Forwarded from معاونت راهبردی ریاست جمهوری
#سینما
📌 گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر؛
🔴 سینمای اعتراض
⭕️ مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در سه سال گذشته با بهره‌گیری از شبکه تحلیل‌گران فرهنگی و هنری و منتقدین سینما، #سیاستگذاریِ جشنواره فیلم فجر را در کانون بررسی‌های راهبردی خود در عرصه هنر قرار داده و از منظری سیاستگذارانه به تحلیل و بررسی فیلمهای نمایش داده شده در این جشنواره و کلیت آن پرداخته است.
⭕️ در این گزارش سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر و #روایت_سینماگران از #جامعه_ایرانی برای اهداف سیاستگذارانه مورد مطالعه قرار گرفته شده است و سه سوال اصلی مورد جستجوی تیم پژوهش بوده است:
❓از منظر سینما گران ایرانی:
1⃣ ایران امروز چگونه است؟
2⃣ چرا ایران اینگونه است؟
3⃣ چگونه باید آن را تغییر داد؟
📌 طبیعی است که #سینماگران در فرایند ساخت و نمایش فیلمهای خود لزوماً و به طور آگاهانه به سوالات بالا فکر نکرده‌اند، اما #روایت آنها از وقایع، دغدغه شخصیت‌ها، انتخاب میزانسن‌ها و پایان‌بندی فیلم‌ها همه از «نوع مواجهه سینماگران» با «صورت مساله زیباشناختی و جامعه‌شناسی» که خود طرح کرده‌اند، خبر می‌دهد.
🔍 پاسخ به سه پرسش فوق با مطالعه ۲۸ فیلم اکران شده در جشنواره فجر ۹۸، به شرح ذیل است:
1⃣ ایران امروز چگونه است؟
🔷 انعکاس سینما از ایران، جامعه‌ای آغشته به «آسیب‌های اجتماعی» مختلف است؛ جایگاه «مذهب»، «اعتماد» و «سرمایه اجتماعی» در آن رو به #افول است؛ «اقشار در حاشیه» تحت فشار هستند و هم جامعه و هم سیاستمداران، «قمارهای سیاسی و اجتماعی» را به «تولید اقتصادی باثبات» ترجیح می‌دهند. شکاف عمیقی بین «الگوهای فرهنگی مورد حمایت عموم جامعه» و «الگوهای فرهنگی مورد حمایت نظام سیاسی» وجود دارد. «امید» برای بهبود وضعیت در آینده اندک است و به دلیل ضعف و ناکارآمدی نهادهای حقوقی و قانونی، اشخاص خود را نسبت به تعیین سرنوشت مسئول می‌دانند و در صورت لزوم ترجیح می‌دهند خود نسبت به اصلاح شرایط اقدام کنند.
2⃣ چرا ایران اینگونه است؟
🔷 از نگاه سینما، #وضعیت_حکمرانی مقصر شرایط است؛ گویی حکمرانان به استناد فیلم «خون شد» مسعود کیمیایی، سند خانه را از آن خود کرده‌اند و نظام اجتماعی و معرفتی مورد حمایت آنان پاسخگوی ناهنجاری‌های کنونی نیست. شیوه حکمرانی مسلط، در بسط اخلاق و حفظ سلامت آسیب‌دیدگان فیزیکی و روانی ناموفق است و ناهنجاری اقتصادی جامعه را به سمت مخدرها سوق داده و گونه‌های مختلف استبداد مخصوصاً استبداد فرهنگی، #اعتماد_عمومی را خدشه دار کرده و نوعی ناشنوایی جمعی پدید آورده است. بررسی شاخص‌هایی چون حاکمیت قانون، اثربخشی و کارآیی، پاسخ‌گویی، کیفیت قوانین و مقررات تنظیمی و مشخصاً کنترل فساد بیانگر آن است که از منظر اغلب فیلمهای اکران شده، «کیفیت نازل حکمرانی» و «ضعف‌های نظام حکمرانی» علت اصلی تصویر ناخوشایندی است که از ایران در جشنواره سی‌وهشتم ارائه شده است.
