تصویر را ملاحظه می‌کنیم حتی اگر بر تمام تجربه‌های گویندگان قبل از حافظ در این میدان اشراف داشته باشیم باز هم نبوغ هنری او را ستایش می‌کنیم و برای گویندگان قبل از او نیز در بافت تاریخی هر کدام، کمال حرمت را قائلیم. آنچه برای ما مهم است نقش تاریخی اوست در تکامل این تصویر و نه این که او از کجا این تصویر را گرفته است.
تصویری که می‌خواستم چند نکته را در باب آن یادآوری کنم، تصویری است که او، درین بیت، از شمع داده است:
جدا شد یارِ شیرینت کنون تنها نشین، ای شمع!
که حکمِ آسمان این است اگر سازی وگر سوزی
▫️#محمدرضا_شفیعی‌کدکنی
این کیمیای هستی، جلد اول، صص ۱۱۸–۱۱٧

🔸عاشقی‌های حافظ
به مناسبت انتشار کتاب عاشقی‌های حافظ نوشته دکتر محمود قنادان که از سوی نشر ژرف منتشر شده است، بیستمین نشست از جلسات عصر سه‌شنبه‌های #مجله بخارا به نقد و بررسی این کتاب اختصاص یافته است. این نشست با حضور دکتر بهرام پروین گنابادی و نویسنده کتاب برگزار می‌شود.
اگر از تعبیر عبدالرحمن جامی که شعر حافظ را لسان‌الغیب می‌نامد بگذریم، شاید بتوان گفت مه‌مترین ارمغان واقعی او برای همه ابناء بشر مواجهه با وادی عشق است. این وادی دیوان او را در بخش‌های وسیعی به یک عشق‌نامه گهربار و واقعی تبدیل کرده است. #حافظ نه‌تنها مخاطبان را به وجد و سرور، عاشقان را به سرمستی و شور، متفکران را به اِعجاب و غرور واداشته بلکه همه پاک‌دینان و فیلسوفان را در حوزه معرفت و شناخت اندیشه‌های خویش محصور کرده است.
این نشست در ساعت ۵ عصر سه‌شنبه ٧ شهریور ۱۴۰۲ در مؤسسه بهاران خرد و اندیشه به نشانی: میدان دکتر فاطمی، خیابان جویبار، کوچه نوربخش، پلاک ۲۱ برگزار می‌شود.

چو بید بر سر ایمان خویش
🔹#احمد_مسجدجامعی - روزنامه اطلاعات
می‌توان گفت طیف وسیعی در تهمت بی‌دینی به #حافظ نقش داشته‌اند؛ حتی کسانی که خود به حسن عقیده مشهور نبودند
زمستان ١٣٨٢ ش نخستین و آخرین، هفته‌ فرهنگی ایران را در پایتخت عربستان برگزار کردیم و در کنار آن، هفت شب پنل‌های فرهنگی، هنری، رسانه‌ای، پژوهشی شکل گرفت که از آن بسیار استقبال شد. آن وقت‌ها نیازی نبود که کشور سومی برای رابطه‌ ما وساطت کند؛ ازاین‌رو، گزارش این هفته در شبکه‌های رسمی و دولتی عربستان به‌خوبی انعکاس یافت و ملاقات‌هایی با دانشگاهیان، هنرمندان، رسانه‌ها و سران آن کشور برگزار شد، در نمایشگاه فرهنگی ایران طبیعتاً، در کنار آثار فرهنگی مختلف،دیوان نفیس حافظ با نگارگری‌های متعدد، ازجمله کارهای استاد فرشچیان نیز به نمایش در آمده بود. شمار زیادی، ازجمله مقامات ارشد فرهنگی با تعجب می‌پرسیدند آیا تصاویر این زنان باده‌به‌دست پریشان‌مویِ در حال سماع و رقص در ایران مجوز می‌گیرد؟ پرسش بعدی این بود که این تصاویر برای چه نوع شعرهایی ساخته شده و پدیدآورنده‌ این آثار و شاعر محبوب شما چگونه انسانی بوده و چه شخصیتی داشته است؟ ادامه یادداشت

#شعر🔸...هنوز پر ز صداست
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نه‌ای جان من، خطا این جاست
سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید
تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست
در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست
دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال، هان که از این پرده کار ما به نواست
مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من
خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست
چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم
گرم به باده بشویید حق به دست شماست
از آن به دیرِ مغانم عزیز می‌دارند
که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست
چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب
که رفت عمر و هنوزم دِماغ پُر ز هواست
ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند
فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست
#حافظ