3⃣ چگونه می‌توان ایران را تغییر داد؟
🔷 «#اعتراض و انتقام از شرایط بدون هیچ پشتوانه معرفتی مشخص» در عین حال «توجه نظام سیاسی به آخرین تلاش‌های #معترضین جامعه ایرانی برای بیان اعتراض‌های خود در چارچوب ساختارهای موجود و خطر خارج شدن این اعتراض‌ها از ساختار کنونی»، «بازنگری درباره #جایگاه_دین در سیاست رسمی»، «هشدار نسبت به نفوذ نیروهای بیگانه در عالی‌ترین سطوح نظام سیاسی»، «مبارزه با جزم‌گرایی اعتقادی و اعتنا به تکثر فرهنگی»، «رجوع به نوعی عرفان عرفی در غیبت مذهب رهایی‌بخش»، «شکستن هنجارهای اجتماعی» و «ترجیح هویت‌های خُرد و یا جهانی بر فرهنگ ملی» از پیشنهادهایی است که فیلم‌ها در لابلای متون فرهنگی خود برای «اصلاح» شرایط تجویز کرده‌اند.
📎 مطالعه متن کامل گزارش(اینجا کلیک کنید)
🌐 css.ir/sykgtq
🆔 @css_web
📌 گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر؛
🔴 سینمای اعتراض
⭕️ مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در سه سال گذشته با بهره‌گیری از شبکه تحلیل‌گران فرهنگی و هنری و منتقدین سینما، #سیاستگذاریِ جشنواره فیلم فجر را در کانون بررسی‌های راهبردی خود در عرصه هنر قرار داده و از منظری سیاستگذارانه به تحلیل و بررسی فیلمهای نمایش داده شده در این جشنواره و کلیت آن پرداخته است.
⭕️ در این گزارش سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر و #روایت_سینماگران از #جامعه_ایرانی برای اهداف سیاستگذارانه مورد مطالعه قرار گرفته شده است و سه سوال اصلی مورد جستجوی تیم پژوهش بوده است:
❓از منظر سینما گران ایرانی:
1⃣ ایران امروز چگونه است؟
2⃣ چرا ایران اینگونه است؟
3⃣ چگونه باید آن را تغییر داد؟
📌 طبیعی است که #سینماگران در فرایند ساخت و نمایش فیلمهای خود لزوماً و به طور آگاهانه به سوالات بالا فکر نکرده‌اند، اما #روایت آنها از وقایع، دغدغه شخصیت‌ها، انتخاب میزانسن‌ها و پایان‌بندی فیلم‌ها همه از «نوع مواجهه سینماگران» با «صورت مساله زیباشناختی و جامعه‌شناسی» که خود طرح کرده‌اند، خبر می‌دهد.
🔍 پاسخ به سه پرسش فوق با مطالعه ۲۸ فیلم اکران شده در جشنواره فجر ۹۸، به شرح ذیل است:
1⃣ ایران امروز چگونه است؟
🔷 انعکاس سینما از ایران، جامعه‌ای آغشته به «آسیب‌های اجتماعی» مختلف است؛ جایگاه «مذهب»، «اعتماد» و «سرمایه اجتماعی» در آن رو به #افول است؛ «اقشار در حاشیه» تحت فشار هستند و هم جامعه و هم سیاستمداران، «قمارهای سیاسی و اجتماعی» را به «تولید اقتصادی باثبات» ترجیح می‌دهند. شکاف عمیقی بین «الگوهای فرهنگی مورد حمایت عموم جامعه» و «الگوهای فرهنگی مورد حمایت نظام سیاسی» وجود دارد. «امید» برای بهبود وضعیت در آینده اندک است و به دلیل ضعف و ناکارآمدی نهادهای حقوقی و قانونی، اشخاص خود را نسبت به تعیین سرنوشت مسئول می‌دانند و در صورت لزوم ترجیح می‌دهند خود نسبت به اصلاح شرایط اقدام کنند.
2⃣ چرا ایران اینگونه است؟
🔷 از نگاه سینما، #وضعیت_حکمرانی مقصر شرایط است؛ گویی حکمرانان به استناد فیلم «خون شد» مسعود کیمیایی، سند خانه را از آن خود کرده‌اند و نظام اجتماعی و معرفتی مورد حمایت آنان پاسخگوی ناهنجاری‌های کنونی نیست. شیوه حکمرانی مسلط، در بسط اخلاق و حفظ سلامت آسیب‌دیدگان فیزیکی و روانی ناموفق است و ناهنجاری اقتصادی جامعه را به سمت مخدرها سوق داده و گونه‌های مختلف استبداد مخصوصاً استبداد فرهنگی، #اعتماد_عمومی را خدشه دار کرده و نوعی ناشنوایی جمعی پدید آورده است. بررسی شاخص‌هایی چون حاکمیت قانون، اثربخشی و کارآیی، پاسخ‌گویی، کیفیت قوانین و مقررات تنظیمی و مشخصاً کنترل فساد بیانگر آن است که از منظر اغلب فیلمهای اکران شده، «کیفیت نازل حکمرانی» و «ضعف‌های نظام حکمرانی» علت اصلی تصویر ناخوشایندی است که از ایران در جشنواره سی‌وهشتم ارائه شده است.
3⃣ چگونه می‌توان ایران را تغییر داد؟
🔷 «#اعتراض و انتقام از شرایط بدون هیچ پشتوانه معرفتی مشخص» در عین حال «توجه نظام سیاسی به آخرین تلاش‌های #معترضین جامعه ایرانی برای بیان اعتراض‌های خود در چارچوب ساختارهای موجود و خطر خارج شدن این اعتراض‌ها از ساختار کنونی»، «بازنگری درباره #جایگاه_دین در سیاست رسمی»، «هشدار نسبت به نفوذ نیروهای بیگانه در عالی‌ترین سطوح نظام سیاسی»، «مبارزه با جزم‌گرایی اعتقادی و اعتنا به تکثر فرهنگی»، «رجوع به نوعی عرفان عرفی در غیبت مذهب رهایی‌بخش»، «شکستن هنجارهای اجتماعی» و «ترجیح هویت‌های خُرد و یا جهانی بر فرهنگ ملی» از پیشنهادهایی است که فیلم‌ها در لابلای متون فرهنگی خود برای «اصلاح» شرایط تجویز کرده‌اند.
📎 مطالعه متن کامل گزارش(اینجا کلیک کنید)
🌐 css.ir/sykgtq
🆔 @css_web
#سینما
🔸جشنواره و عوام‌فریبان
▫️#سیدرضا_میرکریمی
#محمدمهدی_عسگرپور بهترین گزینه برای ادامه مسیر رو به رشد جشنواره جهانی بود و در جریان هستم که ظرف چند ماه گذشته که این مسوولیت را قبول کرده او و تیم خوب و حرفه‌ای جشنواره جهانی تلاش بسیاری کردند برای اینکه یک جشنواره باشکوه وحرفه‌ای برگزار کنند. آثار درخشانی برای این رویداد انتخاب کردند که بسیاری از آنها آماده شد و مهمانان تراز اولی برای حضور در جشنواره دعوت کردند. به همین خاطر برگزار نکردن جشنواره‌ای که برایش زحمت کشیده شده و تمام برنامه‌هایش به سختی چیده شده، تصمیم شجاعانه‌ای است که البته من فکر می‌کنم همه دلیل لغو آن به بحث کرونا بر نمی‌گردد وخبر دارم که برای برگزاری جشنواره به صورت نیمه‌مجازی هم برنامه‌ریزی شده بود.
جشنواره جهانی یک محل صرفا #سینمایی نیست، بلکه کارکردهای متعددی دارد و محلی است برای ارتباطات بینا رشته‌ای که در کنار نشاط فرهنگی که ایجاد می‌کند یک فرصت مطالعاتی خوب هم هست. با این حال با توجه به اینکه سلول بنیادین این جشنواره خاصیت سینمایی آن است و هویتش از آن نشات می‌گیرد، نمی‌توان تاثیرات متعدد مشکلات امروز سینمای ایران را بر لغو برگزاری جشنواره نادیده گرفت. درست است که جشنواره جهانی صرفا با حضور #سینماگران برگزار نمی‌شود و مردم مخاطبان اصلی آن هستند اما شکل‌گیری اثربخش چنین رویداد مهمی بدون حمایت و پشتیبانی موثر سینماگران، نهادهای صنفی و سازمان‌های ذیربط بی‌معناست. متاسفانه سینمای ایران نه در حوزه فعالیت‌های صنفی و نه در چرخه تولید و #اکران، روزگار خوبی را سپری نمی‌کند و در این شرایط به نظر می‌رسد توانایی پشتیبانی موثر از چنین رویداد بین‌المللی را ندارد.
البته که این وسط خیلی‌ها که اصولا هیچ عملکرد درخشانی در کارنامه‌شان ندارند ساز مخالف می‌زنند و برای اینکه منافع شخصی‌شان را جا بیندازند، کلام خود را با ظاهری عوام‌فریبانه بزک می‌کنند. نظیر اینکه بودجه فعالیت‌های جشنواره‌ای را به اقشار آسیب‌پذیر اختصاص دهیم و… من با تجربه‌ای که در فعالیت صنفی داشتم کمتر سراغ دارم این مدعیان قدمی برای کمک به آسیب‌دیده‌ها و محرومین سینمایی برداشته باشند و معمولا فقط شعارش را می‌دهند و مطمئن هستم دبیر محترم جشنواره که خودش سابقه وتجربه روشنی در فیلمسازی و مدیریت صنفی دارد زمانی که این سمت را انتخاب کرده همه این حاشیه‌ها را به جان خریده و به اهداف بلندی برای این جشنواره فکر می‌کند. امیدوارم همان‌طور که وعده داده شد شاهد برگزاری باشکوه سی و هشتمین دوره این قدیمی‌ترین و مهم‌ترین جشنواره سینمایی غرب آسیا در سال ۱۴۰۰ باشیم.
▫️منبع: اعتماد-سه‌شنبه ۲۳ ارديبهشت ۹۹
🔸جشنواره و عوام‌فریبان
▫️#سیدرضا_میرکریمی
#محمدمهدی_عسگرپور بهترین گزینه برای ادامه مسیر رو به رشد جشنواره جهانی بود و در جریان هستم که ظرف چند ماه گذشته که این مسوولیت را قبول کرده او و تیم خوب و حرفه‌ای جشنواره جهانی تلاش بسیاری کردند برای اینکه یک جشنواره باشکوه وحرفه‌ای برگزار کنند. آثار درخشانی برای این رویداد انتخاب کردند که بسیاری از آنها آماده شد و مهمانان تراز اولی برای حضور در جشنواره دعوت کردند. به همین خاطر برگزار نکردن جشنواره‌ای که برایش زحمت کشیده شده و تمام برنامه‌هایش به سختی چیده شده، تصمیم شجاعانه‌ای است که البته من فکر می‌کنم همه دلیل لغو آن به بحث کرونا بر نمی‌گردد وخبر دارم که برای برگزاری جشنواره به صورت نیمه‌مجازی هم برنامه‌ریزی شده بود.
جشنواره جهانی یک محل صرفا #سینمایی نیست، بلکه کارکردهای متعددی دارد و محلی است برای ارتباطات بینا رشته‌ای که در کنار نشاط فرهنگی که ایجاد می‌کند یک فرصت مطالعاتی خوب هم هست. با این حال با توجه به اینکه سلول بنیادین این جشنواره خاصیت سینمایی آن است و هویتش از آن نشات می‌گیرد، نمی‌توان تاثیرات متعدد مشکلات امروز سینمای ایران را بر لغو برگزاری جشنواره نادیده گرفت. درست است که جشنواره جهانی صرفا با حضور #سینماگران برگزار نمی‌شود و مردم مخاطبان اصلی آن هستند اما شکل‌گیری اثربخش چنین رویداد مهمی بدون حمایت و پشتیبانی موثر سینماگران، نهادهای صنفی و سازمان‌های ذیربط بی‌معناست. متاسفانه سینمای ایران نه در حوزه فعالیت‌های صنفی و نه در چرخه تولید و #اکران، روزگار خوبی را سپری نمی‌کند و در این شرایط به نظر می‌رسد توانایی پشتیبانی موثر از چنین رویداد بین‌المللی را ندارد.
البته که این وسط خیلی‌ها که اصولا هیچ عملکرد درخشانی در کارنامه‌شان ندارند ساز مخالف می‌زنند و برای اینکه منافع شخصی‌شان را جا بیندازند، کلام خود را با ظاهری عوام‌فریبانه بزک می‌کنند. نظیر اینکه بودجه فعالیت‌های جشنواره‌ای را به اقشار آسیب‌پذیر اختصاص دهیم و… من با تجربه‌ای که در فعالیت صنفی داشتم کمتر سراغ دارم این مدعیان قدمی برای کمک به آسیب‌دیده‌ها و محرومین سینمایی برداشته باشند و معمولا فقط شعارش را می‌دهند و مطمئن هستم دبیر محترم جشنواره که خودش سابقه وتجربه روشنی در فیلمسازی و مدیریت صنفی دارد زمانی که این سمت را انتخاب کرده همه این حاشیه‌ها را به جان خریده و به اهداف بلندی برای این جشنواره فکر می‌کند. امیدوارم همان‌طور که وعده داده شد شاهد برگزاری باشکوه سی و هشتمین دوره این قدیمی‌ترین و مهم‌ترین جشنواره سینمایی غرب آسیا در سال ۱۴۰۰ باشیم.
▫️منبع: اعتماد-سه‌شنبه ۲۳ ارديبهشت ۹۹